ขับไล่ไอ้มารตัณหา ~เพราะได้รับกิฟต์สุดอนาจารเลยโดนไล่ออกจากนครหลวง แต่แค่ทำเรื่องลามก (รวมช่วยตัวเองด้วย) ก็เวลอัพแบบพรวดพราดเฉย~ - ตอนที่ 8: ตรวจสอบสกิลครั้งที่ 2 : แปลงคุณลักษณะดุ้นคุณชาย, แยกถอนดุ้นคุณชาย......แล้วก็

“ แปลงคุณลักษณะดุ้นคุณชาย ”

 

โป๊กก!

 

พริบตาที่กล่าวนามของสกิลออกมา ไอ้ตรงนั้นก็พลันแข็งเป๊กประดุจหินผา

อืม ว่าตามตรงก็คือโคตรอยากตายเลยครับ

 

“ ……ว้าว สุดยอด เหมือนกับหินเลย หรือถ้าพูดให้ถูกก็คือ กลายเป็นหินไปเลย ”

“ เอ้ย อลิเซีย ก็บอกว่าอย่าจับตอนอยู่ข้างนอกไงเล่า……! ”

 

จิ้มจิ้ม แตะแตะ

อลิเซียนวดคลึงไอ้จ้อนของผมด้วยปลายนิ้ว

ถูกอย่างที่เธอว่ามา เหมือนว่าไอ้จ้อนของผมมันจะไม่ได้ [แข็งเหมือนหิน] แต่ [กลายเป็นหิน] ไปเลยแทน รู้สึกถึงการแกว่งของเจ้าหินผาได้ผ่านกายท่อนล่าง

 

แต่เหมือนว่าประสาทสัมผัสจะยังคงอยู่ดี พอโดนแตะด้วยนิ้วแสนอ่อนนุ่มของอลิเซียเข้าแล้วผมก็แทบจะตัวงอไปเลยเชียว

 

……อนึ่ง

ภายหลังจากที่สกิลพยศเย็ดอัพกลายเป็น Lv5 ตัวผมในตอนนี้ก็สามารถควบคุมความต้องการทางเพศของตัวเองได้โดยสมบูรณ์ หากคิดให้สงบนิ่งแล้วก็จะอยากแค่ระดับคนธรรมดาทั่วไป และหากถึงเวลาดำเนินศึกยามค่ำจริงก็จะสำแดงความพยศออกมาได้อย่างไร้ก้นบึ้งตรงตามตัวอักษร

 

ถ้าไม่งั้นละก็ป่านนี้คงถูกความเงี่ยนที่เพิ่มพูนมหาศาลกลืนกินจนทำกิจกรรมเสริมสร้างความสนิทสนม (แบบจัดหนักจัดเต็ม) ด้วยกันกับอลิเซียทั้งวันทั้งคืนไปแล้ว อย่างตอนนี้ก็ด้วย ถ้าโดนจิ้มๆ แบบนี้ก็คงไม่แคล้วได้แตกในหลายความหมายอีกเหมือนกัน

 

……อ่าก็ เรื่องฤทธิ์อันคิดไม่ถึงของสกิลพยศเย็ดนี่ละเอาไว้ก่อนเถอะ ต้องตรวจสอบสกิลต่อ

ดูเหมือนว่าเจ้า [แปลงคุณลักษณะดุ้นคุณชาย] นี่จะมีฤทธิ์ทำให้เปลี่ยนคุณลักษณะของไอ้จ้อนได้แหละ

เช่นเดียวกับที่ทดสอบหลายๆ อย่างเมื่อตะกี้ ผมลองกล่าว “แปลงคุณลักษณะดุ้นคุณชาย” โดยที่นึกภาพอิมเมจหลากหลายแบบดู

 

เท่านั้นแหละเรียบร้อย ไอ้จ้อนของผมพลันแปลงสภาพกลายเป็นไม้หรือเหล็กตามอิมเมจในหัว

แถมยังแปลงสภาพได้ภายในแทบพริบตา เร็วระดับเดียวกับ [แปลงรูปทรงดุ้นคุณชาย] เลยเชียวละ

เป็นตรงนั้นเองที่ผมรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา

 

“ ……ไอ้เจ้านี่ มันคงไม่แปลงสภาพกลายเป็นของอันตรายหรอกเนอะ ”

 

การตรวจสอบในคราวนี้มีเป้าหมายหลักๆ อยู่ที่การสืบเสาะหาความอันตรายที่คาดไม่ถึงของสกิล รวมทั้งตรวจเช็คด้วยว่ามีโอกาสที่สกิลจะลั่นแบบคราวพันธสัญญานายบ่าวอีกรึเปล่า ดังนั้นกระบวนความคิดของผมจึงไม่ได้เพ่งไปยังวิธีการประยุกต์ใช้ แต่ออกไปเชิงสงสัยเรื่องความเสี่ยงซะมากกว่า

