ดอกไม้ไฟกินเวลา 10 นาทีก่อนที่จะหยุด

อย่าดูแคลนช่วงเวลานี้ดอกไม้ไฟที่เรียงรายอยู่ตามริมฝั่งแม่น้ำ

ในเวลาเพียง 10 นาที ถือว่าเผาเงินไปกว่า 800,000 หยวน

แต่เขาไม่สนเพราะวันนี้เขาเพิ่งทําเงินได้มากกว่า 120 ล้าน

800,000 หยวนเป็นขนเส้นหนึ่งจาก 0 เก้าตัว

“ดูดีไหม?” หวังฮ่าวหลานใช้ดวงตาดอกท้อคู่หนึ่ง ส่งสายตาไปยังซูมู่หยาน

ซูมู่หยานพยักหน้า

หวังฮ่าวหลานไม่แปลกใจเลย

ความโรแมนติกระดับ 800,000 หยวนจะไม่สวยได้อย่างไร?

“นาย… นายเตรียมมันไว้เหรอ? “ซูมู่หยานรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

“ชอบไหม?”

“ชอบ แต่… ทําไมล่ะ? “ซูมู่หยานรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรง

“เห็นว่าเธอไม่มีความสุขเลยอยากให้เธอมีความสุข” หวังฮ่าวหลานมองไปที่ซูมู่หยาน

“เพราะงั้นตอนนี้เธอมีความสุขบ้างหรือยัง?”

ซูมู่หยานพยักหน้ารับสายตาที่มองมาของหวังฮ่าวหลาน

[ติ๊ง หนึ่งในนางเอกซูมู่หยานมีความชื่นชอบต่อโฮสต์ +10 ระดับความชื่นชอบทั้งหมดในตอนนี้คือ 60 (รักจากใจ)]

[ติ๊ง โฮสต์มีผลต่อทิศทางของเนื้อเรื่อง ได้รับแต้มตัวร้าย 200 แต้ม] 

“นายทุ่มเทความพยายามไปมากขนาดนี้ ก็เพราะอยากให้ฉันมีความสุขเหรอ?” ซูมู่หยานถามอย่างกล้าหาญ

“ใช่ พวกเราเป็นเพื่อนกัน” หวังฮ่าวหลานหัวเราะ

“ใช่… ใช่ เราเป็นเพื่อนกัน ”

ซูมู่หยานเองก็ยิ้มเช่นกัน แต่ในใจกลับรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

　　——

ไม่ไกลนัก

ฉู่ป๋ายที่ซ่อนตัวอยู่ริมแม่น้ำ เห็นชายหล่อสาวงามคู่นี้สบตากัน ในใจก็โมโหมาก

เขาทําลายดอกไม้และพืชที่อยู่ด้านข้างไปไม่น้อย

ณ ตอนนี้เอง

ทันใดนั้นรถก็หยุดที่ด้านข้างของถนน

มีชายวัยกลางคนที่มีสีหน้ามืดครึ้มเดินลงมาจากรถ

“ลุงซู!”

ฉู่ป๋ายเปลี่ยนเป็นยินดี กวักมือเรียกชายวัยกลางคน

“หยานหยานกับหวังฮ่าวหลานอยู่ที่ไหน ? ” พ่อซูเดินมาตรงหน้าฉู่ป๋าย แล้วถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

พ่อซูมีร่างกายที่กํายําและเต็มไปด้วยพลัง

ฉู่ป๋ายสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าพ่อซูระงับความโกรธเอาไว้

ถ้าความโกรธนี้ระเบิดออกมาจากกําปั้นของเขา มันจะต้องน่ากลัวมากแน่ๆ

ฉู่ป๋ายแทบจะรอไม่ไหวแล้ว

“มันอยู่ตรงนั้น!” เขาเดินอ้อมแปลงดอกไม้แล้วชี้นิ้วออกไป

พ่อซูก้าวเดินอย่างหนักหน่วงมุ่งตรงไปยังทิศทางที่ฉู่ป๋ายชี้

ฉู่ป๋ายเดินตามหลัง พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้หัวเราะออกมา

“หยานหยาน!”

