เซี่ยหมิงเซวียนมองไปที่ท่าทางรู้สึกผิดของถังรั่วชิว การจ้องมองของเขาดุร้ายขึ้น เขาจ้องไปที่ถังรั่วชิวและถามอย่างเย็นชาว่า：“ คุณถังบอกว่าน้องสาวของฉันนัดกับคุณ ? งั้นไหนล่ะหลักฐาน ? มีบันทึกการโทรหรือข้อความอะไรไหม ?”

“เป็น……เป็นการนัดหมายด้วยคำพูด คุณต้องการหลักฐานแบบไหน ?”ถังรั่วชิวรู้สึกผิดภายในใจเขาเลยพูดตะกุกตะกัก

เซี่ยหมิงเซวียนเม้มมุมปากแน่น“หลักฐานการนัดอะไรก็ไม่มี แล้วที่บอกว่าน้องสาวฉันวางยาคุณฉู่ไหม มีหลักฐานอะไรไหม ?”

ถังรั่วชิวและฉู่เสี่ยวเสี่ยวต่างเงียบ เมื่อเซี่ยหมิงเซวียนเห็นแบบนี้ เขาก็ขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชาว่า：“ หลักฐานอะไรก็ไม่มี ใส่ร้ายอันหรานในบ้านของฉัน ? แม่ของฉันเป็นคนใจดี พ่อของฉันก็เป็นคนใจกว้าง พวกคุณคิดว่าหลังจากทำเรื่องวุ่นวายที่ตระกูลเซี่ยของฉันแล้ว ยังจะมาโทษน้องสาวของฉันอีกเหรอ ?”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวร้องไห้เหมือนคนน้ำตาไหล：“พี่หมิงเซวียน…….หลักฐานก็คือฉัน มันยังไม่พอเหรอ ? เป็นเซี่ยอันหราน เธอวางยาฉัน ！”

เซี่ยหมิงเซวียนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม：“ คุณฉู่ คุณจะพิสูจน์อะไรได้จากคำพูดเพียงด้านเดียวของคุณ ? และคุณคิดว่าพยานบุคคลสามารถพิสูจน์ได้เหรอ ? คำพูดของคุณควรค่าให้พวกเราเชื่อเหรอ ?”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวฟังคำพูดของเซี่ยหมิงเซวียน เมื่อเห็นความน่ารังเกียจในดวงตาเซี่ยหมิงเซวียน ใบหน้าของฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็ซีดลง เธอกัดริมฝีปาก และน้ำตาไหลลงมา：“พี่หมิงเซวียน……ในใจของคุณทนฉันไม่ได้เลยเหรอ ?”

เซี่ยหมิงเซวียนขมวดคิ้วและพูดว่า：“ถ้างั้นเธอทำไมต้องวางยา ? เหตุผลคืออะไร ? เพื่อถังรั่วชิว ? อันหรานเลิกกับรั่วชิวแล้ว เธอยังแสดงความยินดีกับพวกคุณเลย ！ตอนนี้พวกคุณไม่มีหลักฐานที่อันหรานทำร้ายพวกคุณ แม้แต่เหตุผลที่อันหรานทำไมถึงทำร้ายพวกคุณก็พูดออกมาไม่ได้ ฉันว่าพวกคุณกลัวเรื่องนี้จะถูกจับได้ แล้วกลัวว่าตระกูลเซี่ยจะตัดเงินสนับสนุนพวกคุณ พวกคุณถึงมากล่าวหาเซี่ยอันหราน อย่างไร้ยางอาย เหตุผลจะเป็นอะไรไม่ได้นอกจากความรักและเสน่ห์ของเด็กคนนี้ ไม่ว่าจะขึ้นเวทีอะไร ตระกูลเซี่ยของพวกเราก็ไม่ได้กังวลที่จะทำให้ตระกูลถังลำบากใจแม้แต่น้อย แต่ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว งั้นพวกเราจะคิดบัญชีในหลายปีที่ผ่านมานี้ ดูว่าพวกคุณติดหนี้ตระกูลเซี่ยเท่าไหร่กันแน่ ！”

