“นายไม่ได้ดูเลยหรือ” ฟางเฮิงอดไม่ได้ที่จะถาม

 

“อย่าดูเลย”

 

“แล้วแต่นาย แต่ภาพม้าดื่มน้ำนี้เป็นงานจริง ดังนั้นนายไม่ต้องสงสัยเลย”

 

“ฉันเชื่อ และถ้านายพบสมบัติใดๆ ในอนาคต นายสามารถมาหาฉันได้ และฉันจะให้ราคาที่สมเหตุสมผลแก่อย่างแน่นอน” หวังฮ่าวหลานกล่าว

 

“ถ้าอย่างนั้นนายต้องเตรียมเงินหลายร้อยล้านหรือหลายพันล้าน ไม่งั้น คงจ่ายไม่ไหว” ฟางเฮิงกล่าว

 

“ไม่ต้องห่วง ฉันจะเอาเท่าที่นายขาย”

 

“โอเค พูดแล้วนะ!” ฟางเฮิงดีใจมาก

 

โบราณวัตถุเหล่านั้นมีค่ามากที่สุด

 

เขารู้สึกว่าถ้าเขายังคงใช้ เถาเปา ต่อไป จะใช้เวลาไม่นานเกินไป และแน่นอนว่าเขาจะสามารถเจาะกลุ่มครอบครัวของ หวังฮ่าวหลาน ครึ่งหนึ่งได้อย่างแน่นอน

 

ในเวลานั้น หวางฮ่าวหลานไม่มีเงินเก็บ ดังนั้นเขาจึงสามารถเยาะเย้ยเขาอย่างดุเดือด!

 

“ออกมา ฉันต้องการบอกนายบางอย่าง” ฟางซวน แอบส่งข้อความถึง หวังฮ่าวหลานด้วยใบหน้าเศร้า

 

ทั้งสองมาถึงวอร์ดที่ว่างเปล่า

 

ไม่มีใครอื่นอยู่รอบ ๆ

 

ฟานซวนถามด้วยความสงสัย

 

“นายให้เรามาแล้ว 10 ล้าน ทำไมนานถึงยังสัญญากับน้องชายของฉันว่า จะรับสมบัติที่เขาจะเอามาขายในอนาคตอีก”

 

“ถ้างั้นฉันควรทำยังไง ถ้าไม่รับใครจะรับ ทันทีที่เขาถามผู้เชี่ยวชาญเขาจะรู้ว่าอันที่แล้วเป็นของปลอมแล้วเขาจะอธิบายได้อย่างไรว่าเขาต้องจ่าย 10 ล้านแล้วบอกเขาว่านายได้รับมันจริงๆ เหรอ ?” หวังฮ่าวหลาน กะพริบและถามฟางซวนเป็นการตอบแทน

 

ฟางซวน ตกใจ

 

ตอนนี้เธอสับสนเล็กน้อย ความคิดของเธอซับซ้อน และเธอไม่ได้ตระหนักถึงปัญหาจริงๆ

 

ตอนนี้หวังฮ่าวหลาน พูดแบบนี้ ฟางซวนอดไม่ได้ที่จะชื่นชมหวังฮ่าวหลาน การคิดเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ นั้นเหมาะสมและรอบคอบจริงๆ

 

“แต่หลังจากที่นายเป็นผู้ดูแลทรัพย์สินถึงสองครั้ง น้องชายฉันก็คิดอย่างไร้เดียงสาว่าเขาสามารถมองเห็นสมบัติได้จริง ๆ ถ้าเขาพบสมบัติในอนาคต นายจะใช้เงินหลายร้อยล้านเพื่อซื้อมันต่อไปจริงๆ หรือ?” ฟางซวนตระหนักถึงปัญหาอื่น

 

ล้อเล่นน่า ยังจะเอาเงินไปซื้อเพิ่มอีก?

 

เป็นไปได้ยังไง!

 

“ฉันจะเก็บมันต่อไป แต่ฉันจะเรียกเงินเธอเพื่อซื้อของเดิม” หวังฮ่าวหลาน กล่าว

 

ฟางซวนตระหนักในทันที

 

หวังฮ่าวหลานไม่จำเป็นต้องให้เงินสักริด แต่เธอสามารถโกหกและบอกพี่ชายของเธอว่าได้รับเงินแล้ว

 

ถ้าน้องชายขอเงิน เขาก็หาเหตุผลที่จะหักล้างได้

 

ยังไงก็ตาม น้องชายคนนี้ยังเคารพพี่สาวของเขา ถ้าเธอไม่ยอมถอย น้องชายของเขาจะไม่บังคับเด็ดขาด

 

ฟางซวน คิดว่าความคิดของ หวังฮ่าวหลานดีมาก!

