ข้ามมิติมาทั้งที ก็กลายเป็นตัวร้ายลูกเศรษฐีผู้ร่ำรวยไปซะแล้ว - ตอนที่ 17: ไม่ใช่ว่าแม้แต่ชาก็ไม่ยอมให้ดื่มหรอกนะ

‎ บทที่ 17 ไม่ใช่ว่าแม้แต่ชาก็ไม่ยอมให้ดื่มหรอกนะ

 

“ครูซ่ง ในที่สุดครูก็ออกมา ผมรอครูมานานแล้ว ไปกันเถอะ” หวังฮ่าวหลานกล่าว‎

‎ “ครูซ่ง พวกคุณ…” ฉู่ป๋ายรู้สึกสับสนเล็กน้อย‎

‎ “หวังฮ่าวหลานได้บอกกับฉันมานานแล้วว่าวันนี้เขาจะส่งฉันกลับไป ขอโทษนะ” ซ่งเจินอวี่รู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย‎

‎ หลังจากชั่วโมงรียนด้วยตัวเองภาคค่ำนี้เธอสามารถออกไปได้‎

‎ เหตุผลที่ล่าช้าไปนานขนาดนี้ ก็เพราะต้องการหลีกเลี่ยงความสงสัย‎

‎ หากปล่อยให้นักเรียนคนอื่นเห็นว่าเธอกลับพร้อมกับหวังฮาวหล่าน อาจจะถูกมองว่าเป็นเรื่องไม่สมควรได้

‎ “รอนานแล้วหรือเปล่า?” ซ่งเจินอวี่กล่าวขอโทษหวังฮ่าวหลาน‎

‎ “แค่ยี่สิบนาทีเองครับ ไม่เป็นไร” หวังฮ่าวหลานยักไหล่อย่างไม่แยแส‎

‎ ถ้ารออยู่เฉย ๆ คงเบื่อมากแน่ ๆ‎

‎ อย่างไรก็ตามหวังฮ่าวหลานไม่ได้อยู่เฉย ๆ ในช่วงเวลาที่รอเขาส่งเหวินจิงกลับบ้านและเพื่อแสดงถึงความเป็นอบอุ่นอีกครั้ง‎

‎ อย่างไรเสียสภาพของเหวินจิงการขี่จักรยานไม่สะดวกจริงๆ‎

‎ แม้ว่าในสายตาของหวังฮ่าวหลาน เหวินจิงเป็นเพียงแฟนหลอก ๆ หรือแม้แต่หมาก‎

‎ อย่างไรก็ตามหวังฮ่าวหลานยังคงต้องดูแลเธอ

‎ ถึงอย่างไรก็ว่างอยู่แล้ว

‎ แน่นอนว่าระหว่างทางมือของหวังฮ่าวหลานไม่ได้อยู่เฉยๆ‎

‎ “ครูซ่ง เชิญครับ”‎

‎ หวังฮ่าวหลานช่วยซ่งเจินอวี่เปิดประตูรถอย่างสุภาพบุรุษ‎

‎ “รถคันนี้หรอ?” ซ่งเจินอวี่ตะลึงงัน‎

‎ แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยรู้เรื่องรถ แต่โรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนก็ยังโดงดั่งจนเป็นที่รู้จักอยู่‎

‎ พูดตามตรง ซ่งเจินอวี่โตมาขนาดนี้ แม้แต่เมอร์เซเดส-เบนซ์ก็ไม่เคยนั่ง เลยไม่ต้องพูดถึงคัลลิแนนเลย‎

‎ มันทําให้เธอเหม่อลอย‎เล็กน้อย

‎ “ใช่ ผมนั่งรถคันนี้ตั้งแต่ไปโรงเรียน ถ้าครูรู้สึกว่าน่าเบื่อเกินไป งั้นให้ผมเดินไปส่งครูไหมครับ?” หวังฮ่าวหลานกล่าวหยอกล้อ‎

‎ มันคงจะดีกว่า เพราะถ้าเดินไป ก็คงมีเวลาอยู่ด้วยกันนานขึ้น

‎ “นั่งรถดีกว่า” ซ่งเจินอวี่ปฏิเสธทันที‎

‎ มีรถนั่งทําไมต้องเดิน?‎

‎ และเธออยากจะได้สัมผัสกับความรู้สึกของการนั่งคัลลิแนนสักครั้ง

‎ ซ่งเจินอวี่ขึ้นรถไป‎

‎ หวังฮ่าวหลานยกนิ้วโป้งให้ฉู่ป๋ายในทิศทางที่ซ่งเจินอวี่มองไม่เห็น และหมุน 180 องศา‎

