ขอสายลมพารักคืนใจเธอ - บทที่ 19 ฉันยอมหย่า
หานซางทำงานกับฉันมาสองปีแล้ว เรื่องราวระหว่างฉันกับอาธิป เธอก็มีความรู้เพียงพอ พอได้ยินฉันพูดแบบนี้ เธอขมวดคิ้วตา และพูดว่า “คุณดารัณจะหย่ากับคุณอาธิปจริง ๆ เหรอคะ เช่นนั้น คุณดารัณจะไม่ทำให้ท่านก๋งผิดหวังเหรอคะ”
“และอีกอย่าง ถ้าคุณดารัณหย่ากับคุณอาธิปตอนนี้ หุ้นที่ท่างก๋งโอนมาให้คุณดารัณก็ต้องถูกยึดคืน ไม่คุ้มเลยนะคะ”
ฉันเข้าใจที่หานซางกังวล ฉันดูนาฬิกาเห็นใกล้ถึงเวลานัดกับคุณกวินแล้ว ฉันก็ไม่ได้คุยอะไรกับเธอมาก แค่บอกเธอว่า “ฉันมีแผนของฉัน เธอรีบไปเอามาให้ฉันก็แล้วกัน ฉันยังมีธุระต้องออกไปทำ”
เห็นฉันไม่ได้กังวลกับสิ่งที่เธอพูด เธอก็เดินออกไปแบบเครียดแทนฉัน
ฉันเก็บกระเป๋า แล้วหยิบกุญแจรถ ก็เดินออกไปรอหานซางหน้าลิฟท์ ดีที่เธอก็รีบไปรีบมา รอแค่สักครู่เดียวเธอก็เอาของมาให้ฉันแล้ว
เธอยื่นซองเอกสารให้ฉัน เธอก็ยังติดใจกับเรื่องนี้อีก และย้ำกับฉันอีกทีว่า “คุณดารัณคะ หนูว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาเซ็นหย่านะคะ คุณดารัณ…….”
“พอเถอะ” ฉันไม่ให้เธอพูดต่อ แล้วก็เดินเข้าลิฟท์ มองเธอแล้วบอกเธอว่า “ตั้งใจทำงาน ฉันมีแผนของฉันเองน่ะ”
เห็นเธอยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ประตูลิฟท์ปิดเข้าพอดี
ลงมาถึงลานจอดรถ ฉันก็ขึ้นรถสตาร์จรถ ไปที่ที่นัดกับคุณกวินไว้เลย
ครัวหนานวานเป็นร้านอาหารจีน ตกแต่งแบบสไตล์สถาปัตยกรรมจีน ประณีตและสง่างาม แต่ะละเมนูก็ทำได้สวยงามมาก เนื่องด้วยเป็นร้านที่หรูหรา ค่าใช้จ่ายแพง ที่ร้านก็เลยเงียบสงบ ลูกค้าของร้านส่วนใหญ่เป็นพวกคนรวยทั้งนั้น
เนื่องจากว่าฉันได้จองโต๊ะไว้ล่วงหน้าแล้ว พอฉันเดินเข้าร้านแล้วฉันก็มุ่งไปโต๊ะที่จองไว้เลย แต่ฉันคาดไม่ถึงว่าคุณกวินจะมาถึงก่อนฉันอีก
คุณกวินแต่งตัวมาสบาย ๆ ในวันธรรมดา ดูสะอาดสะอ้าน นั่งอยู่ริมกระจกอย่างสง่างาม นิ้วมือที่ยาวและเรียวเคาะโต๊ะเบา ๆ โดยไม่เป็นจังหวะ ดูชิล ๆ
“ขอโทษนะคะที่มาสาย” ฉันนั่งไปตรงกันข้ามกับเขา และกล่าวขอโทษกับเขา แล้วก็เรียกเด็กเสิร์ฟมาสั่งอาหาร
ทีแรกเขามองนอกหน้าต่างใจลอยไปไกล พอได้ยินมีคนทักเข้า ก็เลยหันหน้ามา เห็นฉันแล้วก็ยิ้มให้ฉัน และพูดว่า “มีสาวสวยเลี้ยงข้าว จะมาสายได้ไง”
ยากที่จะเห็นเขายิ้ม ฉันยื่นเมนูให้เขา ยิ้มแล้วบอกว่า “เคยมีคนบอกคุณไหมคะว่า เวลาคุณยิ้มเนี่ย ดูอ่อนโยนและนักรักมาก”
เขายักคิ้ว ไม่ได้รับเมนู กลับส่งสายตาบอกให้ฉันสั่งอาหาร เขาหลิ่วดวงตากวนอู(คือลักษณะดวงตาที่ตรงหัวตาโค้งลง หางตาแหลมชี้ ควงตาใสเป็นประกาย)ของเขาลง มองหน้าฉันและพูดว่า “คุณเป็นคนแรกที่บอก”
ฉันยิ้มอย่างเดียว ไม่ได้คุยเรื่องนี้ต่อกับเขา ฉันสั่งอาหารไปไม่กี่อย่าง พยายามสั่งเป็นอาหารที่เขาชอบกิน
ฉันคืนเมนูให้เด็กเสิร์ฟไป ยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบน้ำ เห็นเขามั่วแต่ยิ้มและมองหน้าฉัน ไม่พูดไม่จา
ฉันรู้สึกแปลก ๆ จึงวางแก้วน้ำลง และถามเขาว่า “หน้าฉันติดอะไรเหรอคะ”
เขาขยับมุมปาก ยิ้มขึ้น ดูออกได้ว่าวันนี้เขาอารมณ์ดีมาก “ออกมาทานข้าวกับแฟนของเพื่อนเป็นครั้งแรก รู้สึก….”
เขาหยุดพูด รอยยิ้มของเขาหายไป และพูดต่อว่า “รู้สึกไม่เลว”
นำนวนกล่าวไว้ว่า สิ่งของจะจัดเป็นหมวดหมู่ มนุษย์จะแบ่งแยกตาประเภทนิสัย คนที่อยู่กับคนเย็นชาแบบอาธิป ก็จะไม่ใช่จะธรรมดาเหมือนกันนั่นแหละ
ฉันไม่ได้ไปคิดอะไรกับที่เขาพูด ก็ไม่อยากไปศึกษาว่าความหมายของเขาคืออะไร ฉันก็เข้าประเด็นของฉันเลย ฉันกล่าวว่า “ ถ้าฉันมีเรื่องจะขอความช่วยเหลือกับคุณกวิน คุณกวินจะช่วยฉันได้ไหมคะ”
เขาขมวดคิ้วตา พิงตัวที่เรียวยาวไปกับเก้าอี้ มองหน้าฉันและถามว่า “เรื่องอะไร”
“ยาจีนที่ใช้บำรุงร่างกายของผู้หญิงหลังทำแท้งค่ะ”
เขาขมวดคิ้วตาอีก “แค่นี้เหรอ”
ฉันพยักหน้า “ได้ยินเขาลือกันมานานว่า คุณหมอกวินเป็นผู้มีพรสวรรค์ในวงการแพทย์แผนจีน ฉันเลยอยากจะขอสูตยาบำรุงร่างกายหลังทำแท้งอ่ะค่ะ ไม่ทราบว่าคุณกวินจะช่วยฉันได้ไหมคะ”