ความลับ(รัก)ของประธานพันธุ์ร้าย NC25 - ตอนที่ 107 หลี่เจี่ยซินหายไปแล้ว

ด้านหลังด็อกเตอร์คือเด็กทดลองคนหนึ่ง เธอเป็นหมายเลขหนึ่งร้อยและเป็นตัวทดลองล่าสุดที่ประสบความสำเร็จและเก่งกาจเฉลียวฉลาดไม่แพ้หลี่เจี่ยซิน ในขณะที่ด้านหลังของเด็กคนนั้นก็มีเด็กผู้หญิงอีกสองคนที่คล้ายจะสมบูรณ์แบบยืนอยู่เช่นกัน พวกเขาทั้งหมดเป็นรุ่นของการทดลองที่เกือบจะประสบผลสำเร็จแล้ว แต่สำหรับด็อกเตอร์ไม่มีใครเก่งไปมากกว่าหลี่เจี่ยซินอีกแล้ว

เด็กคนนั้นจึงอยากจะท้าทายหลี่เจี่ยซินและแสดงให้แม่ของเธอคนนี้เห็นว่า หมายเลขหนึ่งร้อยย่อมดีกว่าหมายเลยศูนย์โดยไม่ต้องสงสัย

หลี่เจี่ยซินหัวเราะ

“ที่จริงไม่เคยลืมต่างหากล่ะคะ ฉันแค่ฝังมันเอาไว้ในหัวเพราะไม่อยากจำและไม่คิดจะน้ำตาไหลเพราะบุญคุณจอมปลอมอะไรนั่นหรอก”

หลี่เจี่ยซินย้อนคิดถึงเหตุการในวัยเด็กของเธอ ที่เธอมักจะฝันร้ายตลอดถึงแม้ว่าเธอจะได้อยู่กับครอบครัวของพ่อแล้วใบหน้าของด็อกเตอร์ยังวนเวียนอยู่ในหัว ทั้งเลือดทั้งการฆ่าและการฝึกอย่างโหดร้าย ยังคงอยู่ในความทรงจำ

ในตอนนั้นหลี่เจี่ยซินจึงเลือกที่จะลืมทุกอย่าง และปิดล็อกความทรงจำของตัวเองเอาไว้จนพ่อเข้าใจผิดคิดว่าเธอความจำเสื่อม เขาไม่รู้ว่าหลี่เจี่ยซินเป็นใครแต่เขาพบเธอข้างทาง เธอมีใบหน้าคล้ายหลี่เจี่ยซินลูกสาวของเขา ในตอนนั้นพ่อของเขาก็พบศพของหลี่เจี่ยซินตัวจริงที่อยู่ห่างจากเด็กคนนี้ไม่ไกล

เพราะพ่อเกรงว่าคุณยายจะรับไม่ได้ ท่านเหมือนจะเพ้อไปแล้วตั้งแต่หลี่เจี่ยซินหายจึงได้รับเด็กคนนี้มาแทนหลี่เจี่ยซินและทำพิธีฝังร่างของลูกสาวที่แท้จริงอย่างเงียบเชียบ เมื่อสอบถามถึงเหตุฆาตรกรรมและทำทุกทางแล้วที่จะนำตัวคนผิดมาลงโทษ แต่ตำรวจกลับไม่สืบสวนสวบสวนเรื่องนี้คล้ายกับว่าพวกเขากำลังถูกสั่งให้ละเลย

“ห้องทดลองนี้เป็นห้องทดลองที่ฉันเติบโตขึ้นมา จนกระทั่งฉันใกล้จะตายคุณพาฉันไปที่แผ่นดินใหญ่จับเด็กคนหนึ่งมาเพื่อใช้ชีวิตของเธอแลกกับฉัน พวกคุณมันเลวยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน เด็กคนนั้นมีความผิดอะไรกัน ครอบครัวของเขามีความผิดอะไรถึงทำร้ายเขา”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ได้ยังไงสุดท้ายเธอก็มีชีวิต เราทำเพื่อเธอทั้งนั้นเป็นความผิดของเด็กคนนั้นที่มีเนื้อเยื่อเหมาะสมกับเธอ และเธอก็ยังใช้ชีวิตในคราบของหลี่เจี่ยซินจนเติบโตไม่ใช่เหรอ ทั้ง ๆ ที่ฉันคิดว่าเธอสมองระเบิดไปเหมือนคนอื่นแล้ว ตอนนี้เธอแสดงตัวออกมาให้เราพบ ทำให้เราหาเธอเจอและทำให้ฉันปลื้มใจเป็นอย่างมาก เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะลงมือฆ่าเพื่อนของเธอ ฉันเองยังเข้าใจว่าเด็กคนนั้นสมองระเบิดตายไปแล้ว”