‎ เร็ว ๆ นี้‎

‎ คนขับสตาทรถและจากไปภายใต้สายตาที่ขมขื่นและเกลียดชังของฉู่ป๋าย

‎ “ช่างมันเถอะ ไม่ช้าก็เร็วข้าจะมีเงินมากกว่าตระกูล หวัง จากนั้นข้าจะเหยียบย่ําหวังฮ่าวหลานอย่างโหดเหี้ยม และเหยียบเจ้าให้ตาย! เหยียบให้จมดิน! ”‎

‎ ฉู่ป๋ายไม่สามารถควบคุมความโกรธของเขาได้ เขาปฏิบัติต่อจักรยานของเขาเหมือนว่ามันคือหวังฮ่าวหลาน เขาเตะเขาอย่างบ้าคลั่ง และคํารามออกมา‎

 ——

‎ “ติ๊ง โฮสต์โจมตีตัวเอกฉู่ป๋ายได้สําเร็จ ทําให้อีกฝ่ายบาดเจ็บทางจิตใจ ได้รับแต้มตัวร้าย 300 แต้ม ออร่าตัวเอกของฉู่ป๋าย -20 ออร่าตัวร้ายโฮสต์ +20‎”

‎ หวังฮ่าวหลานที่นั่งอยู่ในคัลลิแนนด้รับการแจ้งเตือนจากระบบ‎

‎ เพราะเป็นตัวละครหลักดังนั้น จึงเสียความสมดุลของจิตใจก็ได้งี้หรอ?‎

‎ หวังฮ่าวหลานรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว มันก็คงเป็นเรื่องปกติ‎

‎ ถึงอย่างไรฉู่ป๋ายก็อายุแค่ 18 ปี อายุยังน้อย อารมณ์ร้อนยังชอบทะเลาะวิวาท จิตใจจะดีแค่ไหนกัน?‎

‎ เขาหยุดการจีบสาวของฉู่ป๋ายครั้งแล้วครั้งเล่า‎

‎ ฉู่ป๋ายไม่เสียสมดุลก็แปลกแล้ว‎

‎ ซ่งเจินอวี่เช่าโฮมสเตย์ใกล้โรงเรียนอยู่ไม่ไกล‎

‎ ไม่นานคัลลิแนนก็มาถึงชั้นล่างของโฮมสเตย์‎

‎ ซ่งเจินอวี่ลงจากรถ‎

‎ “หวังฮ่าวหลาน ขอบคุณนะ ฉันจะกลับไปก่อน”‎

‎ “เอ่อ… ครูซ่ง ผมอยู่ที่นี่แล้ว ไม่ใช่ว่าแม้แต่ชาสักคําก็ไม่ยอมให้ดื่มใช่ไหม? ”‎

‎ “ตามฉันมา”‎

‎ ซ่งเจินอวี่พาหวังฮ่าวหลานขึ้นไปข้างบน‎

‎ เมื่อเปิดห้องกลิ่นหอมอ่อน ๆ ก็พัดมา‎

‎ ห้องพักไม่ใหญ่ แต่มีทุกอย่างครบครัน‎

‎ ตกแต่งธรรมดา แต่สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย‎

‎ เห็นได้ชัดว่าคนที่อาศัยอยู่ในห้องนี้มีชีวิตที่ดี‎

‎ บนระเบียงเล็ก ๆ มีเสื้อผ้าของผู้หญิงแขวนอยู่‎

‎ หวังฮ่าวหลานเหลือบไปเห็นสายตาของครูอย่างไม่ตั้งใจ ซึ่งทําให้ซ่งเจินอวี่รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเป็นอย่างมาก‎

‎ แต่สิ่งที่ทําให้ซ่งเจินอวี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกก็คือหวังฮ่าวหลานหันสายตาออกไปอย่างรวดเร็ว‎

‎ การจ้องมองที่เสื้อผ้าส่วนตัวของผู้หญิงเป็นการกระทําเฉพาะตัวเอกของเรื่องเท่านั้นแหละ

