ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 717 ก้าวข้ามความโกลาหล(1)

ส่วนใหญ่เป็ นคนรู ้จักของฉู่เซวียน

 

ฉู่เทียนหมิงได้บรรลุขอบเขตเต๋านิรมิตแล้ว และตอนนี้อาศัยอยู่ ในดินแดนสวรรค์

 

ผู้นาตระกูลฉู่คนปัจจุบันคือ ผู้นาตระกูลฉู่รุ่นที่เจ็ด

 

ฉู่อวิ๋นไม่ได้กลับมาหาตระกูลฉู่บ่อยนัก แม้ว่านางจะเดินไปรอบ ๆ ดินแดนสวรรค์เป็ นครั้งคราวก็ตาม

 

นางยังคงสั่งสอนอัจฉริยะของเผ่าพันธุ์มนุษย์ในโลกใหม่ต่อไป

 

มีดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในโลกใหม่ที่เรียกว่าตาหนักเซียน

 

นี่คือที่ที่ฉู่อวิ๋นอาศัยอยู่ร่วมกับเหม่ย เฉียน และหวู่

 

เฉียนเสียสละตนเองเพื่อจัดการกับเอ้อร ์ม่อ และแม้ว่าฉู่เซวียนได้ เคลื่อนไหวแล้ว แต่ก็มีผลข้างเคียงบางอย่างเช่นกัน ซึ่งก็คือการ เติบโตของเขาช ้ามาก

 

แน่นอนว่าอาจเป็ นเพราะตัวเฉียนเองด้วย

 

บางทีเขาอาจนึกถึงวัยเด็กที่ไร ้ความกังวลของเขา ถึงตอนนี้ เขา ดูเหมือนเขาอายุแค่หกหรือเจ็ดขวบเท่านั้น

 

 

 

เขาเป็ นเหมือนเด็กที่ไม่สามารถเติบโตได้ อย่างไรก็ตาม เขา ไม่ได้อ่อนแอ และได้ทะลุเกณฑ์ 100,000 ลี้ไปแล้ว

 

ฉู่อวิ๋นเองก็มีเส้นทางเต๋าเกิน 10 ล้านลี้แล้ว

 

ฉู่เซวียนกลับไปที่ลานเล็ก ๆ และนั่งบนเก้าอี้พลันเอนกายอย่าง สบาย ๆ

 

ในลานบ้านมีร่องรอยของเต๋าอวิ้นของเขา ในความเป็ นจริง สถานที่แห่งนี้ก็อาจเป็ นโอกาสสาหรับใครก็ตามที่บังเอิญมาพบมัน เช่นกัน

 

หากทายาทในอนาคตของตระกูลฉู่มีโอกาสเข้ามาในสถานที่ แห่งนี้ บุคคลนั้นจะได้รับผลประโยชน์มากมายนับไม่ถ้วนอย่าง แน่นอน

 

แม้ว่าพรสวรรค์ของลูกหลานผู้นั้นจะขาดไป แต่การบ่มเพาะที่นี่ จะทาให้เขากลายเป็ นอัจฉริยะที่ยิ่งใหญ่ ท้ายที่สุด เขาใช ้เวลาหนึ่ง ศตวรรษในการบ่มเพาะที่นี่ ทั้งยังได้ทะลวงไปสู่ขอบเขตปฐมโกลาหล ที่นี่

 

หากเขาก้าวข้ามความโกลาหลที่นี่เช่นกัน ผลที่ได้จะยิ่งเกินจริง ไปมากกว่านี้

 

แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่เข้ามาจะสามารถรับโชควาสนาได้

 

ท้ายที่สุดแล้ว โชคชะตาก็เป็ นเรื่องของโชคชะตา

 

 

 

ฉู่เซวียนมองไปที่โลกใบเล็ก อสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่กาลังจะบรรลุ ขอบเขตปฐมโกลาหล

 

เขาเหยียดมือออกชี้ จากนั้นก็มีร่องรอยแห่งเจตนาพุ่งเข้าไปใน โลกใบเล็ก

 

อสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่คารามและเริ่มทะลวงเข้าสู่ขอบเขตปฐม โกลาหล เนื่องจากเป็ นรางวัลของระบบ รถม้าดาราจตุวิญญาณ สามารถน าออกไปจากความโกลาหลโดยไม่มีอุปสรรคใด ๆ แม้ว่า อสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่จะมีต้นกาเนิดมาจากความโกลาหลก็ตาม

 

ฉู่เซวียนอยากรู ้อยากเห็นมากว่าสิ่งมีชีวิตอื่นใดที่ก้าวข้ามความ โกลาหลไปแล้วบ้าง?

 

มันก็น่าจะมีคนอื่นไม่ใช่หรือ?

 

ยอดฝีมือเหล่านั้นหายไปไหน?

 

เป็ นไปได้หรือไม่ว่าพวกเขากาลังเดินทางไปทั่วความว่างเปล่า หรือว่าพวกเขาสร ้างโลกของตนเองขึ้นมาภายในความว่างเปล่า?

 

ฉู่เซวียนไม่ทราบสถานการณ์ที่อยู่เหนือความโกลาหล

 

จากนั้นเขาก็นึกถึงช่วงเวลาที่เขาประสบกับการก้าวข้ามความ โกลาหล ย้อนกลับไปตอนนั้น เขาได้เห็นหัวขนาดใหญ่ที่ลายอยู่นอก ความโกลาหล

 

 

บุคคลนั้นล้มเหลวในการก้าวข้ามความโกลาหลหรือว่าเขา ประสบความส าเร็จ?

 

หลังจากออกจากความโกลาหลแล้ว เขาก็จะสามารถไป ตรวจสอบสิ่งนี้ได้

 

ซูเซียนเอ๋อร ์ก าลังเตรียมส่วนผสมอย่างมีความสุข ดูเหมือนจะ ย้อนเวลากลับไปเมื่อนางร่วมกับฉู่เซวียนในลานเล็ก ๆ

 

แม้ว่าเวลาที่พวกเขาใช ้ในลานเล็ก ๆ จะสั้นมากเมื่อเปรียบเทียบ กับเวลาที่พวกเขาอยู่ในความโกลาหล แต่มันก็เป็ นช่วงเวลาที่น่า จดจาที่สุด

 

แมววิญญาณสวรรค์กลับมาแล้ว

 

มันวิ่งวนรอบน่องของฉู่เซวียน และไถหัวสองสามครั้ง

 

วิหคทองคาเขย่านภานั้นเกาะอยู่บนผนังลานบ้านในลักษณะที่ น่าเกรงขามเช่นเคย

 

บุปผากลืนวิญญาณเป็ นเหมือนต้นไม้เล็ก ๆ แปลกตาที่หยั่งราก อยู่ที่มุมหนึ่งของลานบ้าน

 

ฉู่เซวียนกาลังรอให้ติงเยว่และคนอื่น ๆ กลับมา

 

ก่อนที่เขาจะจากไป เขาจะเทศนาเต๋าให้กับเหล่าศิษย์ของเขาอีก ครั้งและมอบวิชาแก่พวกเขา

 

เขามองไปที่ระบบ

 

 

 

หลายปีผ่านไป แต่ระบบยังอยู่ในขั้นตอนการพัฒนาและเริ่มต้น ใหม่

 

หวังว่ามันจะเปลี่ยนไปหลังจากที่เขาออกจากความโกลาหล เขาสงสัยว่าระบบจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรหลังจากนี้ จะมีความสามารถใหม่ ๆ เกิดขึ้นหรือไม่?

