Happy New Year ล่วงหน้าครับ

ในเวลานี้ผู้หญิงคนนั้นตื่นแล้ว แต่สภาพจิตใจของเธอนั้นน่าสงสารมาก

คนขับรถคัลลิแนนวางตะกร้าผลไม้ไว้ที่หัวเตียง

หญิงสาวมองด้วยความประหลาดใจที่คนแปลกหน้าสองคนที่มาหาอย่างกะทันหัน

“คุณป้าสวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนของลูกสาวคุณฟางซวน ผมมาเยี่ยมคุณ” หวังฮ่าวหลานกล่าวทักทายอย่างสุภาพ

“ขอบคุณจ้ะ เชิญนั่งลงก่อน แต่ไปหาเก้าอี้เอาเองนะจ๊ะ”

หญิงคนนี้ป่วยมากจนเกินกว่าจะลุกขึ้นได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงขอโทษและปล่อยให้หวังฮ่าวหลานหาเก้าอี้และนั่งด้วยตัวเอง

เรื่องแบบนี้ไม่จําเป็นต้องให้หวังฮ่าวหลานทําเลย

คนขับดึงเก้าอี้มาจากวอร์ดทันที จากนั้นเช็ดให้สะอาดด้วยกระดาษทิชชู่แล้ววางเก้าอี้ไว้ตรงหน้าหวังฮ่าวหลาน

“โอ้ กลิ่นอะไรเนี่ย เหม็นชะมัด!”

เสียงขยะแขยงดังขึ้นที่ประตูวอร์ด จากนั้นป้าวัยกลางคนอายุประมาณห้าสิบปีก็เดินเข้ามา เธอชี้ไปที่แม่ของฟางซวน และกรีดร้องอย่างดุร้าย

“ยายแก่หนังเหนียว จะตายก็ไม่ตายสักที รีบตายๆ ไปซะ แกทำให้ห้องเหม็นจนฉันอยู่ไม่ได้อยู่แล้วเนี่ย”

“ฉันขอโทษ ฉันขอโทษที่สร้างปัญหาให้” แม่ของฟางซวนขอโทษอย่างนอบน้อมมาก

“แกยังรู้ว่าสร้างปัญหาให้ฉัน ถ้างั้นก็รีบ ๆ ตายไปซะ แล้วที่นี่จะเงียบสงบขึ้น และก็เพื่อที่ลูกสาวลูกชายของแกจะได้มีภาระน้อยลง” หญิงวัยกลางคนยังคงพูดด้วยน้ําเสียงที่รุนแรง

แม่ของฟางซวนเงียบ

มันต้องใช้เงินเป็นจํานวนมากในการรักษาโรคยูเรเมียและเงินของครอบครัวเกือบจะหมดลงเพราะโรคของเธอ

และมีหนี้สินจํานวนมากอีก

แน่นอนว่าเธอรู้ว่าตนเองเป็นภาระสําหรับลูกชายและลูกสาวของเธอซึ่งบางทีความตายอาจเป็นการช่วยบรรเทาได้จริงๆ 

“เรื่องสภาพครอบครัวของเจ้า ถึงเจ้าจะหาแหล่งไตพบเจ้าก็ต้องเอาเงินไปแลก แต่ฉันไม่ใช่ ลูกชายฉันมีประโยชน์มากกว่า เขาติดต่อแหล่งไตไปแล้ว มันคงอีกไม่นานก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนไตได้” เมื่อป้าวัยกลางคนเห็นรูปลักษณ์ที่เจ็บปวดของแม่ฟางซวน เธอไม่เพียงแต่ไม่หยุดคุกคามหรือรู้สึกสงสารใดๆ กลับกัน เธอไม่ลังเลที่จะโรยเกลือบนบาดแผลของผู้อื่นอีกด้วย

“โยนเธอออกไปให้ฉัน” หวังฮ่าวหลานในฐานะตัวร้าย ไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไปและออกคําสั่งกับคนขับ

แม่ของฟางซวนคนนี้ป่วยหนัก แถมป้าวัยกลางคนคนนี้ยังป่วยเป็นยูรีเมียด้วย เธอไม่เพียงแต่สงสารคนเป็นโรคเดียวกัน แต่กลับโรยเกลือลงบนบาดแผลของคนอื่นอย่างบ้าคลั่งแทน

ยายป้าบัดซบนี่มันมากเกินไปจริงๆ

คนขับรถทำตามคําสั่งคว้าป้าวัยกลางคนตัวเหม็นโยนออกไปนอกวอร์ด

ไม่ใช่แค่หวังฮ่าวหลานเท่านั้นที่ทนไม่ได้ แม้แต่คนขับรถคนนี้ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

“แม่!” ชายอายุเกือบสามสิบปีรีบวิ่งมาตะโกนใส่คนขับ

“แกจะทําอะไร หยุดนะ!”

