ขอเกิดใหม่ เป็นภรรยาคุณชายโม่ - ตอนที่ 25 ตามที่วางแผนไว้

“เอ๊ะ พี่ชาย…….”ทันใดนั้นเซี่ยอันหรานก็หันศีรษะ ยิ้มและมองไปทางข้างนอกประตูห้อง

เมื่อฉู่เสี่ยวเสี่ยวได้ยินเสียงตะโกนของเซี่ยอันหราน เธอคิดว่าเซี่ยหมิงเซวียนเดินมาจริงๆ เธอจึงรีบจัดตัวเองและหันไปทางประตู เซี่ยอันหรานอาศัยจังหวะที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวหันศีรษะ รีบสลับแล้วจากทางซ้ายไปทางขวาทันที

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่เห็นเซี่ยหมิงเซวียนจึงรีบหันศีรษะกลับมา เมื่อมองเห็นถ้วยชานมพร้อมกับยาทางด้านขวา ฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็ถอนหายใจ และพูดเบาๆว่า：“ อันหรานโกหกเก่งจริงๆ มีพี่หมิงเซวียนที่ไหนกันล่ะ ?”

“ฉันโกหกอะไรคุณ ? เมื่อครู่ฉันเห็นพี่ชายเดินมาจริงๆ เขาอาจจะรีบไปทำอย่างอื่น ไม่สนใจฉันด้วยซ้ำ หึ………”

เซี่ยอันหรานคร่ำครวญมองไปที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยว และเลิกคิ้วเบาๆ：“ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ฉันเองก็ง่วงแล้ว ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเธอไปก่อนเถอะ ไปเก็บกระเป๋าของเธอ และควรจะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวมองไปที่เซี่ยอันหรานอย่างชมชื่น แต่เซี่ยอันหรานยังไม่ได้ดื่มชานมแก้วนี้เลย เธอจะไปได้อย่างไร ?

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวสูดหายใจ：“อันหราน คืนนี้ฉันมาที่นี่ฉันขอร้องคุณ ฉันหวังว่าคุณจะสามารถช่วยฉันได้ ฉันทนไม่ได้จริงๆที่จะออกจากตระกูลเซี่ย พวกคุณดีกับฉันขนาดนี้ ราวกับเป็นครอบครัวขอบฉัน ไม่ว่ายังไงฉันก็ทนไม่ได้ที่จะจากพวกคุณไป อันที่จริงพี่รั่วชิวไม่ชอบฉันเลยสักนิด พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว พี่รั่วชิวชอบคุณมาโดยตลอด เพราะว่าเขาได้ยินมาว่าคุณต้องการไปถ่ายหนัง เขาจึงจงใจใช้ฉันมาทำให้คุณโกรธ พูดถึงตรงนี้ เขายังหึงคุณอยู่เลย อันหรานคุณจะไม่เชื่อฉันก็ได้ แต่คุณต้องเชื่อพี่รั่วชิวนะ ฉันไม่อยากเห็นพวกคุณที่ไร้เดียงสาทั้งคู่ เลิกกันเพราะเรื่องแค่นี้ ！ ”

“อ่อ……….ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง………”

เซี่ยอันหรานยิ้มและเหล่ตา โดยจงใจแสร้งทำเป็นหลอกฉู่เสี่ยวเสี่ยว：“ ถ้างั้น……..ฉันก็เข้าใจคุณผิดไป ? ฉันก็เป็นคนแบบนี้ แค่ได้ยินเรื่องของถังรั่วชิว ฉันก็ตื่นตระหนกไปทั้งตัว หวังว่าคุณจะไม่โทษฉันนะ พรุ่งนี้ฉันจะไปพูดกับคุณพ่อคุณแม่ให้ดีๆ และบอกไม่ให้คุณออกไป ช่วงนี้ฉันก็ไม่สบายใจเช่นกัน ไม่มีคนไปซื้อเสื้อผ้ากับฉันเลย เสี่ยวเสี่ยว พวกเรายังคงเป็นเพื่อนสนิทกัน ใช่ไหม ?”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่คาดคิดว่าเซี่ยอันหรานจะเชื่อเธอง่ายขนาดนี้ แต่เซี่ยอันหรานที่โง่เขลาเช่นนี้ ถึงเป็นเซี่ยอันหรานที่เธอคุ้นเคย ฉู่เสี่ยวเสี่ยวยิ้มอย่างรวดเร็วและพูดว่า：“ อืม ใช่สิ พวกเรายังคงเป็นเพื่อนสนิทกัน”

