โชคดีที่เซี่ยอันหรานจับตาข่ายนิรภัยที่ไม่ขาดได้ทันเวลา เซี่ยอันหรานปิดปากแน่นเธอมองไปที่พื้นและขมวดคิ้ว การตกจากความสูงนี้อย่างน้อยเธอคงจะกระดูกหัก หากเธอได้รับบาดเจ็บ เธออาจไม่สามารถถ่ายทำต่อได้ หากโชคร้ายเธออาจตกลงไปกระทบพื้นแข็งๆ และอาจถึงขั้นเสียชีวิตได้

เมื่อนึกถึงชาติก่อนที่เธอถูกฉู่เสี่ยวเสี่ยวผลักลงมาจากตึกจนตาย ในที่สุดเธอก็มีชีวิตอีกครั้ง เธอจะตายแบบนี้ไม่ได้! เซี่ยอันหรานกัดฟันและตาข่ายนิรภัยในมือแน่น ตาข่ายนิรภัยนั้นบางและแข็ง น้ำหนักตัวของเซี่ยอันหรานอยู่บนตาข่ายเส้นเล็ก จนบาดฝ่ามือของ เซี่ยอันหรานทันที

เซี่ยอันหรานหันหน้าไปมองฉู่เสี่ยวเสี่ยว และเห็นว่าเธอที่ยืนอยู่ในฝูงชนกำลังยิ้มอย่างพอใจ เซี่ยอันหรานหรี่ตา เป็นไปได้ไหมที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวจะเป็นคนวางแผนทั้งหมด ?

แม้ว่าเซี่ยอันหรานจะพยายามอย่างเต็มที่ในการจับตาข่ายนิรภัย แต่เซี่ยอันหรานก็ยังลื่นเพราะตาข่ายนิรภัยนั้นลื่นมาก

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวมองไปยังเซี่ยอันหรานที่กำลังจะตกลงมาจากกลางอากาศ เธอค่อยๆ งอมุมปากของเผยให้เห็นการเยาะเย้ยที่น่ากลัว เซี่ยอันหราน ฉันไม่เชื่อว่าแกจะไม่ตาย !

จางหมิ่นยืนอยู่ข้างๆ ฉู่เสี่ยวเสี่ยว มองไปยังเซี่ยอันหรานที่กำลังจะตกลงมา กัดริมฝีปากและหลับตาลง

"มัวอึ้งอะไรกันอยู่ รีบไปช่วยคนสิ ! " ผู้อำนวยการจินตะโกนและเหงื่อที่เย็นลงก็ไหลลงมา หากมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นในสถานที่ถ่ายทำ เขาจะถ่ายทำต่อได้อย่างไร ? โอวหยางเชี่ยนหรงผู้หญิงที่มีชื่อเสียงในการปกป้องคนในสังกัดจะปล่อยเขาไปได้อย่างไร ?

แต่หลังจากที่ผู้กำกับจินพูดจบ เซี่ยอันหรานก็หมดเรี่ยวแรงสุดท้ายและในที่สุดตาข่ายนิรภัยก็หลุดจากมือของเธอ

"กรี๊ด… " เซี่ยอันหรานตกลงจากกลางอากาศพร้อมกับร้องไห้

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวมองไปที่เซี่ยอันหรานที่ตกลงมา และยิ้มทันทีอย่างมีชัยชนะ แต่รอยยิ้มของเธอก็แข็งตัวบนใบหน้าของเธอในทันที

"หมิง หมิงเยี่ยนเฟย ? " เซี่ยอันหรานจ้องไปที่ชายที่กำลังจับเธอ

ถ้าตอนนี้หมิงเยี่ยนเฟยไม่ได้รับร่างเธอไว้ เธอก็ไม่รู้จริงๆ ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร

หมิงเยี่ยนเฟยขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด จับมือของเซี่ยอันหรานที่ถูกตาข่ายนิรภัยรัดไว้แล้วขมวดคิ้วและพูดว่า "มือของคุณเป็นยังไงบ้าง ? "

เซี่ยอันหรานที่เพิ่งตื่นตระหนกและปฏิกิริยาของเธอช้าเล็กน้อย เธอส่ายหัวอย่างว่างเปล่าและพูดด้วยเสียงต่ำ "ไม่เป็นไร"

"อืม … " หมิงเยี่ยนเฟยสูดลมหายใจและคลุมแขนของตัวเอง "ไม่เป็นไร ! "

เซี่ยอันหรานเห็นพฤติกรรมแปลก ๆ ของหมิงเยี่ยนเฟยจึงรีบถาม "คุณเป็นอะไรไหม ? "

