“วางใจเถอะ ต่อให้ฉันตามจีบซูมู่หยาน แต่ฉันก็ยังรักเธอมากที่สุดอยู่ดี” หวังฮ่าวหลานสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเหวินจิง เขาจึงปลอบใจเธอ

“จริงเหรอ?” ดวงตาของเหวินจิงเป็นประกาย

“แน่นอนว่าจริง!”

แน่นอนว่าปลอม

แม้ว่าเธอจะสวยมาก แต่ซูมู่หยานก็ยังเหนือกว่า

แน่นอนว่าฉันชอบซูมู่หยานมากกว่า

แต่คําพูดนี้พูดออกมาตรงๆ กับเหวินจิงไม่ได้

ในฐานะตัวร้าย ถ้าแม้แต่คําหวานๆ ยังพูดไม่ได้ แล้วจะเรียกตัวร้ายได้อีกเหรอ?

“ชั่วโมงเรียนด้วยตัวเองภาคค่ำ เธอช่วยฉันนัดซูมู่หยานไป…”

หวังฮ่าวหลานเริ่มบอกเหวินจิงบางอย่าง

ออร่าตัวร้ายของเขาได้มาถึง 319 จากเดิม 99 และ 220 ที่เพิ่มขึ้นนั้นถูกยึดมาจากฉู่ป๋าย

เมื่อก่อนแต้มออร่าตัวเอกของฉู่ป๋ายคือ 357 หลังจากนั้นก็คำนวนได้อย่างง่ายดายว่า ออร่าตัวเอกปัจจุบันของฉู่ป๋ายคือ 137

ออร่าตัวร้าย 319 กับออร่าตัวเอก 137 มันห่างกันมากกว่าสองเท่า

หวังฮ่าวหลานไม่ได้ถูกควบคุมโดยฉู่ป๋ายอีกต่อไป

ระดับความชื่นชอบที่ซูมู่หยานมีต่อหวังฮ่าวหลานอยู่ที่ 50 ซึ่งถือว่าอยู่ในระดับที่ชื่นชมแล้ว

เดิมทีหวังฮ่าวหลานวางแผนที่จะค่อยๆเพิ่มระดับความชื่นชอบของซูมู่หยานให้สูงขึ้นอีกเล็กน้อยและเก็บเกี่ยวเธออีกครั้ง

แต่จากสถานการณ์ในตอนนี้ หวังฮ่าวหลาน รู้สึกว่าเขาไม่ควรปล่อยไว้นานเกินไปเพราะจะเกิดปัญหาเอาได้ เขาต้องรีบเก็บเกี่ยวซูมู่หยานให้เร็วที่สุด

ซูมู่หยานมีพื้นฐานที่ชื่นชอบเขาอยู่แล้ว บวกกับชะตากกรรมของหวังฮ่าวหลานที่ไม่ได้ถูกฉู่ป๋ายควบคุมอีกต่อไป

อัตราความสําเร็จในการเก็บเกี่ยวซูมู่หยานค่อนข้างสูง

ตราบใดที่การเก็บเกี่ยวสําเร็จ ออร่าของตัวเอกของฉู่ป๋ายจะต้องลดลงอย่างมาก

เมื่อถึงเวลานั้น หวังฮ่าวหลาน ก็โจมตีครั้งสุดท้ายและทําลายออร่าตัวเอกของฉู่ป๋าย

หลังจากพูดคุยกับเหวินจิงแล้ว หวังฮ่าวหลานก็บอกให้เธอกลับไปที่ห้องเรียนก่อน

หวังฮ่าวหลานไม่ได้จากไปในทันที แต่โทรหาหวังเซียงแทน

“ผมอยากจีบสาว ช่วยผมสร้างฉากโรแมนติกให้หน่อย สถานที่อยู่ริมแม่น้ําโรงเรียนของเรา ตอนสามทุ่มครึ่งถึงสี่ทุ่ม”

หลังจากรับสายหวังฮ่าวหลานก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

“ลูกชายพ่อเก่งมาก จะเปลี่ยนแฟนใหม่เร็วขนาดนี้เลย!” หวังเซียงได้ยินดังนั้นก็ชมเชยไปพักหนึ่งและรีบกล่าวว่า

“ปล่อยให้เป็นหน้าที่พ่อเอง พ่อจะให้คนไปจัดการเดี๋ยวนี้!”

