คลั่งไคล้ใคร่รัก - ตอนที่ 13อยากขยี้ให้แหลกลาญ

เธอเทิดทูนบูชาเขาเหลือเกิน แม้พบหน้าเพียงไม่นานก็จำได้แม่น พอมีฝีมือด้านวาดเขียนอยู่บ้างจึงได้วาดภาพแรกที่พบกันเอาไว้ในกระดาษเอสี่ร้อยปอนด์

เพราะเขาเป็นผู้มีพระคุณเหลือเกิน เธอไม่มีช่องทางใดที่จะขอบคุณเขาได้เพราะตัวเองก็ไม่มีโทรศัพท์มือถือ จึงใช้การเขียนจดหมายสื่อสารไปยังที่อยู่โรงพยาบาลเอกชนที่เขาเป็นเจ้าของ เธอดีใจราวกับถูกล็อตเตอรีเมื่อเขาตอบกลับมา

สิบสองเดือน สิบสองฉบับ จดหมายเหล่านั้นเธอเก็บเอาไว้อย่างดี แม้ถ้อยคำที่เขาตอบกลับจะไม่ยาวนักแต่เธอก็อ่านมันซ้ำไปซ้ำมาอย่างชุ่มชื่นหัวใจ

บ่อยครั้งที่แอบเอาเสื้อกาวน์สีขาวออกมากอดมาห่ม เพ้อฝันไปว่าเป็นอ้อมกอดของเขา

ใช่แล้ว เด็กสาววัยใสไร้เดียงสา หลงรักชายแปลกหน้าที่พบเจอเพียงครั้งเดียว เพ้อพกไปว่าเขาเป็นคนดี อบอุ่น อ่อนโยน เป็นพ่อพระที่มอบความรักความเมตตามาให้

แท้จริงแล้วตรงกันข้ามทั้งหมด เขามันปีศาจร้ายชัด ๆ !

แก้วกานดาเก็บข้าวของเหล่านั้นลงในกล่องแล้วกลับไปบนเตียง ก่อนจะผล็อยหลับไปทั้งน้ำตา

โดยมีร่างสูงใหญ่ของใครคนหนึ่งยืนอยู่หน้าบ้าน เอาแต่จ้องประตูอยู่เนิ่นนาน คำขอโทษไม่ได้ถูกเอ่ยออกไปอย่างที่ตั้งใจ ก่อนจะเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ

ขึ้นห้องล้มตัวลงนอน แต่ภาพเด็กสาวนั่นกับดวงตาตำหนิติเตียนยังมารบกวนอยู่ร่ำไป

เวรเอ๊ย !

สีขาว เขาแพ้สีขาวเป็นบ้า…

ในนั้นจะเป็นอย่างไร กลิ่น รสคาวสาวจะเอร็ดอร่อยสักแค่ไหน

อยากเข้าไปจับเธอถ่างขา เลียและดูดกินให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราว ยิ่งไร้เดียงสาเหมือนผ้าขาว เขายิ่งอยากบดขยี้

ใช่ คนอย่างเขามันต่ำช้า ไม่ใช่ชายในฝันอย่างที่ใคร ๆ คิด

ยิ่งขาวสะอาด ยิ่งอยากขยี้ให้แหลกลาญ !

***

วันถัดมา

เวลาเกือบเที่ยง คุณแม่บ้านเดินมาหาแก้วพร้อมกับโทรศัพท์มือถือราคาแพงและแจ้งว่านี่เป็นของเธอ พร้อมกับได้รับสายวีดีโอคอลจากผู้เป็นยาย ที่ใบหน้ายิ้มแย้มทั้งน้ำตาอย่างมีความสุข

“ คุณหมอท่านช่างประเสริฐแท้ นี่ให้คนมาช่วยเหลือยาย ซ่อมบ้านให้เรา แล้วก็ เอ่อ… ใช้หนี้ให้ ยายขอโทษนะที่ปิดเอ็งในเรื่องนั้น แล้วนี่เขาบอกว่าจะพายายไปหาหมอในเมืองไปตรวจรักษาฟรี แต่ต้องรอให้จัดการเรื่องที่กับบ้านจบก่อน ยายเกรงใจไม่เอาเขาก็บอกว่าไม่ได้ คุณหมอกำชับมาแล้ว ถ้าไม่เอาเขาก็จะตกงาน แล้วเอ็งล่ะ อยู่ที่บ้านคุณหมอเป็นยังไงบ้าง ”

แก้วกานดาเองก็ทั้งแปลกใจและดีใจในสิ่งนั้น การดำเนินการของเขาช่างรวดเร็วดีแท้