 

“ แปลงคุณลักษณะดุ้นคุณชาย ”

 

คิดแล้วผมก็ดึงไอ้จ้อนให้ออกห่างมาจากอลิเซีย ก่อนจะเรียกใช้สกิลพลางนึกอิมเมจของพิษ เพลิง ไอมาร และอะไรต่อมิอะไรที่เป็นภัยกับผู้คน

 

โชคยังดีตรงที่ไอ้จ้อนของผมไม่อาจแปลงสภาพเป็นเจ้าพวกของอันตรายดังกล่าว

ก็ทดลองหลายแบบอยู่หรอกนะ แต่เหมือนว่าจะถูกจำกัดให้สามารถแปลงเป็นได้แค่ของแข็งเท่านั้นเอง ค่อยยังชั่วหน่อย

 

“ อืมแต่ก็ไม่รู้อีกนั่นแหละนะว่าถ้า Lv เพิ่มขึ้นแล้วจะเป็นยังไงต่อไป เกี่ยวกับตรงนี้คงอาจจะต้องคอยหมั่นตรวจสอบเป็นช่วงๆ ซะละมั้ง……เอาเป็นว่าไปตัวถัดไปก่อนแล้วกัน ”

 

พอตรวจสอบทราบความปลอดภัยของแปลงคุณลักษณะดุ้นคุณชายเรียบร้อยแล้ว ผมก็ขยับไปยังสกิลตัวถัดไป

ในความหมายนึงแล้วถือเป็นสกิลที่ชวนเครียดที่สุดในวันนี้เลย

 

แยกถอนดุ้นคุณชาย Lv2

 

……อือ ก็นะ แค่เห็นชื่อก็พอจะเดาฤทธิ์ออกแล้วละ

ผมเอามือแนบไอ้จ้อน แล้วจึงเรียกใช้สกิลด้วยท่าทางกล้าๆ กลัวๆ

 

“ แยกถอนดุ้นคุณชาย ”

 

ป๊อก

 

“ ว๊าาาาากกกกกกกกกกก!? หำหลุดมาทั้งดุ้นเล้ยยยยยยยยยย!? ”

 

ภาพเหตุการณ์ที่ทำเอาท้องหวิวดังกล่าวได้เล่นทำเอาผมหลุดเสียงกรี๊ดสนั่น

ตามที่คาดไว้……ไม่สิ ดุ้นของผมมันหลุดออกมาจากลำซะง่ายดายยิ่งกว่าที่คาดซะอีก

บริเวณที่เคยมีดุ้นงอกออกมาได้กลายเป็นผิวเรียบเนียนวิ้งวับประดุงดั่งไม่เคยมีอะไรงอกอยู่แต่แรกเริ่ม

และถึงแม้จะแยกถอนออกมาจากร่างแล้ว แต่ไอ้จ้อนที่ตกมาอยู่ในมือผมก็ยังคงมีชีพจรเต้นแรงดังตุบตุบอยู่เช่นเคย

 

นี่มันอิหยัง!? ไอ้เจ้า <กิฟต์> ชื่อ <มารตัณหา> นี่มันเป็นบ้าอะไรกันถึงได้มีสกิลสุดเมายาแบบนี้โผล่ออกมา!?

เป็นในยามที่ผมแทบจะลมจับกับสกิลอันสุดน่าสะพรึงกลัวนั่นเอง

 

“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!? ”

 

ที่เสียงกรีดร้องของเด็กผู้หญิงคนละคนกับอลิเซียพลันก้องดังสนั่นป่า

 

“ ว๊าาาากกกก!? ไม่ใช่นะไม่ใช่นะครับ! ผมไม่ใช่พวกโรคจิตนะครับ! ”

 

โดนเห็นตอนกำลังถอดไอ้ม้าในสภาพล่อนจ้อนท่อนล่างเข้างั้นเหรอ!? ผมคิดเช่นนั้นพร้อมสะดุ้งโหยง

รีบดึงกางเกงขึ้นมาแบบเกือบจะตามสัญชาติญาญ—แต่เป็นตรงนั้นเองที่ผมพลันรับรู้ถึงอะไรบางอย่างในสภาวะที่กำไอ้จ้อนซึ่งแยกหลุดออกมาอยู่คามือ

 

“ ว๊าาาาาากกกกกก!? ลืมเอากลับเข้าที่! ให้ว่าแล้วมันเอากลับเข้าที่เดิมได้แน่รึเปล่าเนี่ย!? ”

 

ก็อยากจะรูดกางเกงลงเพื่อเช็คว่าต่อกลับได้รึเปล่าอยู่หรอกนะ แต่ถ้าทะลึ่งรูดกางเกงลงตรงนี้เข้าอีกรอบละก็ผมต้องกลายเป็นไอ้โรคจิตวิตถารเต็มประตูแน่นอนชัวร์ไม่ต้องสืบ

โดนสถานการณ์ที่ประเดประดังกันเข้ามาบีบคั้นให้ตื่นตระหนกตกใจหนักเข้าไปใหญ่ ผมทนอยู่ไม่ไหวต้องเอาดุ้นซุกหลบเข้าในกระเป๋า

 

มันเป็นในพริบตานั้นเอง

 

“ ……ไม่ใช่ เอริโอ เสียงร้องเมื่อกี้ไม่ได้ดังขึ้นมาเพราะเห็นพวกเราเข้าหรอก ”

 

อลิเซียกวาดตามองไปรอบบริเวณด้วยสีหน้าจริงจัง

จะว่าไปแล้วก็ใช่แฮะ……อลิเซียใช้สกิลตรวจจับได้ ดังนั้นถ้ามีคนเข้ามาใกล้ก็น่าจะรู้ตัวสิ

ที่อลิเซียตอบสนองล่าช้า ก็เป็นเพราะเด็กผู้หญิงที่เปล่งเสียงร้องออกมาได้อยู่ในจุดที่ห่างไปพอควรนั่นเอง

พอลองหวนนึกดูดีๆ แล้วก็จริง เสียงร้องเมื่อกี้ไม่ได้ดังมาจากบริเวณใกล้ตัวพวกเราซะหน่อย

 

กล่าวคือต้นเหตุของเสียงร้องไม่ใช่ผม……

 

“ ไปกันเถอะอลิเซีย! ”

“ ……อือ ”

 

ทะยานร่วมกับอลิเซียตรงไปยังทิศที่ได้ยินเสียงร้องดังมา

หลังจากทะลวงฝ่าพุ่มไม้มาได้จำนวนนึง ภาพดังกล่าวก็ได้กระโจนฉายเข้ามาภายในดวงตา

 

“ อย่าเข้ามานะ! อย่าเข้ามาสิ! ”

 

เด็กสาวผมแดงที่ดูแล้วน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกผมกำลังถูกมอนสเตอร์คุกคามอยู่

เหล่าผู้คนที่เหมือนจะเป็นคนคุ้มกันต่างกองล้มฟุบอยู่กับพื้น และเด็กสาวก็กำลังกำดาบด้วยสีหน้าท่าทางดั่งกับทำใจให้ทิ้งพวกเขาเหล่านั้นไม่ลง ทว่าสองมือของเธอกลับสั่นเทิ้มไม่หยุด อยู่ในสภาวะขวัญเสียโดยสมบูรณ์แบบ

 

ที่มือสั่นนั้นเป็นเพราะเด็กสาวไม่คุ้นชินกับการต่อสู้……แต่นั่นก็เป็นเพียงสาเหตุแค่บางส่วนเท่านั้น

 

“ อาร์เมอร์แอนท์……!? ”

 

เจ้าพวกที่กำลังรุกเข้าคุกคามใส่เด็กสาว ก็คือฝูงมอนสเตอร์ชนิดแมลงขนาดใหญ่ยักษ์ที่ว่ากันว่าเทียบเท่าเลเวล 40……ทำไมมอนสเตอร์ที่น่าจะอาศัยอยู่ในป่าลึกถึงโผล่มาอยู่ใกล้เมืองขนาดนี้กันเล่า……แต่ข้อสงสัยพวกนั้นน่ะละเอาไว้ก่อน

ผมกับอลิเซียรีบชักดาบออกมา พร้อมกับทะยานแหวกเข้าไปขวางกลางระหว่างเด็กสาวกับมอนสเตอร์

 

“ อลิเซีย! เห็นว่าผิวหนังของเจ้าพวกนี้จะแข็งประหนึ่งโลหะเลย! ถ้าฟันเข้าใส่ละก็มีหวังดาบได้พังก่อนแน่ หันมาใช้ด้ามดาบทุบแทนจะได้ผลดีกว่า! ”

“ ……เข้าใจแล้ว ”

“““ กี๊————! ”””

 

ฟาดการโจมตีอัดอย่างจังเข้ากลางหัวของพวกมดที่ไล่เข้ามาใกล้เด็กสาว

การโจมตีของผมที่ขึ้นมาถึงเลเวล 65 ได้ทำให้พวกมดหงายเก๋งกันไปในเปรี้ยงเดียว

อลิเซียเองก็ไม่ได้น้อยหน้า แม้จะยังเลเวลต่ำอยู่พอสมควร แต่ก็สามารถทุบเอาให้พวกมดเลเวล 40 ถึงกับกระอักได้อย่างไม่ขาดสาย สมแล้วละที่เป็น <กิฟต์> ระดับตำนานที่ได้ชื่อว่า <อัศวินศักดิ์สิทธิ์เทวะ>

 

“ ……เอ๊ะ? ”

 

การถูกช่วยเหลือโดยกะทันหันได้ทำให้เด็กสาวผมแดงเปล่งเสียงออกมาอย่างตะลึงงัน

แต่เธอที่เข้าใจสถานการณ์ได้ในทันทีก็รีบวิ่งตรงปรี่เข้าไปหาเหล่าคนคุ้มกัน จากนั้นจึงลากร่างพวกเขาไปยังที่ปลอดภัยเพื่อจะได้ไม่เกะกะการต่อสู้

 

ดีเลย

ถ้าไปได้สวยแบบนี้ละก็ต้องกวาดล้างพวกมอนสเตอร์แล้วพาคนเจ็บไปส่งถึงเมืองได้อย่างไม่ลำบากแน่—แต่เป็นในพริบตาที่คิดขึ้นเช่นนั้น

 

“““ กิ๊จิ๊กิ๊จิ๊กิ๊จิ๊กิ๊จิ๊! ”””

 

พวกมดที่ได้รับบาดเจ็บก็พลันแผดเสียงร้องลั่นออกมาในคราเดียว

เท่านั้นแหละหัวใจของผมถึงกับเต้นแรงดังตูมตามขึ้นมาเลย

 

จริงสิ ถ้าจำไม่ผิดแล้วเหมือนว่ามอนสเตอร์ที่อยู่รวมกันเป็นฝูงพวกนี้จะ……ในยามที่ข้อมูลซึ่งได้ศึกษาในนครหลวงแล่นเข้ามาในหัวนั่นเอง

 

“ กุกี๊————! ”

 

สงสัยว่าพวกมดที่เข้าทำร้ายเด็กสาวผมแดงจะเป็นพวกที่ใกล้เคียงกับกลุ่มสอดแนมซะละมั้ง

เจ้าตัวประหลาดที่ปรากฎกายออกมาจากอีกฝั่งของพุ่มไม้เหมือนกับถูกดึงดูดเข้ามาโดยเสียงร้องประหนึ่งสัญญาณเตือนภัยฉุกเฉินของพวกมดนั้นก็คือ เงาขนาดมหึมาที่ตามหลังมาด้วยอาร์เมอร์แอนท์อีกเกือบสิบตัว

 

อาร์เมอร์แอนท์ พลาทูน

 

ต่างกับบอสของบอร์กินคนที่มีสายพันธุ์เดียวกันแต่แค่แข็งแกร่งมากกว่าตัวอื่น  

ไอ้เจ้านั่นมันคือตัวสายพันธุ์ระดับสูงที่มีหน้าที่ควบคุมกองทหารอาร์เมอร์แอนท์

อาจจะแตกต่างกันไปตามแต่ละตัว……แต่ระดับเลเวลน่าจะราว 80 ได้

 

“ ……ขึก! อลิเซีย! ฝากดูเด็กคนนั้นกับผู้คนที่หมดสติที! ”

“ ……อือ เชื่อใจได้เลย ”

 

ฝากให้อลิเซียช่วยดูแลเหล่าผู้คนที่ควรต้องปกป้อง ส่วนผมก็หันเข้าเผชิญหน้ากับศัตรูร่างมหึมา

ผมฟาดด้ามดาบด้วยแรงเต็มเหนี่ยวเข้าใส่ไอ้เจ้ามดตัวเบ้อเริ่มที่น่าจะสามารถขย้ำต้นไม้ใหญ่ให้แหลกกระจุยได้หลายต้นพร้อมกันในทีเดียว

 

ตู้มมมมมมมมมม!

 

“ กุกี๊————!? ”

 

เมื่อรับการโจมตีสุดแรงเกิดของผมเข้าไปจังๆ แล้ว ร่างยักษ์ใหญ่ของอาร์เมอร์แอนท์ พลาทูนก็ปลิวกระเด็นลอยห่างออกไปไกล

กระแทกหมู่ไม้แตกกระจุยกระจาย ก่อกำเนิดเกิดเป็นแรงสนั่นหวั่นไหวสะเทือนผืนดิน

 

“ สะ สุดยอดเลย……น่าจะเป็นเด็กอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉันแท้ๆ แต่ทำไมถึงได้……เป็นใครกันแน่น่ะ……? ”

“ ……ไม่เสียชื่อเอริโอ สมแล้วที่ต่อให้ฉันจะพยายามจับเย็ดยังไงก็เย็ดไม่ได้ ”

 

เด็กสาวผมแดงเปล่งเสียงออกมาอย่างทึ่ง ส่วนทางอลิเซียก็สู้สกัดฝูงมดไปพลางกล่าวพึมพำออกมาเสียงค่อย

ผมเองก็มึนเหมือนกัน เจอกับพลังเต็มเหนี่ยวที่เพิ่งได้เห็นเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ที่ขึ้นมามีเลเวลเท่านี้เข้าแล้วก็ถึงกับตึ๊บไปเลยว่า <มารตัณหา> มันคืออิหยังหว่า

 

ทว่า

 

“ กุกี๊—————! ”

 

ผู้นำของเหล่ามดกลับลุกกลับขึ้นมาได้อย่างหน้าตาเฉย

จุดที่โดนผมทุบได้บุ๋มลงไปอยู่เหมือนกัน แต่เหมือนว่ายังห่างไกลเกินกว่าจะเอาชีวิตมันได้

สมกับที่เป็นพันธุ์ระดับสูงของอาร์เมอร์แอนท์ สงสัยว่ากระทั่งความแข็งแรงทนทานของเปลือกนอกโลหะก็จะต่างกันคนละเรื่องไปด้วย

ในอีกด้านนึง

 

“ ดาบผม……!? ”

 

คงจะทนแรงเต็มเหนี่ยวของผมกับความแข็งของมดไม่ได้ละมั้ง

ด้าบดาบที่น่าจะทนทานพอสมควรเริ่มที่จะแตกร้าวด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว หากใช้ทุบเพิ่มอีกสองสามครั้งละก็มีหวังได้พังโดยสมบูรณ์แน่นอน

 

“ ขุ่ก……คุณภาพของเครื่องมือไม่เอื้ออำนวยสุดขีดเลย……! ”

 

ดาบของผมก็ไม่ใช่ของคุณภาพต่ำราคาถูกแต่อย่างใด

ทว่าก็เห็นกันชัดเจนว่ามีความทนทานไม่เพียงพอจะให้ใช้ปะทะกับผู้นำของเหล่ามดซึ่งถือครองความแข็งแกร่งสุดเกินเหตุได้

 

หากอลิเซียมีดาบศักดิ์สิทธิ์อันเป็นวัตถุแทนตัวของ <อัศวินศักดิ์สิทธิ์> เรื่องมันก็คงต่างออกไปหรอก แต่เธอที่หนีออกจากบ้านมาในทันทีที่ได้รับ <กิฟต์> ก็ย่อมไม่มีทางจะพกอาวุธระดับสูงแบบนั้นอยู่ในครอบครองแหงอยู่แล้ว

 

หากเป็นปกติก็คงมีทางเลือกคือหนีสถานเดียว……แต่พวกผมจะสามารถแบกเหล่าคนคุ้มกันที่บาดเจ็บแล้วหนีรอดพ้นจากฝูงมดที่ปราดเปรียวว่องไวได้รึเปล่านี่ก็ยังเป็นข้อกังขา

 

ลงแบบนี้ก็คงทำได้แค่ฟาดการโจมตีอัดใส่ไม่ยั้งด้วยมือเปล่า หรือไม่ก็ใช้ประโยชน์จากต้นไม้ใหญ่ที่หักโค่นละมั้ง……

มีแผนแบบนั้นแล่นเข้ามาในหัว แต่จะแบบไหนก็เป็นแผนที่เสี่ยงอย่างมาก ไม่น่าจะได้ผลดีด้วย

 

“ ขุ่ก แต่เรี่ยวแรงพลังกายผมก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่ามันเลย อย่างน้อยถ้ามีอาวุธที่แข็งถึกทนทานพอจะทะลวงเปลือกนอกนั่นได้ละก็……! ”

 

เป็นในยามที่ผมกัดฟันนั่นเอง

 

ชะว๊าาาาบบบบบบบบบบบ!

 

“ เอ๊ะ? ”

 

ราวกับตอบสนองต่อความปรารถนาอันแรงกล้าของผม

พลันมีดาบหนึ่งเล่มลอยทะยานออกมาจากกระเป๋า——แถวบริเวณที่ผมซุกดุ้นซึ่งแยกถอนตัวออกจากร่างเอาไว้