กู้เหม่ยอวี้ส่ายหัวไปมา ในใจเธอก็รู้สึกเหนื่อยใจกับสิ่งต่างๆที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวทำและสงสารเธอที่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นตอนนี้ ในที่สุดกู้เหม่ยอวี้ก็ไม่สามารถทนมองฉู่เสี่ยวเสี่ยวต่อได้จึงถอนหายใจยาวพร้อมกับหันหลังจากไป

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเฝ้ามองกู้เหม่ยอวี้เดินจากไปโดยที่ยังคงกัดริมฝีปากแน่น เธอสาบานอยู่ในใจว่าจะต้องอยู่ในบ้านของตระกูลเซี่ยต่อให้ได้โดยไม่สนว่าจะต้องใช้วิธีใดก็ตาม จู่ๆครอบครัวตระกูลเซี่ยก็ไล่เธอออกไปอย่างไร้ความปราณีแบบนี้ ดังนั้นอย่าโทษเธอว่าไร้ศีลธรรมแล้วกัน เธอจะต้องเอาทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัวตระกูลเซี่ยมาอยู่ในมือเธอให้ได้และเหยียบหย่ำคนในครอบครัวตระกูลเซี่ยที่ดูถูกเธอ ยกเว้น … เซี่ยหมิงเซวียน …

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่มีวันลืมเด็กหนุ่มในช่วงหลายปีก่อนที่มองเธอจากบนชั้นสอง เขาสวมเสื้อสเวตเตอร์คอเต่าสีดำที่ดูเย็นชาและเย่อหยิ่งแต่เต็มไปด้วยเสน่ห์ ในตอนที่เขาหันหน้าไปมองเซี่ยอันหราน เด็กหนุ่มคนนั้นถึงจะเผยให้เห็นท่าทางที่แสดงออกอย่างนุ่มนวล

แต่เซี่ยหมิงเซวียนผู้นี้ที่เติบโตเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลา เมื่อกี้เขากลับแสดงสีหน้าที่รังเกียจในตอนที่มองมาที่เธอ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเซี่ยอันหราน! รวมถึงการที่เซี่ยอันหรานไล่เธอออกจากบ้านครอบครัวตระกูลเซี่ย ก็เป็นเพราะเซี่ยอันหรานด้วย!

ถ้าไม่มีเซี่ยอันหราน! ชะตากรรมของฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็คงแตกต่างจากที่เป็นอยู่อย่างสิ้นเชิง เธอต้องให้เซี่ยอันหรานชดใช้!

เซี่ยอันหรานรู้ว่าฉู่เสี่ยวเสี่ยวกำลังจะถูกไล่ออกจากบ้านครอบครัวตระกูลเซี่ย เขาจึงกลับไปที่ห้องและส่งข้อความไปหาถังรั่วชิว: ฉันรู้ว่าคุณคบกับฉู่เสี่ยวเสี่ยวแล้ว เราเลิกกันเถอะ ฉันยินดีกับพวกคุณด้วย

ขออวยพรให้พวกคุณอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าและมีแต่ความยากลำบากตลอดชีวิต!

เซี่ยอันหรานหรี่ตาลงและบล็อกหมายเลขโทรศัพท์ของถังรั่วชิวทันที จากนั้นก็เอนตัวลงบนเตียงพร้อมกับหลับตาลง ในคืนนี้เซี่ยอันหรานนอนหลับสนิทโดยปราศจากความฝัน

วันรุ่งขึ้นในตอนที่เซี่ยอันหรานลืมตาขึ้น เธอก็ถอนหายใจด้วยความขุ่นเคืองพร้อมกับบิดขี้เกียจ ทันใดนั้นเซี่ยอันหรานก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เซี่ยอันหรานมองไปที่เบอร์โทรศัพท์และเห็นว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยจากนั้นจึงรับสาย

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เป็นเสียงของผู้หญิงที่อ่อนโยน: “ยินดีด้วยค่ะคุณเซี่ยอันหราน คุณได้รับการตอบรับจากบริษัทหวาอวี่แล้ว โปรดนำบัตรประจำตัวของคุณไปที่ห้อง1102 ของอาคารหวาอวี่ เพื่อเซ็นสัญญาก่อนบ่าย3ของวันนี้ด้วยค่ะ”

เซี่ยอันหรานยังคงรู้สึกตื่นเต้นกับประกาศการได้รับการตอบรับเช่นเดียวกับในชาติที่แล้ว เซี่ยอันหรานกระโดดขึ้นแล้วล้มตัวลงบนเตียงในขณะที่กอดโทรศัพท์ไว้ เธอชอบการแสดงมากจริงๆ เธอชอบเล่นบทบาทและสัมผัสชีวิตที่แตกต่างออกไปของบทบาทเหล่านั้น

ความรู้สึกเช่นนี้มันดีสุดๆไปเลย หลังจากที่เซี่ยอันหรานตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่ เธอก็ได้ยินข่าวว่าฉู่เสี่ยวเสี่ยวจะออกไปจากบ้านครอบครัวตระกูลเซี่ยหลังจบเทศกาลวันไหว้พระจันทร์ แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลต่ออารมณ์ของเธอในตอนนี้เลยแม้แต่น้อย

เธอยังคงสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงยีนส์เหมือนเดิม เซี่ยอันหรานมัดผมหางม้าอย่างเรียบง่ายแล้วเรียกรถแท็กซี่เพื่อไปที่บริษัทหวาอวี่

ทันทีที่เซี่ยอันหรานเดินเข้าประตูใหญ่ของบริษัทหวาอวี่ เธอก็เห็นหลายคนมองมาที่เธอ เซี่ยอันหรานสวยมาตั้งแต่เด็กและดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย แต่เธอไม่เคยดึงดูดความสนใจของผู้คนได้มากมายขนาดนี้มาก่อน

เซี่ยอันหรานอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเธอหรือเปล่า เธอจึงรีบยืนนิ่งและสัมผัสใบหน้าของตัวเองโดยที่ไม่รู้ว่ามีรอยเปื้อนบนเรือนร่างของเธอหรือไม่

เมื่อเซี่ยอันหรานหยุดนิ่งไปเช่นนี้ เธอก็ยิ่งตระหนักได้ว่าสายตาที่มองมาที่เธอนั้นแปลกขึ้นกว่าเดิม

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” เซี่ยอันหรานอดไม่ได้ที่จะเช็ดไปที่ใบหน้าพร้อมกับพึมพำเบา ๆ “หน้าฉันเปื้อนเหรอ?”

“เป็นเพราะคุณกำลังขวางทางผม” มีน้ำเสียงทุ้มโทนต่ำที่เยือกเย็นดังขึ้นจากด้านหลังของเซี่ยอันหราน

เซี่ยอันหรานรีบหันหน้ามองไปตามต้นเสียง ทันใดนั้นเซี่ยอันหรานก็ตกตะลึงขึ้นมาทันที เธอเคยเห็นผู้ชายที่หล่อเหลาและหญิงสาวที่สวยงามมามากมายและพี่ชายของเธอเองก็เป็นผู้ชายที่หล่อเหลาเกินต้านในสายตาของคนจำนวนมาก

แต่เซี่ยอันหรานไม่เคยเห็นผู้ชายที่เพอร์เฟคเช่นนี้มาก่อน ชายคนนี้อายุประมาณยี่สิบหกยี่สิบเจ็ด สวมชุดสีดำทั้งตัว รูปร่างผอมสูง หน้าตาหล่อเหลา โครงร่างอวัยวะรับสัมผัสทั้งห้ามีลักษณะคุณสมบัติที่กำหนดไว้อย่างชัดเจน ดวงตาเฉียบคม นัยน์ตาสีดำลึกและริมฝีปากบางดูค่อนข้างแหลมคม

เย็นชา! หล่อเหลา! มีแรงดึงดูดที่ร้ายแรงปางตาย!

นี้เป็นความประทับใจแรกของเซี่ยอันหรานที่เห็นชายคนนี้

"คุณกำลังขวางทางผมอยู่!" ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มโทนต่ำที่เยือกเย็นซ้ำอีกครั้ง

เซี่ยอันหรานพึ่งดึงสติกลับมาก็พบว่าเธอกำลังยืนบังประตูอยู่ ทำให้หนุ่มหล่อคนนี้ไม่สามารถเข้าไปได้ เซี่ยอันหรานรีบขยับไปด้านข้างเพื่อหลบทางให้ ชายคนนั้นเม้มมุมปากของเขาโดยไม่ได้มองไปที่เซี่ยอันหรานเลยแม้แต่น้อยและเดินเข้าไปในบริษัทพร้อมกับคนอื่นๆทันที

เซี่ยอันหรานกำลังคิดว่าชายคนนี้เป็นใคร เธอก็ได้ยินเจ้าหน้าที่ของบริษัทวงการบันเทิงหวาอวี่เรียกบุคคลนั้นว่า "ประธาน"

เซี่ยอันหรานเข้าใจทันทีว่าชายที่หล่อเหลาและดูไม่ธรรมดาคนนี้เป็นใคร เขาน่าจะเป็นโม่เซ่าเหยียนประธานบริษัทหวาอวี่ ในชาติที่แล้วเซี่ยอันหรานเคยได้ยินแค่ชื่อเสียงเลื่องลือของโม่เซ่าเหยียนเท่านั้น ในคำเลื่องลือโม่เซ่าเหยียนนั้นหล่อเหลาและมีอิทธิพลมหาศาล บริษัทหวาอวี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของธุรกิจของเขา เขาเป็นหนุ่มหล่อและรวยอันดับต้นๆในเมืองT แต่ไม่เคยได้ยินว่าเขาเคยมีแฟนมาก่อน แม้แต่เรื่องอื้อฉาวก็ไม่มีเลยด้วยซ้ำ เขาเป็นคนที่เย็นชามากและยังถูกสื่อขนานนามว่าเป็น "ภูเขาน้ำแข็งหมื่นปี" อีกด้วย

เซี่ยจวินพ่อของเซี่ยอันหรานพูดถึงโม่เซ่าเหยียนเป็นครั้งคราว ซึ่งต้องการจะสื่อความหมายว่าต้องคอยระมัดระวังไว้ เซี่ยอันหรานเองก็ไม่รู้จะประมาณการต่ออิทธิพลของโม่เซ่าเหยียนอย่างไร รู้เพียงแค่ว่าโม่เซ่าเหยียนสามารถบดขยี้ครอบครัวตระกูลเซี่ยของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย