นิยาย กําเนิดใหม่สาวนักเรียนเซียนธุรกิจ REINC…

 

Chapter 245 246: บอสมีความรัก?, มุ่งหน้าสู่เมืองเถิง

 

พนักงานร้านเรียกกู้หนิงว่าคุณกู้เมื่อเธอปรากฏตัวในร้านกู้หนิงเป็นคนสั่งพวกเขาให้เรียกเธอแบบนั้นเอง

 

กู้หนิงส่งยิ้มให้พนักงานก่อนเดินตรงไปยังห้องทํางาน

 

“บอส ทําไมคุณไม่บอกผมว่าจะมา? ผมจะได้ไปรับ” โจวเจิ้งหงพูดขึ้นทันทีที่เห็นกู้หนิง

 

“หนูไม่ใช่เด็กค่ะ ดูแลตัวเองได้ ไม่อยากรบกวนลุง”กู้หนิงยิ้ม

 

ถึงแม้ว่าโจวเจิ้งหงจะไม่ได้คิดว่าเป็นการรบกวนเขาอย่างไรก็ตามเขาเชื่อฟังเธอ

 

“บัญชีของร้าน นี่ครับ” โจวเจิ้งหงยื่นบัญชีร้านให้กู้หนิงดู

 

กู้หนิงกวาดตามองผ่านๆ แต่เก็บรายละเอียดได้ทั้งหมด

 

ร้านของเธอทํากําไรมากมายนับแต่เปิดร้านวันแรก

หลังจากตรวจดูบัญชี อยู่ๆกู้หนิงก็นึกถึงเราผิงขึ้นมาและถามโจวเจิ้งหงว่า “ลุงโจวคะ ช่วงนี้เขาผิงเป็นไงบ้างคะ?”

 

พูดถึงเขาผิง โจวเจิ้งหงก็ดูเหมือนจะร่าเริงขึ้นมา “หลังจากที่เกิดเรื่องครั้งก่อน ผมซื้อตัวคนในบริษัทของเขาให้เปิดโปงเรื่องอื้อฉาว ว่าพวกเขาแอบเปลี่ยนหยกคุณภาพสูงเป็นหยกคุณภาพต่ําเพื่อหลอกลวงลูกค้า ตอนนี้ไม่มีใครอยากซื้อเครื่องประดับจากร้านของเขา ผมคิดว่าอีกไม่นานพวกเขาน่าจะใกล้ดร้านแล้ว”

 

“พวกเรายังไม่ได้ทําอะไรเลย เขาก็ล้มซะแล้ว” กู้หนิงอดหัวเราะเสียงดังไม่ได้ กู้หนิงยังไม่มีเวลาจัดการเชาผิงเขาก็แพ้ภัยตัวเองซะแล้วหลังจากที่โจวเจิ้งหงเปิดโปงความชั่วของเขา

 

ความซื่อสัตย์เป็นสิ่งสําคัญอันดับหนึ่งของการทําธุรกิจเชาผิงขึ้นชื่อลือชาเรื่องพฤติกรรมอันธพาล และยังแอบขายเครื่องประดับคุณภาพต่ําให้กับลูกค้าในราคาที่สูงอีกด้วย ถึงคราวที่เขาต้องพังพินาศแล้ว

 

“ช่วงนี้ลุงต้องระมัดระวังตัวให้มาก หากเขาผิงเกิดบ้าขึ้นมาบางทีเขาอาจจะกลับมาแก้แค้นลุงอีก บอกพนักงานของเราให้ระวังตัวด้วยนะคะ” กู้หนิงกล่าว

 

เธอไม่ได้กังวลเรื่องที่เขาผิงจะทําลายร้านของเธอ แต่เธอกลัวว่าเขาจะทําร้ายโจวเจิ้งหงและพนักงาน ไม่มีอะไรสําคัญกว่าชีวิตคน

 

“ได้ครับ”

 

หลังจากนั้นกู้หนิงก็กลับไปที่พักของเธอที่วอเตอร์บลูสกาย

 

ระหว่างทางอยู่ๆกู้หนิงก็นึกขึ้นมาได้ว่าเธอยังไม่ได้ตามว่าเกิดอะไรขึ้นกับลี่เจินเจิน

 

หลังจากที่เธอถึงวอเตอร์บลูสกาย กู้หนิงก็ไปยังที่พักของหยวนเงิน ทั้งหยวนเงินและหลินเหวินจงอยู่ข้างใน แต่ลี่เจินเจินและซูจึงไม่อยู่

