ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - ตอนที่ 44 ความหวังดีของบอสเผย!
ตอนแรกหวงซื่อปั๋วไม่ได้คิดแบบนั้น แต่พอได้ยินที่เปาซวี่พูด เขาก็เริ่มเห็นด้วยกับอีกฝ่าย
ถึงจุดนี้ทุกๆ อย่างดูจะลงล็อกกันเป็นอย่างดี ราวกับว่าเผยเชียนวางแผนให้เป็นแบบนี้!
เขาตั้งเงื่อนไขไว้ว่าแม้จะเป็นเกมแนว FPS แต่ตัวเกมจะต้องมีโหมดเนื้อเรื่อง และด้วยเงื่อนไขนี้ เปาซวี่ก็หาทางออกที่เหมาะสมที่สุดจนได้!
ไม่ใช่แค่เหมาะสม แต่เป็นทางออกที่ดีที่สุดเลยละ!
หรือนี่จะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ
ไม่มีทาง! บอสเผยสร้างเกมที่ประสบความสำเร็จมาก่อนถึงสองเกม อีกทั้งยังตั้งเงื่อนไขไว้สามข้อก่อนเริ่มพัฒนาเกม ซึ่งหมายความว่าเขาตั้งใจให้ทุกอย่างไปในทิศทางนี้ตั้งแต่แรกแล้ว!
บอสเผยช่างเป็นชายปริศนาผู้ควบคุมทุกอย่างไว้ในกำมือ…
หวงซื่อปั๋วขนลุกซู่ โลกของพวกนักออกแบบเก่งๆ เป็นแบบนี้เองหรือ
“เดี๋ยวก่อน ยังมีปัญหาอีกข้อครับ” หวงซื่อปั๋วนึกขึ้นได้ “พี่จะจัดการกับเงื่อนไขอีกสองข้อของบอสเผยยังไงเหรอครับ ข้อแรกคือทำให้เกมเล่นง่าย เหมาะกับผู้เล่นใหม่ อีกข้อคือขายอาวุธระดับตำนาน ตั้งราคาขายถาวรที่แปดร้อยแปดสิบแปดหยวน”
เปาซวี่มั่นใจมาก “ผมคิดสองเรื่องนี้มาแล้ว”
“เรื่องปรับลดความยากให้เหมาะกับผู้เล่นใหม่อยู่ที่การควบคุม แค่เราปรับเพิ่มระยะยิงโดนของผู้เล่น ความเร็วของกระสุน กับความเร็วการซูมก็พอแล้ว เราไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ เดี๋ยวค่อยปรับไประหว่างทาง”
“ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจความตั้งใจของบอสเผยเหมือนกัน แต่เขาเป็นคนบอกให้ทำก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่ผิด ก็ทำตามนั้นไปแล้วกัน”
“ส่วนเรื่องอาวุธระดับตำนานน่าจะเป็นวิสัยทัศน์ของบอสเผย!”
“ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน คิดว่าน่าจะอยากขายอาวุธราคาแพงเฉยๆ”
“แต่ผมก็ถามตัวเองว่าทำไมบอสเผยถึงตั้งเงื่อนไขธรรมดาแบบนี้ขึ้น มันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังในเงื่อนไขข้อนี้แน่!”
“ผ่านไปพักใหญ่ ในที่สุดผมก็เข้าใจ”
“อาวุธระดับตำนานราคาซื้อถาวรอยู่ที่แปดร้อยแปดสิบแปดหยวน…แล้วราคาทดลองใช้ชั่วคราวล่ะ”
“ถ้ามีอาวุธระดับตำนาน หมายความว่าต้องมีอาวุธระดับธรรมดา ระดับสูง ระดับหายากด้วย”
“แล้วผู้เล่นจะไปหาอาวุธระดับต่างๆ นี้มาจากไหน ซื้อตั๋วใช้ถาวรเหมือนกันเหรอ ไม่ใช่แน่นอน!”
“บอสเผยบอกแค่ว่าให้ใส่ตั๋วถาวรราคาแปดร้อยแปดสิบแปดหยวนสำหรับใช้อาวุธระดับตำนาน หมายความว่าอาวุธอื่นๆ ไม่ได้มีไว้ขาย!”
“พูดอีกอย่างก็คือ บอสเผยกำลังใบ้เราว่าอาวุธในเกมจะต้องมีระดับต่างๆ เช่น ระดับธรรมดา ระดับสูง ระดับหายาก ระดับระดับตำนาน อะไรแบบนี้! อาวุธทั้งหมดจะแบ่งเป็นสองแบบ คือแบบใช้ได้ถาวรกับแบบใช้ได้ชั่วคราว”
“นอกจากอาวุธระดับตำนานราคาแปดร้อยแปดสิบแปดหยวน เราสามารถปล่อยให้ผู้เล่นหาอาวุธอื่นๆ ได้ด้วยวิธีการต่างๆ!”
“เช่น ถ้าผู้ผ่านด่านเนื้อเรื่องตามที่กำหนดจะได้มาชิ้นหนึ่ง!”
