เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ฉินหยุนหานรู้สึกหดหู่มาก
“ฉันแค่กลัวนิดหน่อย และจิตแพทย์ก็บอกว่ามันไม่มีปัญหาอะไร และฉันก็ไม่ได้กลับไปจนเช้าตรู่ คือฉันนอนไม่ค่อยหลับ น่ารำคาญมาก พ่อของฉัน เขาชอบทำเสียงดังเอะอะ หนวกหู!”
น้ําเสียงและทัศนคติของคําพูดนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นโรคเจ้าหญิงตัวน้อย
แต่นั่นเป็นเรื่องปกติ
ฉินหยุนหานเกิดในครอบครัวที่ร่ํารวยและมีเกียรติ เธอเป็นลูกคนโต
และฉินไคก็เป็นคนหยิ่งยโส ทำให้เธอโตมาเป็นคนแบบนี้
สําหรับผู้หญิงที่เป็นโรคเจ้าหญิงแบบนี้ หวังฮ่าวหลานไม่อยากรับมือกับมันจริงๆ
อย่างไรก็ตามเพื่อที่จะจับปลาที่ชื่อ ซูมู่หยาน เขาต้องฝืนพูดคุยต่อไปอย่างไม่เต็มใจ
“ลุงฉินก็คงเป็นห่วงเธอแบบนั้นแหละครับ ดังนั้นอย่าโทษเขาเลย”
“หืม เขาห่วงใยอะไรกัน ทรมานฉันน่ะสิไม่ว่า นายไม่รู้หรอก ว่าพ่อฉันทำตัวมากเกินไปแค่ไหน เขามักจะหาบอดี้การ์ดให้ฉันเสมอ!” ฉินหยุนหานดูโกรธมาก
“ก็ตรงจุดดี ทําไมเธอต้องการหาบอดี้การ์ด?” หวังฮ่าวหลานถามอย่างสงสัย
“ไม่รู้เหมือนกัน เขาหามา 10 คนแล้ว พวกเขาทั้งหมดถูกฉันไล่ไปหมดแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ และคราวนี้เขาพบชาวชนบทอายุประมาณยี่สิบปีจากภูเขาที่จะมาเป็นบอดี้การ์ด เขาบอกว่าจะให้คนนั้นมานั่งเรียนในห้องเรียนเดียวกับฉัน แล้วคอยปกป้องฉันระหว่างชั้นเรียนด้วย!” ฉินหยุนหานพูดอย่างขม ๆ
ยิ่งหวังฮ่าวหลานฟังมากเท่าไหร่ คิ้วก็ยิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้นเท่านั้น และเขาก็อดถามไม่ได้ว่า
“ลุงฉินบอกเธอหรือยังว่าคราวนี้บอดี้การ์ดคนนี้มีความสามารถมาก”
“ใช่ นายรู้ได้ยังไง” ฉินหยุนหานมองหวังฮ่าวหลานด้วยความประหลาดใจ
หวังฮ่าวหลานไม่ตอบทันที
เพราะตอนนี้เขาอารมณ์เสียนิดหน่อย
บอดี้การ์ดจากชนบทอายุประมาณยี่สิบปี และ สาวงามประจำโรงเรียนที่ป่วยเป็นโรคเจ้าหญิง
นี่มัน! ฟังดูเหมือน”สุดยอดแห่งสาวงามประจำโรงเรียน” เล็กน้อย!
ปัจจุบัน หวังฮ่าวหลาน มีแต้มตัวร้ายเหลืออยู่ 100 คะแนนและสามารถสอบถามข้อมูลของตัวละครได้เพียงครั้งเดียว
【นางเอก: ฉินหยุนหาน】
【พลังต่อสู้:19】
【ค่าเสน่ห์:199】
【ออร่านางเอก:532】
【ทักษะ: ไม่มี】
【ค่าความสัมพันธ์กับโฮสท์】10 (คนรู้จักธรรมดา)
จริงๆด้วย
เดาถูกจริงๆ
ควรจะคิดก่อนหน้านี้ฉินหยุนหานเป็นสาวงามประจำโรงเรียนที่สวยงาม แถมครอบครัวยังคงดีดังนั้นมันจะเป็นเพียงตัวประกอบได้อย่างไร
มีเพียงนางเอกเท่านั้นที่เหมาะกับตําแหน่งของเธอ
ด้วยประสบการณ์ของหวังฮ่าวหลาน ในการอ่านนิยายออนไลน์ในเมืองมากมายเขาจึงสามารถมั่นใจได้ว่า
คนจากภูเขาเป็นยอดฝีมือที่มีความสามารถหลายอย่าง อย่างแน่นอนด้วยทักษะที่หลากหลายแบบที่ตัวเอกกาก ๆ อย่างฉู่ป๋ายเทียบไม่ติด
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น เอาแค่ประสิทธิภาพการต่อสู้เพียงอย่างเดียวนั้น ต้องน่ากลัวอย่างแน่นอนมิฉะนั้นมันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นบอดี้การ์ด
อย่างไรก็ตามเขาเป็นตัวร้ายในเนื้อเรื่องของตัวเอกฉู่ป๋าย และเขาไม่ควรที่จะเกี่ยวพันกับตัวเอก “ยอดฝีมือ” ใช่ไหม?