พ่อซูเดินมาอยู่ด้านหลังซูมู่หยานแล้วตะโกนเสียงดัง

ซูมู่หยานที่กําลังดื่มด่ำกับความงดงามพลันสะดุ้งตื่นขึ้นมา

“พ่อ ทําไมพ่อถึงมาล่ะ แม่ล่ะคะ” ซูมู่หยานยังไม่เข้าใจสถานการณ์

คิดว่าแม่ให้พ่อมารับเธอเอง

“ทําไมพ่อถึงมาเหรอ?!” พ่อซูกล่าวด้วยความโกรธ และชี้ไปที่หวังฮ่าวหลาน

“ถ้าพ่อไม่มา คืนนี้ลูกจะต้องถูกเจ้าเด็กนี่หลอกไปที่โรงแรมสักที่แน่!”

หัวใจของหวังฮ่าวหลานเต้นโครมคราม

ฉันจะพาเธอไป

พ่อซูมู่หยานช่างเดาได้แม่นยําอะไรขนาดนี้กัน?!

หากไม่ใช่เพราะลูกน้องของเขาบอกความลับและรู้ถึงบทสนทนาระหว่างฉู่ป๋ายและพ่อของซูมู่หยานละก็

หวังฮ่าวหลานจะได้บอกให้ซูมู่หยานไปที่โรงแรมแน่ๆ 

หวังฮ่าวหลานได้ใช้แต้มตัวร้าย 100 แต้มเพื่อตรวจสอบสถานะของพ่อซูมู่หยานทันที

เมื่อเห็นท่าทางตื่นเต้นของพ่อซูมู่หยานแล้วบางทีอาจลงไม้ลงมือกับเราก็เป็นได้

หาข้อมูลก่อนดีกว่า

[ตัวประกอบ: ซูเจิ้ง (ตอนนี้อยู่ในฝ่ายตัวเอก สามารถย้ายฝ่ายได้)]

[พลังต่อสู้: 209]

[ค่าเสน่ห์: 103]

[ออร่าตัวประกอบ: ไม่มี]

“ทักษะ: การต่อสู้แบบผสมผสานระดับสูง”

พลังการต่อสู้ 209 นั้นสูงมาก แต่เมื่อเทียบกับค่าพลังการต่อสู้ของหวังฮ่าวหลาน 289 แล้ว มันก็ยังต่ำกว่ามาก

ถ้าหวังฮ่าวหลานต้องการที่จะสู้แบบตัวต่อตัว หวังฮ่าวหลานสามารถเอาชนะการต่อสู้ระดับสูงของฝ่ายตรงข้ามด้วยหมัดหวิงซุนระดับปรมาจารย์ได้

ตอนนี้อยู่ฝ่ายตัวเอก? ไม่แปลกใจเลยที่ฉู่ป๋ายจะพูดแบบนั้น

ย้ายฝ่ายได้?

หมายความว่าฉันทำตัวดีก็จะย้ายฝั่งมาได้เหรอ?

หวังฮ่าวหลานคาดเดาอย่างลับ ๆ

“พ่อพูดอะไรน่ะ? หนูกับหวังฮ่าวหลานไปเดินเล่นริมแม่น้ำเท่านั้นเอง” ซูมู่หยานเห็นว่าพ่อของเธอโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนควบคุมตัวเองไม่ได้ จึงคว้าแขนของพ่อไว้แน่น

ซูเจิ้ง อยากจะพุ่งเข้าไปหาหวังฮ่าวหลานแต่กลัวว่าจะทําร้ายลูกสาวตัวเอง เขาจึงติดอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“ลุงซู วันนี้เราเพิ่งพบกันครั้งแรก ลุงอาจจะเข้าใจผิดในตัวผมไปบ้าง” หวังฮ่าวหลานกล่าวอย่างสงบ

“ข้าไม่ได้เข้าใจผิด นี่มันเกือบสี่ทุ่มแล้ว เจ้าไม่กลับบ้านแล้วนัดลูกสาวข้ามาที่นี่ กล้าพูดไหมว่ามีเจตนาดี?!”

“ผมสาบานได้ หากผมนัดซูมู่หยานมาที่นี่เพราะเจตนาที่ไม่สมควร เช่นนั้นก็ขอฟ้าดินลงโทษฟ้าผ่าตายไปเลย!” หวังฮ่าวหลานได้สาบานต่อฟ้าดิน

ในฐานะตัวร้าย การสาบานต่อฟ้าดินนั้นนับเป็นอะไร?

