แต่เซี่ยอันหรานคาดไม่ถึงว่าโม่เซ่าเหยียนจะจำเรื่องนี้ได้ เซี่ยอันหรานรับถุงกระดาษมา พูดเบาๆว่า : "ขอบคุณค่ะ"

ชายวัยกลางคนนั้นยิ้มอย่างสุภาพอ่อนโยนมากขึ้น : "น่าจะต้องขอบคุณคุณอันหราน คุณผู้ชายไม่ค่อยใกล้ชิดกับใคร ทำให้พวกเราได้เห็นคุณอันหรานกับคุณชายเข้ากันได้ดีขนาดนี้ ก็มีความสุขมาก ฉันชื่อเฉินฉายจิง คุณเรียกฉันว่าคุณเฉินก็ได้ มีอะไรที่คุณต้องการก็สั่งกับฉะนได้เลย……”

เซี่ยอันหรานกล้าเรียกคนข้างกายโม่เซ่าเหยียนอย่างตามอำเภอใจว่า"คุณเฉิน"ได้อย่างไร เธอรีบพูดว่า : "คุณอาเฉิน……ฉันเคยบอกกับประธานโม่แล้วนะ ว่าต้องการปกปิด……”

เฉินฉายจิงยิ้มพูดว่า : "เรื่องนี้คุณชายเคยกำชับแล้ว คุณอันหรานวางใจเถอะ เราจะไม่ให้รั่วไหลออกไป คนภายนอกรวมถึงพ่อแม่ของคุณด้วย ก็จะไม่รู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน คุณอันหราน อาหารเช้าพร้อมแล้ว กรุณาตามฉันไปทานอาหารที่ชั้นบนด้วย"

เซี่ยอันหรานไม่ต้องการอยู่ที่นี่แม้แต่นาทีเดียว จึงส่ายหัว : "ไม่ต้องหรอก ฉันอยากจะไป……”

เซี่ยอันหรานคิดอยู่เล็กน้อย อันที่จริงก็ไม่รู้ว่าควรจะไปที่ไหน ตอนนี้เธอสภาพอย่างนี้ ถ้ากลับบ้าน ต้องถูกพ่อแม่มองออกอย่างแน่นอน ด้วยอุปนิสัยพ่อแม่และพี่ชายของเธอ รู้ว่าโม่เซ่าเหยียนบีบบังคับ แน่นอนว่าต้องเรียกค่าเสียหายต่างๆกับโม่เซ่าเหยียน แต่ตระกูลเซี่นจะเอาชนะโม่เซ่าเหยียนได้อย่างไร? ถ้าทำให้โม่เซ่าเหยียนโกรธ ตระกูลเซี่ยนั้นคงหลีกหนีไม่พ้นบ้านแตกสาแหรกขาดแน่นอน

แต่ว่าถ้าไปที่บริษัท สภาพร่างกายตอนนี้ของเธอก็ไม่เหมาะที่จะทำงาน

แต่เซี่ยอันหรานก็ไม่ต้องการอยู่ที่นี่เช่นกัน เธอไม่ต้องการเห็นอะไรเกี่ยวกับโม่เซ่าเหยียน แม้กระทั่งสูดอากาศในห้องนี้ก็ตาม มันทำให้เซี่ยอันหรานกระวนกระวายใจ ก็อดที่จะนึกถึงความป่าเถื่อนเมื่อคืนนี้ไม่ได้

เซี่ยอันหรานขมวดคิ้ว เธอคิดๆเล็กน้อย ก็ไม่รู้ว่าตนเองจะไปที่ไหน

"ฉันจองห้องพักของโรงแรมให้ให้คุณอันหรานแล้ว ถ้าคุณอันหรานไม่อยากทานอาหารที่นี่ คุณอันหรานก็ไปพักผ่อนที่นั่นได้ รอให้ร่างกายคุณฟื้นตัวดี ค่อยกลับบ้านก็ได้" เฉินฉายจิงดูเหมือนจะคาดเดาถึงภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเซี่ยอันหรานมาก่อนแล้ว เลยส่งคีย์การ์ดห้องให้เซี่ยอันหราน

เซี่ยอันหรานรับคีย์การ์ดมา ดูชื่อโรงแรม เห็นว่าไม่ใช่อสังหาริมทรัพย์ของโม่ซื่อ จึงโล่งอก : "เขารู้จักห้องนี้ไหม?"

