นิยายกำเนิดใหม่สาวนักเรียนเซียนธุรกิจ Chapter 249 250: รักษานายท่านจาง,พนันหินในเมืองเถิง

Chapter 249: รักษานายท่านจาง

“เป็นเรื่องปกติค่ะมันเกิดจากเลือดคั่งฉันยังไม่แน่ใจว่าจะสามารถรักษาให้หายขาดได้แต่มั่นใจว่าสามารถช่วยให้ท่านมีสุขภาพที่ดีขึ้นได้ทำไมเราไม่ลองหลังจากไปถึงร้านของท่านล่ะคะ?”กู้หนิงไม่ได้บอกเขาตรงๆว่าเธอสามารถรักษาโรคของเขาได้แม้ว่าเธอจะทำได้จริงๆเธอก็ไม่ต้องการโอ้อวดตัวเอง

“ได้ๆ”นายท่านจางตอบแม้ว่ากู้หนิงจะไม่ได้ให้คำตอบยืนยันแก่เขาแต่เขาเชื่อว่าเธอทำได้

จางฮานหยินไม่กล้าตั้งคำถามถึงความสามารถของกูหนิงหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นแต่เธอก็ยังมีข้อสงสัย

เมืองเถิงเป็นเพียงเมืองเล็กๆแต่ได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี

เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปว่าหยกมีอยู่มากมายในพม่าและจังหวัดYมีพรมแดนติดกับพม่าดังนั้นจึงเป็นสถานที่ยอดนิยมสำหรับการค้าหยกในขณะเดียวกันเมืองเถิงก็มีตลาดการพนันหินที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัด Y ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมกู้หนิงจึงบินไปเมืองเถิง

นอกจากนี้ยังมีเศรษฐีชาวต่างชาติหลายคนในเมืองเถิงและนักธุรกิจค้าอัญมณีจำนวนมากจากทั่วทุกมุมโลกพวกเขาตั้งสำนักงานที่นี่เพื่อซื้อหยกดิบคุณภาพสูงสำหรับบริษัทของตัวเอง

ตลาดค้าของเก่าในเมืองเถิงก็มีชื่อเสียงเช่นเดียวกันดังนั้นกู้หนิงจึงคิดจะไปเยือนตลาดขายของเก่าด้วย

ครึ่งชั่วโมงต่อมาพวกกู้หนิงก็มาถึงถนนพนันหิน

เธอตะลึงกับภาพเบื้องหน้าเพราะสองข้างทางนั้นคึกคักมาก

ทุกคนไม่อยากเสียเวลาจึงพากันเดินไปยังร้านของตระกูลจางกู้หนิงจึงไม่ได้ใช้ตาทิพย์สำรวจหินที่อยู่ข้างทาง

เธอไม่มีความตั้งใจจะตัดหินวันนี้เพราะไม่อยากดึงดูดความสนใจจากผู้คนมากและเธอไม่รีบร้อนในการหาเงินทุนดังนั้นเธอจะทำการรักษานายท่านจางก่อนแล้วค่อยหารือเรื่องการร่วมมือทางธุรกิจอีกครั้งการร่วมมือกันมันจะสะดวกสำหรับเธอมากในการเปิดบริษัทจัดหาหยกหากมีตระกูลจางเป็นซัพพลายเออร์ให้กับเธอ

ส่วนเรื่องตัดหยกเธอกะว่าจะเปลี่ยนชุดแล้วค่อยกลับมาใหม่

ร้านของตระกูลจางตั้งอยู่ศูนย์กลางกินพื้นที่ขนาดใหญ่

โถงหลักขนาดห้าสิบตารางเมตรมีก้อนหินราคาถูกกองอยู่ในโถงหลักนอกจากนี้ยังมีห้องอื่นๆอีกสี่ห้องแต่ละห้องเก็บก้อนหินในระดับที่แตกต่างกันราคาก็แตกต่างกันไปตามระดับ

ผู้จัดการร้านเดินออกมาต้อนรับทันที่ที่นายท่านจางปรากฏตัวจากนั้นนายท่านจางก็แนะนำหนิงกับคนอื่นๆพลางเดินไปยังห้องรับรอง

