หวังฮ่าวหลานออกจากโรงเรียน

จากนั้นเขานั่งรถคัลลิแนนไปยังอาคารสํานักงานสูงตระหง่าน

อาคารสํานักงานทั้งหลังนี้เป็นของบริษัทเครื่องสําอางชื่อ “คาถาแห่งเครื่องหอม”

และเจ้าของบริษัทเครื่องสําอางแห่งนี้ก็คือแม่แปลกหน้าของเขา

คนขับรถไปที่จอดรถและหวังฮ่าวหลานเดินไปที่แผนกต้อนรับส่วนหน้าของห้องโถงชั้นหนึ่ง

แผนกต้อนรับส่วนหน้าเป็นสาวสวยที่โดดเด่นมาก

ถ้า 100 คะแนนเต็ม สาวสวยที่แผนกต้อนรับคนนี้สามารถเก็บได้ 90 คะแนน

ในฐานะที่เป็นบริษัทเครื่องสําอางนี้ถือเป็นมาตรฐาน

หลังจากทั้งหมดแผนกต้อนรับส่วนหน้าเป็นเหมือนครึ่งหน้าร้าน

แผนกต้อนรับส่วนหน้าแน่นอนว่าสวยงาม

ในความทรงจําของหวังฮ่าวหลาน เขามาที่นี่ไม่เกินสามครั้ง และเมื่อเขามาถึง เขาก็ยังเด็กมาก

คนของบริษัทไม่สามารถจำหวังฮ่าวหลานได้

เมื่อบุกเข้าไปในบริษัทมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคอยขวางทางอยู่ แม้ว่าหวังฮ่าวหลานจะสามารถต่อสู้ได้ แต่มันก็ไม่จําเป็น

ดังนั้นหวังฮ่าวหลานจึงทําได้เพียงเดินตามขั้นตอนปกติและไปที่แผนกต้อนรับ

เตรียมส่งข้อความมาที่บริษัทให้พนักงานต้อนรับส่งต่อไปยังแม่แปลกหน้า

ณ จุดนี้เอง

มีห้าหรือหกคนเข้าคิวที่แผนกต้อนรับส่วนหน้า

หวังฮ่าวหลานไม่ต้องการเข้าแถวและเดินเข้าแถวไปยังแผนกต้อนรับส่วนหน้า

ในฐานะทายาทที่นี่ การมาต่อแถวที่บริษัทของตัวเองนี่มันเรื่องตลกสิ้นดี

หวังฮ่าวหลานรบกวนคําสั่งของเธอ สาวสวยที่แผนกต้อนรับหยุดเคลื่อนไหวทันที และจ้องมองหวังฮ่าวหลานด้วยดวงตากลมโตของเขา

หวังฮ่าวหลานตกใจ

เนื้อเรื่องนี้รู้สึกเหมือนเคยได้ยินมาก่อนนะ?

จากนั้นสาวสวยที่แผนกต้อนรับคนนี้ก็ตําหนิเสียงดังและสั่งให้รปภ.ไล่ตัวเขาออกไป

จากนั้นแม่ของตัวเขาก็ลงมา และตัวตนของเจ้าชายก็ถูกเปิดเผย และสาวสวยที่แผนกต้อนรับก็ขอโทษตัวเขาอย่างบ้าคลั่ง?

“ที่แท้ก็เป็นนายน้อยหวังนี่เอง คุณหล่อกว่าในรูปมากเลย” สาวสวยที่แผนกต้อนรับจ้องมองไปที่หวังฮ่าวหลานอย่างจริงจังและพูดด้วยรอยยิ้ม

“คุณเคยเห็นฉัน… รูปฉันเหรอ? “หวังฮ่าวหลานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ใช่ ในออฟฟิศของประธานเจิ้น และทางเดินทุกทางเดินของอาคารบริษัท มีรูปของคุณอยู่ด้วย” สาวสวยที่แผนกต้อนรับอธิบาย

“อ๊า” หวังฮ่าวหลานตกใจ

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เข้าใจทันทีว่านี่เป็นทำโดยแม่แปลกหน้า

จุดประสงค์ของเธอคือการทําให้เธอเห็นลูกชายของเธอบ่อยขึ้น

แน่นอนว่าการเข้าบริษัทถูกรปภ.หรือพนักงานต้อนรับเยาะเย้ย จากนั้นก็แสดงตัวตนออกมาเป็นฉากฉีกหน้า เป็นตัวละครเอกของเรื่อง

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะค้นพบโดยตัวร้ายอย่างเขา

หวังฮ่าวหลานบ่นในใจและพูดกับสาวสวยที่แผนกต้อนรับ

“ฉันต้องการพบท่านประธานเจิน รบกวนช่วยฉันถ่ายทอดให้หน่อย”