แม้ว่าเซี่ยอันหรานจะไม่ได้พูดตรงๆว่า"เขา"คือใคร แต่เฉินฉายจืงก็ฟังออก เขายังคงยิ้มอย่างอ่อนโยน : "คุณชายไม่รู้รายละเอียดห้องและโรงแรมที่คุณพัก แต่ถ้าคุณชายอยากจะรู้ แน่นอนว่าฉันไม่สามารถปิดบังได้ คุณอันหราน ก็เข้าใจความรู้สึกคุณนะ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่บอกคุณชาย คุณชายก็รู้ได้จากคนอื่น"

เซี่ยอันหรานขมวดคิ้ว ก็เข้าใจสถานการณ์ของเฉินฉายจิงด้วย เธอพยักหน้าเบาๆ : "ฉันเข้าใจ งั้นรบกวนคุณจัดการรถให้ฉันสักคัน"

เฉิยฉายจิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม : "รถเตรียมไว้พร้อมแล้ว คุณอันหรานใช้ได้ทุกเมื่อ"

เซี่ยอันหรานเม้มปาก "งั้นดีเลย ฉันจะไปตอนนี้เลย"

เซี่ยอันหรานไม่รู้ว่าการเผชิญหน้ากับโม่เซ่าเหยียนที่แข็งแกร่ง นอกจากจะฝืนใจยอมทำตามแล้ว ยังจะสามารถทำอะไรได้……

เซี่ยอันหรานต้องยอมจำนนต่อโม่เซ่าเหยียนที่แข็งแกร่ง แต่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่เคยมีช่วงเวลาที่ดีที่นั่น

นับตั้งแต่ที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวออกมาจากตระกูลเซี่ย เพราะมีเงินสดในมือไม่มาก เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากย้ายกลับไปที่หอพักนักเรียนชั่วคราว ฉู่เสี่ยวเสี่ยวบอกนักเรียนคนอื่นๆว่าต้องการสัมผัสประสบการณ์ชีวิต ดังนั้นเธอพยายามหาหลอกคนโง่รายใหม่ ที่ช่วยเธอรักษารูปลักษณ์ผู้ดีนี้ไว้

วันนี้ฉู่เสี่ยวเสี่ยวออกมาพร้อมกับนักศึกษาสาวในหอพักเดียวกันแต่เช้า เพราะเธอมีเพื่อนที่ชื่อลัวอี๋ที่อยู่หอพักเดียวกันมีแฟนแล้ว ได้ยินมาว่าเป็นลูกเศรษฐี ลัวอี๋เลยอยากจะอวดต่อหน้าทุกคนเล็กน้อย จึงให้ทุกคนออกมาทานข้าวด้วยกันโดยเฉพาะ

เดิมทีฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่ได้เต็มใจที่จะออกมาทานข้าว แต่เมื่อเธอได้ยินว่าแฟนหนุ่มของลัวอี๋เป็นลูกเศรษฐี จึงเปลี่ยนความคิด อยากให้แฟนของลัวอี๋กลายเป็น"กระเป๋าเงิน"ของเธอคนต่อไป

บอกว่าทานข้าว แต่เพื่อนนักศึกษาสองสามคนอดไม่ได้ที่จะไปเดินช๊อปปิ้งก่อน เดินจนเมื่อยเท้าแล้ว กลุ่มคนก็เข้าห้องวีไอพีของร้านอาหารไปอย่างมีความสุข

นั่งลงแล้ว กลุ่มเด็กสาวก็หยอกล้อลัวอี๋ : "ลัวอี๋ แฟนหนุ่มลูกเศรษฐีของคุณล่ะ? ทำไมยังไม่มา?"

ลัวอี๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม : "รีบร้อนอะไรล่ะ ตอนจ่ายเงินเขาต้องออกมาแน่นอน! อีกอย่าง อย่าพูดว่าลูกเศรษฐีต่อหน้าเขานะ มันไม่สำคัญ ไม่ชอบฟังคำนี้ อาเหว่ยไม่เหมือนบางคน บ้านมีเงินก็แทบอยากจะให้คนทั้งโลกรู้! ผลคือเมื่อซื้อของ ยังต้องยืมเงินคนอื่น"

ลัวอี๋ดูถูกฉู่เสี่ยวเสี่ยวตลอด เธอไม่ชอบรูปลักษณ์ที่น่าเวทนาของฉู่เสี่ยวเสี่ยว ยังเกลียดฉู่เสี่ยวเสี่ยวอย่างมากที่แกล้งทำเป็นคุณหนูต่อหน้าพวกเธอ ยังแสร้งทำเป็นสาวสวยบริสุทธิ์ต่อหน้าผู้ชายคนอื่น สิ่งที่ลัวอี๋เกลียดที่สุดเกี่ยวกับฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็คือขอเพียงแค่รู้ว่าเพื่อนผู้หญิงที่อยู่ในหอพักเดียวกันกีบเธอมีแฟนแล้ว ฉู่เสี่ยวเสี่ยวต้องการยอมรับแฟนของผู้หญิงคนนั้นในฐานะพาชายแน่นอน จากนั้นก็แทรกระหว่างกลางของคนทั้งสอง ก่อกวนจนเลิกกันไปหลายคู่แล้ว

แม้ว่าลัวอี๋ไม่ได้บอกว่าเป็นฉู่เสี่ยวเสี่ยว แต่ทุกคนที่นั่งอยู่ในนั้น มีเพียงฉู่เสี่ยวเสี่ยวเท่านั้นที่นำเสื้อผ้าแบรนด์เนมและกระเป๋าหนังมาอวด แล้วก็มีแต่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวที่ซื้อเสื้อผ้าไปเมื่อกี้นี้ แล้วยืมเงินคนอื่น

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวค่อยๆคนกาแฟในมือของเธอ ราวกับว่าไม่ได้ยิน เธออต่งหน้าอย่างปราณีต ปกปิดความซีดเซียวบนหน้าของเธอ ดวงตาทั้งคู่ของเธอเป็นประกายราวกับธารน้ำใส งดงามโดดเด่นกว่ายิ่งสาวในกลุ่ม

ถึงแม้ว่าใบหน้าของฉู่เสี่ยวเสี่ยวจะทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของลัวอี๋ แต่ในใจก็คับแค้นพูดว่า : ลัวอี๋ คุณก็อวดดีไปเถอะ ดูเหมือนว่าตอนนี้คุณกำลังโอ้อวดคนรักต่อหน้าฉัน หลังจากที่ทิ้งคุณไปแล้ว คุณจะโอหังได้อีกไหม!

ถึงแม้ว่าฉู่เสี่ยวเสี่ยสจะไม่ได้ตอบโต้ แต่เด็กผู้หญิงที่อยู่ในหอพักเดียวกันได้ฟังคำพูดของลัวอี๋ก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก รีบเปิดทีวี ยิ้มแล้วกล่าวว่า: "นั่งรอนานขนาดนี้ก็ไม่มีความหมายหรอก พวกเรามาดูทีวีกันเถอะ"

พอเปิดทีวี ห้องส่วนตัวดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที ข่าวการเฉลิมฉลองประจำปีของบริษัทวงการบันเทิงหวาอวี่กำลังออกอากาศทางทีวี ทั้งหมดล้วนเป็นสาวน้อย เพียงแค่เห็นข่าวบันเทิงก็กระซิบกระซาบกันขึ้นมา

"ไอ๋หยา หมิงเยี่ยนเฟย เขาหล่อจังเลย…..อีกทั้งได้ยินมาว่าคุณสมบัติก็ดีมากด้วย….."

"คุณลองดูกู้ลี่สิ ทำไมเธอถึงรักษารูปร่างของเธอได้ดีขนาดนี้นะ? ฉันอิจฉาจริงๆที่เธอได้แต่งงานกับสวี่จวิน ตอนฉันแต่งงาน ก็อยากได้งานแต่งงานแบบนั้น……ช่างโรแมนติกมาก"

"อย่าไปคิดแบบนั้นเลย พวกเราเป็นคนธรรมดาจะไปเทียบกับดารานักแสดงได้ยังไง เอ๊ะ? ดาราสาวคนนั้นคือใครกัน สวยจัง ไม่เคยเห็นเลย……"

"ใช่ สวยมาก….ไม่เคยเห็นมาก่อน มาใหม่หรอ?"