เป็นช่วงเวลาที่การทดลองล้มเหลว มีเด็กที่ถูกทดลองตายไปเป็นจำนวนมาก จึงทำให้เกิดความผิดพลาดที่เด็กทดลองหายไปและไม่มีใครรู้ ศพของเด็กถูกทำลายในเตาเผาซึ่งมีความร้อนสูงไม่เหลือกระทั่งเถ้าหรือกระดูก จึงไม่มีใครคิดว่าจะมีเด็กคนหนึ่งหายไป

เมื่อทุกคนถูกฆ่า ด็อกเตอร์เริ่มวางใจสามารถพูดคุยกับหลี่เจี่ยซินได้อย่างสะดวกใจแล้ว

“เธอเคยเชื่อฟังฉันนี่ เธอรู้เรื่องแล้วและจะเงียบต่อไปใช่หรือเปล่า ถ้าเธอไม่รับปากนอกจากดีเอ็นเอของเธอแล้วฉันก็คงต้องฆ่าเธอด้วย เธอเป็นลูกสาวคนโปรดของฉันนะ ฉันไม่ต้องการให้เธอตาย แค่ฉันกดปุ่มปล่อยแก๊สพิษเธอก็ไม่รอดแล้ว”

ด็อกเตอร์กำมือแน่นพยายามระงับอารมณ์ของตัวเอง ทั้งที่ข่มขู่หลี่เจี่ยซินแต่ดูเหมือนว่าเธอไม่หวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย

“เอาสิปล่อยออกมาเลยดูสิว่าฉันจะทำยังไง”

แก๊สพิษทำให้หลี่เจี่ยซินสลบและอาจถึงตายได้ แต่เธอยังต้องใช้ดีเอ็นเอของเด็กสาวที่ยังมีชีวิต ด็อกเตอร์คิดเพียงแช่แข็งหลี่เจี่ยซินเท่านั้น

“นับว่าเธอร้องขอความตายเองนะ ไม่ต้องห่วงไปหรอก ยังไงแม่ก็ต้องรักเธอไม่ทำให้เธอลำบากอยู่แล้ว”

แก๊สพิษถูกปล่อยออกมาช้า ๆ จนกระทั่งเต็มห้องทดลอง เวลาผ่านไปชั่วด็อกเตอร์จึงค่อย ๆ ลดปริมาณแก๊สลงเมื่อคิดว่าจัดการหลี่เจี่ยซินจนสลบไปแล้ว แต่เมื่อควันพิษจางหายเธอกลับไม่เห็นหลี่เจี่ยซินอยู่ในห้อง

“เธอหายไปไหน หลี่เจี่ยซินหายไปไหน พวกเธอเข้าไปดู”

เมื่อหาหลี่เจี่ยซินที่อยู่ในห้องไม่เจอ ด็อกเตอร์ต้องให้เด็กทดลองของเธอเข้าไปค้นหาหลี่เจี่ยซินในห้อง เธอไม่พบความผิดปกติอันใดในห้องแม้แต่น้อย ไม่มีร่องรอยของประตูที่ถูกกระแทกจนพัง ไม่มีร่องรอยการทำลายข้าวของ

เด็กทดลองสองคนเข้าไปค้นในห้อง พร้อมกับบอดี้การ์ดอีกหลายคน แต่ไม่มีใครหาหลี่เจี่ยซินเจอเลย

หลี่เจี่ยซินหายไปจริง ๆ