เซี่ยอันหรานยิ้มและหยิบแก้วชาขึ้นมา “งั้นก็ดี สำหรับมิตรภาพของพวกเรา”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวหยิบแก้วชาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และชนแก้วกับเซี่ยอันหรานเบาๆ เมื่อเห็นเซี่ยอันหรานจิบชาแล้ว ฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็ก้มศีรษะลง และดื่มชานมหมดแก้ว

เซี่ยอันหรานถือแก้วชา หันไปปิดประตู จากนั้นก็กลับไปนั่งบนเตียง เธอยิ้มแล้วพูดว่า：“ ไอหย่า สองวันนี้ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณตั้งมากมาย ต้องโทษถังรั่วชิวเจ้าคนขี้หึงคนนั้น ทำให้ฉันเข้าใจผิดพวกคุณ ทำร้ายจนฉันหายใจไม่ทั่วท้อง จนไม่รู้ว่าฉันจะไปพูดกับใครดี ฉันไม่สนแล้ว วันนี้ฉันจะพูดพูดกับคุณดีๆ

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเตรียมที่จะอยู่ในห้องของเซี่ยอันหราน เพื่อรอให้ฤทธิ์ยาของเซี่ยอันหรานเกิดผล จากนั้นเธอก็จะนำเซี่ยอันหรานไปส่งให้ที่ห้องรับรองแขกของถังรั่วชิว เธอยิ้มและตอบไปว่า：“ ฉันก็มีเรื่องจะคุยกับคุณตั้งมากมาย อันหรานคุณบอกมาว่า เกิดอะไรขึ้นในระหว่างที่คุณสัมภาษณ์…….”

ทันใดนั้นฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็รู้สึกว่าตัวเองวิงเวียนศีรษะเล็กน้อย เธอส่ายหัวเบาๆแล้วพูดว่า：“ คุณรู้จักผู้กำกับเหอได้อย่างไร……”

เซี่ยอันหรานเดินเข้ามาหาฉู่เสี่ยวเสี่ยว เธอยิ้มที่มุมปากและหัวเราะเยาะว่า：“ ฉู่เสี่ยวเสี่ยว คุณเป็นอะไร ? ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยสบายนะ ”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวส่ายหัวแรงๆอีกครั้ง พยายามตั้งสติตัวเองและพูดว่า：“ ฉันไม่เป็นไร……อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้ฉันเป็นห่วงคุณ เลยนอนไม่ค่อยหลับ……”

พูดไป ฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็ทรุดลงไปอยู่กับพื้นอย่างอ่อนแรง

ในที่สุดเซี่ยอันหรานก็สามารถยืนยันได้ว่าเรื่องทุกอย่างในคืนนี้เป็นไปตามที่เธอคาดไว้ ทั้งเป็นการสมคบคิดของฉู่เสี่ยวเสี่ยวและถังรั่วชิว ถังรั่วชิวแสร้งทำเป็นเมาเพื่อที่จะได้อยู่ที่ตระกูลเซี่ย และฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็วางยาในแก้วชาของเธอ และนำเธอไปวางไว้ที่เตียงของถังรั่วชิว

“อยากจะทำให้เรื่องมันใหญ่จนสายเกินแก้ใช่ไหม ?” เซี่ยอันหรานโน้มตัวลงและยิ้มออกมาเบาๆ