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวได้ยินคนจำนวนมาชื่นชมดาราสาวคนหนึ่ง ก็เงยหน้าขึ้นไปมองทีวีด้วยความแปลกใจ แต่ในทันที ฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็นิ่งอึ้งไป ดาราสาวที่เด็กผู้หญิงข้างๆเธอชื่นชมอยู่นั้นคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเซี่ยอันหราน!

เซี่ยอันหรานที่สวมชุดกระโปรงแดงในทีวี แต่งหน้าแต่งตางดงาม ดูมีเสน่ห์กินใจคนอย่างยิ่ง เซี่ยอันหรานในทีวีดูสวยงดงามกว่าเซี่ยอันหรานในชีวิตจริงเสียอีก

เซี่ยอันหราน? เซี่ยอันหราน!

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวนึกถึงเซี่ยอันหราน ก็เกลียดจนกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน เธออดไม่ได้ที่จะด่าออกมาอย่างรุนแรง: "สวยตรงไหนกัน? ก็แค่หญิงเลวทรามต่ำช้าคนหนึ่ง!"

หญิงสาวร่วมหอพักของฉู่เสี่ยวเสี่ยว ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเป็นคุณหนูที่ร่ำรวยเพรียบพร้อม แต่ไหนแต่ไรไม่เคยได้ยินฉู่เสี่ยวเสี่ยวด่าคน จึงนิ่งอึ้งไปในชั่วพริบตา

"เสี่ยวเสี่ยว คุณเป็นอะไรไป?" เด็กผู้หญิงขี้กลัวคนหนึ่ง ลองหยั่งถามอย่างระมัดระวัง

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวกัดฟันเล็กน้อย ใบหน้าปรากฎรอยยิ้มเล็กน้อย แสร้งทำเป็นพูดอย่างผ่อนคลายว่า: "อ้อ ไม่เป็นอะไร? ผู้หญิงคนนี้ฉันรู้จัก คุณสมบัติไม่ค่อยดีเท่าไรนัก"

ทันทีก็มีเด็กผู้หญิงนึกขึ้นได้: "ใช่แล้ว เสี่ยวเสี่ยวคุณเป็นคุณหนูตระกูลคนรวย คุณต้องรู้เรื่องข่าวโลกีย์ของดาราอยู่ไม่น้อย บอกพวกเรามาเร็วเข้าว่าเธอเป็นใคร? ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น?"

แน่นอนว่าฉุ่เสี่ยวเสี่ยวไม่อยากพูดสถานะของเซี่ยอันหรานออกมา เพราะถ้าพูดชื่อของเซี่ยอันหรานออกมา บางทีก็สามารถตรวจสอบออกมาได้ว่าเซี่ยอันหรานเป็นคุณหนูของตระกูลเซี่ย อย่างนั้นเรื่องที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวถูกตระกูลเซี่ยขับไล่ออกมาก็จะต้องถูกเปิดเผย

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวหลบสายตาลง ปั้นเรื่องกล่าวร้ายเซี่ยอันหราน: "ชื่อของเธอฉันก็จำไม่ค่อยได้นะ ความจริงก็ไม่มีอะไรหรอก ก็คือได้ยินมาว่าเธอไม่ค่อยซื่อสัตย์เท่าไรนัก เพื่อได้มาเป็นดารา เธอหลับนอนกับชายแก่ๆมาไม่น้อย ก็ไม่รู้ว่าไปปรารถนาตาเฒ่าคนไหน? มีครั้งหนึ่งฉันยังเห็นว่าเธอวางยาผู้ชาย จึงทำให้ฉันตกใจ ที่จริงเธอยังอยากรู้จักฉันด้วย แต่ตระกูลของฉันสั่งสอนมาอย่างเข้มงวดมาก ในบ้านต่างไม่ให้ฉันกับเธอคบค้าสมาคมกัน"

"อี๋…..น่ารังเกียจ…..ทำไมถึงเป็นผู้หญิงแบบนี้นะ……"

"เฮ้ย ตอนนี้เพื่อให้กลายเป็นดารา ผู้หญิงบางคนเรื่องอะไรก็กล้าทำหมดเลยหรอ!"