“ได้ครับ ผมจะรอข่าวจากพ่อ” หวังฮ่าวหลานวางสายและถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับพ่อแปลกหน้าคนนี้ แต่พ่อแปลกหน้าคนนี้ดีกับเขาจริงๆ

มันเป็นการตอบรับที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าการเป็นตัวร้ายลูกเศรษฐี(รุ่นที่สอง)ก็ดีเหมือนกัน

　　——

ในทางเดินนอกห้องเรียน

ฉู่ป๋ายได้รับโทรศัพท์

แจ้งเตือนสายเรียกเข้าแสดงเป็นซูมู่หยาน

แต่ฉู่ป๋ายรู้ว่านี่ไม่ใช่สายของซูมู่หยาน

ซูมู่หยานไม่เคยพกโทรศัพท์มือถือไปโรงเรียน

ฉู่ป๋ายรับสาย เสียงทักทายของชายคนหนึ่งดังมาจากฝั่งตรงข้าม

ฉู่ป๋ายจำเสียงนี้ได้

“ลุงซู ทําไมจู่ๆ ลุงถึงโทรไปล่ะครับ?” ฉู่ป๋ายอุทานด้วยความประหลาดใจ

“มีเรื่องอยากจะพูดกับเจ้าตอนนี้สะดวกไหม?”

“นี่เพิ่งถึงชั่วโมงเรียนด้วยตัวเองภาคค่ำ ผมคุยได้ มีอะไรก็บอกมาเลยครับ”

ด้านข้างของฉู่ป๋ายมีนักเรียนหลายคนยืนพิงราวระเบียงเพื่อชมทิวทัศน์ชั้นล่าง

แต่ฉู่ป๋ายไม่ได้ใส่ใจ

“เจ้าชอบลูกสาวลุงใช่ไหม?” พ่อซูถามเสียงเรียบ

ฉู่ป๋ายตะลึงงัน คิดไม่ถึงว่าพ่อซูจะถามเรื่องนี้กะทันหัน

หลังจากคิดอยู่ชั่วครู่ เขาก็พยักหน้าและตอบกลับมาว่า

“ครับ ชอบ!”

“ไม่เลว กล้ายอมรับความคิดในใจ” พ่อซูชื่นชม

“ลุงซู ลุงโทรมาคงไม่ได้ตั้งใจถามผมแค่นี้หรอกใช่ไหมครับ?”

“ส่วนหนึ่งเป็นเพราะลุงอยากจะถามเจ้าว่าหยานหยานสนิทกับคนที่ชื่อหวังฮ่าวหลานที่โรงเรียนใช่ไหม?”

“ใช่ หวังฮ่าวหลานมักจะก่อกวนซูมู่หยานอยู่บ่อยๆ ชายคนนี้ช่างเลวร้ายจริงๆ เขามีลูกน้องกลุ่มหนึ่งคอยรับใช้ในโรงเรียน และยังเจ้าชู้อีกด้วย เขามีแฟนหลายคน!” ฉู่ป๋ายฉวยโอกาสนี้เผา(ใส่ร้าย)หวังฮ่าวหลาน

“ว่าแล้วว่าเจ้าหวังฮ่าวหลานคนนี้มันไม่ใช่คนดี!” เสียงของพ่อซูดูโกรธเคืองมาก

“ลุงซู ซูมู่หยานยังเด็กไม่รู้ความ ผมว่าลุงต้องเกลี้ยกล่อมเธอให้ออกห่างจากหวังฮ่าวหลาน” ฉู่ป๋ายตีเหล็กขณะที่ยังร้อน

“เย็นวันนี้ ลุงเจอหยานหยานนอกโรงเรียน ลุงพยายามเกลี้ยกล่อมแล้ว แต่หยานหยานไม่ยอมฟัง แถมเกือบทะเลาะกับลุง” พ่อซูถอนหายใจแล้วกล่าวว่า

“ฉู่ป๋าย เจ้าช่วยอะไรให้ลุงหน่อยได้ไหม?”

“ลุงซู บอกผมมาเลย ถึงจะบุกน้ำลุยไฟผมก็จะทำ!”

“มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น ลุงหวังว่าตอนที่เจ้าอยู่โรงเรียนจะช่วยลุงดูแลลูกสาวลุงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอและหวังฮ่าวหลานมีการติดต่ออะไรผิดปกติ เจ้าต้องบอกลุงทันที”

“ไม่มีปัญหา ไว้ใจผมได้ครับ!”

