เซี่ยอันหรานกลับไปที่ห้องของตัวเอง และช่วยฉู่เสี่ยวเสี่ยวที่อ่อนปวกเปียกลุกขึ้นมาจากพื้น ยาที่ถังรั่วชิวซื้อมาในตอนแรก สามารถทำให้คนเสียสติได้ เหตุผลก็คือหลังจากที่เซี่ยอันหรานและถังรั่วชิวมีความสัมพันธ์กัน พวกเขาก็จำไม่ได้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ตอนนี้ประสิทธิภาพของยาตัวนี้ได้แสดงออกมาในร่างกายของฉู่เสี่ยวเสี่ยวอย่างเต็มที่แล้ว เธอได้สูญเสียสติไป แม้แต่เซี่ยอันหรานก็ยังไม่รู้จัก ดังนั้นเมื่อฉู่เสี่ยวเสี่ยวถูกเซี่ยอันหรานดึงขึ้นมา เธอก็เอนตัวไปข้างหน้าและพิงไปที่เซี่ยอันหราน พร้อมกระซิบว่า：“ ฉันต้องการ…..”

เซี่ยอันหรานหันไปด้วยความรังเกียจและพูดเบาๆว่า：“ ฉันจะพาคุณไปหาผู้ชาย คุณมากับฉัน ！”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวหน้าแดงแสยะยิ้มสองครั้งพยักหน้าซ้ำๆแล้วพูดว่า：“ ฉัน……ฉันจะไปกับคุณ…….”

เซี่ยอันหรานช่วยฉู่เสี่ยวเสี่ยวเข้าไปในห้องพักของถังรั่วชิว และนำฉู่เสี่ยวเสี่ยวไปไว้บนเตียงของถังรั่วชิว จากนั้นเซี่ยอันหรานก็ค่อยๆออกจากประตูไปเงียบท่ามกลางความมืด และปิดประตูห้อง

เซี่ยอันหรานยืนอยู๋ที่ประตูห้องของถังรั่วชิว เธอเกาะประตู และฟังการเคลื่อนไหวข้างใน

ถังรั่วชิวเดินออกมาจากห้องน้ำ เพราะในใจเขารู้สึกผิดจึงไม่กล้าเปิดไฟ จึงทำได้เพียงเดินตามเสียงหอบหายใจของผู้หญิงในห้อง และเดินมาที่เตียงอย่างช้าๆ

ในความมืด ถังรั่วชิวกระซิบด้วยเสียงต่ำว่า：“ อันหราน ?”

ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับ ถังรั่วชิวก็เรียกอีกครั้ง：“ อันหราน ?”

นี่เป็นตอนที่ถังรั่วชิวได้ยินเสียงตอบกลับที่คลุมเครือจากเตียง และความร้อนที่วนเวียนอยู่ภายในท้อง เมื่อคิดถึงท่าทางที่สดใสของเซี่ยอันหรานเมื่อก่อนนั้น ถังรั่วชิวก็รีบเดินไปที่เตียง และตระครุบคนบนเตียงอย่างรวดเร็ว

เซี่ยอันหรานที่ยืนอยู่ข้างนอกประตูห้องของถังรั่วชิวเธอเหล่ตาครึ่งหนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก เมื่อได้ยินเสียงหอบจากข้างในห้องของถังรั่วชิว จากนั้นเธอก็เดินกลับห้องตัวเองไป

เซี่ยอันหรานให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวภายในห้องของถังรั่วชิว จนถึงรุ่งเช้า เมื่อเสียงภายในห้องหยุดลงเล็กน้อยแล้ว เซี่ยอันหรานก็ใส่เสื้อยืดตัวใหญ่และเดินลงไปชั้นล่าง เมื่อเห็นสาวใช้วัยกลางคนกำลังทำความสะอาดห้องนั่งเล่น เธอก็หาวออกมาและพูดว่า：“ จริงๆเลย นอนไม่หลับทั้งคืนเลย”

สาวใช้คนนั้นถูกเรียกว่า “ป้ากุ้ย” ป้ากุ้ยรู้สึกไม่สบายใจกับการกระทำของฉู่เสี่ยวเสี่ยวมาโดยตลอด อารมณ์ของป้ากุ้ยขี้กังวลมาก ถ้าหากว่าป้ากุ้ยรู้ว่าถังรั่วชิวและฉู่เสี่ยวเสี่ยวมีอะไรกัน ถ้างั้นป้ากุ้ยจะต้องทำเรื่องนี้ให้เป็นเรื่องใหญ่แน่

