ขับไล่ไอ้มารตัณหา ~เพราะได้รับกิฟต์สุดอนาจารเลยโดนไล่ออกจากนครหลวง แต่แค่ทำเรื่องลามก (รวมช่วยตัวเองด้วย) ก็เวลอัพแบบพรวดพราดเฉย~ - ตอนที่ 41: เด้าขืนใจยัยราชินี

เฝ้าคำนึงมาตลอดเลย

เกี่ยวกับเจ้าสกิล <พันธสัญญานายบ่าว> ของผม, ที่ทรงอำนาจถึงขั้นทำให้อลิเซียซึ่งน่าจะมีภูมิต้านทานการควบคุมจิตกลายมาเป็นทาสได้นี่น่ะ

 

ต่อให้เป็นสกิลเทมที่ทรงพลังยังไง แต่ก็ไม่มีทางสร้างพันธสัญญานายบ่าวได้โดยปราศจากเงื่อนไขหรอก

ยิ่งถ้าเป็นสกิลเทมที่ถึงกับทะลวงภูมิต้านทานการควบคุมจิตของ <อัศวินศักดิ์สิทธิ์> ที่เป็น <กิฟต์> ระดับตำนานอีกด้วยละก็ เงื่อนไขการทำงานก็น่าจะยากมากพอดูเลยเหมือนกันแหละ

 

ใช่ เงื่อนไขสุดแสนโหดหินระดับไม่น่ามีทางทำได้—อย่างเช่นถ้าอยากจะสร้างพันธสัญญานายบ่าว ก็จำเป็นต้องทำการ ‘สนิทสนม’ กับเป้าหมายก่อนอะไรแบบนี้

 

และหากพูดถึงสิ่งที่ผมทำกับอลิเซียในวันที่เกิดพันธสัญญานายบ่าวขึ้นมาระหว่างพวกเราแล้ว—ความเป็นไปได้ที่คิดออกก็มีได้เพียงหนึ่งเดียว

 

ไม่มีหลักฐานแน่ชัด

แต่เจ้านี่แหละถือเป็นเงื่อนไขการทำงานที่เหมาะสมกับสกิลของ <มารตัณหา> อย่างไม่มีอะไรเกินหน้าไปได้อีกแล้ว, บวกกับนึกถึงอะไรอย่างอื่นนอกจากนี้ไม่ได้แล้วด้วย

 

ดังนั้นจึงไม่เหลือทางอื่นนอกจากต้องลองทำดูสถานเดียว— การ ‘สนิทสนม’ กับเผ่ามารนี่น่ะ

 

เพราะการจะหยุดเหล่าอาร์เมอร์แอนท์จำนวนหลักหมื่นที่ได้รับคำสั่งให้ ‘เหยียบย่ำทำลายถิ่นฐานของมนุษย์’ นั้น มันก็มีวิธีเพียงหนึ่ง คือต้องจัดหนักให้ราชินีของเหล่ามดที่ถือครองสกิลสั่งการ, เรจีน่ากลายเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่ายเท่านั้นยังไงล่ะ

ฉะนั้นแหละ,

 

 

“ เพื่อหยุดความบ้าคลั่งของพวกมดแล้ว ผมก็จะต้อง……เย็ดไอ้เจ้าเผ่ามารตนนั้น! ”

“ ……เข้าใจแล้ว ฉันจะเฝ้าดูรอบบริเวณเอาไว้ให้นะ เพื่อป้องกันไม่ให้นักผจญภัยที่เหลือค้างใช้เส้นทางอื่นเข้ามาภายในห้องนี้ได้……แล้วก็เพื่อระงับไม่ให้อาร์เมอร์แอนท์เข้ามาขัดจังหวะตอนกำลังดี…… ”

 

เมื่อรับทราบถึงความตั้งใจของผม อลิเซียก็เริ่มต้นทุบทำลายทางเดินโดยรอบ พลางใช้ <ข่ายเทพพิทักษ์> ปกป้องเหล่าสมาชิกของ <ทานตะวันแห่งฟ้ากว้าง> เอาไว้ทั้งอย่างนั้น

 

“ ห้ะ……? เดี๋ยวนะ นั่นเจ้าพูดอะไร……!? เย็ด……!? เพื่อปกป้องพวกมนุษย์!? จิตวิปเลี้ยวไปแล้วหรือไร!? ”

 

เด็กสาวเผ่ามาร—เรจีน่าจ้องมองผมด้วยสายตาเหมือนกำลังพบเห็นคนบ้าปัญญานิ่ม

อ่าก็ เข้าใจที่อยากจะสื่อแหละ

ผมเองก็รู้สึกสะพรึงกับทางเลือกของตัวเองเหมือนกันเนี่ย

 

