ความลับ(รัก)ของประธานพันธุ์ร้าย NC25 - ตอนที่ 108 การต่อสู้ของเด็กทดลอง

เด็กพวกนั้นไม่รอช้า พวกเขาพุ่งเข้ามาโจมตีอย่างรวดเร็วหลี่เจี่ยซินหลบหลีกว่องไว ความไวของพวกเขายังช้ากว่าหลี่เจี่ยซินมากแม้จะสู้กันสามต่อหนึ่งก็ตาม หลี่เจี่ยซินตวัดเท้าซัดไปที่คนที่หนึ่ง สอง และ สาม โดยที่พวกเขายังไม่กะพริบตาและร่างของเด็กสามคนก็ลอยปลิวไปปะทะผนังกำแพง เลือดสด ๆ ทะลักออกมาจากปากของพวกเขา หลี่เจี่ยซินเอียงคอไปมาเมื่อเห็นคนทั้งสามยังสามารถลุกขึ้นมาได้อีก

หลี่เจี่ยซินหมุนตัวอย่างรวดเร็ว คราวนี้ฝ่ามือของเธอตบเข้าที่ใบหน้าของเด็กทั้งสามจนฟันหลุด แต่เด็กพวกนั้นกลับหัวเราะชอบใจ และไม่มีทีท่าว่าจะบาดเจ็บ

“ทน ๆ แบบนี้ ฉันชอบ ไม่ได้เจอแบบนี้มานานมากแล้วตั้งแต่หนีออกจากที่นี่”

หลี่เจี่ยซินปัดมือ นึกสนุก คนทั้งสามกระโดดมารุมเธอ แรงของหลี่เจี่ยซินเริ่มน้อยลงแต่เด็กสามคนก็ยังสู้เธอไม่ได้ โชคดีที่ห้องนั้นแข็งแรงมากพลังของคนที่สู้กันในนั้นจึงไม่สามารถพังห้องนี้ได้

แม้ว่าพวกเด็กจะถูกเธอซัดไปกี่ครั้ง เลือดเต็มหน้า ปากเบี้ยว แต่พวกมันยังลุกขึ้นมาได้อีก

“พันธ์อึดสินะ แต่ฉันอึดกว่า เข้ามา”

เสียงด็อกเตอร์ดังขึ้นพร้อมทั้งเสียงหัวเราะ เธอรู้ว่าเด็กพวกนี้ยังไงก็สู้หลี่เจี่ยซินไม่ได้ แต่ยังมีเรื่องที่มากกว่านั้น

“เด็กสามคนของฉันขึ้นชื่อเรื่องความอึด ไม่ว่าจะถูกฟาดกี่ครั้งก็ลุกขึ้นมาอย่างว่องไว แต่เธอ หลี่เจี่ยซินเธอเป็นรุ่นเก่าแล้วยิ่งใช้แรงมากกว่ายิ่งเหนื่อย ในตอนนั้นเธอก็สู้คนพวกนี้ไม่ได้แล้ว ว่ายังไงจะสู้อีกหรือเปล่า”

หลี่เจี่ยซินไม่ฟังเสียงของด็อกเตอร์ด้วยซ้ำ แม้ว่าจะเป็นอย่างที่ด็อกเตอร์พูด เธอต่อยเตะพวกเขาคล้ายจะปางตายไปหลายรอบแต่คนพวกนั้นยังลุกขึ้นมาได้ แต่กำลังพุ่งเข้ามาเล่นงานเธอ

หลี่เจี่ยซินเริ่มอ่อนแรง เธอหลบคนที่หนึ่ง คนที่สอง แต่กลับหลบไม่พ้นหมัดของคนที่สาม หลี่เจี่ยซินจึงถูกซัดไปอัดที่กำแพง ร่างของเธอร่วงลงมากองอยู่ที่พื้น และทันใดนั้นเสียงของด็อกเตอร์ก็ดังขึ้น

“ฉันเตือนเธอแล้ว เด็ก ๆ ทำยังไงก็ได้อย่าเพิ่งให้เธอตายตอนนี้ แค่ให้เธอหมอบลงฉันต้องผ่าสมองของเธอในตอนที่หลี่เจี่ยซินยังมีชีวิตอยู่”

เด็กทั้งสามคนที่เป็นมนุษย์ทดลองเช่นกันกับหลี่เจี่ยซินต่างมีความคิดที่แตกต่าง แต่สิ่งเดียวที่มีเหมือนกันคือหากด็อกเตอร์สั่งให้ฆ่าแล้วพวกเขาจะร่วมมือร่วมใจกันเป็นอย่างมาก หลี่เจี่ยซินหลบหมัดของเด็กคนหนึ่งแล้วเสยหมัดคืนไป กระทั่งคางของเด็กคนนั้นหัก ดูเหมือนว่าคราวนี้เด็กคนนั้นจะลุกได้ช้ากว่าเดิมไปเกือบหนึ่งนาที