เซี่ยหมิงเซวียนพูดพลางหันไปมองถังรั่วชิว ถังรั่วชิวเข้าใจทันทีว่าคำพูดของเซี่ยหมิงเซวียนหมายถึงอะไร นี่คือให้ตระกูลถังคืนเงินที่ตระกูลเซี่ยช่วยเหลือไปในหลายปีมานี้

ใจของถังรั่วชิวว้าวุ่นใหญ่ เขาโกรธและหงุดหงิดในทันที：“ เซี่ยหมิงเซวียน มากไปแล้วนะ เรื่องนี้ผมก็เป็นเหยื่อด้วยเหมือนกัน ผมไม่รู้อะไรเลย ทำไมต้องเล็งเป้ามาที่ตระกูลถังของเราด้วย ?”

เมื่อเซี่ยอันหรานเห็นความโกรธของถังรั่วชิวถึงขีดสุด เธอก็โผล่หัวออกมาจากข้างหลังเซี่ยหมิงเซวียน เอียงศีรษะแล้วพูดว่า：“ พี่ชาย พูดตลอดว่าวางยา แล้วสรุปแล้วมันคือยาอะไรกันแน่ ?”

ถังรั่วชิวกำลังโกรธมาก เมื่อได้ยินเซี่ยอันหรานพูดแบบนี้ เขาก็รีบตะโกนใส่เซี่ยอันหรานทันที：“ เซี่ยอันหราน คุณอย่าแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา นั่นเป็นยาปลุกเซ็กซ์ !”

ทันทีที่ถังรั่วชิวพูดออกไป เขาก็รีบหยุดชะงักในทันที

เซี่ยอันหรานยังคงเอียงศีรษะของเธอ แต่สายตากลับเย็นชา และเสียงของเธอก็ดังขึ้นเล็กน้อย：“

เอ๊ะ…..ไม่ใช่ว่าคุณไม่รู้อะไรเลยไม่ใช่เหรอ ? ทำไมถึงรู้ว่านั่นคือยาปลุกเซ็กซ์ ? ไม่ใช่ยาอื่นเหรอ ?”

คนตระกูลเซี่ยหันหน้าไปมองถังรั่วชิว ฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็มองถังรั่วชิว ฉู่เสี่ยวเสี่ยวกัดริมฝีปากล่างของเธออย่างแรง ถังรั่วชิวเจ้าคนงี่เง่า ปากพูดพลาดไปหมด

ถังรั่วชิวเห็นการจ้องมองของเซี่ยหมิงเซวียนดุดันและน่ากลัว เขาตกใจจนถอยไปสองสามก้าว ชี้ไปที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวและพูดว่า：“ ผม ผมได้ยินฉู่เสี่ยวเสี่ยวพูดถึงปฎิกิริยาเมื่อเช้านี้ ผมถึงคิดว่ามันคือยาปลุกเซ็กซ์ อีกอย่าง………”

ทันใดนั้นน้ำเสียงของถังรั่วชิวก็แข็งขึ้นเล็กน้อย：“อีกอย่าง ยาแบบนี้ ก็ล้วน ก็ล้วนเรียกยาปลุกเซ็กซ์ไม่ใช่เหรอ ?”

เซี่ยอันหรานยิ้มอย่างไร้เดียงสา：“ฉันไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ งั้นขอถามอีก ถังรั่วชิวทำไมคุณถึงดูลุกลี้ลุกลนแบบนี้ ราวกับว่าคุณเป็นคนซื้อยามาอย่างนั้น”

เซี่ยอันหรานพูดพลางหันไปมองเซี่ยหมิงเซวียน และขมวดคิ้วเล็กน้อย：“ พี่ชาย ในเมื่อฉู่เสี่ยวเสี่ยวเจอเรื่องที่น่าเศร้าแบบนี้ พวกเราแจ้งความกันเถอะ ดูว่าถังรั่วชิวและฉู่เสี่ยวเสี่ยวทั้งสองรักกันหรือไม่ เรื่องความรักมันยากที่จะควบคุมตัวเองก่อนที่จะมาอยู่ด้วยกัน เป็นฉู่เสี่ยวเสี่ยวที่ถูกคนวางยา และถูกจับให้ไปอยู่กับถังรั่วชิว ทางตำรวจะทำการตรวจสอบในทันที ทางที่ดีก็ตรวจสอบตั้งแต่เรื่องยาปลุกเซ็กซ์ ไปจนถึงใครซื้อมันมา และไม่รู้ว่า…….ใครเป็นคนวางยา ?”