“ได้ค่ะ นายน้อยหวัง!” พนักงานต้อนรับหยิบโทรศัพท์พื้นฐานขึ้นมาโทรออก แล้วตอบกลับไปว่า

“นายน้อยหวัง เลขาที่อยู่ทางนั้นตอบกลับมาว่า ตอนนี้ประธานเจิ้นกําลังประชุมอยู่ ตอนนี้ฉันจะไปรอที่สํานักงานของประธานเจิน”

สาวสวยที่แผนกต้อนรับไม่สนใจคนที่ต่อแถวอีกต่อไปเธอเดินนําหน้าอย่างกระตือรือร้น

เร็ว ๆ นี้ทั้งสองเดินเข้าไปในลิฟท์

สาวสวยที่แผนกต้อนรับกดปุ่มบนชั้น 28 ประตูลิฟต์ปิดลงและค่อยๆเลื่อนขึ้น

“ในลิฟท์นี้ร้อนจัง” สาวสวยที่แผนกต้อนรับจู่ๆก็บ่นขึ้นมา

“จริงเหรอ?”

ในลิฟท์มีเครื่องปรับอากาศและระบบไอเสียหวังฮ่าวหลานไม่ได้รู้สึกร้อนเลย

แต่ไม่นานหวังฮ่าวหลานก็เข้าใจทันทีว่าทําไมสาวสวยคนนี้ถึงร้อน

สาวสวยที่แผนกต้อนรับได้ปลดคอของเธอออกและใช้มือของเธอโบกพัดในขณะที่ใบหน้าของเธอหันไปทางอื่น ๆ โดยไม่มองไปที่หวังฮ่าวหลาน

อย่างไรก็ตามสาวสวยที่แผนกต้อนรับได้เดินไปหาหวังฮ่าวหลาน

ทิวทัศน์ที่สวยงามอยู่ใกล้แค่เอื้อม

เป็นคุณ จะดูมันไหม?

ออกจากลิฟท์และไปที่ทางเดิน

ผนังทั้งสองด้านของทางเดินจะมีภาพล่าสุดของหวังฮ่าวหลานอยู่ทุกช่วง

ตราบใดที่มีคนเห็นหวังฮ่าวหลาน เขาก็สามารถจดจําสถานะทายาทของเขาได้ในทันที

ทางเดินยาวมาก

ตลอดทางมีสาวงามมากมายเดินผ่านมา ขายาวเหล่านั้นทําให้ตาเขาพร่ามัว

ในฐานะที่เป็นบริษัทเครื่องสําอางพนักงานที่เลือกส่วนใหญ่เป็นเพศหญิงและเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างค่อนข้างดี

คนที่หน้าตาและรูปร่างไม่ดีหรือปานกลางไม่มีสิทธิ์ทํางานในบริษัทนี้

ในอาคารของบริษัทมีเครื่องปรับอากาศทุกที่ อากาศจึงเย็นมาก

แต่สาว ๆ ในสถานที่ทํางานเหล่านี้ดูเหมือนจะรู้สึกร้อนมาก ไม่ว่าจะเป็นการคลายเสื้อผ้าหรือยืดกระโปรงให้สูงขึ้น

เสน่ห์ของผู้หญิงในที่ทํางานเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงในโรงเรียนสามารถเปรียบเทียบได้

หวังฮ่าวหลานรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่ได้รู้จักเหวินจิงก่อนมาที่นี่ สําหรับฉาก “อันตราย” เช่นนี้ เขายังสามารถอยู่ได้

ไม่งั้นคงเสียหน้าจริงๆ

เขาเดินผ่านทางเดินอย่างยากลําบากและในที่สุดก็มาถึงนอกห้องทํางานของประธาน

“นายน้อยหวัง ถึงแล้วค่ะ” สาวสวยที่แผนกต้อนรับพูด

“อืม” หวังฮ่าวหลานพยักหน้า

“นายน้อยหวัง คุณช่วยเพิ่มวีแชทได้ไหมคะ?” สาวสวยที่แผนกต้อนรับรวบรวมความกล้าและถาม

หวังฮ่าวหลานมองไปที่เธอด้วยความประหลาดใจ

สาวสวยที่แผนกต้อนรับรู้สึกประหม่าเล็กน้อย และรีบอธิบาย

“ฉันหมายถึง คุณแอด wechat ของฉันไว้ ครั้งหน้านายน้อยจะมา แจ้งให้ฉันรู้ ฉันจะจัดการล่วงหน้าให้ได้ค่ะ”

“ก็ดี” หวังฮ่าวหลานรู้เจตนาที่แท้จริงของเธอดี แต่เขาไม่ได้ทําลายมัน เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและเปิด qr code แทน