 

แม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาหนึ่งทุ่ม แต่ก็มืดเร็วในฤดูหนาวกู้หนิงจึงเข้าไปในห้องนั่งเล่นซ่อนตัวอยู่ที่มุมๆหนึ่งได้อย่างง่ายดาย

 

“ลี่เจินเจินบอกว่าเธอมีนัดกับเมิ่งจากแก๊งฉิงเธอเลยมาไม่ได้” หลินเหวินจงพูดกับหยวนเงินหลังจากกดวางสาย

 

“ชิลี่เจินเจินกับซูจึงรู้จักเล่นจริงๆ ตอนนี้พวกเธอสนิทกับแก๊งฉิงแล้วสิ คิดว่าหรือว่าจะกําจัดพวกเราด้วยวิธีนั้น?” หยวนเซินกล่าวด้วยความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

 

“เพิ่งมียา พวกเธอได้ยามาฟรีๆจากพวกเขา” หลินเหวินจึงกล่าวยา?

 

ลี่เจินเจินทําลายตัวเองอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว

 

“แล้วยังไง? พวกเรามีทั้งวิดีโอและรูปถ่าย พวกเธอกําจัดเราไม่ได้หรอก” หยวนเสิ้นไม่มีท่าทีเดือดเนื้อร้อนใจ

 

“หยวนเงิน ถึงอย่างนั้นเราก็ไปมีเรื่องกับแก๊งนิ่งไม่ได้”หลินเหวินจงพูดเตือนเพื่อน

 

“ฉันรู้ แต่ฉันไม่อยากยอมรับ!” หยวนเงินพูดโกรธๆ

 

หลังจากทราบเรื่องที่เกิดขึ้นกับลี่เจินเจิน กู้หนิงก็จากไป

 

เมื่อเธอกลับมาที่ห้องของตัวเองก็สองทุ่มแล้ว เธอไม่มีอะไรทําจึงส่งข้อความหาเพิ่งเชาถึง กู้หนิงอยากโทรหาเขาแต่เกรงว่าจะเป็นการรบกวน ถ้าเขามีเวลาว่างเขาคงตอบกลับเธอเอง

 

ช่วงใกล้สิ้นปีเพิ่งเชาถึงค่อนข้างยุ่งมาก และตอนนี้เขาอยู่ระหว่างการประชุม ดังนั้นเขาจึงไม่เห็นข้อความจากกู้หนึ่ง

 

หนึ่งชั่วโมงต่อมาหลังจากการประชุมเสร็จสิ้น เพิ่งเชาถึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เมื่อเห็นข้อความจากกู้หนิง เขาก็กดโทรหาเธอทันทีขณะเดินออกจากห้องประชุม

 

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ? ทําไมบอสดูรีบๆ?” ซีหมิงถามซูจินเฉิน

 

“เอ่อ…คิดว่าเขาคงไม่ได้รับสายจากผู้หญิงคนหนึ่งและเขาอยากโทรกลับหาเธอ” ซูจินเฉินพูดด้วยความอิจฉา แต่เขาก็ยังไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เพิ่งเชาถึงและกู้หนิงสนิทกันมากแค่ไหน แต่ต้องสนิทกันมากกว่าเมื่อก่อนแน่ ไม่เช่นนั้นเพิ่งเขาถึงจะไปเมือง Y ตั้งหลายวันทําไม

 

“อะไรนะ?”

 

ทุกคนทําหน้าตกใจ ล้อมซูจินเฉินไว้และเค้นถามรายละเอียด

 

“จริงเหรอ? บอสของพวกเรากําลังมีความรัก?”

 

“นายต้องรู้อะไรบางอย่าง บอกพวกเรามา!”