 

“ฉลาดมาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่เกรดจะดีมาก!” ฟางซวนอดไม่ได้ที่จะชื่นชม

 

[ติ๊ง โฮสต์สะกิดใจนางเอก ฟางซวนสำเร็จ ส่งผลต่อทิศทางของเนื้อเรื่อง ได้แต้มตัวร้าย 200 แต้ม ออร่าขอตัวเอกฟางเฮิง -10 ออร่าตัวร้ายของโฮสต์ +10! 】

 

หวังฮ่าวหลาน ยิ้มอย่างลับๆ

 

แน่นอน ฉันฉลาด ในอนาคตฉันสามารถซื้อของเก่าจากฟางเฮิง แล้วฉันสามารถขายได้ฟรี ๆ และทำเงินได้มากมาย

 

ตัวเขาเองกลายเป็นคนรวยนับพันล้านหรือหลายหมื่นล้าน ขึ้นอยู่กับฟางเฮิง!

 

——

 

หลังออกจากโรงพยาบาล หวังฮ่าวหลานก็พา ฉุ่ยลี่หนานไปที่โรงแรมที่เขาพักอยู่

 

ทันทีที่เปิดประตู เงาที่สวยงามก็พุ่งเข้ามาหาเขา

 

ข้างนอกดวงจันทร์หายาก สงครามกำลังโบยบินอยู่ภายใน และเวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ

เมื่อหวัง ฮ่าวหลานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เขาพบว่ามันเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว

 

เหวินจิงเข้านอนอย่างเหนื่อยหน่ายเหมือนกับลูกแมวตัวน้อย

 

แม้ว่าฉู่ป๋ายจะเย็นชา แต่ความชื่นชอบของ ซูมู่หยานก็สูงมากเช่นกัน เหวินจิงมีประโยชน์เพียงเล็กน้อย

 

อย่างไรก็ตาม หวังฮ่าวหลาน ไม่ได้หันหน้าอย่างโหดเหี้ยม ดังนั้นเขาจึงทิ้งมันไป

 

เหวินจิงมีมารยาทมากจนสามารถทำทุกอย่างที่เธอทำโดยไม่ทำให้เขาเดือดร้อน

 

เมื่อเปรียบเทียบกับนางเอกเหล่านั้น หวางฮ่าวหลานรู้สึกว่าการได้อยู่กับเหวินจิงนั้นปราศจากความเครียด สบายที่สุด และน่าพึงพอใจที่สุด

 

หวังฮ่าวหลาน ยังไม่ง่วง ดังนั้นให้เปิดหน้าต่างสถานะแล้วดู

 

แต้มตัวร้ายได้เพิ่มขึ้นเป็น 3,600 

 

เขาใช้แต้มตัวร้าย 3,000 แต้มอีกครั้งและแลกเปลี่ยนความแข็งแกร่งภายในทันที

 

ในขณะเดียวกัน หน้าต่างสถานะก็เปลี่ยนไปด้วย

 

[โฮสต์: หวังฮ่าวหลาน]

 

[พลังต่อสู้: 829]

 

[ค่าเสน่ห์ : 268]

 

[ออร่าตัวร้าย: 651]

 

[แต้มตัวร้าย: 600]

 

[ทักษะ: ทักษะการวาดเขียนระดับปรมาจารย์, หมัดหวิงชุนระดับปรมาจารย์, ทักษะการร้องเพลงระดับเทพ, ทักษะการแสดงระดับจักรพรรดิภาพยนตร์, การมองทะลุ, ทักษะพิษระดับสูง, ทักษะการแฮ็คระดับแนวหน้า, ประสบการณ์ฝึกฝนกำลังภายใน 12 ปี]

 

—— 

——

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

ในห้องสอบสวน เสี่ยวอี้เฟิงอารมณ์ไม่ดีและสภาพจิตใจของเขาก็ไม่ค่อยดี 

 

อุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศในห้องสอบสวนต่ำเกินไป และเขาจำเป็นต้องใช้พลังภายในเพื่อปัดเป่าความหนาวเย็น ดังนั้นเมื่อคืนนี้เขาจึงไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ 

 

ยิ่งกว่านั้น ส้วมในห้องสอบปากคำนี้ก็แข็งเช่นกัน และหลังจากนั่งเป็นเวลานาน 

 