เซี่ยอันหรานเปิดตู้เย็นหยิบนมออกมาหนึ่งกล่อง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและบ่นว่า：“ ป้ากุ้ย ถังรั่วชิวยังอยู่อีกเหรอ ? เมื่อคืนเขาพักอยู่ที่นี่ ทำให้ฉันรังเกียจทั้งคืนจนนอนไม่หลับ รบกวนคุณช่วยขึ้นไปดูที่ห้องเขาหน่อยได้ไหม ? ถ้าเขาตื่นแล้ว ก็ให้เขารีบออกไป ”

“คุณหนู ฉันจะขึ้นไปดูว่าคุณถังตื่นหรือยัง ?” ป้ากุ้ยรีบพยักหน้า และเดินขึ้นไปชั้นบน

เซี่ยอันหรานฟังเสียงฝีเท้าของป้ากุ้ยที่เดินขึ้นไปข้างบน เธอรินนมแก้วอย่างช้าๆ จากนั้นก็ถือแก้วที่เย็นเล็กน้อย มองไปข้างนอกหน้าต่าง แสงแดดยามเช้านั้นชัดเจนและโปร่งใส เมื่อมองแล้วทำให้อารมณ์ของผู้คนดีขึ้น

ทันใดนั้นชั้นบนก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบสงบในยามเช้า ตระกูลเซี่ยทุกคนลุกขึ้นมา และรีบวิ่งไปตามทิศทางเสียงกรี๊ด

เซี่ยอันหรานจิบนมแล้วแสยะยิ้มขึ้นมาเบาๆ และพูดว่า：“ เป็นเช้าที่สดใสดีจริงๆ………”

พูดจบ เซี่ยอันหรานก็วางผ้าห่มลงบนโต๊ะอาหาร แล้วเดินตามพ่อแม่ของตัวเองไปที่ห้องรับรองแขก เมื่อเดินไปถึงหน้าห้องรับรอง คนใช้ที่วิ่งเร็วสองสามคนของตระกูลเซี่ยก็ได้ยืนปิดกั้นประตูห้องไว้ พวกเขาทุกคนล้วนตกตะลึงแต่บนใบหน้าของพวกเขาก็มีรอยยิ้มอย่างคลุมเครือ

“มีอะไร ? เกิดอะไรขึ้น ?” เซี่ยจวินถามด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง

“ใช่แล้ว เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ?”กู้เหม่ยอวี้ไม่ได้สงบเหมือนกับเซี่ยจวิน เพราะกลัวว่าถังรั่วชิวจะเกิดเรื่องที่ตระกูลเซี่ย เธอจึงกระตือรือร้นที่จะถาม

เมื่อก่อนฉู่เสี่ยวเสี่ยวคิดว่าตัวเองเป็นลูกบุญธรรมของตระกูลเซี่ย และคิดว่าเป็นเจ้านายของตระกูลเซี่ย เธอเลยไม่มีความเคารพกับคนรับใช้พวกนี้ คนตระกูลเซี่ยยังสุภาพกับคนรับใช้เหล่านี้ แต่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวปฎิบัติกับคนรับใช้พวกนี้เหมือนทาสในอดีต คนรับใช้ตระกูลเซี่ยล้วนไม่ชอบฉู่เสี่ยวเสี่ยว ตอนนี้เห็นเธอทำโง่ๆ พวกเขาก็ล้วนเต็มใจทำสิ่งต่างๆให้แย่ลงขึ้นไปอีก

คนรับใช้ทั้งหมดไม่ตอบ แต่หลีกทางให้ ให้คนตระกูลเซี่ยเดินไปข้างหน้า เซี่ยอันหรานเดินตามเซี่ยจวินไปข้างหน้าสองสามก้าว ในที่สุดก็เห็นผลลัพธ์ของการทำงานหนักเมื่อวาน

เมื่อเห็นห้องที่รก และฉู่เสี่ยวเสี่ยวที่ใช้ผ้าห่มปิดบังร่างเปลือยเปล่าผมยุ่งเหยิง เธอเพิ่งตื่นขึ้นมา และร้องไห้อย่างขมขื่น ถังรั่วชิวก็เปลือยเปล่า สีหน้าดูสับสน ไหล่ที่เปิดเผยของฉู่เสี่ยวเสี่ยวเต็มไปด้วยรอยกัดและจูบ ร่างกายของถังรั่วชิวก็ไม่แพ้กันมีรอยขีดข่วนและจูบมากมาย ในสถานการณ์นี้ จะบอกว่าทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์อะไรกัน ก็คงจะไม่มีใครเชื่อ

แต่เซี่ยอันหรานเพียงแค่มองเท่านั้น ดวงตาของเธอก็ถูกมือใหญ่ปิดเอาไว้ จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงต่ำของเซี่ยหมิงเซวียนพูดว่า：“ ฉากแบบนี้ เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆจะมองได้ยังไง ?”

“หึ ทำไมพวกคุณถึงมีสิทธิ์ดู แล้วฉันไม่สามารถดูได้ ”เซี่ยอันหรานเอียงศีรษะ และอยากจะมองสภาพของฉู่เสี่ยวเสี่ยวและถังรั่วชิวอีกครั้ง แต่ดวงตาของเธอก็ถูกปิดโดยเซี่ยหมิงเซวียนอย่างแน่นหนาอีกครั้ง โดยไม่เหลือช่องว่างสำหรับเธอเลย

เซี่ยอันหรานอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ดูเหมือนว่า พี่มีชายก็มีส่วนที่ไม่ดี ฉันจะต้องหาพี่สะใภ้ดีๆให้พี่ชายซะแล้ว ให้เขาไม่มีเวลามายุ่งกับฉัน

ถังรั่วชิวมองไปที่ผู้คนที่อยู่ล้อมรอบประตู และมองฉู่เสี่ยวเสี่ยวที่อยู่ข้างกาย หัวใจเขาก็บีบรัดแน่น เมื่อวานคนที่เขานอนด้วยคือฉู่เสี่ยวเสี่ยว ถ้างั้นตระกูลเซี่ยยังจะช่วยเหลือตระกูลถังไหม ? ต่อไปตระกูลถังจะทำยังไง ?

ถังรั่วชิวลุกขึ้นทันที และพยายามพูดอธิบาย：“ ผม…….ผม…….”

แต่บนตัวของถังรั่วชิวไม่ได้สวมเสื้อผ้า เขารีบวิ่งไปทั้งอย่างนี้ ทำให้กู้เหม่ยอวี้และคนรับใช้ในตระกูลที่ยังไม่ได้แต่งงานทั้งหลายรีบหันหน้าหนี

เมื่อเซี่ยจวินเห็นแบบนี้ เขาขมวดคิ้วทันทีและพูดว่า：“ ถังรั่วชิว ！คุณจะทำอะไร ?”

ถังรั่วชิวรีบหมุนตัวและพยายามดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกาย แต่บนเตียงมีผ้าห่มเพียงผืนเดียว เมื่อถังรั่วชิวลากมาแบบนี้ ทำให้เผยให้เห็นร่างกายของฉู่เสี่ยวเสี่ยวส่วนหนึ่ง ฉู่เสี่ยวเสี่ยวยังคงสับสนเล็กน้อย และไม่รู้ว่าจะหยุดยังไง จึงทำให้เธอเปิดเผยร่างกายตัวเองต่อสายตาของหลายๆคน

“ไร้สาระ ！”เซี่ยจวินหันศีรษะ และพูดอย่างดุดัน：“ความสัมพันธ์ของพวกคุณคือแฟนกัน อยากทำยังไงมันก็เป็นเรื่องของพวกคุณ แต่พวกคุณไม่ควรมาทำอะไรแบบนี้ในบ้านฉัน พวกคุณคิดว่าบ้านของฉันเป็นที่อะไร ? จะนอนยังไง ก็ไปนอนข้างนอก อย่ามาแปดเปื้อนที่บ้านของฉัน ”

เซี่ยจวินโกรธอย่างมาก ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเด็กกำพร้าที่กำลังจะถูกขับออกจากตระกูลเซี่ย และถังรั่วชิวบุคคลที่พึ่งพาเงินทุนของตระกูลเซี่ยเพื่อรักษาเกียรติของคุณชาย พวกเขาทั้งสองคนทรยศต่อเซี่ยอันหราน คนหนึ่งหลอกล่อแฟนของเพื่อนสนิท อีกคนนึ่งเหยียบเรือสองลำ เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว

เซี่ยจวินไม่คาดคิดว่าทั้งสองคนนี้จะกล้านอนด้วยกันที่ตระกูลเซี่ย สองคนนี้กำลังยั่วยุตระกูลเซี่ยอยู่เหรอ ? เซี่ยจวินรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยรู้สึกขุ่นเคืองขนาดนี้มาก่อน แต่ในเวลานี้เขาโกรธมากที่สุด

เซี่ยจวินหันศีรษะและมองไปที่คนรับใช้ที่กระตือรือร้นอยู่รอบๆ เขาพูดด้วยสีหน้าสงบนิ่งว่า：“ พอแล้ว เรื่องส่วนตัวของเขา จะดูอะไรกัน แยกย้ายไปได้แล้ว ！”

