ขอสายลมพารักคืนใจเธอ - บทที่ 47 หน้าที่
อาธิปไม่ได้ตอบคำถามของเฉียวจิ่นเหยน และก็มองมาที่ฉันบอกว่า “เธอเอาเอกสารพวกนี้ไปดูก่อน ถ้ามีปัญหาอะไรก็มากาเฉินยี่”
ฉันรับเอกสารมา และก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ก็มีความกังวลเหมือนที่เฉียวจิ่นเหยนพูด ฉันเลยบอกว่า “คุณอาธิปคะ แต่ก่อนฉันจะดูแลส่วนงานก่อสร้างเป็นหลัก ฮัวยูเป็นบริษัททำเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์ และอีกอย่าง ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่เคยสัมผัสกับส่วนงานออดิทมาก่อน งานส่วนนี้เฉินยี่เป็นคนรับผิดชอบมาตลอด ฉันว่าให้เฉินยี่ดูแลต่อจะดีกว่านะคะ”
อาธิปกวาดสายตามาทางฉัน ขมวดคิ้วตาและบอกว่า “คุณดารัณคงเข้าใจหน้าที่ของตัวเองดีนะครับ”
ฉันตะลึงใจ มองหน้าเขาแล้วพยักหน้า ฉันบอกว่า “ฉันเข้าใจ แต่……”
“ไม่มีแต่ ในเมื่อเธอมาเป็นผู้จัดการในตำแหน่งนี้แล้ว และก็เป็นหุ้นส่วนสำรองของบริษัทด้วย เธอมีหน้าที่ไปทำความเข้าใจกับงานทุกส่วนของบริษัท”
พูดจบ เขาก็มองไปที่เฉียวจิ่นเหยนและมอบหมายงานให้เขาต่อ
ฉันถือเอกสารไว้ในมือ และก็รู้ว่างานนี้ฉันเกี่ยงไม่ได้ งานที่มอบหมายมาให้ฉันครั้งนี้ ไม่ใช่เรื่องง่าย
กลับมาถึงออฟฟิศตัวเอง ฉันก็ตามหานซางมา สั่งให้เธอไปมอบหมายงานให้ลูกน้องช่วงนี้คอยติดตามความคืบหน้าทางตลาดของฮัวยูไว้ คิดว่าอีกไม่กี่วัน งานเราก็เริ่มยุ่งขึ้นแน่นอน
แต่เรื่องงานออดิทของบริษัท ฉันไม่เช็คกับฝ่ายบัญชี ไม่เช็คไม่รู้ พอไปเช็คแล้วจะตกใจ ตอนนี้งานออดิทของบริษัทก็เริ่มงานกันแล้ว
หัวหน้าฝ่ายบัญชีนำบัญชีทั้งหมดของบริษัทส่งมาให้ฉัน และบอกว่า “คุณดารัณเช็คดูนะครับ บัญชีของบริษัทอยู่นี่หมดแล้วครับ ปีนี้มีบริษัทของคุณเฉียวเพิ่มเข้ามาด้วย งานค่อยข้างจะหนัก และปีนี้ท่านอาธิปก็ว่าจะเปลี่นมาใช้ซิ่นต้าย”
ฉันเปิดอ่านบัญชีไป และก็พยักหน้า เริ่มปวดหัว ฉันบอกว่า “ได้ค่ะ เดี๋ยวจะอ่านบัญชีก่อนค่ะ แล้วก็ รบกวนรวบรวมข้อมูลของปีที่ผ่าน ๆ มาของไอซีมาให้หน่อยค่ะ”
“ครับ”
สั่งงานเรียบร้อยแล้ว ฉันก็หอบเอกสารกลับไปที่ออฟฟิศ หานซางเข้ามาเห็นฉันกำลังสู้กับบัญชีพวกนี้อยู่ เธอก็บอกฉันว่า “คุณดารัณคะ เมื่อกี้ประธานของไอซี คุณหลินทาวโทรมาว่าจะนัดพบคุณดารัณหน่อยค่ะ”
เรื่องนี้เกี่ยวกับเงินทั้งนั้น ถ้าบริษัทเราไม่ต่อสัญญากับไอซี เขาคงต้องเสียรายได้ไปหลายล้าน ก็มิน่าเขารีบร้อนจะมาพบฉันขนาดนี้ แต่ในเมื่ออาธิปไม่อยากต่อสัญญากับเขา ก็แปลว่าในนี้น่าจะมีอะไรแน่ ๆ ฉันไม่อยากคุยอะไรกับหลินทาวมาก
ฉันมองหน้าหานซาง และบอกว่า “เธอไปบอกเขาว่าฉันไม่ว่าง แล้วก็ไปติดต่อประธานของซิ่นต้ายให้หน่อย บอกว่าฉันขอพบ แล้วก็ไปหาข้อมูลของบริษัทที่ใช้บริการของซินต้ายในสองสามปีนี้มาให้ฉันหน่อย”
“รับทราบค่ะ” หานซางออกไปแล้ว ฉันก็ก้มหัวลุยกับบัญชีพวกนี้ต่อ
ฉันนั่งอ่านบัญชีพวกนี้จนถึงตอนเย็น ปวดเมื่อยไปทั้งตัว ฉันก็ลุกขึ้นมาเดินออกไปจากออฟฟิศ ออกมาเห็นเขาเลิกงานกันหมดแล้ว
ฉันก็เลยไปชงกาแฟมา แล้วกลับไปที่ออฟฟิศและก็ว่าจะสั่งอาหารมากินที่ออฟฟิศ คืนนี้ต้องทำงานดึก
“ยังไม่กลับอีกเหรอครับ” อยู่ ๆ หน้าห้องก็มีเสียงทักมา ฉันตกใจ เงยหน้าขึ้นมาดูเห็นเป็นคุณกวิน
ฉันก็ยิ้มให้เขาแล้วบอกว่า “คุณกวินก็ยังไม่ได้กลับนิ”
เขายิ้ม ๆ และยื่อกล่องห่อกับข้าวในมือเขามาให้ฉัน และบอกว่า “นี่คือน้ำซุปที่เชฟหลิวทำมาให้ มีประโยชน์ต่อสุขภาพ”
ฉันตะลึงใจ แล้วก็บอกเขาว่า “ขอบคุณนะคะ”
เราสองคนก็ไม่มีอะไรจะคุยกัน ฉันคิกว่าเขาเอาอาหารให้ฉันแล้วก็จะไป แต่ไม่คิดว่าเขายังยืนอยู่ ทันใดนั้นฉันไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับเขา ก็เลยเงียบไว้
“งานออดิทของปีนี้อาธิปมอบมาให้เธอทำเหรอครับ” เขาหาที่นั่งนั่งลง แล้วก็มองฉันและถามขึ้นมา