สาวสวยที่แผนกต้อนรับรีบสแกนรหัสและประสบความสําเร็จในการเพิ่มหวังฮ่าวหลานเป็นเพื่อนของเธอ

“ฉันชื่อ ตู่หนิง” สาวสวยที่แผนกต้อนรับกอดโทรศัพท์ของเธอและทิ้งคําพูดไว้และจากไปอย่างมีความสุข

หวังฮ่าวหลานเดินเข้าไปในสํานักงาน

“สวัสดีนายน้อยหวัง ฉันเป็นเลขาของประธานเจิ้น” ทันใดนั้นหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งเก้าอี้อยู่ก็ลุกขึ้นยืนและทักทายหวังฮ่าวหลานด้วยความเคารพ

หวังฮ่าวหลานตกตะลึงและมองไปที่ผู้หญิงคนนี้โดยไม่รู้ตัว

หน้าตาของสาวงามนี้ไม่ต่างจากตู่หนิงเลย

แต่มีรูปร่างที่ดีกว่า

เธอสวมรองเท้าส้นสูง ดูแล้วเกิน 180 แล้ว ส่วนสูงประมาณ 172 ขึ้นไป รูปร่างโค้งมนเล็กน้อย

ตู่หนิงได้ 90 คะแนน ร่างกายของผู้หญิงคนนี้ต้องเพิ่มอีก 3 คะแนน รวมเป็น 93 คะแนน!

“บริษัทของแม่แปลกหน้าของฉัน มีสาวสวยมากมายจริงๆ…”

หวังฮ่าวหลานถอนหายใจ

“คุณดื่มอะไรหน่อยไหม?” เลขาถาม

“น้ําเปล่าหนึ่งแก้วก็พอแล้ว” หวังฮ่าวหลานนั่งลงบนโซฟาในสํานักงานของเขา

เลขาฯ เทน้ํามาแก้วหนึ่งอย่างรวดเร็ว ก้มตัวลงแล้วพูดว่า

“นายน้อยหวัง โปรดรอสักครู่ ประธานเจิ้นกําลังประชุมอยู่ ฉันจะไปดูกันว่าอีกนานแค่ไหนแล้วค่อยจะมารายงาน”

หวังฮ่าวหลานพยักหน้าและเหลือบมองไปที่ป้ายงานระหว่างเทือกเขาสูงตระหง่าน

เลขาประธาน ฟางซวน

　　——

ในห้องประชุม

แม่แปลกหน้าของหวังฮ่าวหลาน เจิ้นหลี่ กําลังสนทนาเรื่องธุรกิจกับผู้บริหารระดับสูงของบริษัท

ตั้งแต่เช้าตรู่มาจนถึงตอนนี้ ผู้บริหารระดับสูงยังไม่ได้เสนอแผนการที่จะทําให้เจิ้นหลี่พอใจ

ดังนั้นเจิ้นหลี่จึงดูหงุดหงิดมากในตอนนี้

ฟางซวนผลักประตูเข้ามาเบาๆ เป็นสัญญาณว่ามีเรื่องต้องแจ้ง

“ไม่ใช่ว่าฉันบอกเธอแล้วเหรอ อย่ารบกวนฉันก่อนการประชุมจะจบลง ไม่เข้าใจเหรอ?” เจิ้นหลี่กล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา

“ประธานเจิ้น มีคนมาหาคุณ เป็นลูก…” ฟางซวนรีบอธิบาย

“เป็นใครก็ช่างมัน อะไรก็แล้วแต่ ปล่อยอีกฝ่ายไป บอกไปว่าไม่ว่าง ตอนนี้ไม่ไปเจอใครทั้งนั้น” เจิ้นหลี่เริ่มโกรธขึ้นมา

ผู้บริหารระดับสูงเหล่านั้นต่างเงียบกริบราว ไม่กล้าพูดอะไร

เจิ้นหลี่โกรธจัดเธอตบโต๊ะ

“คุณโง่เหรอ มีสมองไหม? พูดต่อ ใครมีทางออกที่ดีกว่านี้? ”

ฟางซวนเห็นดังนั้นก็ไม่กล้าแตะต้องเจ้านาย

“ประธานเจิ้น งั้นฉันจะไปตอบลูกชายคุณเดี๋ยวนี้ ให้เขากลับไป”

“ไปเถอะ” เจิ้นหลี่ตอบอย่างไม่สบใจ แต่ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้

“เดี๋ยวก่อน เธอเพิ่งพูดว่าอะไรนะ ลูกชายฉันมาหาฉันที่บริษัทเหรอ?!”

 

******************************

ติดตามอัพเดทตอนใหม่ๆ ได้ที่แฟนเพจ Doublewaen Translate นิยายแปล

 https://web.facebook.com/doublewaentranslat