‎ หวังฮ่าวหลานเป็นคนรวยและหล่อดังนั้นเขาจะไม่ทําตัวแบบนั้น

‎ ซ่งเจินอวี่หันไปทางตู้กดน้ําเพื่อเทน้ํา‎

‎ หวังฮ่าวหลานมองตามหลังของซ่งเจินอวี่ราวกับว่ากําลังครุ่นคิดอยู่‎

‎ ซ่งเจินอวี่เป็นหนึ่งในนางเอกและได้ค้อนหินไปแล้ว‎

‎ เขาควรจะใช้โอกาสนี้เพื่อเอาชนะใจอีกฝ่ายหรือไม่?‎

ไม่‎ ในฐานะตัวร้ายต้องเขามีจิตสํานึกของตัวร้ายมิฉะนั้นเขาจะต่อสู้กับตัวเอกได้อย่างไร‎

‎ ถ้าสามารถเดินทางลัดได้ แล้วจะไปยุ่งกับนางเอกทำไม?‎

‎ “ระบบ ถ้าใช้วิธีบังคับนางเอกจะเป็นไปได้ไหม?”‎

‎ หลังจากเกิดความคิดไม่ดีขึ้น หวังฮ่าวหลานไม่ได้ดําเนินการทันที แต่ถามระบบ‎

‎ “ตอบกลับโฮสต์ ไม่ว่ามันจะสําเร็จหรือไม่ ก็ตาม พฤติกรรมตัวร้ายปลายแถวชั้นพิเศษเช่นนี้ จะะลดแต้มออร่าตัวร้ายลง 100 แต้ม และเนื่องจากค่าพลังการต่อสู้ในปัจจุบันของโฮสต์ต่ํากว่าค่าเฉลี่ย อัตราความสําเร็จจึงต่ํา ดังนั้นจึงไม่แนะนําให้โฮสต์ดําเนินการเช่นนี้ “‎

‎ “งั้นเหรอ… ลืมมันซะ ”‎

‎ หวังฮ่าวหลานล้มเลิกความคิดของเขาทันที‎

‎ จํานวนแต้มออร่าตัวร้ายของเขาเพิ่มขึ้นไม่ง่าย โดนลบ 100 แต้มเพื่อกระทําการชั่วร้ายที่มีอัตราความสําเร็จต่ําเช่นนี้ ช่างไม่คุ้มค่าจริง ๆ‎

‎ ในขณะที่หวังฮ่าวหลานกําลังคิดฟุ้งซ่าน ซ่งเจินอวี่ก็ยกแก้วน้ํามาให้‎

‎ หวังฮ่าวหลานดื่มน้ําจนหมด และไม่สามารถหาเหตุผลที่จะอยู่ต่อได้ เขาเตรียมที่จะจากไป‎

‎ แต่ในตอนนั้นเอง หลอดไฟในห้องก็กระพริบและดับลง ทันทีทันใด กลิ่นไหม้ก็ลอยขึ้นมาในอากาศ‎

‎ ซ่งเจินอวี่ตกใจและคว้าแขนเสื้อของหวังฮ่าวหลานไว้แน่น‎

‎ “เหมือนหลอดไฟจะไหม้” หวังฮ่าวหลานกล่าว‎

‎ “อาจจะใช่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยดูว่าเกิดอะไรขึ้น” ซ่งเจินอวี่กล่าว‎

‎ “ครูซ่ง ครูดูกลัวความมืดมาก คุณแน่ใจนะว่าจะรอถึงพรุ่งนี้?” หวังฮ่าวหลานรู้สึกขบขันเล็กน้อย‎