เนื่องจากฤทธิ์ของยาทำให้ฉู่เสี่ยวเสี่ยวหน้าแดง และหายใจอย่างหนัก ฉู่เสี่ยวเสี่ยวยังคงมีสติอยู่เล็กน้อย และเธอก็เข้าใจได้ในทันทีว่า เซี่ยอันหรานสลับแก้วน้ำยาทีวางยา

แต่วันนี้ฉู่เสี่ยวเสี่ยวกลายเป็นแบบนี้ แม้แต่เสียงตะโกนยังไม่มี เธอทำได้เพียงหายใจแรงๆและพูดเบาๆว่า：“ อันหราน คุณกำลังพูดเรื่องอะไร ? ฉันไม่รู้เรื่อง…….”

เซี่ยอันหรานพูดอย่างเย็นชา：“ ไม่เข้าใจ ? ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเธอรู้ไหมว่าการแสดงของคุณเงอะงะขนาดไหน ！พวกคุณจะวางยาฉันไม่ใช่เหรอ ? ไม่ใช่ว่าต้องการส่งฉันไปขึ้นเตียงถังรั่วชิวเหรอ ? จากนั้นล่ะ ? ก็ให้ฉันถูกบังคับแต่งงานกับถังรั่วชิว ? แล้วคุณก็จะกลายเป็นนางฟ้าในใจของถังรั่วชิวตลอดไป ? และรอวันที่ตระกูลเซี่ยของฉันล้มลง พวกคุณก็จะมาชี้จมูกของฉันและด่าว่าฉันพรากความรักของพวกคุณไป ? คืนนี้ฉันขอให้คุณทำสิ่งดีๆให้สำเร็จ อย่างไรพวกคุณก็มีความรู้สึกและสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ตอนนี้ก็ทำดีเลยสิ คุณคงเต็มใจใช่ไหม ?”

มีความร้อนพุ่งไปทั่วร่างกาย ฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็เพ้อบ้างเล็กน้อย ไม่ต้องการ ? แต่มันไม่มีอะไรไปมากกว่าการทำแบบเดียวกัน พวกคุณวางแผนไว้ ฉันจะให้พวกคุณลองแผนการชั่วร้ายที่พวกคุณคิดขึ้นมาด้วยตัวเอง จะได้คู่ควรกับการที่พวกคุณทำงานอย่างหนักไง ? เซี่ยอันหรานพูดพลางยิ้มอย่างเยือกเย็น

เซี่ยอันหรานโน้มตัวเข้าไปใกล้หูของฉู่เสี่ยวเสี่ยวและกระซิบว่า：“ ฉันจะบอกว่า ฉันจะหาผู้ชายให้คุณเอง”

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยอันหราน เธอก็นั่งอยู่ที่พื้นด้วยความอดทนและพยักหน้าพูดว่า：“ ฉันต้องการ ฉันต้องการผู้ชาย……….”

เดิมทีเซี่ยอันหรานวางแผนที่นำฉู่เสี่ยวเสี่ยวไปที่ห้องของถังรั่วชิว แต่ทันใดนั้นเธอก็เห็นฉู่เสี่ยวเสี่ยวล้มลงบนพื้นและซองยาก็หล่นลงมา เซี่ยอันหรานขมวดคิ้ว：“ที่แท้คุณก็ยังเหลือยาไว้อีกชุด………”

จิตใจของถังรั่วชิวสับสนไปหมดแล้ว เธอพูดเสียงดังว่า：“ นี่ นี่เอาไว้ให้……..ให้พี่หมิงเซวียน ถังรั่วชิวกับเซี่ยอันหรานอยู่ด้วยกันแล้ว ฉันก็ควรจะอยู่กับหมิงเซวียน พรุ่งนี้ พรุ่งนี้ตื่นเช้ามา เซี่ยอันหรานก็จะต้องแต่งงานกับไอ้สวะถังรั่วชิว และฉันก็จะกลายเป็นคุณหนูตระกูลเซี่ย และกลายเป็นพี่สะใภ้ของเซี่ยอันหรานและถังรั่วชิว”