เซี่ยอันหรานกล้าที่จะพูดแบบนี้ นั่นก็สรุปได้ว่าถังรั่วชิวไม่กล้าที่จะเผยแพร่เรื่องนี้ออกไปและแน่นอนว่าไม่กล้าที่จะยอมรับกับตำรวจ

แน่นอนว่า เมื่อถังรั่วชิวและฉู่เสี่ยวเสี่ยวได้ยินเซี่ยอันหราน สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป

ถังรั่วชิวและฉู่เสี่ยวเสี่ยวพูดขึ้นมาพร้อมกันทันทีว่า：“ ไม่ได้ แจ้งตำรวจไม่ได้ ！”

ทันทีที่พูด ฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็พูดเสริมไปว่า：“ยังไงมันก็เป็นชื่อเสียงของฉัน จะแจ้งความได้ยังไง ?”

ภายในตระกูลเซี่ยมีเพียงกู้เหม่ยอวี้เท่านั้นที่ตอนนี้ยังไม่ทันสังเกต แต่เซี่ยหมิงเซวียนกับเซี่ยจวินเห็นแบบนี้ ก็ประมาณได้แล้วว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทั้งสองคนมองไปที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวและถังรั่วชิวดวงตาของพวกเขาก็คมขึ้นมาทันที

เซี่ยอันหรานเห็นว่าฉู่เสี่ยวเสี่ยวยังคงสวมเสื้อผ้าเมื่อวาน และจำได้ว่าซองยายังอยู่บนตัวของฉู่เสี่ยวเสี่ยว เซี่ยอันหรานยิ้มและพูดว่า：“ หรือว่า พวกเราสามารถค้นตัว ดูว่าบนตัวของพวกเรามียาที่ใช้ไม่หมดหลงเหลืออยู่บนตัว หรือว่าหลักฐานอื่นๆดูไหม ”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวมองไปที่เซี่ยอันหราน และรีบเปิดกระเป๋าของตัวเองดูทันที และพบว่าซองยายังอยู่ในกระเป๋าของตัวเอง เธอยังจะปฎิเสธอะไรได้อีก ? ยังจะพูดอะไรได้อีก ?

การการะทำของฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่สามารถปิดบังเซี่ยหมิงเซวียนได้ เซี่ยหมิงเซวียนมองไปที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวและถังรั่วชิวด้วยความรังเกียจ เขาเคยเห็นผู้คนมากมายในหางสรรพสินค้า แต่เขาไม่เคยเห็นคนหน้าด้านขนาดนี้มาก่อน

เซี่ยหมิงเซวียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา：“พวกคุณสองคนนี่น่าทึ่งจริงๆ เห็นได้ชัดว่าคุณสองคนทรยศต่ออันหราน ครอบครัวฉันไม่สนใจเรื่องนี้ พวกคุณยังไม่รู้จักสำนึกอีก แม้จะอยู่ในบ้านของฉันพวกคุณยังมามั่วสุมกัน และยังโยนความผิดมาให้น้องสาวของฉันอีก”

ถังรั่วชิวรู้ว่าเขาไม่สามารถซ่อนมันต่อไปได้แล้ว จึงเดินหน้าพูดต่อไปไปว่า และไม่รู้ว่าจะเกี่ยวข้องอะไรอีก จึงรีบพูดไปว่า ：“นี่เป็นความสับสนชั่วขณะ หลักๆแล้ว…….หลักๆแล้วมันเป็นความคิดของฉู่เสี่ยวเสี่ยว ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดอย่างนั้น………”

ในเวลานี้ กู้เหม่ยอวี้ก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เนื่องจากเซี่ยอันหรานมีส่วนเกี่ยวข้อง กู้เหม่วยอวี้โกรธจนตัวสั่น และชี้ไปที่ถังรั่วชิวและฉู่เสี่ยวเสี่ยวและพูดว่า：“ตระกูลเซี่ยปฎิบัติต่อคุณอย่างสุภาพ พวกคุณกลับตอบแทนกลับมาแบบนี้ ?”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยว คุกเข่าลงกับพื้นเสียงดัง“ตึ้ง”และมองไปที่เซี่ยหมิงเซวียน และร้องไห้อย่างน่าสังเวช：“พี่หมิงเซวียน เป็นเพราะว่าฉันรักคุณ ถึงค่อยๆกลายเป็นแบบนี้ คุณจะไม่ต้องการฉันไม่ได้ ！ฉันไม่ได้ชอบถังรั่วชิว คนที่ฉันรัก…..คนที่ฉันรักก็คือคุณ……ความรักไม่มีความผิด ขอร้องคุณล่ะ ทำให้ฉันสมปราถนาฉันเถอะ ！”

ถังรั่วชิวตกตะลึงเมื่อเขามองเห็นฉู่เสี่ยวเสี่ยวคุกเข่าที่หน้าของเซี่ยหมิงเซวียน ถังรั่วชิวไม่รู้ว่าที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวบอกว่าเธอรักเซี่ยหมิงเซวียน เป็นเพราะว่าเรื่องที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวคิดขึ้นมา หรือว่ามาจากใจจริงของเธอ

ใบหน้าเล็กๆที่น่าสงสารของฉู่เสี่ยวเสี่ยวแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกที่ครอบงำเซี่ยหมิงเซวียน แต่เมื่อเธอเห็นดวงตาของเซี่ยหมิงเซวียน ที่มองเธอเฉยเมยไม่ต่างไปจากการมองโต๊ะ มองเก้าอี้ สายตานั้นไม่ได้รับความอ่อนโยนของเซี่ยอันหราน ไม่ได้เคารพเซี่ยจวินและกู้เหม่ยอวี้ และยิ่งไม่มีความรักระหว่างชายหญิงเลย

เซี่ยหมิงเซวียนมองไปที่ฉู่เสี่ยวและพูดอย่างเย็นชาว่า：“ คุณรักฉัน ? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ ?”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวร้องไห้เสียงดัง：“แน่นอนว่าเกี่ยวข้องสิ ฉันรักคุณ คุณจะไม่รักฉันได้อย่างไร ? หรือว่าเซี่ยอันหรานพูดเรื่องไม่ดีของฉันต่อหน้าคุณ ดังนั้นคุณเลยไม่ชอบฉัน ? หรือว่ากู้เหม่ยอวี้ ? กู้เหม่ยอวี้เธอ…..เธอเป็นคนเจ้าเล่ห์ เธอพูดอะไรต่อหน้าคุณ ?”

ในเวลานี้ฉู่เสี่ยวเสี่ยวราวกับคนบ้า แต่เธอก็ฉีกรูปลักษณ์ที่อ่อนแอของตัวเองด้วยมือของเธอ มันทำให้เธอมีความสุขมากจากก้นบึ้งของหัวใจเธอ เธอไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อน ในที่สุดเธอก็สามารถพูดในสิ่งที่ตัวเองอยากพูดมาตลอด เธอต้องการบอกทุกคนในตระกูลเซี่ยว่า พวกเขาติดหนี้เธอมากขนาดไหน ！

กู้เหม่ยอวี้ปิดปากด้วยความตกตะลึง：“เสี่ยวเสี่ยว ทำไมคุณถึงคิดแบบนี้ ?”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวยืนขึ้นและชี้ไปที่กู้เหม่ยอวี้ และพูดอย่างดุเดือดว่า：“ ฉันคิดแบบนี้มาตั้งนานแล้ว คิดอย่างนั้นแล้วทำไม ！ทำไมเซี่ยอันหรานถึงเล่นหมากรุกวาดภาพเรียนเปียโนได้ดีไปหมด ? ทำไมฉันถึงไม่เข้าใจอะไรเลย ทำไมเธอถึงจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยต่างประเทศที่มีชื่อเสียง? แต่ทำไมฉันได้แค่ไปเรียนที่โรงเรียนธรรมดาในประเทศ ? ทำไมเธอถึงมีหุ้นของบริษัท ? แล้วฉันไม่มีอะไรเลย ?”