‎ เพราะเขารู้สึกว่ามีมือหนึ่งจับแขนของเขาไว้แน่น‎

‎ ซ่งเจินอวี่สังเกตเห็นความผิดปกติ จึงรีบปล่อยมือแสร้งทําเป็นกล้าหาญ‎

‎ “ครูจะไปกลัวความมืดได้ไง เปล่านะ”‎

‎ “มีหลอดไฟสํารองไหมครับ?” หวังฮ่าวหลานไม่ได้กล่าวอะไรออกมาและถามออกไปตรงๆ‎

‎ “ไม่มี”‎

‎ “งั้นรอเดี๋ยวนะครับ”‎

‎ หวังฮ่าวหลานเปิดไฟฉายและมองไปที่หลอดไฟและโทรหาคนขับชั้นล่าง‎

‎ ประมาณสิบนาทีต่อมาคนขับส่งหลอดไฟมา‎

‎ หวังฮ่าวหลานให้คนขับรถกลับไปที่บันได‎

‎ คนขับเปลี่ยนหลอดไฟได้ไหม? แน่นอน‎

‎ แต่หวังฮ่าวหลานต้องการที่จะทำด้วยตัวเอง‎

‎ หลอดไฟที่ถูกเผาเป็นชนิดของไฟกลางวันธรรมดา‎

‎ การเปลี่ยนหลอดนั้นง่ายมาก หวังฮ่าวหลานสามารถจัดการได้ด้วยตัวเอง‎

‎ หลังจากนั้นไม่นานห้องก็กลับมาสดใสอีกครั้ง‎

‎ “ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเธอน้อยจากครอบครัวที่ร่ํารวยอย่างเธอจะเปลี่ยนหลอดไฟที่เป็นงานหยาบ ๆ แบบนี้ด้วย” ซ่งเจินอวี่รู้สึกประหลาดใจมาก ราวกับว่าเธอต้องการที่จะรู้จักหวังฮ่าวหลานอีกครั้ง‎

‎ [ติ๊ง เปลี่ยนความรู้สึกที่หนึ่งในนางเอกซ่งเจินอวี่มีต่อโฮสต์ ระดับความชื่นชอบเพิ่มขึ้น 10 และระดับความประทับใจทั้งหมดในปัจจุบันอยู่ที่ 30 (เป็นมิตรมาก)]

‎ [ติ๊ง โฮสต์มีผลต่อทิศทางของเนื้อเรื่องดั้งเดิม ได้รับแต้มตัวร้าย 200 แต้ม]

‎ หลังจากที่หวังฮ่าวหลานได้รับการแจ้งเตือนจากระบบ เขาก็พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย‎

‎ “นี่มันเรื่องอะไรกัน ครูซ่งคงไม่คิดว่าผมจะเป็นพวกขี้สำออยแบบนั้นหรอกนะ?”‎

‎ ทักษะนี้แท้จริงแล้วเขาได้เรียนรู้จากชาติที่แล้ว‎

‎ “หวังฮ่าวหลาน อย่าเข้าใจฉันผิดนะ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น” ซ่งเจินอวี่อธิบาย‎

‎ “ไม่ใช่ที่โรงเรียนอย่าเรียกผมแบบนั้นเลยครับ มันรู้สึกแปลก ๆ เรียกชื่อผมเถอะครับ”‎

‎ “นี่… ก็ได้ ฮ่าวหลาน “ซ่งเจินอวี่ไม่ได้คัดค้าน‎

‎ ที่จริงแล้วการถอดฐานะครู นักเรียนออกไปนั้น พวกเขาก็ถือว่าเป็นเพื่อนกัน เพราะต่างกันแค่หกปีเท่านั้น‎

‎ “ใช่แล้ว งั้นฉันจะไม่เรียกคุณว่าครูซ่งอีก ฉันเรียกพี่เจินอวี่ดีกว่า อืม แค่นี้ต่อไปเธอก็ถือว่าเป็นเหมือนพี่สาวผมแล้ว” หวังฮ่าวหลานกระพริบตาและกล่าว‎

‎ ในนิยายเหล่านั้น ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกกับนางเอกที่แก่กว่าตัวเองล้วนเริ่มต้นจากการเป็นพี่สาวน้องชาย

‎ หวังฮ่าวหลานได้เลียนแบบดู

‎ แต่พูดตามตรง หวังฮ่าวหลาน รู้สึกอายเป็นอย่างมาก‎

‎ เมื่อนับรวมชาติที่แล้ว อายุจริงของเขาถือว่าสามสิบแล้ว‎

‎ เรียกผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าเขาหกปีเป็นพี่สาวของเขา‎

‎ หวังฮ่าวหลานรู้สึกถูกเอาเปรียบ‎

‎ แต่เพื่อความสัมพันธ์ของเขากับซ่งเจินอวี่‎

‎ถ้าจีบซ่งเจินอวี่สำเร็จแล้ว ก็ให้เธอเรียกกลับว่าพี่ชายบ้าง

‎ ใช่ แค่นั้นแหละ!

******************************

ติดตามอัพเดทตอนใหม่ๆ ได้ที่แฟนเพจ Doublewaen Translate นิยายแปล

 https://web.facebook.com/doublewaentranslate