แม้ว่าฉู่เสี่ยวเสี่ยวจะไร้สติ แต่ในเวลานี้ สายตาของเธอก็ยังคงสว่างไสวเป็นพิเศษ ในขณะที่เธอลูบไล้ตัวเองอย่างหิวโหย เธอก็พูดขึ้นอย่างดุเดือดว่า：“ เซี่ยอันหรานหยิ่งมากไม่ใช่เหรอ ? คนตระกูลเซี่ยมองดูถูกฉันไม่ใช่เหรอ ? แต่ฉัน…..ในอนาคตฉันจะกลายเป็นคนในตระกูลเซี่ย ฉันจะแต่งงานกับลูกชายคนเดียวของตระกูลเซี่ย ในอนาคตทุกอย่างของตระกูลเซี่ยจะต้องเป็นของฉัน ！และเซี่ยอันหราน ในอนาคตเธอจะต้องแต่งงานกับตระกูลถังเท่านั้น”

“ตระกูลถังเป็นตระกูลที่ร่ำรวยอะไร ? มีหนี้สินตั้งมากมาย พอล้มละลาย แม้แต่ขอทานก็ยังเทียบไม่ติด ！รอให้เซี่ยอันหรานแต่งเข้าไป ฉันก็จะให้เซี่ยหมิงเซวียนตัดเงินทุนของตระกูลถัง และปล่อยให้เซี่ยอันหรานและตระกูลถังกลายเป็นคนอนาถ ฉันจะทำให้เธอรู้ว่า ผู้ชายที่เธอแต่งงานด้วย ถังรั่วชิวคนที่เธอชอบมาตลอดคนนั้น คนที่เขารักจริงๆก็คือฉัน และเซี่ยอันหรานก็จะไม่มีอะไรเลย ไม่มีเงิน ไม่มีชื่อเสียง แม้แต่ความรักก็ไม่มี ！และเธอก็จะถูกฉันเหยียบย่ำอยู่ตลอด ”

บางทีนี่อาจจะเป็นความในใจที่เก็บลึกอยู่ภายในใจของฉู่เสี่ยวเสี่ยว ในขณะที่เธอไร้สติ เธอก็เอาความในใจทั้งหมดพูดออกมา ฉู่เสี่ยวเสี่ยวมีแผนที่จะยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว อย่างแรกคือวางยาเซี่ยอันหราน และนำเซี่ยอันหรานไปส่งให่ถังรั่วชิว อย่างที่สองคือ เธอวางแผนว่าคืนนี้ จะขึ้นเตียงของเซี่ยหมิงเซวียน

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวต้องการให้ตระกูลเซี่ยอับอายในวันพรุ่งนี้ ให้พวกเขาเห็นด้วยตาของตัวเองว่าลูกสาวของพวกเขาเสื่อมแค่ไหน และลูกชายที่ภาคภูมิใจของพวกเขาดูถูกรังแกฉู่เสี่ยวเสี่ยวด้วยวิธีนี้ เธอต้องการให้คนในตระกูลเซี่ยทุกคนเงยหน้าไม่ได้ และเธอก็จะเหยียบย่ำหัวของคนตระกูลเซี่ยอยู่เสมอ

ทำให้ดวงตาที่สดใสคู่นั้นของเซี่ยหมิงเซวียน เมื่อมองไปที่เธอแล้วก็จะไม่เพิกเฉยเธออีกต่อไป ！

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวคิดถึงเซี่ยหมิงเซวียน เธอยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า：“ พี่หมิงเซวียน กอดฉัน กอดฉัน…….”

เมื่อเซี่ยอันหรานได้ยินฉู่เสี่ยวเสี่ยวพูด เธอก็กัดฟันยิ้มและพูดว่า：“ ดี คำนวณได้ดี ฉู่เสี่ยวเสี่ยว วันนี้ฉันจะไม่ทำให้คุณล้มเหลวได้ยังไง ?”