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเห็นปฏิกริยาของทุกคน ทันทีในใจก็มีความสุข อดไม่ได้ที่จะพูดถึงพฤติกรรมชั่วของเซี่ยอันหรานอีกเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันให้เธอได้เอ่ยปากอีกครั้ง ก็มีชายวัยรุ่นหน้าสิวเขรอะคนหนึ่งเปิดประตูห้อง แล้วเดินเข้ามา: "ฉันไม่ได้มาผิดห้องใช่ไหม? ทำไมสาวสวยเยอะขนาดนี้เนี่ย?"

ลัวอี๋เห็นชายคนนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า: "อาเหว่ย เข้ามานั่งสิ คุณไม่ได้มาผิดหรอก หอพักของพวกเรามีสาวสวยมากมาย"

ลัวอี๋พูดจบ ก็ยิ้มแล้วลุกขึ้นพูดกับทุกคนว่า: "คนนี้คือแฟนหนุ่มของฉัน หลิวเหว่ย….."

เพียงเห็นรูปร่างหน้าตาของหลิวเหว่ย ฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็ผิดหวังอย่างมาก หลิวเหว่ยคนนี้เทียบไม่ได้เลยกับเซี่ยหมิงเซวียน แม้แต่หนึ่งในหมื่นของถังรั่วชิวก็เทียบไม่ได้เลย

นิสัยของหลิวเหว่ยไม่เลว ยิ้มทักทายคุยเล่นกับทุกคน ยิ้มแล้วกล่าวถามว่า: "ทุกคนกำลังคุยอะไรกันอยู่?"

"อ้อ…..ฟังข่าวซุบซิบดาราหน่ะ….."

ลัวอี๋ยิ้มอยู่ข้างๆหลิวเหว่ย: "อาเหว่ย คุณก็รู้เรื่องมากมาย มีเรื่องอะไรก็เล่าให้พวกเราฟังหน่อยสิ?"

หลิวเหว่ยยิ้มแล้วส่ายหน้าอย่างจนใจ: "สาวๆอย่างพวกคุณชอบดูข่างซุบซิบดารา แต่จริงๆยังมีเรื่องหนึ่ง ที่สามารถพูดฆ่าเวลาได้เล็กน้อย คือเรื่องเกี่ยวกับเซี่ยเหมยกรุ๊ปของตระกูลเซี่ย ก่อนหน้านี้ตระกูลเซี่ยรับเลี้ยงเด็กผู้หญิงกำพร้าคนหนึ่ง ส่วนใหญ่สิ่งของที่คุณหนูตระกูลเซี่ยมี เธอก็ล้วนมีหมด ถึงแม้ว่าจะเป็นเด็กที่รับมาเลี้ยง ก็ถูกปฏิบัติเหมือนกับคุณหนู แต่เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นคนเนรคุณคน ไม่เพียงแต่ไม่รู้จักบุญคุณคน แต่ยังยั่วยวนแฟนหนุ่มที่กำลังจะหมั้นกับคุณหนูของตระกูลเซี่ย ตอนนี้ถูกตระกูลเซี่ยขับไล่ออกไปแล้ว…..เออใช่ เหมือนกับว่าผู้หญิงคนนี้จะชื่อ…..ฉู่……ฉู่เสี่ยวเสี่ยว…..อื้ม ชื่อฉู่เสี่ยวเสี่ยวนั่นแหละ ต่อไปพวกคุณเจอผู้หญิงคนนี้ ก็ต้องระวังตัวเอาไว้แล้วหน่อยกัน"

พอหลิวเหว่ยพูดจบ เด็กสาวที่นั่งอยู่ทั้งหมดก็เงียบสงัด ทั้งหมดหันไปมองฉู่เสี่ยวเสี่ยว

ฉู่เสี่ยวๆนิ่งอึ้งไป เธอคาดไม่ถึงว่าจะมีคนที่ข้างกายเธอรู้เรื่องนี้!