ขอสายลมพารักคืนใจเธอ - บทที่ 33 พาแกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง
“นั่งคิดอะไรอยู่ เครียดไม่ใช่เหรอ ไป เดี๋ยวพาแกไปที่สนุก ๆ ที่หนึ่ง” น้ำทิพย์แตะบ่าฉันและพูดขึ้นมา เล่นบ้า ๆ อะไรของเธอไม่รู้ เธอจับมือฉันและก็ดึงฉันวิ่งออกไปจากผับ
ฉันก็เดินตามเธอออกมาจากผับ งงกับเธอจริง ๆ “จะไปไหนเหรอ”
“เอาน่ะ ไปถึงแกก็รู้เอง”
ถนนเส้นนี้มีร้านผับเต็มไปตลอดแนว ทีแรกฉันคิดว่าเธอจะพาฉันออกมาเดินเล่น ก็บ่นเธอว่า “แกไม่เฝ้าผับไว้ พาฉันออกมาเดินเล่น แกไม่เบื่อเหรอ”
“แกพูดอะไรของแกเนี่ย” เธอชี้ไปผับหรูหราข้างหน้าและบอกว่า “ผับฉันมีคนเฝ้าอยู่ แกเหงาไม่ใช่เหรอ ฉันจะพาแกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง”
นอกจากผับของน้ำทิพย์แล้ว ฉันไม่ค่อยได้ไปผับอื่นเลย ตอนนี้เธอก็ดึงฉันมาผัดหรูหราร้านหนึ่ง พอเดินเข้าไปในผับ ก็ได้ยินเสียงตุ้บตั้บ ดังจนหูจะหนวก
น้ำทิพย์คุ้นเคยกับร้านนี้มาก เข้าไปแล้วก็หาที่นั่งเด่น ๆ บนชั้นสอง แล้วก็ตามผู้จัดการของร้านมา บอกว่า “จัดหนุ่มหล่อ ๆ มาให้สองคนค่ะ”
ดูท่าทางเธอ ผู้จัดการร้านก็รับพยักหน้าแล้วบอกว่า “ได้เลยครับ ผมจะพาคุณผู้หญิงสองท่านไปเลือกเดี๋ยวนี้เลยครับ”
ฉันมองหน้าน้ำทิพย์ ถามเธอว่า “เอามาทำไมอ่ะแก”
“เอ้า ก็เอามาเล่นเป็นเพื่อนสิจ๊ะ”เธอพูดมาแบบธรรมชาติมาก และวางแก้วน้ำผลไม้ไว้หน้าฉัน บอกว่า “จะให้แกดูว่าผู้ชายข้างนอกเป็นยังไงบ้าง ใคร ๆ ก็จะมีฝีมือดีกว่าอาธิป อ่อนโยนเอาใจเธอมากกว่าอาธิปไม่รู้เท่าไร อย่ามั่วแต่หวงอาธิปคนเดียว เธอต้องกล้าแสดงอารมณ์ของตัวเองให้เขาได้รู้ด้วย”
ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไร ผู้จัดการคนเมื่อกี้ก็พานายแบบมาสิบกว่าคน ฉันอึ้งตกใจไปหมด
“เลือกคนนึง สเปคไหนก็มีให้เลือกได้หมด แกชอบแบบนักธุรกิจไม่ใช่หรือ เนี่ย ดูผู้ชายคนที่ใส่สูทนั่นดิ หน้าตาและบุคลิกก็ไม่แพ้อาธิปของแกนะ” น้ำทิพย์พูดไป แล้วก็เลือกนายแบบที่ดูเด็ก ๆ หน่อยให้ตัวเอง
นายแบบคนนั้นก็ดูเป็นมืออาชีพมาก เดินมาข้างตัวน้ำทิพย์ เสิร์ฟเหล้าให้น้ำทิพย์อย่างละเอียดอ่อน และจับมือน้ำทิพย์อย่างสนิทสนม น้ำทิพย์ก็ไม่ปฏิเสธ แถมยังเอียงตัวไปที่อกนายแบบอีก
ฉันตกใจจนจะหัวใจวาย อีนี่คงจะมากันบ่อยมาก
ถึงว่าทำไมมันไม่หาแฟนสักที
“มองเราทำไมอ่ะ แกรีบจองคนนึงสิ” น้ำทิพย์จี้ฉันให้เลือกนายแบบ
ฉันไม่รู้จะพูดยังไงจริง ๆ ก็หัวเราะและบอกเธอว่า “ฉัน…ไม่เอาค่ะ”
เธอเหลือบตามองบน แล้วก็ชี้ไปที่ผู้ชายคนใส่สูท และบอกเขาว่า “คุณแล้วกัน”
เลือกเสร็จ นายแบบคนอื่น ๆ ก็ไปกัน ผู้ชายใส่สูทก็มานั่งข้าง ๆ ฉัน ฉันรู้สึกอึดอัดมาก น้ำทิพย์ก็พาเด็กนายแบบไปเล่นอะไรสนุก ๆ กัน
เหลือแต่ฉันกับผู้ชายใส่สูท ฉันมองหน้าเขา แล้วบอกว่า “เออ…ฉันไม่ได้…..”
“คุณผู้หญิงไม่ต้องอธิบายหรอกครับ ผมเข้าใจ” เขามองหน้าฉัน ยิ้มแย้ม และพูดต่อว่า “มาครั้งแรกก็จะเป็นแบบนี้อ่ะครับ มาหลาย ๆ ครั้งก็จะชินไปเองครับ”
ฉัน…..
ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วจริง ๆ
“ปกติคุณผู้หญิงชอบเล่นอะไรบ้างครับ” เขาก็อัธยาศัยดี ชวนฉันคุยอยู่เรื่อย
ฉันก็ยิ้ม ๆ และบอกว่า “อ่านหนังสือค่ะ”
“คนอ่านหนังสือจะทำให้คนดูดี ถึงว่าคุณผู้หญิงดูมีเสน่ห์พิเศษจริง ๆ “
ฉันไม่รู้จะคุยกับเขายังไง เลยบอกเขาว่า “เดี๋ยวฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
แล้วฉันก็เดินหาห้องน้ำวนไปวนมาตั้งนาน ก็หาไม่เจอห้องน้ำ แต่กลับเจอคนรู้จัก
นัชชากับเฉียวจิ่นเหยน
เขาสองคนเดินมาด้วยกัน และมาเจอกันตรงทางเดินแคบ ๆ ตรงนี้ ฉันจะหลบเขาก็หลบไม่ทัน
พอเห็นฉัน นัชชาหน้าบึ้งขึ้นมาทันที และถามเฉียวจิ่นเหยนว่า “เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ”
เฉียวจิ่นเหยนก็ตกใจเหมือนกัน ส่ายหัวเล็กน้อยว่า “ตอนที่พวกเราอยู่สวนยาสมุนไพร พี่อาธิปให้เขากลับบ้านไปแล้วนะ ไม่ได้ให้เขาตามมา”