กู้หนิงเริ่มนวดแขนนายท่านจางหลังจากที่พวกเขานั่งในห้องรับรอง

เมื่อพลังค่อยๆไหลเข้าสู่ร่างกายของนายท่านจางเขารู้สึกได้ถึงความเย็นสบายนาทีต่อมาก็รู้สึกโล่งใจอย่างมากและความเจ็บปวดที่ทรมานเขามาเนินนานก็ค่อยๆหายไปทีละน้อยทันใดนั้นเขารู้สึกเต็มไปด้วยพลังซึ่งทำให้เขามีความสุข

แม้ว่าเขาจะได้เห็นความสามารถพิเศษของกู้หนึ่งก่อนหน้านี้ในวันนี้แต่ก็ยังตกตะลึงที่ได้สัมผัสกับมันด้วยตัวเอง

กู้หนิงขยับขาของเขา

หลังจากนั้นไม่นานแขนขาทั้งสี่ของนายท่านจางก็ฟื้นตัว

เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วกู้หนิงก็ถอนมือกลับออกมา

สุขภาพของนายท่านจางดีกว่านายท่านถางชายชราที่กู้หนิงช่วยชีวิตที่สนามบินวันนี้ดังนั้นครั้งนี้เธอจึงไม่ได้ใช้พลังงานมาก

“ไม่น่าเชื่อ!” ตอนนี้นายท่านจางยิ่งกว่าตะลึง

“คุณปู่รู้สึกยังไงบ้างคะ?” จางฮานหยินถามด้วยความสงสัยใคร่รู้

นอกจากกู้หนิงแล้วคนอื่นๆเช่นจ้าวหยูเฟวงและบอดี้การ์ดสองคนล้วนมองเขาเพื่อรอฟังคำตอบ

“ปูไม่รู้สึกเจ็บหรืออ่อนแรงอีกแล้วตรงกันข้ามปู่รู้สึกถึงความแข็งแรงของตัวเอง!”นายท่านจางกล่าว

“จริงหรอคะ?น่าทึ่งจริงๆ!” จางฮานหยินพูดเสียงดัง

ทุกคนรู้สึกดีใจไปกับนายท่านจาง

“หนูกู้ขอบใจหนูมากนะ”นายท่านจางพูดกับกู้หนิง

“ด้วยความยินดีค่ะ” กู้หนิงกล่าว “ตอนนี้สุขภาพของท่านเกือบฟื้นคืนเต็มที่แล้วแต่ยังต้องออกกำลังกายเพิ่มด้วยนะคะ”

กู้หนิงไม่อยากทำให้พวกเขาตกใจดังนั้นเธอจึงปิดบังความจริงที่ว่าสุขภาพของเขาฟื้นเต็มที่แล้วตอนนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับนายท่านจางแล้วว่าจะรักษาสุขภาพของตัวเองและหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดโรคขึ้นซ้ำสองได้หรือเปล่า

“แน่นอนฉันจะออกกำลังกาย” นายท่านจางกล่าว

“หนูกู้ฉันไม่รู้จะขอบคุณหนูเท่าไหร่ถึงจะพอถ้าหนูเกิดปัญหาที่เมือง Y บอกฉันได้ทุกเมื่อถึงแม้ว่าตระกูลจางของเราจะไม่ได้มีอิทธิพลมากที่สุดในจังหวัด Y แต่พวกเราก็มีอำนาจพอสมควรที่นี่ตราบใดที่ฉันช่วยได้ฉันจะช่วยอย่างสุดความสามารถ!” นายท่านจางให้สัญญา

อิทธิพลของตระกูลจางยังมีจำกัดในเมือง Y แต่นายท่ายจางสามารถช่วยเหลือหนิงในพื้นที่ของเขา

นี่คือสิ่งที่กู้หนึ่งกำลังรอจากเขาอยู่

“ในเมื่อท่านเต็มใจช่วยเหลือฉันฉันจะทิ้งนามบัตรไว้ให้ฉันมาเมืองเถิงเพื่อพนันหินค่ะตอนนี้ฉันทำธุรกิจขายเครื่องประดับและในอนาคตมีแผนจะขยายสาขาดังนั้นจึงต้องการวัตถุดิบหินจำนวนมาก”

