ก่อนเข้าเรียนตอนเช้า

ฉินหยุนหานอาบน้ำเสร็จและเตรียมที่จะขอให้มู่เจาเจาไปเรียนด้วยกัน

“พี่สาวหยุนหาน คิดยังไงกับงานเขียนของฉันบ้าง”

มู่เจาเจา กางกระดาษยาวบนโต๊ะอย่างระมัดระวังเผยให้เห็นการประดิษฐ์ตัวอักษรพู่กัน

ลายมือบนกระดาษเป็นงานเขียนอวยพรอายุยืนสำหรับงานวันเกิด

สิ่งนี้เขียนโดยมู่เจาเจาจนถึงเช้าตรู่เมื่อคืนนี้

เธอเขียนไม่น้อยกว่าสามสิบครั้งและเธอคิดว่าชิ้นนี้เป็นอันที่สมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว

“ถ้าปู่มูรู้ว่าเธอเพิ่งจะนอนได้แค่ 2-3 ชั่วโมงเมื่อคืนนี้ ด้วยเขียนการเขียนพู่กันสวยๆ ให้ท่าน ท่านคงยิ้มจนหูฉีกและไม่สนว่าเธอจะเขียนอะไรไปหรอก” ฉินหยุนกล่าว

“นี่เป็นสิ่งสําคัญมากของปู่ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเขียนพู่กัน ท่านสอนให้ฉันเขียนกับมือ ถ้าเขียนไม่ดีคงทำให้ท่านขายหน้าแย่”

“พูดตามตรงนะ ฉันไม่รู้การเขียนพู่กันเลย ฉันคิดว่าสิ่งที่เธอเขียนนั้นดีมากแต่ฉันก็ไม่เห็นความแตกต่างอะไรหรอก” ฉินหยุนยิ้มอย่างเย็นชา

“ช่างมันเถอะ ฉันจะเลือกอันนี้ละกัน”

มู่เจาเจาล้มเลิกความคิดที่จะขอคําแนะนําจากฉินหยุนหานแล้วเลือกงานที่เขียนชิ้นที่ดีที่สุดโดยตรงแล้วม้วนเก็บมันขึ้นมาอย่างระมัดระวัง

“พี่สาวหยุนหาน ไปกินข้าวเช้าแล้วไปเรียนกัน” มู่เจาเจาเอากุญแจออกมาและเตรียมล็อกประตู

ฉินหยุนหานก้าวออกจากห้องออกมาและพูดว่า:

“อย่ากินเลย เก็บท้องไว้กินตอนงานวันเกิดดีกว่า”

　　……

“ปู่ของมู่เจาเจามีวันเกิดวันนี้”

เมื่อได้ยินการสนทนาภายในหูฟัง หวังฮ่าวหลานได้รับข้อความสําคัญ

หวังฮ่าวหลานคาดเดา

ในงานเลี้ยงวันเกิดของปู่มู่มีความเป็นไปได้อย่างมากที่มันจะไม่สงบ

เพราะตามแบบฉบับนวนิยายประเภทในเมือง สถานที่อย่าง ห้องคาราโอเกะ บาร์ งานเลี้ยงวันเกิด ฯลฯ ล้วนเป็นพื้นที่ที่มีอุบัติการณ์สูงของพล็อตให้ตัวเอกแกล้งฉีกหน้า

มู่ฉงเองก็เป็นผู้มีส่วนช่วยเช่นกัน

ควบคู่ไปกับงานเลี้ยงวันเกิดนางเอกทั้งสองอย่าง ฉินหยุนหานและมู่เจาเจา จะอยู่ด้วยแน่นอน

มีความเป็นไปได้สูงที่พล็อตนี้จะเกิดขึ้น

ด้วยความคิดนี้หวังฮ่าวหลานจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาทันทีและโทรหาหวังเซียง

“ลูกรัก เงินไม่พอเหรอ เท่าไหร่พ่อจะโอนให้ลูกโดยตรง” หลังจากรับสายหวังเซียงก็พูดตรงๆ

“ไม่ใช่เงินไม่พอ แต่ผมมีอะไรจะถาม พ่อรู้จักมู่ฉงไหม”

“มู่ฉงทำให้ลูกขุนเคืองเรอะ อยู่ดีๆ ไม่ชอบ เจ้านักเขียนพู่กันหยิ่งยโสนั่นมันรนหาที่ตายจริงๆ ลูกรักบอกพ่อมาให้พ่อจัดการมันยังไง? “หวังเซียงพูดอย่างโกรธแค้น