ฉู่ป๋ายตอบตกลงอย่างอดใจรอไม่ไหว

เขาเห็นว่าหวังฮ่าวหลานไม่ชอบเขามานานแล้ว การมีโอกาสที่ดีเช่นนี้สามารถทําลายความสัมพันธ์ระหว่างหวังฮ่าวหลานกับซูมู่หยานได้ นี่มันยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!

　　——

หวังฮ่าวหลานมาถึงห้องเรียน

ลูกน้องคนหนึ่งรีบเข้ามารายงานทันที

เนื้อหาของรายงานเป็นเรื่องที่ฉู่ป๋ายคุยโทรศัพท์

“พ่อของซูมู่หยาน ให้ฉู่ป๋ายคอยจับตาดูลูกสาวของตน หากพบว่าซูมู่หยานติดต่อกับเราก็ให้รีบรายงานเขาทันที?”

หวังฮ่าวหลานได้รับข้อมูลสําคัญนี้

เขาโอนเงิน 10,000 หยวนให้ลูกน้องของเขาทันที

นี่คือข้อได้เปรียบของลูกเศรษฐีตัวร้าย ห้องเรียนนี้ทั้งภายในและภายนอกมีหูมีตาของเขาอยู่ทุกหนทุกแห่ง

หวังฮ่าวหลานรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่เขาได้ทราบข่าวนี้

เดิมทีเขาวางแผนไว้ว่าจะเก็บเกี่ยวซูมู่หยานในคืนนี้

ถ้าไม่รู้เรื่องที่ฉู่ป๋ายกําลังเฝ้าดูอยู่

หวังฮ่าวหลานมั่นใจว่าทันทีที่เขาหลอกให้ซูมู่หยานไปที่โรงแรม เขาจะถูกพ่อของซูมู่หยานเฉือดนิ่ม

หวังฮ่าวหลานไม่กล้าที่จะจินตนาการถึงฉากนั้น

“ตอนนี้ดูเหมือนว่าเราต้องเปลี่ยนแผน” หวังฮ่าวหลานครุ่นคิด

เรื่องนัดซูมู่หยานยังคงเหมือนเดิม แต่เรื่องการชวนเธอไปโรงแรมก็ปล่อยมันไปก่อน

ส่วนฉู่ป๋าย ก็ไม่จําเป็นต้องหลบหน้าเขา

เขาชอบการเฝ้าระวังก็ให้เฝ้าต่อไป ชอบรายงานก็ให้รายงานต่อไป

แล้วรอดูว่าเขาจะลงเอยยังไง

หวังฮ่าวหลานสั่งให้ลูกน้องคนนี้เรียกฟ่านเจี้ยนมา

“ลูกพี่ มีอะไรเหรอครับ?” ฟ่านเจี้ยนถามด้วยสีหน้าร่าเริง

หวังฮ่าวหลานไม่ได้ตอบในทันที แต่โอนเงิน 50,000 หยวนให้กับฟ่านเจี้ยน

ฟ่านเจี้ยนรู้สึกสับสนเล็กน้อย

“เดี๋ยวตอนหลังชั่วโมงเรียนด้วยตัวเอง นายรีบไปเอาเงินสดจากธนาคารแถวนี้ทันที แล้วนายก็ไปทําอะไรสักอย่างให้ฉัน ทําเสร็จแล้ว เงินนี้เป็นของนาย” หวังฮ่าวหลานออกคําสั่ง

“จะเป็นยังไงถ้าทำพลาด?” ฟ่านเจี้ยนอดถามไม่ได้

“ถ้าทําพลาด งั้นนายก็เตรียมตัวไปกระโดดแม่น้ําข้างนอกนั่นเถอะ”

“มันไม่ถึงกับร้ายแรงขนาดนั้นเลยใช่ไหม?”

“มันร้ายแรงมาก เรื่องนี้ไม่ยาก แต่ถ้านายทําไม่ดี ก็ตายซะ”

“ลูกพี่ สั่งมาเลย”

“อีกเดี๋ยวก็เอาเงินนี้ไป แล้วนายไป…”

หวังฮ่าวหลานกระซิบกับฟ่านเจี้ยน