ขอสายลมพารักคืนใจเธอ - บทที่ 40 สองคนนี้รู้จักกันได้อย่างไร

　　เพราะฉันคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าเป็นใคร ฉันเลยเดาว่าเป็นลูกของเพื่อนบ้าน เลยไม่ได้ไปคิดอะไรอีกมากมาย แล้วก็พลิกดูต่อ

รูปถ่ายหลังจากนั้นเป็นรูปถ่ายสมัยนักเรียนของอาธิป อาก๋งเป็นคนละเอียดมาก ทุกช่วงเวลาที่สำคัญในชีวิตของอาธิป อาก๋งได้ถ่ายรูปบันทึกไว้หมด

พลิกดูไปถึงตอนท้าย ๆ ฉันเห็นมีรูปถ่ายหนึ่งใบ ดูเหมือนเพิ่มถ่ายมาได้ไม่กี่ปี ในรูปมีนัชชา คุณกวิน และก็เฉียวจิ่นเหยน แต่ในรูปยังมีอีกคนนึง

เป็นหนุ่มชายคนนึงที่มีหน้าตาหล่อ ๆ ดูสดใสร่าเริง ทุกคนในรูปหน้าตาดี ๆ ทั้งนั้น แต่หนุ่มชายคนนี้ดูสีหน้าซีด ๆ โทรม ๆ เหมือนเป็นคนป่วย เนื่องด้วยฉันไม่รู้จักเขา เลยไม่ได้ไปศึกษาอะไรมาก

ตำแหน่งตรงกลางของหนุ่มชายสี่คน มีสาวคนหนึ่ง ซึ่งฉันก็รู้จัก ก็คือนัชชา ตอนนั้นนัชชายังดูใส ๆ เป็นเด็กน่ารัก ๆ

ดูก็รู้เลยว่าเป็น “เจ้าหญิง” สุดที่รักในครอบครัว มีความสุขเหลือเกิน น่าอิจฉาจริง ๆ

ดูรูปถ่ายจบ ฉันรู้สึกอึดอัดใจนิดหน่อย นัชชากับอาธิปมีความทรงจำกันเยอะแยะ ฉันรู้จักอาธิปมาก็แค่สองปี

ตอนนี้ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่ายายฉันป่วย และหมดหนทางจริง ๆ ยายถึงจะพาฉันมาหาอาก๋งฟู่ แล้วฉันถึงจะได้แต่งงานกับอาธิป

จะว่าไปแล้ว ที่ฉันแต่งงานกับอาธิปได้ ก็เพราะอิทธิพลของอาก๋งกับยาย อาธิปไม่ได้รักฉัน ก็เป็นเรื่องจริง

เรื่องราวผ่านไปนานมากแล้ว ฉันยังไม่เคยได้คิดดูเลยว่าทำไมยายรู้จักกับอาก๋งด้วย ตามหลักแล้ว บ้านตระกุลฟู่เป็นผู้มีอิทธิพล และอยู่ชนชั้นที่สูง ยายเป็นแค่หญิงชราบ้านนอก สองคนนี้มารู้จักกันได้อย่างไร

พอคิดไปเยอะ ฉันก็เริ่มเหม่อลอย

และฉันก็เผลอนั่งอยู่ในห้องอ่านหนังสือของอาธิปจนหัวค่ำ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะท้องด้วยหรือเปล่า ฉันไม่กินอะไรเลยทั้งวัน แต่ก็ไม่รู้สึกหิว ก็แค่รู้สึกว่าเหมือกระเพาะไม่ค่อยสบาย

ฉันก็ลงไปข้างล่างจะหาอะไรกิน โชคดีที่ก่อนหน้านี้ หานซางซื้อกับข้าวมาตุนไว้ให้ฉันเยอะพอสมควร ฉันเลยไปรื้อในตู้เย็น เห็นมีแตงกวา ฉันก็ขี้เกียจทำกับข้าวอีกแล้ว เลยล้างแตงกวามากินเป็นข้าวเย็นไปเลย

ตอนลงมาฉันไม่ได้สังเกตว่าอาธิปกลับมาแล้ว จนฉันล้างแตงกวาเสร็จ เดินออกมาถึงจะรู้ว่ามีคนนั่งอยู่ในห้องรับรองแขก

เขากลับมาตั้งแต่เมื่อไร

พอได้ยินเสียง เขาก็หันหน้ามา สายตาก็ตกอยู่ที่แตงกวาในมือฉัน และก็ขมวดคิ้วตาอย่างหนัก พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “เธอเอาแตงกวามาทำไร”

ฉันตะลึงใจ ก็แน่นอนยู่แล้วนิ ฉันบอกว่า “กินสิคะ” แตงกวานอกจากเอามากินแล้วยังจะทำอะไรได้อีกล่ะ

อาธิปขำ และบอกว่า “กินของฉันยังไม่อิ่มอีกเหรอ ถึงต้องเอาแตงกวามาช่วยอ่ะ”

คืออะไรวะ???

ฉันตามเขาไม่ทัน เอาแตงกวามาช่วยอะไรของเขาวะ

เห็นเขาลุกขึ้นมา และเดินมาหาฉัน อารมณ์เปลี่ยนอยู่เรื่อย ฉันไม่เข้าใจว่าเป็นอะไรของเขาจริง ๆ ฉันเลยยกแตงกวาในมือขึ้นมา และมองหน้าเขา ถามเขาว่า “คุณจะเอาไหมคะ “ เมื่อกี้ฉันล้างเผื่อไว้สองอัน

สายตาของอาธิปเริ่มลึกล้ำขึ้น “ไม่ต้อง” ในขณะที่พูดปฏิเสธ ก็รับแตงกวาในมือฉันไปด้วย แล้วทิ้งไปข้าง ๆ ฝ่ามือใหญ่ ๆ ข้างนึงของเขาก็จับเอวฉันไว้ และอีกข้างหนึ่งก็ใช้นิ้วมือเตะฝีปากฉัน

ถึงฉันจะโง่ขนาดไหน ก็ต้องรู้แล้วว่าตอนนี้เขาจะทำอะไร ในจิตใต้สำนึกของฉันอยากจะหลบเขา แต่เขากอดฉันไว้อย่างแน่น ๆ เสียงทุ้มต่ำและแหบ ๆ บอกว่า “หลายวันแล้ว น่าจะเอาได้แล้วมั้ง”

อะไรของเขาก็ไม่รู้

“อา…..อืมม” เขาปิดปากฉันไว้ ฉันยกมือขึ้นมา จะผลักเขาออกไป แต่ผู้ชายย่อมแข็งแรงก่าผู้หญิงอยู่แล้ว ฉันสู้เขาไม่ได้หรอก

บรรยากาศในห้องชุ่มฉ่ำ ฉันตกใจทำตาโต เขา……

“อาธิป อย่า…..อ๊ะ…..”