"อันหราน คุณรู้ไหม" หมิงเยี่ยนเฟยขมวดคิ้วหันไปมองเซี่ยอันหรานและพูดอย่างจริงจัง "คุณควรลดน้ำหนักได้แล้วนะ รู้ไหมว่าคุณตัวหนักแค่ไหน ไม่รู้ว่าเมื่อครู่ตอนที่ผมรับตัวคุณไว้ จะทำให้แขนผมหักหรือเปล่า ? "

หลังจากที่หมิงเยี่ยนเฟยพูด จบการแสดงออกบนใบหน้าของเขาก็ยิ่งเจ็บปวด

"หืม ? ฉัน … " เซี่ยอันหรานมองไปที่หมิงเยี่ยนเฟยด้วยความตื่นตระหนก เธอรู้ว่าหมิงเยี่ยนเฟยจะต้องได้รับบาดเจ็บแน่ๆ โดยปกติเซี่ยอันหรานเกลียดการเป็นภาระคนอื่นมากที่สุด แต่เนื่องจากหมิงเยี่ยนเฟยได้รับบาดเจ็บเพราะเธอ เธอจึงรู้สึกผิดและตื่นตระหนกเมื่อมองไปที่หมิงเยี่ยนเฟย ดวงตาของเธอเป็นสีแดงก่ำและเธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรหรือจะพูดอะไร

ผู้กำกับจินซึ่งรีบตามไปในภายหลังกล่าวอย่างรวดเร็วว่า "เรียกรถพยาบาลเร็วเข้า"

หากหมิงเยี่ยนเฟยได้รับบาดเจ็บเพราะคนในกองถ่าย มันจะร้ายแรงกว่าการบาดเจ็บของเซี่ยอันหราน อย่าพูดถึงความสัมพันธ์ส่วนตัวของหมิงเยี่ยนเฟยและผู้จัดการส่วนตัวเลย แม้แต่แฟน ๆ ของเขาก็สามารถฉีกคนในกองถ่ายของเขาจนแหลกเป็นชิ้นๆ ได้

ตอนที่เซี่ยอันหรานประสบอุบัติเหตุ ทุกคนก็เป็นห่วงเธอ ไม่มีใครคิดว่าจู่ๆ หมิงเยี่ยนเฟย จะรีบเข้ามากอดรับร่างเซี่ยอันหรานไว้

"เยี่ยนเฟย ! " ผู้จัดการส่วนตัวของหมิงเยี่ยนเฟยขมวดคิ้วพลางวิ่งเข้ามาจากด้านนอก "แขนของนายเป็นอย่างไรบ้าง ? "

หมิงเยี่ยนเฟยยิ้มมุมปาก "มันน่าจะหัก"

ในระยะไกล ฉู่เสี่ยวเสี่ยวจ้องมองจางหมิ่นอย่างดุร้ายจ ากนั้นเดินไปที่ด้านข้างของหมิงเยี่ยนเฟยอย่างรวดเร็ว ร้องไห้และถามว่า "พี่เยี่ยนเฟย เกิดอะไรขึ้นกับพี่น่ะ ? "

"คุณ คุณคือ ? " ผู้จัดการส่วนตัวของหมิงเยี่ยนเฟยรู้สึกแปลกเล็กน้อย เมื่อเขาได้ยิน ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเรียกหมิงเยี่ยนเฟยอย่างคุ้นเคย

หมิงเยี่ยนเฟยเหล่มองฉู่เสี่ยวเสี่ยว เขาไม่ได้สนใจฉู่เสี่ยวเสี่ยวด้วยซ้ำ เขาหันไปมองเซี่ยอันหราน "ผมจะไปโรงพยาบาลก่อน มือของอันหรานก็บาดเจ็บเช่นกัน ไปด้วยกันเถอะ"

เซี่ยอันหรานที่รู้สึกว่าตนเองได้ทำร้ายหมิงเยี่ยนเฟย เธอรู้สึกผิดมากและไม่สามารถดูแล ฉู่เสี่ยวเสี่ยวได้เลยและพูดอย่างรวดเร็วว่า "อืม ฉันจะไปกับคุณ"

เมื่อรถพยาบาลมาถึงกองถ่าย หมิงเยี่ยนเฟยและเซี่ยอันหรานก็ขึ้นรถพยาบาลทันที ทีมงานไม่ได้ตั้งใจที่จะถ่ายทำ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องยุติการถ่ายทำของวันนี้ก่อน ฉู่เสี่ยวเสี่ยวมองไปที่หมิงเยี่ยนเฟยที่ไม่สนใจเธออีกครั้งและขมวดคิ้วด้วยความโกรธ

วันนี้ไม่สามารถถ่ายทำต่อได้ ฉู่เสี่ยวเสี่ยวโกรธมากจึงขึ้นรถกลับไปที่โรงแรม และตบไปที่หน้าจางหมิ่นทันที การตบนั้นรุนแรงมากและจางหมิ่นก็ถูกกระแทกลงบนพื้น โดยมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเธอ

"เศษสวะ! " ฉู่เสี่ยวเสี่ยวชี้ไปที่จางหมิ่น และกัดฟันกรอด "เรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้ ทำไมแกถึงปล่อยให้มันกระโดลงมาจากชั้นสาม ทำไมไม่เอาชั้นที่สูงกว่านั้นล่ะ ตอนนี้มันแทบไม่บาดเจ็บเลยด้วยซ้ำ แกจะชดใช้ยังไง ?”