“ ผมเองก็นะ ต่อให้ตายก็ไม่อยากจะเย็ดเลยเหมือนกันนั่นแหละ…… ถ้าไม่ได้ผลจากสกิล <พยศเย็ด> ก็คงจะตั้งโด่พร้อมสู้ศึกในสถานการณ์ตึงเครียดแบบนี้ไม่ได้ด้วยซ้ำไป ……แต่ว่า แต่ว่าถ้าจะช่วยทุกคนเอาไว้ให้ได้แล้วก็ต้อง—ต้องเย็ดแบบนี้เท่าน๊านนนนนนนนนน! ”

“ ไม่นะ อย่า ตลอดจนตอนนี้เราสืบพันธุ์แต่แบบไม่อาศัยเพศ ไม่เคยโดนไอ้นั่นมา……อ๊างงง—!? ”

 

ไอ้จ้อนของผมแปลงสภาพกลายเป็นหรรมอมนุษย์ด้วยอำนาจของ <แปลงดุ้นเหมาะเจาะเด็ดดวงอัตโนมัติ>

หรรมที่แตกหน่อแผ่กิ่งก้านสาขาออกมาจากโคนดุ้นเหมือนกับรยางค์พลันแล่นเข้ารัดพันรอบร่างเรจีน่า—แล้วในไม่ช้าเสียงครางอย่างเสียวซ่านก็เริ่มจะดังอุดอู้ไปทั่วบริเวณ

 

　＊

 

(อะ ไอ้เจ้ามนุษย์คนนี้มันอะไรของมัน!?)

 

ราชินีกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความสับสนสุดขั้ว

ผลจากการสั่งให้เหล่ามดลูกสมุนออกอาละวาด ก็เลยคิดว่าจัดการไล่ต้อนให้มันเข้าตาจนอย่างเลวร้ายที่สุดได้สำเร็จ แต่ไหงไม่รู้จู่ๆ เจ้ามนุษย์คนนั้นกลับโพล่งว่าจะเย็ดเธอออกมาอย่างกะทันหัน

แถมยังลั่นว่า ‘เพื่อปกป้องทุกคน’ ด้วยอีกต่างหาก คิดเป็นอื่นใดไม่ได้เลยนอกจากสติแตกไปแล้วสถานเดียว

 

(ห้ะ หรือไม่ก็อย่าบอกนะว่า คิดจะทำให้เราภักดีผ่านการมอบความสุขทางกายงั้นหรือ!? ช่างเป็นความคิดแสนตื้นเขินสมกับเป็นพวกมนุษย์หน้าโง่! กะอีแค่มนุษย์ธรรมดา คิดว่าจะสามารถทำให้เราที่คลอดลูกมานับหลายร้อยรู้สึกเสียวได้หรื—)

 

“ ฮย๊าาาาาางงงงงงงงงงงงงงง❤❤❤!? ”

 

นั่นก็คือความสุขสมที่ไม่เคยพบเจอสัมผัสมาก่อนเลย

หัวของเรจีน่าที่เกร็งตัวพยายามทำจิตให้มั่นพลันกลายเป็นสีขาวโพลนในชั่วพริบตา

แต่สิ่งที่ทำให้เรจีน่าล้มหงายไม่อาจต้านทานนั้น มันไม่ได้มีเพียงความเสียวอันมากล้นเหลือรับเพียงอย่างเดียว

 

“ สั่งให้พวกมดทำลายตัวเองซะ สั่งให้พวกมดทำลายตัวเองซะ! ขุ่ก น่าจะถึงจุดสุดยอดของการสนิทสนมไปตั้งหลายน้ำแล้วแท้ๆ แต่กลับสร้างพันธสัญญานายบ่าวไม่ได้เลย……! มีเงื่อนไขอื่นนอกจากการ ‘สนิทสนม’ อยู่อีกเหรอ!? ”

“ ……เอริโอ คืนนั้นที่เสร็จไม่ได้มีแค่ฉัน เอริโอเองก็ถึงจุดสุดยอดของการสนิทสนมตั้งหลายครั้ง ดังนั้นคิดว่า ถ้าจะให้ทำงาน เอริโอก็ต้องเย็ดแบบให้ตัวเองฟินด้วยเหมือนกัน…… ”

“ เอ้ย อลิเซีย!? บอกให้ไปเฝ้าทาง……มุ๊ฟ!? ”

 

นั่นมันคืองานฉลองแห่งราคะที่ถูกจัดกันอย่างสุดเหวี่ยงโดยไม่ได้มีถามความสมัครใจของเรจีน่าเลยซักคำ

