ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 38 แก้ปัญหาหน่อย

มีเสียงดังก้องเผยออกมา รถตู้พุ่งชนต้นไม้กลางถนน รถพลิกคว่ำ 180 องศา และล้อก็ส่งเสียง ‘เอี๊ยด’ ที่ทำให้ผู้คนหัวใจเต้นรัว

รถ BMW ตามหลังมาไกล เนื่องจากระยะทางและความมืด ทำให้ลุงหวางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าข้างหน้าเกิดอะไรขึ้น

เห็นเพียงรถตู้คันหนึ่งที่อยู่ทางนี้ จู่ๆก็เลี้ยวอย่างแรงโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า และชนเข้ากับต้นไม้กลางถนนเหมือนฆ่าตัวตาย

“หวาหู่ เกิดอะไรขึ้น? คนของคุณขับรถไม่เป็นเหรอ?!”

ลุงหวางโกรธและตะโกนใส่หวาหู่ “ขยะจริงๆ! ถ้ารู้แบบนี้ผมก็จะไม่จ้างคุณละ!”

“เอิ่ม…” หวาหู่มึนงง และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

อย่างไรก็ตาม สิ่งหนึ่งที่หวาหู่มั่นใจได้ก็คือ คนขับรถตู้เป็นคนขับรถที่มีประสบการณ์การขับขี่ห้าปีและมีใบขับขี่อย่างเป็นทางการ

เป็นไปไม่ได้ที่จะพุ่งชนต้นไว้กลางทางโดยไม่มีเหตุผล!

การตำหนิอย่างไม่สุภาพของลุงหวางเข้ามาในหูของเขา และความคับข้องใจของหวาหู่ก็เพิ่มมากขึ้น แต่เมื่อพิจารณาถึงตัวตนของอีกฝ่ายแล้ว เขาไม่กล้าตอบโต้ เขาทำได้เพียงอดทนอดกลั้น “บางทีอาจมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น ไม่ก็ผมลองโทรไปถามดู…”

“ถามอะไรถาม! รถพลิกคว่ำไปทั้งคันแล้ว ถามแล้วจะตามทันเหรอ?”

ลุงหวางขัดจังหวะโดยไม่รอให้หวาหู่พูดจบ “ไม่ต้องไปสนใจไอ้ขยะพวกนั้น ให้คนในรถคันอื่นระวังตัวหน่อย เร่งแล้วหยุดรถโฟล์คสวาเกนคันนั้นให้ได้!”

“เย่เทียน นี่คุณ…”

เหลียงเยว่หรูผู้ซึ่งให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวข้างหลังอยู่เสมอ รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก อ้าปากจนจะยัดไข่ได้สองฟอง

ทุบรถด้วยก้อนหินเล็กๆ นี่ไม่ใช่หนัง เหลือเชื่อเกินไปไหม?

คนเก่งกาจที่สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีด้วยกระสุนครั้งแล้วครั้งเล่า จะเป็นแค่พวกขี้หมูขี้หมาได้อย่างไร?

ถ้าเย่เทียนอยู่คนเดียวอาจจะไม่จำเป็นต้องกังวล แต่มีเหลียงเยว่หรูที่สวยงามนั่งอยู่ข้างๆเขา

เขาต้องคิดถึงความปลอดภัยของหญิงสาว

โชคดีที่ในที่สุดเย่เทียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากผ่านการทดสอบ

เป็นแค่กลุ่มคนขี้ขลาดไร้ความสามารถ เขาไม่จำเป็นต้องหลบหนีอย่างน่าสังเวช

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เทียนมองผ่านกระจกมองหลังเพื่อตรวจดูรถหลายคันที่ไล่ตามเขา และจากนั้นมองไปที่ป่าข้างหน้าเขา รอยยิ้มแปลกๆก็ล้นออกมาจากมุมปากของเขา และ เขาหมุนพวงมาลัยบุกเข้าไปในสวน

เมื่อขับรถขึ้นไปบนยอดเขา เมื่อมั่นใจได้ว่าไม่มีใครผ่านไปได้ในอนาคตอันใกล้ เย่เทียนก็หมุนพวงมาลัย ดึงเบรกมือ ยางรถถูพื้น และส่งเสียงแสบแก้วหูออก แล้วค่อยๆหยุด

“เย่เทียน คุณทำอะไร?” เหลียงเยว่หรูสับสน

“ที่นี่มีคนน้อย ถึงแม้ว่าจะมีเป็ดแมนดารินป่า แต่ก็ไม่มากนัก”

เย่เทียนหันหัวของเขากลับมาและยิ้ม เผยให้เห็นฟันขาวขนาดใหญ่สองสามซี่ “ปล่อยให้พวกเขาไล่ตามแบบนี้ตลอดก็ไม่ดี คุณอยู่ในรถก่อน ผมขอลงไปจัดการก่อน”

“แต่…” เหลียงเยว่หรูรู้สึกกังวลเล็กน้อย

เอี๊ยด!

ในเวลานี้ รถสามคันวิ่งเข้ามา และแสงจ้าจากไฟหน้าทำให้เหลียงเยว่หรูหลับตาโดยไม่รู้ตัว

โดยไม่รอให้เธอตอบสนอง เสียงปิดประตูเล็กน้อยก็ดังขึ้นในหูของเธอ ซึ่งทำให้เธอลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว

ภายใต้แสงไฟรถ เย่เทียนเดินออกจากรถราวกับเป็นเทพเจ้าลงจากฟ้า

มีเพียงร่างสูงเท่านั้นที่ยังคงตราประทับอยู่ลึกลงไปในจิตใจของเธอ..