“ถ้าเล่นโหมดสู้กับผู้เล่นถึงจำนวนที่กำหนดก็ให้อีกหนึ่งชิ้น!”
“ถ้าล็อกอินตามจำนวนวันที่กำหนดก็ได้อีกชิ้น!”
“ผมว่า…บอสเผยน่าจะตั้งใจให้เป็นแบบนี้!”
หวงซื่อปั๋วเห็นภาพ “โห เข้าใจแล้วครับ! ผมก็สงสัยว่าทำไมบอสเผยตั้งเงื่อนไขอะไรก็ไม่รู้มาให้ จริงๆ แล้วเขาตั้งใจให้เป็นแบบนี้นี่เอง!”
เปาซวี่อธิบายต่อ “อีกอย่างระหว่างวางคอนเซ็ปต์เนื้อเรื่อง ผมมีสิ่งที่คิดๆ ไว้แต่ไม่ได้ใช้ น่าจะเอามาสร้างเพิ่มเป็นรูปแบบการเล่นแบบพิเศษได้”
“เช่น ตอนแรกที่ผมออกแบบ ตัวเกมจะมีซอบบี้ที่พัฒนาหลายร่าง เราเอามาทำเป็นโหมดไบโอเคมิเคิลได้!”
“แล้วก็มีทหารรับจ้างบางส่วนในเกมที่โดนองค์กรชั่วร้ายดัดแปลงจนเป็นครึ่งผีที่ล่องหนได้ เราเอามาทำเป็นโหมดผีล่องหนก็ได้!”
“เอาไปรวมกับโหมดเดธแมตช์ โหมดร่วมมือกัน โหมดปลดระเบิดที่คิดไว้ตอนแรก ตัวเกมก็จะมีให้เล่นหลายโหมด!”
“อีกอย่างโหมดทั้งหมดที่ว่ามาไม่ต้องใช้ทรัพยากรงานภาพเยอะ ที่สำคัญเลยคือ ทุกอย่างอยู่ในงบเขียนโปรแกรม การสร้างพวกนี้ขึ้นไม่ทำให้ตารางงานเราล่าช้าด้วย เรายังทำทุกอย่างให้เสร็จได้ตามกำหนด!”
หวงซื่อปั๋วรัวมือพิมพ์บันทึกความคิดอันน่าตื่นตะลึงของเปาซวี่
เยี่ยมมาก มันเยี่ยมสุดๆ!
ตอนที่ได้โจทย์จากบอสเผย หวงซื่อปั๋วสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าตนควรจะทำอย่างไรดี
ยิ่งได้ยินเงื่อนไขสามข้อที่บอสเผยให้มาก็ยิ่งหนักใจขึ้นไปอีก
แต่พอฟังที่เปาซวี่อธิบาย ทุกอย่างก็แจ่มแจ้งทันที!
บอสเผยไม่ได้พยายามตั้งโจทย์ยากๆ ให้ เขากำลังบอกใบ้อ้อมๆ ต่างหาก!
หวงซื่อปั๋วรู้สึกซาบซึ้งขึ้นมาทันที
บอสเผยรู้ว่าเปาซวี่กับหวงซื่อปั๋วมีความสามารถที่จำกัด เป็นเรื่องง่ายที่พวกเขาจะวางแผนงานออกมาผิดๆ เพราะไม่รู้อะไรเลย
พอวางแผนสร้างเกมไปผิดทางก็เท่ากับฆ่าตัวตาย ยิ่งลงทุนเพิ่มเท่าไหร่ก็ยิ่งหลงทางไปไกลเท่านั้น
ดังนั้นบอสเผยจึงพยายามวางทางที่ถูกต้องผ่านเงื่อนไขทั้งสามข้อ!
“รู้แล้ว…จริงๆ แล้วบอสเผยเป็นห่วงพวกเรา…”
“บอสไม่อยากควบคุมโปรเจ็กต์นี้ด้วยตัวเองทั้งหมดเพราะไม่อย่างนั้นเราก็ไม่มีทางพัฒนาตัวเองได้”
“บอสเลือกที่จะบอกใบ้เรากลายๆ เพื่อที่เราจะได้เค้นสมองวางแผนการออกแบบและสร้างเกมที่ดีเยี่ยมออกมา…”
“บอสเผย…ช่างหวังดีกับพวกเราจริงๆ…”
หวงซื่อปั๋วน้ำตาปริ่ม
เขาตั้งมั่นที่จะเขียนแบบร่างให้ออกมาดีเยี่ยม เพื่อที่พวกเขาจะได้สร้างเกมที่สมบูรณ์แบบ ไม่ทำให้บอสเผยผิดหวัง!
…
…
วันพุธที่สิบสี่ เดือนพฤศจิกายน ช่วงบ่าย
สองวันที่ผ่านมาเผยเชียนต้องเข้าเรียนเลยไม่ได้เข้าออฟฟิศ
และเพราะต้องรอทีมออกแบบเขียนแบบร่างให้เสร็จ ถ้าไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่มีอะไรให้ทำนัก
ถึงเผยเชียนจะอยู่ที่ออฟฟิศก็ไม่ได้ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงาน อาจจะทำให้พนักงานอู้งานด้วยซ้ำ เขาจึงเลือกไม่เข้าออฟฟิศ
คาบเรียนวันนี้เป็นคาบของอาจารย์หนุ่มที่พูดว่า ‘ผมไม่ได้อยากเช็กชื่อ ผมแค่อยากรู้จักทุกคน’ เผยเชียนจำได้ดีเพราะเคยหลงเชื่อใจชายคนนี้
ดังนั้นรอบนี้เขาจะไม่ทำพลาดเหมือนรอบก่อนอีก!