ชายคนนั้นรีบวิ่งมาชกหน้าคนขับรถ

น่าเสียดายที่ชายคนนั้นอ่อนแอมาก และถูกคนขับรถพลิกคว่ำลงไปกองกับพื้น

“แก… ไอ้สารเลว แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันเป็นรองผู้จัดการทั่วไปของบริษัทเทียนเฉิงด้วยเงินเดือนประจําปีหลายล้าน แกกล้าที่จะยั่วยุฉัน คอยดูเถอะ!” ชายคนนั้นน้ําตาไหล

หัวใจของคนขับรถไม่ผันผวนเลยและเขาหันหัวไปมองหวังฮ่าวหลาน

เขารอคําสั่งของหวังฮ่าวหลาน

“นี่พ่อ บริษัทเทียนเฉิงมีอํานาจมากแค่ไหน” หวังฮ่าวหลานโทรไปหาหวังเซียง

“โอ้ บริษัทที่พังๆ มูลค่าบริษัทไม่ถึง 100 ล้าน” หวังเซียงกล่าวอย่างไม่แยแสแล้วกล่าวอย่างคึกคักว่า

“ลูกรัก บริษัทเทียนเฉิงกล้ายั่วยุลูกใช่ไหม ให้พ่อสามวัน พ่อจะนําบริษัทเทียนเฉิงออกจากวงการธุรกิจอย่างแน่นอน!”

“อย่าลำบากขนาดนั้น ผมแค่เห็นว่าหนึ่งในรองผู้จัดการทั่วไปของบริษัทค่อนข้างขัดสายตาผม แค่ปล่อยให้พวกเขาไล่รองผู้จัดการทั่วไปคนนี้ออกและทุกอย่างก็จะจบ”

“โอเค พ่อเข้าใจแล้ว!”

“ผมยังมีสิ่งที่ต้องทํา แค่นี้นะครับ”

หวังฮ่าวหลานวางสาย

“เจ้าเด็กนี่แค่โม้ไปเรื่อย ลูกชายของฉันเป็นถึงรองผู้จัดการทั่วไปของบริษัท เขาจะถูกไล่ออกได้อย่างไร”ป้าวัยกลางคนไม่คิดอย่างนั้น

“แม่อย่าพูด พอแล้วแม่!” ลูกชายของป้าวัยกลางคนกัดฟันพูด

เมื่อเห็นว่าการแสดงออกของลูกชายเธอดูไม่ถูกต้อง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็แข็งค้างทันที

ในขณะนี้ลูกชายของป้าวัยกลางคนก็กําลังสั่นสะท้านไปทั่วร่าง

เมื่อกี้เขาโกรธมากจนเขาไม่ได้ให้ความสนใจกับหวังฮ่าวหลานและคนขับมากนัก

เมื่อมองไปที่ทั้งสองอีกครั้งในขณะนี้ เขาตระหนักทันทีว่าตัวตนของหวังฮ่าวหลานนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย

บุคลิก ท่าทาง น้ําเสียง เต็มไปด้วยบรรยากาศของชนชั้นสูง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขามาพร้อมกับชายดูเงียบขรึมซึ่งสวมชุดสูทถุงมือสีขาวและเห็นได้ชัดว่าเป็นคนขับรถ

การขับรถด้วยถุงมือสีขาวเหมือนคนขับรถพิธีการ มันจะเป็นรถธรรมดาได้อย่างไร?