สมองของหลี่เจี่ยซินพิจารณาอย่างรวดเร็ว

และเป็นอย่างที่หลี่เจี่ยซินคิด ในที่สุดเธอก็จัดการคนพวกนั้นสำเร็จ แต่ละคนหัวขาดกระเด็นลงไปที่พื้น หลี่เจี่ยซินเหยียบศีรษะของพวกเขาจนเลือดพุ่งกระจาย เพียงครั้งเดียวที่กระทืบลงไปสมองของคนทั้งสามก็ค่อย ๆ ไหลออกมา

หลี่เจี่ยซินไม่มีทางหนีรอด

“อย่าคิดหนีเลย ยังไงเธอก็ต้องตายอยู่ดี เธอเป็นลูกสาวฉันนะ มีลูกสาวที่ไหนเขาเอาชนะแม่ได้กันล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่เรียกว่าอกตัญญูหรอกเหรอ”

หลี่เจี่ยซินยิ้มเย็น

“ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ยอมตาย ถ้าจะตายก็จะลากคุณให้ตายไปด้วยกัน”

“แล้วจะทำยังไงล่ะ ในเมื่อฉันยังมีความสุขดีไม่ได้ถูกรมควันพิษไปพร้อมกับเธอ ฉันรู้ดีว่าร่างกายของพวกเธอแพ้สารตัวไหน แม้ว่าเธอจะออกจากห้องนี้ได้เธอก็หนีไม่พ้น สารพวกนี้ไม่เป็นอันตรายต่อฉันเสียด้วย ว๊า แย่จัง”

หลี่เจี่ยซินคล้ายจะหายใจไม่ออกแล้ว ควันพิษกำลังทำลายเนื้อเยื่อของเธอ ในที่สุดเธอก็ยันตัวเองให้ยืนต่อไปไม่ไหว เข่าของเธอทรุดลงไปกับพื้น หลี่เจี่ยซินหลับตา พยายามมีสติเธอจะทำยังไงถึงจะรอดออกไปได้

เธอสัญญากับหลิวไห่แล้วว่าเธอจะกลับไปหาเขา

ควันพิษถูกพ่นเข้าไปจนเต็มห้องมองไม่เห็นร่างของหลี่เจี่ยซินอีก แต่ในตอนนี้เธอทรุดลงจริง ๆ ร่างกายไร้เรี่ยวแรงและลมหายใจเบาบางลงไปทุกที

“น่าเสียดาย แต่ฉันก็ต้องฆ่า”

ด็อกเตอร์พึมพำคนเดียวอย่างเสียดาย กระทั่งมีสัญญาณขอเข้ามาภายในเขตวิจัย ด็อกเตอร์กดปุ่มเห็นว่าเป็นลูกน้องคนสนิทของเธอเอง

“มีอะไร”

“นายใหญ่ให้เข้ามาดูคุณแล้วกลับไปรายงานครับ”

หากด็อกเตอร์ไม่อนุญาตไม่มีทางที่ใครจะเข้ามาในส่วนของการวิจัยได้ เมื่อสักครู่เธอเพิ่งวางสายจากประธานกู้ไปคิดไม่ถึงว่าเขาไม่ไว้ใจจนต้องส่งคนมาดู ถึงเธอจะสงสัยว่าหลายปีนี้เขาเคยรักเธอบ้างหรือเปล่า หรือเป็นเธอคนเดียวที่ทุ่มเทให้เขาแต่เธอก็ไม่เคยคิดที่จะหยุดรับใช้เขา

“เข้ามา”

ด็อกเตอร์กดปุ่มเปิดประตู ผู้ชายคนนั้นก้าวเข้ามา ด็อกเตอร์หันกลับมามองหลี่เจี่ยซินดูเหมือนว่าเธอจะทนกว่าที่คิด หลี่เจี่ยซินยังไม่ตายหรือร่างกายของเธอจะปรับสภาพไปแล้ว

“ดี ฉันจะเพิ่มแก๊สพิษเข้าไปอีก ดูสิว่าเธอจะทำย้งไง”

ด็อกเตอร์หัวเราะ แต่ก่อนที่เธอจะกดปุ่มเพิ่มแก๊สพิษ วัตถุบางอย่างก็จ่ออยู่ที่หัวของเธอเสียแล้ว

“ปล่อยหลี่เจี่ยซินหากคุณไม่อยากสมองกระจาย”