 

สัมผัสของการที่ร่างกายกำลังถูกปกครองจากภายในโดยไม่อาจขัดขืน

สัมผัสที่ราชินีอย่างเรจีน่าไม่น่าจะมีทางได้ลิ้มรสตลอดชั่วชีวิตนั่น มันปั่นป่วนเล่นงานจนสมองของเธอรวนเหลวเป๋วไปหมด

 

ตั้งแต่ที่เริ่มจำความได้ เรจีน่าก็เป็นราชินีมาตลอด

ต้องคอยควบคุมสั่งการเหล่ามด ทำตัวให้ผึ่งผายคู่ควรกับฐานะของผู้เป็นนายตลอดมาราวกับเป็นเรื่องที่สมควร

และสำหรับเรจีน่าคนนั้นแล้ว, การสนิทสนมที่ถูกดำเนินแบบรัวยิกไม่ยั้งในขณะที่ร่างกายถูกรัดพันโดยพละกำลังอันรุนแรงเหลือล้ำมากยิ่งกว่าตนหลายเท่าตัวนักนั่น มันก็สุดจะรุนแรงมากเกินกว่าใจจะรับได้ไหว

 

นั่นก็คือ ความยินดีปรีดาที่ได้สยบต่อเพศผู้ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าตน

รสหวานเยิ้มอันร้อนแรงที่หากดำเนินชีวิตในฐานะราชินีต่อไปก็คงไม่มีวันได้รับรู้ตลอดชีพ

 

สำหรับเรจีน่าที่แท้จริงเพิ่งจะเกิดลืมตาดูโลกได้ไม่ถึงหนึ่งปีแล้ว แรงกระตุ้นอันสุดเย็ดดังกล่าวมันก็ไม่ใช่อะไรที่เธอจะสามารถขัดขืนต้านทานได้แต่อย่างใดเลย—

 

“ ฮึก!? ขึ้นแล้ว สัญลักษณ์ของพันธสัญญานายบ่าว……! ถ้าเป็นตอนนี้ละก็— ”

 

ไม่อาจเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร

สร้างพันธสัญญานายบ่าวได้แล้ว?

กับเธอที่เป็นเผ่ามารนี่น่ะหรือ?

เป็นไปไม่ได้

ทว่า,

 

“ สั่งให้อาร์เมอร์แอนท์ทั้งหมดทุกตัว ทำลายตัวเองซะ! ”

 

พริบตาที่เอริโอให้คำสั่งอย่างรุนแรงออกมาอีกครั้ง สกิลสั่งการก็พลันทำงานขึ้นมาโดยเมินเฉยต่อเจตจำนงของเรจีน่า

สัมผัสได้ว่าอาร์เมอร์แอนท์ที่กระจายอยู่ทั่วประเทศเริ่มจะหันมุ่งไปยังทิศที่มีแม่น้ำอย่างพร้อมเพรียงกัน, ร่างกายของเรจีน่าสั่นระริก

 

ถูกย่ำยีหมดสิ้นทุกสิ่งอย่าง ทั้งร่างกายทั้งจิตใจ กระทั่งศักดิ์ศรีที่หวังจะเอาคืนเหล่ามนุษย์เป็นครั้งสุดท้ายก็ยังถูกป่นขยี้ทำลายกระจายเป็นผุยผง

และความสุขกายสบายใจจากการที่ถูกผู้อื่นควบคุมปกครองทั้งหมดทุกสิ่งอย่างของตนเองนั่น—ก็ได้ทำให้เรจีน่ายอมสยบแก่ควยโดยสมบูรณ์

 

“ ได๋เจ้าค่าาาาาาา!❤ พร้อมสนองให้ตามคำสั่งของนายท่านนนนนน!❤ ”

 

จะมีหรือไม่มีสกิล <พันธสัญญานายบ่าว> ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป เรจีน่าแผดเสียงร้องต้อนรับความปลื้มปริ่มปรีดีจากการถูกปกครองด้วยตนเอง  

 

　＊

 

“ ……อะ เอ้ย นี่มันอะไรยังไงกันน่ะ? ”

 

เหล่า <ทานตะวันแห่งฟ้ากว้าง> ลืมตาตื่นขึ้นมาในจังหวะให้หลังจากที่พวกเอริโอทำ ‘การยุทธ’ ถึงที่เสร็จแบบพอดิบพอดี  

ยังยืนไม่ค่อยจะไหวเท่าไหร่ แต่ก็พอจะดันร่างลุกขึ้นมาได้อยู่

และสิ่งที่แล่นเข้ามาในดวงตาของพวกเธอเหล่านั้น ก็คือภาพอันสุดจะเชื่อมากเกินไป

 