“มันเป็นเรื่องยากที่จะเลือกวัตถุดิบจากร้านค้าที่ละร้านในเมืองเถิงและฉันไม่มีเวลามากขนาดนั้นฉันต้องการซัพพลายที่มั่นคงในระยะยาวดังนั้นฉันจึงต้องการซื้อทีเดียวชุดใหญ่และฉันจะตัดหินแวเอาหยกกลับไปที่บริษัทด้วยเองฉันได้ยินคุณจ้าวคุยกับท่านตอนที่เราอยู่ที่สนามบินในเมือง Y และทราบว่าครอบครัวของท่านเป็นผู้จัดหาวัตถุดิบดังนั้นฉันอยากเป็นพันธมิตรทางการค้ากับท่านไม่ทราบว่าท่านมีความคิดเห็นเช่นไรคะ?” กู้หนิงพูดตรงๆไม่อ้อมค้อม

“แน่นอนฉันอยากทำงานร่วมกับหนู! วิน-วินทั้งสองฝ่าย” นายท่านจางระเบิดเสียงหัวเราะ

ใช่แล้วทั้งนายท่านจางและกู้หนิงต่างคนต่างได้ผลประโยชน์จากข้อตกลงนี้

“แต่ว่าการตัดเอาหยกออกมาจากหินมากมายหนูไม่กลัวว่าจะสูญเงินไปมากหรือ?”นายท่านจางถาม

แม้แต่จ้าวหยูเฟิงที่ทราบถึงความสามารถของกู้หนิงก็ยังอดเป็นห่วงเธอไม่ได้แต่กระนั้นก็ตื่นเต้นในคราวเดียวกันเขาอยากรู้ว่ากู้หนิงจะตัดได้หยกชนิดใด

“ไม่มีธุรกิจไหนไม่เสี่ยง!ฉันไม่กลัวค่ะ”กู้หนิงตอบอย่างมั่นใจ

“ดีฉันชอบความมั่นใจของหนูถ้าต้องการอะไรก็บอกได้เอาล่ะฉันจะพาหนูไปยังคลังเก็บของเพื่อเลือกหิน” นายท่านจางกล่าว

Chapter 250 พนันหินในเมืองเถิง

“ดีเลยค่ะคนของฉันจะมาพรุ่งนี้แล้วเราค่อยคุยกันเรื่องงานทีหลัง” หนิงกล่าว

กู้หนิงคิดว่าคงเป็นการดีกว่าถ้าเพิ่งเช่าถึงมาช่วยเธอดังนั้นเธอจึงตัดสินใจรอเขาดีกว่ามด

เธอไม่ห่วงว่าหินจะถูกเลือกไปจนหมดเพราะมันไม่ได้ขายง่ายขนาดนั้นและอีกอย่างเธอไม่มีความตั้งใจจะซื้อหินที่มีแต่หยกข้างในทั้งหมดแค่เธอมีตาทิพย์ช่วยก็ถือว่าเธอโกงมากแล้วเธอต้องเหลีอหินที่มีหยกให้คนอื่นบ้าง

กู้หนิงและนายท่านจางแลกเปลี่ยนเบอร์โทรกันก่อนออกไปเลือกหิน

กู้หนิงสังเกตเห็นว่านายท่านจางมีเรื่องต้องไปทำดังนั้นเธอจึงพูดว่า“ท่านคะถ้าท่านมีธุระต้องไปจัดการพวกเราไปเลือกหินกันเองได้ค่ะ”

“เอางั้นเหรอ?ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อนเลือกหินตามใจชอบได้เลยนะผู้จัดการของเราจะให้ส่วนลด 20%” นายท่านจางอยากรีบกลับบ้านไปบอกคนในครอบครัวว่าโรคของเขาถูกรักษาแล้วในเมื่อกู้หนึ่งไม่ว่าอะไรกลุ่มของนายท่านจางจึงออกจากร้านไป

ก่อนที่จะจากไปสายตาของจางฮานหยินเหลือบมองกู้หนิงตอนนี้เธอสงสัยกู้หนิงมากเพราะสิ่งที่กำหนิงทำทำให้ทุกคนตะลึงและประหลาดใจมาก