เซี่ยอันนหรานใส่ซองยากลับเข้าไปที่กระเป๋าของฉู่เสี่ยวเสียว และรีบออกไปจากห้อง และหันหลังล็อคประตู ในเวลานี้ดึกแล้ว และมีพรมหนาๆอยู่หน้าทางเดิน แม้แต่เสียงเดินก็ยังไม่ได้ยิน เซี่ยอันหรานรีบเดินไปที่ห้องรับรองแขกของถังรั่วชิว เธอสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆย่อตัวลงพิงประตู เธอมองไปที่ประตูด้วยความมืด และทำท่าทางทานยาออกมา จากนั้นก็ค่อยๆเคาะประตูห้องของถังรั่วชิว

ถังรั่วชิวรอจนรู้สึกเบื่อเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เขาก็รีบไปเปิดประตูทันที และจับไปที่เซียอันหรานที่กำลังจะล้มลงบนพื้นได้ทันพอดี แต่เมื่อมือของเขาสัมผัสกับผิวที่อ่อนนุ่มและมันเยิ้มของเซี่ยอันหราน ถังรั่วชิวก็อดไม่ได้ที่จะหายใจเข้า และไม่คิดอะไรมาก เขาปิดไฟ และอุ้มเซี่ยอันหรานไป

เมื่อเขาอุ้มเซี่ยอันหรานไว้ในอ้อมแขน ถังรั่วชิวก็ไม่มีแรงที่จะคิดถึงฉู่เสี่ยวเสี่ยวอีกต่อไป ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเขาจะคิดเลยว่าทำไมเมื่อฉู๋เสี่ยวเสี่ยววางยาแล้ว ถึงนำเซี่ยอันหรานที่ไม่ได้สติมาวางไว้ที่หน้าห้องของเขา

ถังรั่วชิวกอดเซี่ยอันหราน และกำลังจะจูบริมฝีปากเล็กๆของเซี่ยอันหราน แต่เซี่ยอันหรานก็ยกมือขึ้นกันเขาไว้

เซี่ยอันหรานขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามด้วยความสงสัยว่า：“ ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ ?”

ถังรั่วชิวหอบอย่างรุนแรง：“ คุณคิดถึงผม ดังนั้นจึงมาหาผม มาอยู่ข้างกายผม”

ถังรั่วชิวพูด พลางคว้าเอวเล็กของเซี่ยอันหราน เซี่ยอันหรานพยายามผลักถังรั่วชิว：“ คุณอย่าแตะต้องฉัน คุณเหม็นมาก คุณไปอาบน้ำก่อนไป อายน้ำแล้ว ฉันถึงให้คุณแตะต้องฉัน พี่ถัง จริงๆแล้วฉัน…….จริงๆแล้วคิดถึงคุณมากเลย…….”

เสียงที่ยืดเยื้อของเซี่ยอันหราน พร้อมกับความคับแค้นใจเล็กน้อย ทำให้ถังรั่วชิวใจเต้น และต้องการที่จะรีบจูบเซี่ยอันหราน เซี่ยอันหรานยื่นมือปัด เธอหลับตาและพูดเบาๆว่า：“ ไม่ ไม่เอา รั่วชิว พี่ คุณไปอาบน้ำก่อน”

เมื่อถังรั่วชิวเห็นรูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์ของเซี่ยอันหราน เขายิ้มแล้วพูดว่า：“ โอเค โอเค ผมรับปากคุณแล้ว ยังไงซะวันนี้คุณก็หนีไม่พ้นมือของผม !”

เมื่อเซี่ยอันหรานเห็นถังรั่วชิวเข้าไปในห้องน้ำ เธอก็รีบลืมตาทันที ในความมืดดวงตาของเซี่ยอันหรานสว่างเป็นพิเศษ และเห็นภาพได้อย่างชัดเจน