“ อะ อาาาา นายท่านเจ้าคะ❤ นายท่านเจ้าขา❤ ได้โปรดใช้มือข้างนั้นฆ่าเราเยี่ยงเศษขยะได้ทุกเมื่อตามที่เห็นควรสะดวกเลยเจ้าค่ะ……❤ จนกว่าจะถึงตอนนั้น ได้โปรดให้เราได้อยู่เคียงข้างไปกับท่านด้วยเถิด……❤ ”

 

เด็กสาวเผ่ามารที่เล่นงานพวกตนจนยับเยินภายในชั่วพริบตา กำลังกระโดดเข้าคลอเคลียพ่อหนุ่มเอริออร์ด้วยดวงตาที่สุดจะน่าสยองยังไงชอบกลอยู่เลยไม่ใช่หรือนั่น หนำซ้ำยังมีตราสัญลักษณ์เหมือนพันธสัญญาเทมที่ก่อนหน้านี้ไม่มีแน่ๆ โผล่มาตรงแถวท้องน้อยด้วยอีกต่างหาก

เป็นไปไม่ได้……เทมเผ่ามารเนี่ยนะ ถ้าเป็นนิทานหลอกเด็กก็ว่าไปอย่าง……พวกมิเรียมคิดเช่นนั้นโดยไม่อาจปักใจเชื่อตาของพวกตน ทว่า,

 

[หะ เฮ้ยเกิดอะไรขึ้นข้างในน่ะ!? คราวนี้พวกอาร์เมอร์แอนท์มันหันไปกระโจนลงน้ำฆ่าตัวตายกันแทนแล้ว……เกิดอะไรขึ้นกับควีนเรอะ!?]

 

คำพูดของกิลด์มาสเตอร์กอร์โดที่ได้ยินออกมาจากคริสตัล ก็เป็นตัวบีบบังคับให้พวกมิเรียมจำต้องยอมรับความเป็นจริงที่อยู่เบื้องหน้าเท่านั้น

 

“ เอะ เอริออร์คุง……อย่าบอกนะว่าเธอ เทมเผ่ามารงั้นเหรอ? ทำได้ยังไงกันน่ะ…… ”

 

เท่านั้นแหละ พ่อหนุ่มเอริออร์ที่เหมือนจะสับสนกับท่าทางของเด็กสาวเผ่ามารมากยิ่งกว่าใครๆ ก็ได้กล่าวว่า “เอ๊ะ เอ่อ คือ” พร้อมกลิ้งสายตาเลิ่กลั่กไปนู่นทีนี่ที แล้วจึง,

 

“ พะ พอโนมเน้าแบบเย็บๆ ดูแล้วเค้าก็ยอมเข้าใจหรือว่าไงดี…… ”

“ เอ๊ะ? โลมเล้าแบบเย็ดๆ? ”

“ มะ ไม่ใช่นะครับ! โน้มน้าวแบบแย็บๆ อารมณ์แบบแย็บนิดๆ ลองเชิงดูไรงี้! ”

 

พ่อหนุ่มเอริออร์ทำหน้าแดงแจ๋พร้อมเร่งเสียงโต้กลับ

แต่ถึงคิดยังไงก็ออกเสียงมาว่าโลมเล้าแบบเย็ดๆ ชัดเจนเลยนะ……แม้จะมีคิดเช่นนั้นร่วมด้วย,

 

“ แต่เอาเป็นว่า……เคลียร์เรื่องได้อย่างลงตัวแล้วสินะ……? ”

 

พวกมิเรียมล้มฟุบลงนอนภายในชั้นลึกสุดของรูที่ไม่เหลืออาร์เมอร์แอนท์ซักตัวเดียว ดั่งกับจะสื่อว่าคิดไปมากกว่านี้ก็มีแต่จะปวดหมองซะเปล่าๆ

 

 

เอริโอ สการ์เล็ต  14 ปี  ฮิวแมน  <มารตัณหา>  เลเวล 200

สกิลที่ถือครอง

พยศเย็ด Lv10

พันธสัญญานายบ่าว (ไม่มี Lv)

แปลงรูปทรงดุ้นคุณชาย Lv10

แปลงคุณลักษณะดุ้นคุณชาย Lv10

แยกถอนดุ้นคุณชาย Lv8

ได้เปรียบต่างเพศ (ไม่มี Lv)

งอกเงยดุ้นคุณชาย Lv8

แปลงดุ้นเหมาะเจาะเด็ดดวงอัตโนมัติ  (ไม่มี Lv)

อีเมียเก็บ (ไม่มี Lv)

????

????

????