หวังฮ่าวหลานรู้สึกไม่แน่นอนเล็กน้อยในใจ แต่ตอนนี้ฉินหยุนหานอยู่ตรงหน้าเขา ไม่สะดวกสําหรับเขาที่จะสื่อสารกับระบบ
“ทําไมนายไม่พูด นายยังไม่ได้ตอบคําถามของฉันนะ” ฉินหยุนหานเห็นว่าหวังฮ่าวหลานตกตะลึง เธอจึงถามอีกครั้ง
“ฉันไม่ได้แอบฟัง แต่ฉันคิดว่า ลุงฉินเอาคนจากภูเขามาปกป้องเธอ ฉันเลยคิดว่า เขาต้องมีความสามารถเฉพาะตัวแน่ ๆ ฉันเลยถามเฉย ๆ”
” ฉันไม่รู้ว่ามีอะไรที่เหนือกว่าคนปกติไหม แต่มันก็คงไม่ต่างกัน ถ้าคนประเภทนี้ติดตามฉันตลอดทั้งวัน ฉันจะถูกเพื่อนร่วมชั้นหัวเราะเยาะ” ใบหน้าของฉินหยุนหานเต็มไปด้วยความกังวล
“ถ้าเธอไม่ต้องการให้เขาตาม อย่าปล่อยให้คนๆนั้นมา” หวังฮ่าวหลานพลิกตัวขึ้นทันที
ไม่ว่าตัวเอกยอดฝีมือ จะเกี่ยวกับเขาหรือไม่ได้เกี่ยวกับเขา แต่ในฐานะตัวร้าย มันคงจะกว่าที่พยายามขับไล่ตัวเอกออกไป
“พ่อของฉันได้พูดคุยกับเขาแล้ว และเขาจะมาในอีกไม่กี่วันและเขาจะถูกจัดให้มาอยู่ในห้องเรียนเดียวกับฉัน” ฉินหยุนหานพูดอย่างช่วยอะไรไม่ได้
“จัดให้มีการลงทะเบียนโดยตรง? จากนั้นเธอสามารถเริ่มต้นจากตรงนั้น และทําให้คนนั้นไม่สามารถลงทะเบียนได้” หวังฮ่าวหลานแนะนำ
“มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะตัดสินได้ พ่อของฉันรู้จักผู้ดูแลโรงเรียนและมันง่ายเกินไปที่จะจัดให้ใครบางคนลงทะเบียน”
“ที่จริงฉันมีวิธีอยู่”
“ใช่แล้ว นายต้องช่วยฉัน!” ฉินหยุนหานตื่นเต้นมากและอดไม่ได้ที่จะคว้าแขนของหวังฮ่าวหลานและเขย่าแขนเขา
“ถ้าลุงฉินรู้ เขาอาจจะโทษฉันก็ได้” หวังฮ่าวหลานจงใจกดความอยากอาหารของเธอลง
“ถ้าฉันไม่บอก และนายไม่พูด ใครจะไปรู้” ฉินหยุนถามด้วยเสียงนุ่ม
“ก็ได้ แต่ฉันอยากรู้ข้อมูลเพิ่มเติม และเธอต้องทําตามที่ฉันพูด…” ยิ่งหวังฮ่าวหลานพูดมากเท่าไหร่ เสียงของเขาก็ยิ่งเงียบลงเท่านั้น
ฉินหยุนหานไม่ได้ยินอย่างชัดเจนและเธอก็อดไม่ได้ที่จะโน้มตัวหาเขา
ไม่ไกลฉากนี้ ซูมู่หยานเต็มไปด้วยความรู้สึกผสม
[ติ้ง โฮสทําให้หนึ่งในนางเอก ซูมู่หยาน เกิดความหึงหวง ได้รับแต้มตัวร้าย 100 แต้ม!]