หลังจากที่นายท่านจางจากไปแล้วกู้หนิงและจ้าวหยูเฟิงก็เข็นรถเข็นไปยังกองหิน

กู้หนิงไม่ได้เดินไปยังห้องทั้งสี่ในตอนเริ่มต้นแต่เดินทัวร์ไปรอบๆห้องโถงใช้ตาทิพย์สแกนดูหินในห้องโถง

แม้ว่าจะเป็นระดับต่ำสุดแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีหยกอยู่ข้างในเลยภายในไม่กี่วินาที่กู้หนิงค้นพบหินสองก้อนที่มีหยกระดับสูงปานกลางและหยกระดับสูงอยู่ภายในก้อนแรกมีขนาดเท่าสองกำปั้นและอีกก้อนใหญ่เท่าลูกบาสเก็ตบอลในขณะที่ก้อนสุดท้ายมีขนาดเท่ากับสองฝ่ามือที่พับเข้าหากัน

นอกจากนี้ยังมีมรกตหลายชนิดแต่หนิงไม่สนใจ

กู้หนิงเดินไปรอบๆก่อนวางหินสามกอนในรถเข็นคนที่ยืนอยู่บริเวณนั้นคิดว่าเธอแค่เลือกหินเพื่อความสนุก

แต่จ้าวหยูเฟิงไม่คิดเช่นนั้นเขาคิดว่ากู้หนึ่งต้องมีเทคนิคเฉพาะตัวแต่กระนั้นความเร็วในการเลือกหินของเธอก็ยังทำให้เขาสับสนจนอดคิดไม่ได้ว่าเธอรู้การพนันหินแน่จริงหรือ?

“คุณคุณเลือกได้เร็วมากเลยครับ!”จ้าวหยูเฟิงถอนหายใจ

“ความรู้อาจเป็นประโยชน์แต่ฉันคิดว่าการตัดหยกก็ต้องอาศัยโชคเหมือนกันฉันกำลังเลือกหินโดยใช้โชคช่วยค่ะ!” กู้หนิงกล่าว

จ้าวหยูเฟิงเห็นด้วยแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญที่มีความรู้ยังตัดหยกออกมาไม่ค่อยได้หากพวกเขาสามารถมีความรู้ถูกต้อง100%หรือแม้แต่50%ตอนนี้พวกเขาคงจะเป็นมหาเศรษฐีไปแล้วยิ่งไปกว่านั้นคนส่วนใหญ่ไม่มีความมั่นใจแบบหนิงเธอไม่ลังเลที่จะซื้อมันตราบใดที่เธอชอบ

หลังจากนั้นกู้หนิงและจ้าวหยูเฟิงก็ไปที่ห้องด้านหลังพวกเขาเข้าไปในห้องDซึ่งเก็บหินระดับ D ก่อน

ใช้เวลาไม่นานกู้หนิงก็พบหินที่มีหยกอยู่ข้างในหลายก้อนแต่พวกมันขนาดไม่ใหญ่ขนาดใหญ่ที่สุดแค่ครึ่งลูกบอลเท่านั้นเองและก้อนที่เล็กที่สุดใหญ่แค่หนึ่งกำปั้นมูลค่าไม่มาก

มีก้อนหินเพียงไม่กี่ก้อนที่มีหยกระดับสูงปานกลางและมีหินที่มีหยกระดับสูงอยู่ภายในนั้นน้อยมากการหาหยกระดับสูงนั้นหายากมากๆท่ามกลางหินนับพันๆก่อนหยกส่วนใหญ่ที่เจอจึงอยู่ในระดับปานกลาง

พวกเขาพากันไปที่ห้อง C และกู้หนิงก็ได้หยกระดับกลางมาแต่พวกมันล้วนมีขนาดเล็ก

วันนี้เธอไม่ได้วางแผนซื้อหินจำนวนมากดังนั้นเธอจึงไม่ไปที่ห้อง B และห้อง A

“คุณคุณช่วยผมดูหินพวกนี้ได้ไหมครับ?” จ้าวหยูเฟิงผลักรถเข็นมาตรงหน้ากู้หนิง

ถึงแม้ว่ากู้หนิงจะชี้แจงไปแล้วว่าเธออาศัยโชคช่วยเขายังเชื่อมั่นในความสามารถของเธอ