แต่เอาเข้าจริง คาบเรียนวันนี้น่าเบื่อมาก…
เผยเชียนหาวขณะหยิบโทรศัพท์ออกมาดูว่าเมื่อไหร่จะหมดคาบ
แต่เขากลับเห็นหวงซื่อปั๋วแท็กชื่อเขาในแชตกลุ่มของบริษัทแทน
“บอสเผย แบบร่างแรกใกล้เสร็จแล้วครับ บอสอยากเช็กดูภาพรวมก่อนไหมครับว่าพวกเราไปถูกทางหรือเปล่า”
เขาแนบไฟล์เอกสารมาด้วย
“สองวัน นี่ถือว่าเร็วหรือช้าเนี่ย ค่อนข้างเร็วเลยรึเปล่านะ ช่างเถอะ ลองเปิดดูดีกว่า”
เผยเชียนไม่รู้ว่าการเขียนแบบร่างควรใช้เวลาเท่าไหร่ สิ่งเดียวที่เขารู้คือจากความเร็วนี้ แบบร่างน่าจะเสร็จสมบูรณ์ภายในสัปดาห์นี้
ถึงอย่างไรหวงซื่อปั๋วก็เป็นพนักงานใหม่ที่เพิ่งเข้าบริษัท เลยยังไฟแรง ไม่คิดอู้งาน
เฮ้อ ฉันหวังว่าพวกนายจะรู้เสียทีว่าอู้งานสักหน่อยก็ไม่เป็นอะไร…
เผยเชียนเปิดไฟล์ดู
“ลายตาชะมัด…”
เผยเชียนไม่เคยเขียน ไม่เคยเห็นแบบร่างมาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็น
ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาคือ…มึนหัว!
เนื้อหามันเยอะเกินไป!
แบบร่างที่เห็นเป็นแบบร่างชุดใหญ่ มีหลายหน้า แต่ละหน้าอัดแน่นด้วยตัวอักษรนับหมื่นคำ ไล่เรียงเนื้อหาลงมายุบยับเต็มไปหมด!
แต่ละบรรทัดน่าจะสำคัญมาก ไม่ควรอาจข้ามสักคำ
ไม่ใช่แค่นั้น หวงซื่อปั๋วบอกมาว่านี่เป็นแบบร่างแรก แสดงว่ายังไม่ได้ปรับอะไร
บางจุดใช้คำฟุ่มเฟือยเกินไป ส่วนที่เหลือก็กระชับเกินไป อย่างไรก็ต้องปรับเพิ่มแน่นอน
หวงซื่อปั๋วอยากให้เผยเชียนช่วยดูแบบร่างเพื่อจะได้มั่นใจว่าภาพรวมทั้งหมดไปในทางที่ถูกต้อง จากนั้นค่อยปรับแก้เพิ่มเติม
ไม่อย่างนั้นถ้าเจอปัญหาขึ้นมาหลังปรับแก้ จะเสียเวลาไม่น้อยถ้าต้องแก้ทุกอย่างใหม่ตั้งแต่ต้น
เผยเชียนงงไปหมด
ข้อมูลในเอกสารมีเยอะมาก อีกทั้งยังต้องตรวจดูทั้งหมดผ่านหน้าจอมือถือเล็กๆ…
แค่นี้ก็ทำให้เขาแทบคิดอยากฆ่าตัวตายขึ้นมา
เขาทำได้แค่อ่านผ่านๆ อย่างรวดเร็ว
เผยเชียนอยากตรวจดูแค่ว่าหวงซื่อปั๋วทำตามเงื่อนไขทั้งสามข้อได้หรือเปล่า!
หวงซื่อปั๋วเหมือนจะรู้ว่าเผยเชียนต้องการอะไร เขาไฮไลต์ส่วนที่ว่าไว้เป็นพิเศษให้เผยเชียนเห็นได้ง่ายๆ
อย่างแรก โหมดเนื้อเรื่อง มี วางแผนไว้ว่าความยาวประมาณสี่ชั่วโมง ยาวทีเดียว
อย่างที่สอง ปรับระดับความยาก โอเค ตรงนี้ก็มีเหมือนกัน
อย่างที่สาม อาวุธระดับตำนาน พวกเขาทำตามที่เผยเชียนบอกไว้ คือตั้งราคาสำหรับใช้ถาวรที่แปดร้อยแปดสิบแปดหยวน
“ไม่เลวเลย! มีครบตามที่บอกไป!”
เผยเชียนดีใจมาก
เขาตอบกลับทันที “ไม่เลว เอาตามนี้แหละ”
………………
Related
YOU MAY ALSO LIKE