 

มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากเขาก้าวข้ามความโกลาหลหรือไม่? อีกหนึ่งร ้อยปีต่อมา

 

ฉู่อวิ๋นกลับมาที่ลานเล็ก ๆ

 

“ท่านพี่สิบสาม!” นางโอบแขนรอบคอของฉู่เซวียนเหมือนเด็กเอาแต่ใจ เป็ นเวลานานแล้วที่นางได้พบกับฉู่เซวียน

 

แน่นอนว่านางใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการปิดด่านฝึกฝน หรือ ติดตามปู่ของนางและคนอื่น ๆ เป็ นครั้งคราว

 

ฉู่เทียนหมิงกลายเป็ นผู้ยิ่งใหญ่ในขอบเขตเต๋านิรมิต และเขาก็ ใจดีมาก เขามักจะทาตัวราวกับยอดฝีมือที่ไม่มีใครเทียบได้

 

เขาไม่ได้แข็งแกร่งมาก อย่างไรก็ตาม เขามีเอกลักษณ์พิเศษ ดังนั้นจึงไม่มีใครเต็มใจที่จะมีปัญหากับเขา

 

 

ฉู่อวิ๋นรู ้สึกว่าตราบใดที่ปู่ของนางมีความสุข ทุกอย่างก็เป็ นเรื่อง ดี

 

ผ่านไปร ้อยปีเหล่าศิษย์ก็ได้กลับมาทีละคน

 

เมื่อทุกคนมาถึง ฉู่เซวียนเริ่มต้นด้วยการถ่ายทอดวิชาที่จะทาให้ ก้าวข้ามความโกลาหลให้กับเหล่าศิษย์ของเขา

 

ในบรรดาลูกศิษย์ของเขา เฮยเยว่และฉู่เอ๋อร ์นั้นทรงพลังมาก ที่สุดและมีเส้นทางเต๋ายาว 30 ล้านลี้

 

วิชาที่จะทาให้ก้าวข้ามความโกลาหลนั้นถูกตราตรึงอยู่ใน วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของศิษย์แต่ละคน เมื่อพวกเขาบรรลุขอบเขตปฐม โกลาหลเท่านั้น พวกเขาถึงจะสามารถเปิดตราประทับได้

 

ฉู่เซวียนยังได้สอน ฉินหยิง, เหรินชางเหอ, ตู้หยวน และผู้ติดตาม คนอื่น ๆ ของเขา ศิษย์ในนาม และคนที่ถือได้ว่าเป็ นศิษย์ของเขา

 

การที่พวกเขาจะก้าวข้ามความโกลาหลได้หรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับ โชคลาภและความพยายามของพวกเขาเอง

 

“ข้าก าลังจะออกจากความโกลาหล” ฉู่เซวียนพูด

 

“ก่อนที่ข้าจะจากไป ข้าจะทิ้งบางสิ่งไว้ข้างหลัง”

 

“หลายสิบล้านปีต่อจากนี้ ความโกลาหลแห่งนี้จะปะทะกับความ โกลาหลอื่น มันจะเกิดมหาภัยพิบัติ แต่ตามปกติจะมีโอกาสอยู่ เช่นกัน”

 

 

“หลังจากความโกลาหลทั้งสองหลอมรวมกัน มันจะพัฒนาขึ้น”

 

“เมื่อกฎแห่งเต๋าสวรรค์หลอมรวมกฏแห่งปฐมโกลาหลเข้า ด้วยกันอย่างสมบูรณ์ จะมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเช่นกัน หลังจาก ทะลวงไปสู่ขอบเขตปฐมโกลาหล พวกเจ้าควรจะสามารถออกจาก ความโกลาหลได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ”

 

ติงเยว่และคนอื่น ๆ นั่งฟังอย่างเงียบ ๆ

 

หลังจากการอาลานี้ พวกเขาไม่รู ้จริง ๆ ว่าจะได้อาจารย์ของพวก เขาอีกครั้งเมื่อใด

 

จริง ๆ แล้วพวกเขาอาจจะไม่มีโอกาสได้พบกันด้วยซ้า

 

อาจารย์ของพวกเขาก าลังจะออกจากความโกลาหล

 

นอกจากนี้ยังมีความโกลาหลมากกว่าหนึ่งแห่ง?

 

นี่เป็ นการเปิดเผยที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง

 

หลังจากที่ฉู่เซวียนให้คาแนะนาของเขาเสร็จแล้ว เขาก็มอบมวล สารปราณโกลาหลแห่งการสรรค์สร ้าง ซึ่งหลอมรวมกับร่างกายของ พวกเขาแต่ละคน

 

หลังจากที่ติงเยว่และคนอื่น ๆ จากไปแล้ว ฉู่เซวียนก็มองไปที่ ฉู่อวิ๋น

 

“อยากไปกับข้าหรือไม่”

 

การพาคนสองคนไปด้วยไม่น่าจะเป็ นปัญหา

 

 

ฉู่อวิ๋นลังเล

 

“ท่านพี่สิบสาม ข้าไม่สามารถละทิ้งท่านปู่ และคนอื่น ๆ ไว้ได้” นางถอนหายใจ

 

ฉู่เซวียนพยักหน้า เขารู ้เรื่องนี้อยู่แล้ว

 

เขาเข้าใจน้องสาวของเขาได้อย่างเป็ นธรรมชาติ

 

ฉู่เทียนหมิงให้ความสาคัญกับนางมาก และฉู่อวิ๋นก็ไม่ใช่คนที่ กล้าละทิ้งอีกฝ่ าย

 

“ข้าคงไม่สามารถก้าวข้ามความโกลาหลไปได้” ฉู่อวิ๋นกล่าวอ ย่างเศร้าใจ

 

นางรู้ว่าความสามารถของนางยังด้อยกว่าลูกศิษย์ส่วนตัวของฉู่ เซวียนเล็กน้อย

 

ฉู่เซวียนโบกมือของเขา และมวลสารปราณโกลาหลแห่งการ สรรค์สร้างก็เข้าสู่ร่างกายของนาง

 

“วันนั้นจะมาถึงในที่สุด” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม

 

“นอกจากนี้ เมื่อกฎแห่งเต๋าสวรรค์รวมกฏแห่งปฐมโกลาหลเข้า ด้วยกัน เจ้าก็สามารถออกจากความโกลาหลได้เช่นกัน”

 

“ข้าจะฝึกฝนให้หนักอย่างแน่นอน!”

 

ฉู่อวิ๋นพยักหน้าอย่างมั่นคง

 

 

 

ฉู่เซวียนมองไปที่วงแหวนต้นกาเนิดเต๋า เขาไม่รู ้ว่ากลุ่มแชทมหา เต๋าจะยังคงใช ้งานได้หรือไม่หลังจากที่เขาออกจากความโกลาหล มันไม่น่าเป็ นไปได้ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็โบกมือและสร ้างกลุ่มแชทเต๋าสวรรค์ ติงเยว่และคนอื่น ๆ ถูกดึงเข้ามา ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าจะไม่มีวงแหวนต้นกาเนิดเต๋า พวกเขายังสามารถ สื่อสารกันผ่านกลุ่มแชทเต๋าสวรรค์ และแม้แต่ส่งสิ่งของต่าง ๆ ฉู่เซวียนยังให้เฮยเยว่สามารถสร ้างกลุ่มใหม่ได้ นอกจากนี้นาง ยังสามารถใช ้อานาจจานวนมากภายในเต๋าสวรรค์ เนื่องจากบทบาท ส าคัญของนางในการบรรลุแผนการยันต์หยกเต๋าสวรรค์ และความ จริงที่ว่านางได้ฝึกฝนวิชาเต๋าสวรรค์ หลังจากเสร็จสิ้นทั้งหมดนี้ ร่างของฉู่เซวียนก็สั่นไหวและหายไป เขาปรากฏตัวต่อหน้ามือสังหารจักรพรรดิ และมองดูอีกฝ่าย สหายคนนี้ก็พิเศษเช่นกัน ฉู่เซวียนยอมรับเขาอย่างเป็ นทางการในฐานะศิษย์ในนาม ด้วยพรสวรรค์และความพากเพียรของมือสังหารจักรพรรดิ เขา จึงแข็งแกร่งกว่าฉินหยิงและเหรินชางเหอ เขามีคุณสมบัติเกินกว่าที่ จะเป็ นศิษย์ในนามเสียอีก

 

มือสังหารจักรพรรดิรู ้สึกตื่นเต้นอย่างมากกับสิ่งนี้

 

 

 

เฟิงคงเป็ นผู้ติดตามของฉู่เซวียนอยู่แล้ว และฉู่เซวียนก็ตัดสินใจ ที่จะปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็ นศิษย์ในนามเช่นกัน

 

เขาไม่รู ้ว่าทั้งสองคิดอะไรอยู่ เนื่องจากพวกเขาได้ร่วมมือกันเพื่อ ผจญภัยและส ารวจความโกลาหล

 

เขาได้ถ่ายทอดวิชายุทธ ์ให้กับพวกเขาในท านองเดียวกัน

 

ในที่สุด ฉู่เซวียนก็มาถึงชั้นสูงสุดแห่งความโกลาหล

 

ขั้นแรก เขาได้พบกับเทพเจ้ายักษ์โกลาหลและอีกสามคน เช่นเดียวกับยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหลที่เขาได้ช่วยเหลือไว้

 

เขาเทศนาเต๋าแก่พวกเขาทั้งห้าคนเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของ พวกเขา และยังแจ้งให้พวกเขาทราบเกี่ยวกับเรื่องของความโกลาหล ทั้งสองเพื่อที่พวกเขาจะได้เตรียมการล่วงหน้า

 

ในที่สุด เขาก็รวบรวมยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหลคนอื่น ๆ มารวมกันและแจ้งให้พวกเขาทราบเรื่องนี้เช่นกันเพื่อที่พวกเขาจะได้ คว้าโอกาสนี้ไว้

 

ภัยพิบัติก็เป็ นโอกาสเช่นกัน

 

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้บอกว่าเขาจะออกจากความโกลาหล

 

ในท้ายที่สุด ฉู่เซวียนเรียกฉินและเฟิ งหยิ่ง และมอบวิธีการ บางอย่างแก่พวกเขาในการจัดการกับวิกฤติที่อาจเกิดขึ้นในช่วงเวลา วิกฤติ

 

 

 

แน่นอนว่าเขาทิ้งอะไรไว้มากกว่านี้

 

เต๋าสวรรค์ก็มีไพ่เด็ดที่เขาเตรียมไว้

 

จ้าวมังกรและสิ่งมีชีวิตแห่งเต๋าสวรรค์อื่น ๆ เป็ นหนึ่งในไพ่เด็ด เหล่านั้น

 

ติงเยว่และศิษย์คนอื่น ๆ ล้วนมีไพ่เด็ดเช่นกัน แต่พวกเขาไม่รู ้ เรื่องนี้

 

หลังจากที่เขาทาทั้งหมดนี้เสร็จแล้ว เขาใช ้เวลาอีกหมื่นปีเพื่อ เดินทางผ่านความโกลาหล

 

จากนั้น ฉู่เซวียนก็มาถึงขอบแห่งความโกลาหล

 

เขาย้ายซูเซียนเอ๋อร ์เข้าสู่โลกใบเล็ก พร ้อมกับแมววิญญาณ สวรรค์ วิหคทองค าเขย่านภา และบุปผากลืนวิญญาณ

 

เขาเดินออกจากความโกลาหลทีละก้าว ความโกลาหลเริ่ม ปั่นป่วน สายฟ้ าก็ได้ปะทุขึ้น

 

ราวกับว่ามีสิ่งกีดขวางและพลังเหนือธรรมชาติที่ขวางกั้นเขาอยู่

 

ฉู่เซวียนก้าวไปข้างหน้า และร่างของเขาดูเหมือนจะกลายเป็ น ภาพมายา เขาไม่ได้อยู่ในความโกลาหล แต่อยู่ข้างนอก