แม้แต่ก้นก็ยังปวด นอกจากนี้ ตั้งแต่เขาเข้ามาเมื่อวานนี้ เขาได้ดื่มน้ำแค่หนึ่งหยด ไม่ต้องพูดถึงข้าวหรืออาหารเลย 

 

อึดอัดมาก 

 

หลังจากมีคนมาทำงานเมื่อเช้านี้ เสี่ยวอี้เฟิงก็ร้องออกมาดัง ๆ 

 

มีการเฝ้าระวังในห้องสอบสวน และผู้คนภายนอกสามารถเห็นการเคลื่อนไหวของเสี่ยวอี้เฟิงได้ 

 

ซักพักหลิงตวนย่าก็เดินเข้ามา 

 

“นายเต็มใจจะสารภาพแล้วใช่ไหม” 

 

“ใช่ แต่ตอนนี้ข้าหิวมากแล้ว” 

 

“ไปหาอะไรให้เขากินหน่อย” หลิงตวนย่าพูดกับเพื่อนร่วมงานของเธอ

 

 ไม่นานน้ำและอาหารก็ถูกนำเข้ามา 

 

เสี่ยวอี้เฟิงทานอาหารอิ่มและลูบท้องที่ป่องของเขาด้วยความพอใจอย่างยิ่ง

 

“มาคุยกันเถอะ” หลิงตวนย่าเปิดเครื่องบันทึกการสอบปากคำ 

 

“อะไรนะ?” เสี่ยวอี้เฟิงกัดฟัน 

 

ปัง เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นอีก

 

“นายกล้าล้อฉันเล่นเหรอ!” หลิงตวนย่าพูดอย่างโกรธเคือง

 

“อย่าโกรธ ข้าจะบอกเจ้า” เสี่ยวอี้เฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม 

 

“คนสวย เจ้ากำลังป่วย มันไม่ได้รุนแรงเกินไป และคนส่วนใหญ่ไม่สามารถรักษามันได้ แต่ข้ารักษาได้ แค่นวดไม่เจ็บ จนกว่าโรคจะหาย ” 

 

หลิงตวนย่า สูดหายใจลึกๆ ฝืนใจไปตีใครต่อใคร 

 

เธอไม่ได้ป่วย แต่ด้วยการรักษาของ หวังฮ่าวหลาน เธอไม่กังวลเลย 

 

แต่สิ่งที่เสี่ยวอี้เฟิงพูดเกี่ยวกับการนวดบำบัดเป็นเพียงการพยายามใช้ประโยชน์จากอาการของเธอโดยเจตนา 

 

เช่นเดียวกับการรักษาของหวังฮ่าวหลานที่เพิ่งกล่าวว่าการนวดบำบัดไม่ได้ช่วยอะไรเลย 

 

แต่เสี่ยวอี้เฟิงกล่าวว่าการนวดเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง 

 

นี่มันเรื่องไร้สาระชัดๆ

 

“นายสามารถอยู่ที่นี่และนั่งตากแอร์ได้” หลิงตวนย่าไม่ต้องการเสียเวลากับเสี่ยวอี้เฟิง 

 

“คนสวย เชื่อข้าสิ โรคของเจ้าไม่สามารถรักษาโดยคนธรรมดา ไม่มีคนอื่นในเมืองชิงหลิงที่สามารถรักษาโรคของเจ้าได้ยกเว้นข้า ถ้าเจ้าไม่ยอมรับการรักษาของข้า เจ้าจะเป็นอัมพาต…” 

 

ตูม! 

 

เสียงปิดประตูขัดการสนทนาของเสี่ยวอี้เฟิงทันที 

 

ที่สอบปากคำภายนอก

 

“ผู้ชายที่อยู่ข้างในจะถูกกักตัวเป็นเวลา 36 ชั่วโมง ในระหว่างนี้อย่าให้น้ำหรืออาหารเขา” หลิงตวนย่ากล่าวกับเพื่อนร่วมงานคนใหม่ในห้องสอบสวน 

 

“พี่หลิง ผมเกรงว่ามันจะผิดกฎนะ” เพื่อนร่วมงานมีความสงสัยบางอย่าง 

 

“ผู้ชายคนนี้มารยาทแย่มาก ไม่ต้องสนกฎเกณฑ์มากเกินไปเมื่อต้องรับมือกับคนประเภทนี้ ฉันมีเรื่องอื่นต้องไปจัดการ ขอตัว” หลิงตวนย่ากล่าว 

 

“เข้าใจแล้ว พี่หลิง” เพื่อนร่วมงานตอบ