ดวงตาของกู้เหม่ยอวี้เบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ：“ พระเจ้าช่วย เสี่ยวเสี่ยว……คุณ คุณพูดอะไรแบบนี้ ได้ยังไง?”

เซี่ยจวินยกมือขึ้นและมองไปที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยว：“ ไม่ ให้เธอพูดไป ฉันอยากฟังว่าตระกูลเซี่ยของเราในใจเธอแล้วมันเหลือทนแค่ไหน ！”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวหายใจเข้าลึกๆ ถอยหลังไปสองก้าว แล ชี้ไปที่เซี่ยจวินว่า：“ พวกคุณตระกูลเซี่ยเมื่ออยู่ต่อหน้าฉันแทบทนไม่ได้ ！ทำไมคุณถึงให้เซี่ยอันหรานรูดการ์ดของคุณ แต่ฉันไม่ได้ ? เพราะว่าเซี่ยอันหรานเป็นลูกสาวของคุณ ?แต่ฉันไม่ใช่ ? พวกคุณแค่คิดว่าฉันเป็นสิ่งที่แสดงความเมตตาของพวกคุณก็เท่านั้น เพื่อให้คนอื่นเห็นว่าตระกูลเซี่ยของพวกคุณมีเมตตาขนาดไหน ถึงรับเลี้ยงฉัน ！แต่เบื้องหลังก็แอบเหน็บแนมฉัน ไม่ให้ฉันเชิดฉาย ไม่ปูทางให้ฉัน ไม่ให้ฉันเป็นดารา ไม่แนะนำฉันให้กับคุณชายคนอื่นๆ ไม่ให้เซี่ยหมิงเซวียนแต่งกับฉัน ！ดังนั้นที่ฉันแย่งถังรั่วชิวมาก็สมควรแล้ว พวกคุณทั้งหมดเป็นหนี้ฉัน ！ในเมื่อพวกคุณรับเลี้ยงฉันแล้ว ก็ควรจะมอบทุกอย่างที่เซี่ยอันหรานมีให้ฉัน ให้ทุกสิ่งที่อย่างที่ฉันต้องการ ！”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวพูดพลางหันศีรษะไปมองเซี่ยหมิงเซวียน แววตาของเธอหวาดระแวงแทบบ้า：“ หมิงเซวียน ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันน่าสงสารขนาดไหน ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าในใจฉันมันขมขื่นขนาดไหน ? ฉันมีแค่คุณ คุณไม่สนใจคนอื่นและอยู่กับฉันได้ไหม ”

เซี่ยหมิงเซวียนมองไปที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยว เขาส่ายหัวขมวดคิ้วและพูดว่า：“ ฉู่เสี่ยวเสี่ยวคุณบ้าไปแล้วเหรอ ? ฉันไม่ได้รักเธอเลย ！แล้วทำไมฉันต้องไปอยู่กับคุณด้วย ?”

“ไม่ คุณรักฉัน คุณแค่ยังไม่ค้นพบ ！ฉู่เสี่ยวเสี่ยวตะโกนเสียงดัง และวิ่งไปที่ครัวหยิบมีดปลายแหลมออกมา และชี้ไปที่คอของตัวเอง ฉันต้องการแต่งงานกับเซี่ยหมิงเซวียน ถ้าหากพวกคุณไม่เห็นด้วย ฉันก็จะตายอยู่ตรงนี้ ！ฉันต้องการที่จะดูว่า ตระกูลเซี่ยของพวกคุณรังแกเด็กกำพร้าจนตาย พวกคุณยังจะรักษาชื่อเสียงในฐานะคนดีที่หน้าซื่อใจคดได้อยู่ไหม ！ ”