จากนั้นเซี่ยจวินก็เหลือบมองไปที่ถังรั่วชิวและฉู่เสี่ยวเสี่ยวบนเตียง เขาเรียกป้ากุ้ยที่กรีดร้อง เขาขมวดคิ้วและพูดว่า：“ ต่อไปถ้าเจอเรื่องอะไร ไม่ต้องตะโกนเสียงดัง อีกเดี๋ยว คุณช่วยคุณฉู่เก็บกระเป๋า แล้วส่งคุณฉู่และคุณถังไปให้พ้นจากตระกูลเซี่ยของพวกเรา จากนั้นก็กลับมาทิ้งเฟอร์นิเจอร์ในห้องนี้ทั้งหมด และทาสีห้องนี้ใหม่ทั้งหมด แล้วล็อคใช้เป็นห้องเก็บของ ！”

ถึงแม้เซี่ยจวินจะเป็นคนพูดน้อย เป็นคนไม่ค่อยชอบและไม่ค่อยโกรธ แต่คนตระกูลเซี่ยไม่เคยเห็นเซี่ยจวินโกรธขนาดนี้มาก่อน คนรับใช้ไม่กล้ามองเรื่องตื่นเต้นนี้อีก และรีบปิดประตูห้องรับรองแขกทันที จากนั้นก้มศรีษะและหายใจรวยริน

เซี่ยจวินขมวดคิ้ว และมองไปที่เซี่ยหมิงเซวียนที่ยังคงปิดตาของเซี่ยอันหรานอยู่ เขาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกและพูดว่า：“วันนี้เข้างานส่ายหน่อย จัดการเรื่องที่บ้านให้เรียบร้อยแล้วค่อยไปบริษัท ไม่อย่างนั้น……..ถ้าคุณหญิงเกิดใจอ่อนอีก ไม่รู้ว่าเลยว่าเรื่องพวกนี้จะล้าช้าออกไปถึงเมื่อไหร่”

กู้เหม่ยอวี้หน้าแดงด้วยความอับอายเมื่อเห็นฉากนี้ จะเกิดอะไรขึ้นอีก ฉู่เสี่ยวเสี่ยวคือคนที่เธอเลี้ยงมาจนโต วันนี้กลับทำเรื่องอนาจารต่อหน้าทุกคนแบบนี้ กู้เหม่ยอวี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอาย ตอนนี้กู้เหม่ยอวี้ก็ไม่อยากจะโต้เถียงอะไรกับเซี่ยจวิน เธอคิดแค่จะทำความเข้าใจกับเรื่องยุ่งๆนี้โดยเร็ว และคืนความสงบสุขให้กับตระกูลเซี่ย

เมื่อผู้คนที่ล้อมรอบห้องของถังรั่วชิวแยกย้ายกันไป ถังรั่วชิวก็รีบหันไปมองฉู่เสี่ยวเสี่ยวและถามว่า：“ ทำไมถึงเป็นคุณ ไม่ใช่เซี่ยอันหราน ?”

ถังรั่วชิวคิดว่าผู้หญิงที่เขากอดเมื่อคืนคือเซี่ยอันหราน แต่เขาคิดถึงแต่ใบหน้าของเซี่ยอันหรานและกอดผู้หญิงคนนี้ แต่เมื่อตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขากลายเป็นฉู่เสี่ยวเสี่ยวได้ยังไง ?

ในตอนนี้ฉู่เสี่ยวเสี่ยวได้แต่ค่อยๆนึกกลับไปว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงความทรงจำที่คลุมเครือ แต่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็ยังจำได้ว่าเธอนำชานมไปให้เซี่ยอันหราน และเซี่ยอันหรานก็ไม่ได้ดื่มชานมที่มียา แต่กลับเป็นเธอที่ดื่มชานมแก้วนั้น !

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวกัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่างดุเดือด ดวงตาของเธอเป็นสีแดง เธอร้องไห้และพูดว่า：“ เป็นเซี่ยอันหราน เป็นเธอทำร้ายฉัน เธอรู้ว่าชานมนั้นมียาอยู่ แต่เธอแสร้งทำเป็นไม่รู้ และจงใจเปลี่ยนแก้ว ทำให้ฉันดื่มชานมที่มียาแก้วนั้น ！”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่สามารถปิดใบหน้าของตัวเอง เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่เต็มใจ เธอไม่เต็มใจมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดของเธอให้กับถังรั่วชิว เดิมทีเธอควจจะอยู่ด้วยกันกับเซี่ยหมิงเซวียน ทั้งหมดเป็นเพราะเซี่ยอันหราน เซี่ยอันหรานถ้าหากเธอไม่เปลี่ยนแก้วชานั้น งั้นตอนนี้ฉันก็กลายเป็นคุณหนูของตระกูลเซี่ยไปแล้ว ！

ตระกูลเซี่ยต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ นังร้ายเซี่ยอันหรานแกก็ต้องได้รับโทษเช่นกัน ！