หลังจากหวังฮ่าวหลานพูดจบเขาก็เอนตัวไปทางขวา
ฉินหยุนหานดีใจมากรีบแลกเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์กับหวังฮ่าวหลานทันทีจากนั้นก็กลับไปที่ห้องเรียนด้วยความยินดี
หวังฮ่าวหลานมองไปทางที่ฉินหยุนหานหายตัวไปก่อนที่จะถอนสายตาของเขาและกลับไปที่ที่นั่งของเขาในห้องเรียน
ในระหว่างขั้นตอนทั้งหมดหวังฮ่าวหลานจงใจไม่ไปพบซูมู่หยาน
อย่างไรก็ตามเขาสามารถเดาได้ว่าหัวใจของ ซูมู่หยานต้องสับสนมากในขณะนี้
ตอนนี้หวังฮ่าวหลานต้องรอเท่านั้น
อย่างไรก็ตามระหว่างรอ หวังฮ่าวหลานก็สื่อสารกับระบบ
“ถ้าฉันโค่นฉู่ป๋ายสำเร็จ จะมีอะไรขู่ฉันได้อีกไหม”
[ตอบกลับไปที่โฮสต์ แม้ว่า ฉู่ป๋าย จะสูญเสียตัวตนของตัวเอก แต่คุณยังคงเป็นตัวร้ายและจะยังคงปะทะกับตัวเอกคนอื่น ๆ ต่อไป ]
“งั้นถ้าไปซ่อนตัวแล้วอยู่อย่างสันโดษได้ไหม?”
[ตอบกลับไปที่โฮสต์ออร่าตัวร้ายดึงดูดความเกลียดชังของตัวเอก ตามธรรมชาติและถึงแม้ว่าโฮสต์ซ่อนตัวอยู่ในจุดสิ้นสุดของโลกนั้น ก็ไร้ประโยชน์]
“มีวิธีใดที่ฉันจะหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกับตัวเอกได้ไหม”
[โฮสต์ฆ่าตัวตายเพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกับตัวเอกได้]
ฉันคิดว่าระบบฉลาดมาก แต่มันกลายเป็นว่า มันปัญญาอ่อน!
หวังฮ่าวหลานบ่นอยู่ครู่หนึ่งและถามอีกครั้งว่า
“มีตัวเอกกี่ตัวในโลกนี้?”
[ตอบกลับไปที่โฮสต์ ระบบไม่มีข้อมูลที่เกี่ยวข้อง โปรดสํารวจตรวจสอบอีกครั้ง]
แม่งเอ้ย!
โลกนี้ใหญ่มาก คงมีแต่ผีที่รู้ว่ามีตัวเอกกี่ตัว!
ฉันต้องจะฆ่าตัวเอกทั้งหมดของโลกนี้เพื่อที่ฉันจะได้มีชีวิตอยู่อย่างอิสระ?
หวังฮ่าวหลานเพียงแค่คิด ก็รู้สึกว่าปวดจนหัวใหญ่ขึ้นเป็นเท่าตัว
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็สงบลง
อย่างไรก็ตามฉันไม่มีอํานาจที่จะเปลี่ยนแปลงและฉันสามารถเป็นสุดยอดตัวร้ายต่อไปได้
——
เวลาว่างยามบ่าย
หวังฮ่าวหลานนั่งอยู่ในที่นั่งถือหนังสือและอ่านหนังสือ
ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็สั่น
มันเป็นข้อความที่ส่งมาจากหมายเลขโทรศัพท์มือถือของเหวินจิง
ฉัน (ซูมู่หยาน) กําลังรอเธออยู่ที่สวนดอกไม้ และฉันมีบางอย่างจะพูดกับนาย
เมื่อเห็นข้อความนี้หวังฮ่าวหลานก็ไม่แปลกใจ
เพราะหวังฮ่าวหลานสังเกตเห็นว่าซูมู่หยานเหมือนมีอะไรจะพูดตั้งแต่เช้า
ตอนนี้ดูเหมือนว่าในที่สุดเธอก็ไม่สามารถรั้งไว้ได้และต้องการที่พูดในสิ่งที่ตัวเองอยากพูด
หวังฮ่าวหลานไม่รีบร้อนและหลังจากอ่านหนังสือไปพักหนึ่งเขาก็ค่อยๆออกจากห้องเรียนและไปยังตําแหน่งเป้าหมาย
******************************
ติดตามอัพเดทตอนใหม่ๆ ได้ที่แฟนเพจ Doublewaen Translate นิยายแปล
https://web.facebook.com/doublewaentranslat
MANGA DISCUSSION