หลังจากที่มองไม่เห็นด้านหลังของโม่เซ่าเหยียนแล้วเซี่ยอันหรานก็ก้าวขาออก เธอจึงเดินตรงไปที่ลิฟต์ เพราะหลังจากที่หลายๆคนเห็นโม่เซ่าเหยียนเข้าก็จะกลายเป็นคนมึนๆพอๆกับเซี่ยอันหราน ดังนั้นท่าทางที่เซี่ยอันหรานแสดงออกในตอนที่เห็นโม่เซ่าเหยียนเมื่อกี้จึงไม่ได้เป็นที่ดึงดูดความสนใจของคนอื่นเลย

เซี่ยอันหรานขึ้นลิฟต์ไปถึงชั้นสิบเอ็ดแล้วเดินไปที่ห้อง1102 เธอเคาะประตูเบาๆและได้ยินน้ำเสียงของผู้หญิงที่เย็นชาพูดว่า "เข้ามา!"

เซี่ยอันหรานเข้าไปในห้องและเห็นผู้หญิงที่สวมแว่นตาสีดำ เซี่ยอันหรานเห็นผู้หญิงคนนี้เข้าก็อดไม่ได้ที่จะกำมือแน่น ผู้หญิงคนนี้คือโอวหยางเชี่ยนหรงตัวแทนเหรียญทองของบริษัทหวาอวี่และนักแสดงหญิงมากมายที่โด่งดังต่างก็เกิดจากเธอที่เป็นคนปั้น แต่ผู้จัดการที่เซ็นสัญญากับเธอเมื่อชาติที่แล้วไม่ใช่โอวหยางเชี่ยนหรงนิ? การเปลี่ยนแปลงของโชคชะตามาเร็วเกินไปแล้ว!

โอวหยางเชี่ยนหรงเพียงแค่มองไปที่เซี่ยอันหรานผ่านๆแล้วก้มหน้าลงอย่างเย็นชา: “นี้เป็นสัญญาของบริษัทเราทั้งหมด เธอลองตรวจสอบดูก่อน ถ้ารู้สึกว่าไม่มีปัญหาอะไรก็เซ็นสัญญาได้เลย"

เซี่ยอันหรานพยักหน้าและมองลงไปที่สัญญาอย่างละเอียดรอบคอบ เซี่ยอันหรานเคยเห็นสัญญานี้ในชาติก่อนแล้วและไม่ได้มีปัญหาอะไร

เพียงแต่เธอต้องยื่นเงื่อนไขของตัวเองดังนั้นเซี่ยอันหรานจึงพูดอย่างฉะฉานว่า: “ฉันขอเพิ่มข้อเสนออีกข้อได้ไหม?คุณเห็นบัตรประชาชนแล้วและรู้ว่าชื่อจริงของฉันคือเซี่ยอันหราน แต่ฉันต้องการใช้ภายใต้ชื่อ ‘อันหราน' ได้ไหมคะ? "

เนื่องจากเซ็นสัญญาเซี่ยอันหรานจึงต้องนำบัตรประชาชนของเธอมาด้วย เธอจึงไม่สามารถปกปิดชื่อเดิมของเธอได้

โอวหยางเชี่ยนหรงชำเหลืองมองไปที่เซี่ยอันหรานแล้วอุทานอย่างเย็นชา จากนั้นก็พยักหน้าและให้คนทำสัญญาฉบับใหม่เพื่อเพิ่มข้อตกลงเพิ่มเติมเกี่ยวกับชื่อลงไป

เซี่ยอันหรานเห็นว่าไม่มีปัญหาดังนั้นเธอจึงเซ็นชื่อลงไปแล้วนั่งลงด้วยรอยยิ้มและกิริยาที่เหมาะสม รอโอวหยางเชี่ยนหรงที่ค่อยๆดูสัญญาทีละนิด

เวลาค่อยๆผ่านไป โอวหยางเชี่ยนหรงดูสัญญาอย่างช้าๆราวกับว่าเธอไม่ได้รีบร้อนอะไร

นี้ไม่สอดคล้องกับความปกติทั่วไปเลยนิ หรือเธอจงใจที่จะทำให้รู้สึกลำบากใจ?

เซี่ยอันหรานตระหนักถึงสิ่งนี้ก็เดาได้ว่าโอวหยางเชี่ยนหรงจงใจถ่วงเวลาและจงใจทำให้เธอรู้สึกลำบากใจ แต่ทำไมโอวหยางเชี่ยนหรงถึงทำเช่นนี้? เธอไม่เคยมีปัญหากับโอวหยางเชี่ยนหรงเลยนิ

แต่โอวหยางเชี่ยนหรงมีอิทธิพลอย่างมากในวงการบันเทิง หากเธอทำให้โอวหยางเชี่ยนหรงขุ่นเคืองก็เท่ากับการฆ่าตัวเองชัดๆ สิ่งที่เซี่ยอันหรานทำได้ในตอนนี้คืออดทน เธอทำได้เพียงแค่นั่งรอเฉยๆด้วยรอยยิ้มที่เหมาะสมเท่านั้น

เซี่ยอันหรานรอจนหมดช่วงบ่าย จนกระทั่งฟ้ามืดลง โอวหยางเชี่ยนหรงก็พึ่งจะยกเปลือกตาขึ้นและมองไปที่เซี่ยอันหราน: “เฮ้ ที่แท้เธอก็ยังอยู่ ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลยล่ะ?โอเค เธอไปได้แล้ว ที่นี้ไม่มีธุระอะไรของเธอแล้วล่ะ”

เซี่ยอันหรานตะโกนอยู่ในใจ: ฉันที่เป็นคนตัวใหญ่ขนาดนี้นั่งอยู่ที่นี้ทั้งบ่ายแต่เธอมองไม่เห็นงั้นเหรอ? ยังโทษว่าฉันไม่พูด! คุณโอวหยาง นี้ก็ถือว่าคุณจงใจทำให้ฉันลำบากใจแล้วไม่จำเป็นต้องแสดงออกมาชัดเจนขนาดนี้มั้ง!

เซี่ยอันหราไม่คิดว่าพึ่งจะเซ็นสัญญาเธอก็ถูกโอวหยางเชี่ยนหรงทำให้เธอต้องยุ่งยากไปหมด ชีวิตของเธอในตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ราบรื่นเท่าชาติก่อนแล้วแหละ

แม้ว่าในใจเซี่ยอันหรานจะคิดเช่นนั้นแต่เธอก็ไม่ได้แสดงอารมณ์ไม่พอใจใดๆออกมาต่อหน้าโอวหยางเชี่ยนหรง ยังคงมีรอยยิ้มที่ดูเหมาะสมและรินน้ำร้อนหนึ่งถ้วยให้กับโอวหยางเชี่ยนหรง: “งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ คุณโอวหยาง, นี้ก็มืดแล้ว คุณเองก็รีบกลับบ้านนะคะ”

เซี่ยอันหรานยังคงมีรอยยิ้มที่ดูเหมาะสมจนกระทั่งเธอหันหลังเดินออกจากห้องและปิดประตูอย่างเบามือ จากนั้นก็มุ่ยปากด้วยความเคืองใจ

เดิมทีโอวหยางเชี่ยนหรงที่นั่งอยู่ในห้องซึ่งไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาสบตาเซี่ยอันหราน เธอมองไปที่ประตูที่ปิดสนิทจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรออก: “อันหราน ฉันรับแล้ว ฉันดูแลเธอเอง”

หลังจากวางสายแล้วโอวหยางเชี่ยนหรงก็เปิดคอมพิวเตอร์และดูการแสดงในตอนสัมภาษณ์ของเซี่ยอันหรานซ้ำๆ บนใบหน้าของโอวหยางเชี่ยนหรงยิ้มอย่างชื่นชม: “หน้าตาดี ทักษะการแสดงดี แถมยังมีความอดทนอย่างมากและได้รับการอบรมมาอย่างดี ครั้งนี้ฉันเจอสมบัติล้ำค่าเข้าแล้ว … "

โอวหยางเชี่ยนหรงที่เรียกเซี่ยอันหรานว่า "สมบัติล้ำค่า" ยังไม่รู้ว่าเรื่องทุกอย่างในช่วงบ่ายของวันนี้เป็นบททดสอบของโอวหยางเชี่ยนหรง เป็นเพราะโอวหยางเชี่ยนหรงทำเรื่องยุ่งยากในวันนี้ เธอก็เลยทำหน้ามุ่ยและกดปุ่มลิฟต์ด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ตอนนี้หลายๆคนในบริษัทหวาอวี่ต่างก็เลิกงานกันแล้ว ภายในตึกก็มืดไปหมดพอดูๆแล้วก็รู้สึกน่ากลัวเล็กน้อย เซี่ยอันหรานรู้สึกอยากออกไปเร็วๆและทันทีที่ลิฟต์เปิดออก เธอก็รีบเข้าไปในลิฟต์ทันที แต่พอเธอเข้าไปในลิฟต์ก็มีร่างดำเดินเข้ามาในลิฟต์อย่างรวดเร็ว

เซี่ยอันหรานตกใจและก้าวถอยหลังหลายก้าว แต่จู่ๆแขนของเธอก็รู้สึกเจ็บเพราะถูกเงาดำนั้นดึงออกไป

เธอเจอคนร้ายเข้างั้นหรอ?