ในระดับที่ต่ำกว่าคือการขับรถเมอร์เซเดส – เบนซ์เมย์บัคและสูงกว่าคงจะบอกได้ว่ามันคือการขับรถโรลส์รอยซ์

“ชายร่างใหญ่และหนุ่มคนนี้ ให้… ให้โอกาสผมหน่อย ผม… ผมผิดเอง”ลูกชายของป้าวัยกลางคนอ้อนวอนขอการให้อภัยด้วยน้ํามูกน้ำตานองหน้า

“ถ้าส่งเสียงอีกฉันจะฆ่านายซะ” หวังฮ่าวหลานพูดอย่างหงุดหงิด

ชายคนนั้นหุบปากทันทีราวกับว่าเย็บติดกันและลากแม่ของเขาไปยังส่วนอื่นของโรงพยาบาลด้วยความหวาดกลัวต่อความโกรธของหวังฮ่าวหลาน

[ติ๊ง, โฮสต์ตัดหน้าตัวเอกฟางเฮิงได้สำเร็จ รับแต้มตัวยร้าย 200 ออร่าตัวเอก ฟางเฮิง -10, ออร่าตัวร้ายโฮสต์ +10! 】

อะไรเนี่ย

ป้าวัยกลางคนและลูกชายของเธอถูกจัดให้ฟางเฮิงฉีกหน้า?

หลังจากได้รับข้อความแจ้งจากระบบหวังฮ่าวหลานก็ตอบสนองทันที

“แม่”

ก่อนที่จะมีใครมาถึงก็มีเสียงมาก่อน

ฟางซวนเดินเข้าไปในวอร์ด และเมื่อเธอเห็นหวังฮ่าวหลาย เธอก็ตื่นตระหนกทันที

เธอไม่เข้าใจว่าทําไมหวังฮ่าวหลานถึงมาที่นี่ได้

“เสี่ยวซวนมาแล้ว เพื่อนลูกเอาผลไม้มาเยี่ยมแม่” แม่ของฟางซวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

มันกลับกลายเป็นเพื่อน…

ฟางซวนตอบสนองจากความงุนงง และผ่อนคลายเล็กน้อยในใจ แล้วพูดกับหวังฮ่าวหลานว่า:

“ขอบคุณที่มาเยี่ยมแม่ฉัน”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก” หวังฮ่าวหลานยิ้ม

ฟางซวนตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว

เธอรู้สึกตื่นตระหนกเมื่อได้ยินคํานี้ตอนนี้

หากคํานี้ถูกเพิ่มเข้าไปกับเสียงของการล็อคประตู มันจะยิ่งน่าตื่นตระหนกมากขึ้น และกลัวว่าจะยืนไม่ได้อีกต่อไป

“ที่นี่ไม่มีอะไรสนุก น้องชายของฉันยังซื้อของอยู่ชั้นล่าง นายอยากกินอะไรไหมฉันจะได้โทรหาเขาให้ซื้อมาด้วย”ฟางซวนพูดอย่างสุภาพ

“ไม่ ฉันไม่หิว”

“โอ้”

ฟางซวนค่อนข้างไม่สบายใจ เธอจึงไม่กล้าพูดกับหวังฮ่าวหลานอีก เธอจึงหันมาสนใจที่อื่น

“แม่คะ ตอนที่หนูมาทีแรกหนูเห็นว่าแม่กับลูกชั่วๆ ที่อยู่เตียงข้างๆ ดูน่าเกลียดมาก เกิดอะไรขึ้นเหรอ” ฟางซวนถามแม่ของเธอ

แม่ลูกคู่นั้นที่อยู่เตียงข้างๆ นั้นสมกับการมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเดียวกัน โดยเฉพาะปากเลวๆ นั้นและเป็นคนชั่วร้าย

แม่ของฟางซวนอยู่ด้วยกันกับพวกนั้นมาหลายเดือนแล้วและเธอไม่รู้ว่าเธอโกรธอีกฝ่ายนั้นมากขนาดไหนบ้าง

ดังนั้นฟางซวนจึงเกลียดพวกมันมาก

“โอ้ ใช่แล้ว…” แม่ของฟางซวนพูดสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ก่อนที่ฟางซวนจะมา

หลังจากฟังแล้ว ฟางซวนก็มองหวังฮ่าวหลานอย่างว่างเปล่า

[ติ๊ง หนึ่งในนางเอก ฟางซวน ได้เพิ่มระดับความชื่นชอบต่อโฮสต์ 15 และระดับความชื่นชอบโดยรวมในปัจจุบันคือ 45 (เป็นมิตรมาก)]

【ติ๊ง โฮสต์มีผลต่อทิศทางเนื้อเรื่อง ได้รับ 200 แต้มตัวร้าย!】