กู้หนิงไม่ทำให้เขาผิดหวังเธอแกล้งทำเป็นตรวจดูหินในรถเข็นของเขาอย่างจริงจัง

น่าเสียดายที่ไม่มีหยกสักก้อนอยู่ภายในก้อนหิน

“ฉันไม่คิดว่ามีหยกอยู่ข้างในหินพวกนี้ค่ะถ้าคุณเชื่อใจฉันฉันสามารถช่วยคุณหาหินที่มีหยกอยู่ข้างในได้แต่ถ้าไม่มีก็อย่าโทษกันนะคะ” กู้หนึ่งแบ่งปันน้ำใจให้จ้าวหยูเฟิงแต่ไม่ได้แบ่งปันให้มากมายอะไร

“จริงเหรอครับ?” จ้าวหยูเฟิงตื่นเต้นดีใจ “แน่นอนครับผมไม่มีทางโทษคุณแน่”

กู้หนิงมีน้ำใจช่วยเขาเขาจะโทษเธอได้ยังไงหินสามก้อนราคาประมาณแสนหยวนเขาจ่ายได้สบายๆอยู่แล้ว

จากนั้นกู้หนิงก็ช่วยเขาเลือกหินสามก้อนก้อนที่หนึ่งเป็นหินกลวงๆก่อนที่สองมีหยกระดับกลางค่อนไปทางต่ำอยู่ข้างในในขณะที่หินก้อนที่สามมีหยกระดับกลางค่อนไปทางสูง

ไม่ใช่ว่ากู้หนิงไม่เต็มใจช่วยเลือกหินที่มีหยกระดับสูงอยู่ข้างในแต่ถ้าทำอย่างนั้นจ้าวหยูเฟิงอาจสงสัยได้

“ไม่ว่าผลจะเป็นยังไงกรุณาอย่าให้คนอื่นทราบว่าฉันช่วยคุณเลือกนะคะ” กู้หนิงกล่าวเตือนจ้าวหยูเฟิง

“ครับไม่บอกแน่” จ้าวหยูเฟิงเข้าใจว่ากู้หนิงไม่อยากมีปัญหาเขาเข็นรถเข็นไปจ่ายเงินเขาจ่ายไปทั้งหมดหนึ่งแสนหกหมื่นหยวนหลังจากนั้นจ้าวหยูเฟิงก็ขอตัวไปตัดหินที่โซนตัดหิน

ที่โซนตัดหินมีคนกำลังตัดหินอยู่คนกว่าครึ่งของร้านมาออกันอยู่ที่โซนนี้โดยเฉพาะนักธุรกิจค้าอัญมณีพวกเขาล้วนอยากเห็นหยกที่ถูกตัดออกมา

หินก้อนแรกที่จ้าวหยูเฟิงเลือกออกมามีหยกระดับกลางค่อนไปทางต่ำเขากระสับกระส่ายเมื่อเขายื่นหินให้พนักงาน

เครื่องตัดหินเริ่มทำงานและชั้นหินนก็ค่อยๆถูกตัดออกที่ละนิดๆ

เมื่อพนักงานลงมือตัดครั้งที่สองชั้นสีเขียวก็เผยออกมา“ฉันเห็นสีเขียว!”

“มันคือหยก oil green!”

แม้ว่ามันจะเป็นเพียงหยกระดับกลางค่อนไปทางต่ำแต่จ้าวหยูเฟิงก็ยังคงรู้สึกตื่นเต้น

นาทีที่มีสีเขียวแสดงให้เห็นก็มีคนเสนอราคาแต่ถูกหยุดโดยจ้าวหยูเฟิงเพราะเขาจะเก็บมันไว้เอง

บรรดาคนที่ต้องการประมูลต่างผิดหวังไปตามๆกัน

พนักงานทำการตัดต่อไปครึ่งชั่วโมงต่อมาหยกประเภท oil green ขนาดเท่าครึ่งลูกบอลก็ถูกตัดออกมาเรียบร้อย

จ้าวหยูเฟิงตื่นเต้นมากจนอยากจะขอบคุณหนิงเดี๋ยวนี้แต่เธอบอกเขาให้เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับดังนั้นเขาจึงล้มเลิกความตั้งใจ