หวังฮ่าวหลานประหลาดใจกับวงจรสมองของหวังเซียง

“เขาไม่ได้ทําให้ผมขุ่นเคือง ผมรู้ว่าวันนี้เขากําลังจะมีงานวันเกิดครั้งใหญ่ เพราะงั้นผมเลยอยากถามว่าพ่อรู้จักเขาไหม ถ้ารู้ผมก็อยากยืมชื่อพ่อเพื่อไปฉลองงานวันเกิดด้วยน่ะครับ”

“พ่อไม่รู้จักหรอกแต่พ่อมีเพื่อนที่ซื้องานประดิษฐ์ตัวอักษรของเขาและพ่อเคยเห็นเขาสองสามครั้งเอง”

“แค่นั้นก็พอแล้ว พ่อเตรียมของขวัญแสดงความยินดีแล้วก็นำทีมแพทย์กับทีมบอดี้การ์ดไปงานฉลองวันเกิดของมู่ฉงไปด้วยนะ”

“พ่อเข้าใจว่าต้องเตรียมของขวัญ แต่การนําทีมแพทย์และทีมบอดี้การ์ดไปด้วยหมายความว่ายังไง”

“พ่อไม่ต้องไปสนใจถ้าใครถามก็บอกไปว่าแค่เป็นการป้องกันตัว”

“ตกลง”

“ผมจะไปงานหลังเลิกเรียน และผมจะติดต่อไปเมื่อถึงเวลา”

หลังจากพูดคุยเสร็จ หวังฮ่าวหลานก็วางสาย

ชั้นเรียนตอนเช้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากระฆังดังขึ้นนักเรียนก็เดินออกจากห้องเรียน

หวังฮ่าวหลานเดินช้าๆ ไปที่ประตูโรงเรียน

กลางถนนเขา “พบ” ฉินหยุนหานและมู่เจาเจา

“นี่ หวังฮ่าวหลาน ออกไปทานข้าวเย็นกันไหม” ฉินหยุนหานใช้ความคิดริเริ่มที่จะทักทายและถาม

“พ่อของฉันบอกว่าเขาจะไปงานวันเกิดของช่างประดิษฐ์ตัวอักษรที่มีชื่อเสียงและเขาจะพาฉันไปด้วยน่ะ” หวังฮ่าวหลานตอบ

เมื่อได้ยินสิ่งนี้หัวใจของมู่เจาเจาก็เคลื่อนไหวและเธอก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า:

“ช่างประดิษฐ์ตัวอักษรที่พ่อนายพูดใช้นามสกุลมู่ใช่ไหม”

“ใช่ เธอรู้ได้ยังไง” หวังฮ่าวหลานแสร้งแปลกใจ

“ถ้าฉันเดาไม่ผิด นายคงกําลังพูดถึงคุณปู่ของฉันเอง ปู่ของฉันกำลังจัดงานเลี้ยงวันเกิดที่โรงแรมดาเฮาวันนี้”

“ใช่ฉันจะไปงานนั้นแหละ แต่พอพูดถึงเรื่องนี้แล้วที่ฉันเห็นปู่เธอเมื่อวานนี้ ก็ไม่คิดว่าปู่เธอจะเป็นนักเขียนพู่กัน” หวังฮ่าวหลานเสนอว่า:

“เราไปที่เดียวกัน เราไปด้วยกันเถอะ”

โจรที่ต้องการลักพาตัวฉินหยุนหานโดนให้ปล่อยหลุดมือไปและคาดว่าอีกฝ่ายจะโจมตีฉินหยุนหานอีก

แน่นอนว่าหวังฮ่าวหลานต้องใช้ความระมัดระวังอย่างมาก

หากช่วยฉินหยุนหานได้อีกครั้งล่ะก็จะสามารถฟาร์มแต้มความชื่นชอบใจได้อีก

“โอเค”

สําหรับข้อเสนอของหวังฮ่าวหลานฉินหยุนหานและมู่เจาเจาเห็นด้วยโดยไม่ได้คัดค้าน

หลังจากออกจากประตูโรงเรียนทั้งสามคนก็ขึ้นไปที่คัลลิแนนและมุ่งหน้าไปยังโรงแรมดาเฮา

ระหว่างทางหวังฮ่าวหลานใช้ความสามารถมองทะลุในการตรวจสอบยานพาหนะโดยรอบพยายามค้นหาร่องรอยของโจรลักพาตัว

อย่างไรก็ตามเมื่อคัลลิแนนมาถึงโรงแรมก็ไม่พบบุคคลที่น่าสงสัย

ห้องจัดเลี้ยงที่ชั้นหนึ่งของโรงแรมได้รับการเช่าเหมาอย่างสมบูรณ์

แขกที่มาที่นี่เพื่อแสดงความยินดีเอาการ์ดเชิญของพวกเขาออกมาและมอบให้กับพีธีกรรับแขกนอกห้องจัดเลี้ยงและเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงทีละคน

หวังฮ่าวหลาย ฉินหยุนหาน และมู่เจาเจาไม่มีบัตรเชิญ แต่ผู้คนในห้องจัดเลี้ยงรู้จักมู่เจาเจาและฉินหยุนหาน และโดยปกติแล้วพวกเขาได้รับเชิญให้เข้าไปอย่างเคารพ

ส่วนหวังฮ่าวหลานเป็นเพราะหวังเซียงมาก่อนล่วงหน้า

พีธีกรรับแขกรู้ว่าเขาเป็นบุตรชายของหวังกรุ๊ป

แม้ว่าพวกเขาจะกล้าหาญกว่านี้ร้อยเท่า พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะหยุดเขา

ทั้งสามคนได้รับเชิญให้เข้าไปในห้องจัดเลี้ยง

แต่ไปได้ไม่ไกลก็ได้ยินเสียงเอะอะด้านหลัง

“นักเรียนม.ต้นมาจากไหนเนี่ย”

“ข้าเป็นแขกที่ได้รับเชิญมาจากท่านมู่”

“แขกเหรอ? แล้วบัตรเชิญล่ะ? ”

“ไม่มีบัตรเชิญ”

“ไปให้ไกลถ้าไม่มีบัตรเชิญ ออกไปซะมันจะเกะกะแขกท่านอื่น”

“เจ้านี่มันสายตาสุนัขจริงๆ แน่ใจนะว่าจะไม่ให้ข้าเข้าไป อย่าเสียใจล่ะ ”

“ไปไกลๆ อย่าขวางทางประตู”

“ข้าไม่ได้ขวางทาง ข้าจะรออยู่ตรงนี้แล้วเจ้าจะรู้เอง!”

“นายนี่อวดดีจริงๆ ฉันจะรอดูว่าจะอวดดีได้นานสักแค่ไหน”

หวังฮ่าวหลาน ฉินหยุนหาน และมู่เจาเจามองย้อนกลับไปและเห็นเสี่ยวอี้เฟิง

ฉินหยุนหานและมู่เจาเจาทั้งสองประหลาดใจ

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาประหลาดใจที่เสี่ยวอี้เฟิงปรากฏตัวที่นี่

หวังฮ่าวหลานดูตามปกติไม่แปลกใจเลย

งานเลี้ยงวันเกิดที่มีนางเอกทั้งสองคนพร้อมกันจะขาดตัวเอกที่ไม่ได้มาแกล้งทำเป็นโดนดูถูกได้ยังไง?

“เจ้านั่นมาทําอะไรที่นี่ มันไม่ได้ตามเรามาใช่ไหม” ฉินหยุนหานรู้สึกรําคาญเมื่อเห็นเสี่ยวอี้เฟิง

“เขาดูไม่ได้สังเกตเห็นเรานะคงไม่ได้ตามเรามาหรอก” มู่เจาเจากล่าว

“ช่างเถอะ ไม่สําคัญหรอก เขาเข้ามาไม่ได้อยู่แล้ว ไปหาปู่เธอกันเถอะ” ฉินหยุนกล่าวอย่างเย็นชา

ฉินหยุนหนานและมู่เจาเจาก้าวออกไป

หวังฮ่าวหลานไม่ได้จากไป

ตั้งแต่ตัวเอกมางานฉลองวันเกิดเขาจะไม่ได้เข้ามาได้อย่างไร?

พีธีกรรับแขกที่มีทัศนคติไม่ดีนี้น่าจะเป็นคนเครื่องมือที่จะโดนถูกฉีกหน้า

เมื่อคิดเช่นนี้หวังฮ่าวหลานก็เดินไปที่ประตูห้องจัดเลี้ยงทันที

“ฉันรู้จักผู้ชายคนนี้ ให้เขาเข้ามา” หวังฮ่าวหลานพูดกับพีธีกรรับแขก

“ครับ นายน้อย” ผู้ตอนรับไม่ได้ยึกยักอะไร พยักหน้าโดยตรงด้วยความเคารพและไม่ปิดกั้นทางเสี่ยวอี้เฟิงอีกต่อไป

[ติ๊ง โฮสต์ป้องกันตัวเอกเสี่ยวอี้เฟิงฉีกหน้าหน้าของพีธีกรรับแขก ได้รับ 200 แต้มตัวร้าย!] 

หวังฮ่าวหลานได้รับรางวัลเล็กๆ น้อยๆ อย่างมีความสุข

แล้วตัวเอกที่อยากจะแสร้งทําเป็นฉีกหน้าต่อหน้าฉันน่ะเรอะ

ไม่มีทางหรอก!