จางหมิ่นกุมใบหน้าของเธอที่แดงและบวม พลางกดริมฝีปากล่างของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นมองฉู่เสี่ยวเสี่ยวและพูดด้วยเสียงต่ำ "ฉัน ฉันไม่คิดว่าหมิงเยี่ยนเฟยจะช่วยเธอแบบนี้ค่ะ "

"คิดไม่ถึงเหรอ ? ทำไมไม่ตัดตาข่ายนิรภัยออกทั้งหมด ทำไมปล่อยให้มันมีโอกาสขอความช่วยเหลือ ทำไมถึงวางเศษขยะที่พื้นไว้ไกลขนาดนั้น ทำไมไม่วางตรงด้านล่าง ถ้า ตาข่ยนิรภัยทั้งหมดถูกตัดออก เซี่ยอันหรานก็จะตกลงมาโดนของพวกนั้นโดยตรง มันจะยังมีชีวิตอยู่ได้อีกหรือไง ?” ฉู่เสี่ยวเสี่ยวกล่าวอย่างโหดเหี้ยม “จางหมิ่น แกไม่ต้องการชีวิตแม่ของแกแล้วเหรอ? ถ้าไม่กล้าฆ่ามัน ก็ปล่อยให้แม่ของแกลงนรกแทนมันไปซะ!”

"ไม่นะ ! " จางหมิ่นเชื่ออย่างเต็มที่ว่าฉู่เสี่ยวเสี่ยวสามารถทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อฆ่าแม่ของเธอได้ พูดให้ชัดเจนตอนนี้จางหมิ่นรู้สึกว่าฉู่เสี่ยวเสี่ยวสามารถทำอะไรที่ผิดปกติได้

ริมฝีปากของจางหมิ่นสั่นสะท้าน เธอคุกเข่าต่อหน้าฉู่เสี่ยวเสี่ยว "คุณฉู่ ฉัน ฉันขอโทษค่ะ ฉันผิดเองที่ทำงานไม่ได้เรื่อง ฉันเองก็คิดไม่ถึงจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ฟังคำสั่งของคุณนะคะ แตแค่ตื่นเต้นมากไปหน่อย คุณฉู่ ปล่อยแม่ฉันไปเถอะค่ะ จริงๆ ยังมีวิธีอื่นอีกนะคะ … มีทางอื่นอีก … "

“จะทำอะไรได้อีก ?” ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเลิกคิ้วและถามด้วยความเย่อหยิ่ง

"จริงมันมีวิธี … มีวิธี … " จางหมิ่นขมวดคิ้วหลับตาแน่นแล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองไปที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวด้วยดวงตาสีเข้มสลัว แล้วกระซิบว่า "ที่อันหรานมีเรื่องอื้อฉาวกับหมิงเยี่ยนเฟย และตอนนี้หมิงเยี่ยนเฟยได้รับบาดเจ็บเนื่องจากการช่วยชีวิตของเธอ หากทุกอย่างถูกผลักไปที่อันหราน อันหรานจะต้องถูกแฟน ๆ ของหมิงเยี่ยนเฟยสาปแช่งแน่นอนค่ะ "

เมื่อฉู่เสี่ยวเสี่ยวได้ยินดังนั้น ในที่สุดเธอก็งอปากและหัวเราะ "แล้วยังไงต่อ ? "

"ตอนนี้หมิงเยี่ยนเฟยเป็นดาราชายที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในวงการบันเทิง แฟน ๆ ของเขาเป็นแฟนที่เหนียวแน่น มีลูกสาวของสื่อบันเทิงหลายคนที่เป็นแฟนของเขาด้วยความเต็มใจที่จะปูทางให้เขา ดังนั้นใช้ข่าวนี้ทำให้พวกเขาเกลียดอันหราน อันหรานจะเป็นดาราต่อไปได้หรือไม่ ก็ปล่อยให้เธอถูกคนจำนวนมากพิพากษาเธอเอง มันน่าจะดีมากกว่าทำร้ายเธอค่ะ” จางหมิ่นพูดจบ เธอก็ทรุดตัวนั่งลงบนพื้น ดวงตาสลัวค่อยๆ ลดลงมองไปที่พื้น

"หึ …ฮ่าฮ่า… " ฉู่เสี่ยวเสี่ยวหัวเราะ "สมแล้วที่จบจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง"

จางหมิ่นลดตาลงช้าๆ แล้วหัวเราะ "ฮ่าฮ่า … ฮ่าฮ่า … แต่อาจจะไม่ใช่หรอกค่ะ … บางทีฉันอาจจะเป็นคนเลวแต่กำเนิดมากกว่า"

เมื่อฉันมาถึงโรงพยาบาล เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหัน ผู้จัดการส่วนตัวของหมิงเยี่ยนเฟยจึงสื่อสารกับโรงพยาบาลได้ทันเวลา ซึ่งไม่ได้ก่อให้เกิดวุ่นวายมากนัก แต่เมื่อเซี่ยอันหรานและหมิงเยี่ยนเฟยพันแผล ผู้จัดการของหมิงเยี่ยนเฟยก็ได้รับโทรศัพท์จากนักข่าวหลายสื่อ

สีหน้าของผู้จัดการส่วนตัวเริ่มมืดมนมากขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากที่หมิงเยี่ยนเฟยเห็นมัน เขาก็ทนความเจ็บปวดที่แขนและขมวดคิ้วและถามว่า "มีอะไรเหรอ ? "

"ไม่รู้ว่าพวกเขาได้ข่าวมาจากไหน ! " ผู้จัดการส่วนตัวของหมิงเยี่ยนเฟ กล่าวและมองไปที่ เซี่ยอันหรานซึ่งยืนอยู่ข้างๆ เหมือนเด็กที่ทำผิดพลาด

หมิงเยี่ยนเฟยมองไปที่เซี่ยอันรานและพูดด้วยรอยยิ้ม "ถ้าเป็นข่าวเกี่ยวกับอันราน เธอก็ควรจะฟังด้วย"

"เฮ้อ … ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนปล่อยเรื่องข่าวการบาดเจ็บของนาย และมุ่งเป้าไปที่อันหรานโดยตรง … " ผู้จัดการส่วนตัวพูดและหยุดมองไปที่เซี่ยอันหราน ลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะพูดต่อว่า "โดยบอกว่าอันหรานใช้เรื่องอื้อฉาวเป็นเครื่องมือ ทำร้ายนายในขณะที่นายไปเยี่ยมเมิ่งเทียน ตอนนี้แฟน ๆ ของนายกังวลมาก จนพวกเขา … ด่าว่าอันหรานไม่ดี … สื่อเองก็เริ่มขุดหาข่าวเช่นกัน "

เซี่ยอันหรานได้ยินคำพูดเหล่านี้ แต่ไม่มีปฏิกิริยาอะไร เธอยังคงจ้องมองไปยังแขนที่ได้รับบาดเจ็บของหมิงเยี่ยนเฟย นอกจากนี้เธอยังเป็นนักแสดง รู้ว่าดาราชั้นนำอย่าง หมิงเยี่ยนเฟยมีกิจกรรมมากมาย ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บ ซึ่งหมายความว่าต้องมีการประสานงานหลายกิจกรรมและอาจเสียโอกาสมากมาย การแข่งขันในวงการบันเทิงโหดร้าย ยิ่งตอนนี้โอกาสเล็ก ๆ น้อย ๆ หายไป อาจเป็นจุดเริ่มต้นของการมีชื่อเสียงน้อยลงของซูเปอร์สตาร์

เซี่ยอันหรานรู้สึกผิดเป็นอย่างมากในตอนนี้ เธอค่อนข้างจะโทษตัวเอง ถ้าเป็นเธอที่ได้รับบาดเจ็บ เธอก็คงต้องสูญเสียงานเกือบทั้งหมด แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายที่หมิงเยี่ยนเฟยจะมาถึงจุดนี้ เธอเป็นนักแสดงเช่นกันจึงรู้ถึงความยากลำบากมาก

"อันหราน … อันหราน ! " ผู้จัดการส่วนตัวของหมิงเยี่ยนเฟยขมวดคิ้ว "คุณได้ยินที่ผมพูดไหม คุณควรติดต่อโอวหยางเชี่ยนหรงนะ"

" อาการบาดเจ็บของหมิงเยี่ยนเฟยเป็นไงบ้างคะ ? " ฝ่ามือของเซี่ยอันหรานที่ถูกตาข่ายนิรภัยบาดถูกพันด้วยผ้าก๊อซสีขาวเป็นวงกลม เธอทำได้เพียงเช็ดน้ำตาด้วยหลังมือและถามอย่างประหม่า