หากคำสาบานต่อฟ้าดินเป็นจริงได้ เทพเทวดาที่อยู่บนสวรรค์ในวันนั้นไม่รู้ว่าฆ่าไปแล้วกี่คน

“หวังฮ่าวหลาน หยุดเถียงได้แล้ว เจ้านัดซูมู่หยานมาที่นี่ คงไม่ใชเรื่องดีแน่ เมื่อกี้ข้าเห็นเจ้า แล้วหลายครั้งที่คิดจะจับมือซูมู่หยาน ทั้งยังคิดจะกอดเธออีก” ฉู่ป๋ายโกหกเพิ่มเชื้อไฟและความหึงหวง

“นายโกหกแบบนี้ได้ยังไง?” หวังฮ่าวหลานหัวเราะ

ตัวเอกคนนี้ ชอบพนัน แถมยังชอบใส่ร้ายคนอื่นอีก!

หวังฮ่าวหลานไม่ได้ทําอะไรที่คล้ายแบบนั้นกับซูมู่หยานเลย

“เจ้ากล้าทําแต่ไม่กล้ายอมรับ?” ฉู่ป๋ายพูดถากถาง

“ฉันเห็นว่าพูดอะไรไปก็ไร้ประโยชน์น่ะ” หวังฮ่าวหลานคร้านเกินกว่าจะอธิบาย

ซูเจิ้งเผชิญหน้ากับเขาและเชื่อมั่นในตัวฉู่ป๋าย

ได้ยินฉู่ป๋ายพูดเช่นนั้นก็ยิ่งโมโหหนักเข้าไปอีก

หากไม่ใช่เพราะซูมู่หยานดึงเขาไว้แน่น เขาคงพุ่งเข้าไปโจมตี

“หยานหยาน!”

ในตอนนั้นเอง เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นไม่ไกลนัก

“ภรรยา คุณ… คุณมาที่นี่ได้ยังไง? “ซูเจิ้งที่โกรธอึ้งไปชั่วขณะ

คนที่มาคือแม่ของซูมู่หยาน และก็คือทนายอันที่หวังฮ่าวหลานพบเมื่อตอนกลางวัน

“หยานหยานบอกให้ฉันมารับ” ทนายอันอธิบายและเห็นว่าบรรยากาศในพื้นที่มีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นเธอจึงพูดว่า

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

“เจ้าเด็กนี่นัดลูกสาวเราออกมาตอนกลางคืน!” ซูเจิ้งจ้องมองไปที่หวังฮ่าวหลาน

ทนายอันมองไปที่หวังฮ่าวหลานและกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า

“หนุ่มน้อย เป็นเธอ!”

“พวกเจ้ารู้จักกันหรือ?” ซูเจิ้งตกตะลึง

“ตอนกลางวันเพราะคดีหนึ่งฉันเลยเจอเขา” ทนายอันพูด

“เจ้าเด็กนี่ยังทําผิดตอนกลางวัน ข้าว่าแล้วว่ามันไม่ใช่คนดี!” ซูเจิ้งพ่นลมออกจมูก

“คุณพูดเหลวไหลอะไรกัน? ตอนกลางวันหนุ่มน้อยคนนี้กล้าหาญมาก…” ทนายอันเล่าเรื่องราวของหวังฮ่าวหลานที่กล้าจับโจร

เมื่อซูเจิ้งได้ยินเช่นนั้น อารมณ์ของเขาก็ค่อยๆสงบลงและมองไปที่หวังฮ่าวหลานอีกครั้ง

ภรรยาของเขาเป็นทนายความ การตัดสินของภรรยาของเขาไม่ต้องสงสัยเลย และการโกหกก็เป็นไปไม่ได้

และไม่จำเป็นสำหรับสิ่งนี้

ดูเหมือนว่าหวังฮ่าวหลานจะไม่ใช่ลูกเศรษฐีที่ประพฤติตัวไม่ดีอย่างที่เขาคิด

ไม่เพียงแค่นั้น แต่ยังเป็นลำธารที่ใสสะอาด (สำนวน ประมาณว่า เป็นคนดีไม่มีพิษมีภัย )อีกด้วย

ถึงยังไงก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าจะมีลูกเศรษฐีที่ยอมสละชีวิตเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น

[ติ๊ง โฮสต์เปลี่ยนมุมมองของตัวประกอบซูเจิ้งที่มีต่อตนเอง และได้รับแต้มตัวร้าย 100 แต้ม!]