 

“เอาน่า บอกพวกเรามาเถอะ”

 

“ฉันก็เดาไปงั้น ถ้าพวกนายอยากรู้ก็ไปถามเจ้าตัวเองส” ซูจินเฉินไม่กล้าเล่าความลับของหัวหน้าเพราะเขากลัวถูกลงโทษ

 

ทุกคนรู้สึกผิดหวัง แต่ไม่มีใครกล้าถามเลิงเชาถึงด้วยตนเอง

 

ซูจินเฉินเดาถูก แต่กู้หนิงไม่โทรมาเพียงแต่ส่งข้อความหาเพิ่งเชาถึง

 

“ผมประชุมอยู่เลยไม่เห็นข้อความคุณ” เพิ่งเขาถึงอธิบายทันทีที่กู้หนิงรับสาย

 

“ฉันรู้ว่าคุณคงยุ่ง เลยไม่ได้โทรหาคุณโดยตรง”

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเพิ่งเขาถึงก็รู้สึกโล่งใจ เขาระมัดระวังเรื่องกู้หนิงมากเกินไป เพราะเขาไม่เคยรักใครมาก่อนและเขาก็เป็นห่วงเธอมาก

 

Chapter 246: มุ่งหน้าสู่เมืองเถิง

 

“ทําไรอยู่?” เพิ่งเขาถึงถาม

 

“ฉันอยู่ที่เมือง G ค่ะ มาดูร้าน และตอนนี้ฉันอยู่ที่อพาร์ทเม้นต์ค่ะ” กู้หนิงพูด หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเธอก็พูดต่อว่า “ฉันคิดถึงคุณ”

 

“คิดถึงเหมือนกัน ผมเสร็จงานแล้วจะรีบไปหาให้เร็วที่สุด”

กู้หนิงเข้าใจดีว่าเขาต้องทํางาน “โทรมาหาฉันก่อนนะคะถ้าจะมา อย่าเซอร์ไพรส์อีกล่ะ เดี๋ยวเป็นเหมือนอย่างคราวที่แล้วอีกไม่กี่วันฉันจะไปที่จังหวัด Y ถ้าพอมีเวลาก็จะไปเมืองหลวงด้วยเลย”

 

“ไปกับใคร?” เพิ่งเชาถึงถาม

 

“คนเดียวค่ะ”

 

“แล้วจะไปที่ไหนในจังหวัด Y?”

 

“เมืองเถิงค่ะ” กู้หนิงตอบ

 

“ผมก็จะไปเมืองเถิงสักสองสามวันเหมือนกัน แต่ช่วงนี้เมืองเถิงไม่ค่อยปลอดภัย” ครั้งนี้เพิ่งเขาถึงไม่พอใจที่การพบกันของพวกเขาอยู่ที่เมืองเถิง แต่มันเป็นงานของกู้หนิงเขาจึงไม่ได้ห้ามเธอไม่ให้ไป “ถ้าคุนไปที่นั่นให้มาหาผม ไม่อย่างนั้นผมไม่สบายใจ”

 

กู้หนิงไม่ได้สนใจว่าจะปลอดภัยหรือไม่ปลอดภัย แต่เธอสัญญากับเขาว่าจะไปหาเมื่อเธอไปที่เมืองเถิง

 

เธอคิดถึงเขามากเหลือเกิน

 

“จะไม่เป็นการรบกวนคุณหรอคะ?” กู้หนิงถาม

 

“ไม่แน่นอน”

 

“ดีค่ะ ไว้เจอกัน”

 

เพิ่งเขาถึงสบายใจเมื่อกู้หนิงตอบตกลง

 

กู้หนิงไม่ได้บอกพวกอาจารย์ผู้ว่าเธอมาเมือง G เพราะเวลาส่วนใหญ่เธออยู่ที่โรงงาน ตอนนี้เธอมีวัตถุดิบเหลืออยู่ครึ่งหนึ่งซึ่งเพียงพอสําหรับร้าน เครื่องประดับไม่ใช่สินค้าที่คนจะซื้อกันได้ทุกวัน หยกแต่ละก้อนก็สามารถสร้างเครื่องประดับได้หลายชิ้น

 

ไม่ว่าแบรนด์จะได้รับความนิยมมากแค่ไหน แต่ก็เป็นเรื่องที่ดีหากพวกเขาสามารถขายเครื่องประดับได้ 5-6 ชิ้นและทําเงินได้หลายล้านหยวนโดยเฉลี่ยต่อวัน

 

กู้หนิงอยู่เมือง G แค่สองคืน และบินไปยังเมืองเถิงในจังหวัด Y ในวันที่สาม

 

กู้หนิงโทรหาเพิ่งเชาถึงก่อนขึ้นเครื่องบิน เพิ่งเขาถึงจะไปเมื องเถิงพรุ่งนี้ ดังนั้นวันนี้จะอยู่ที่เมืองเถิงคนเดียว

 

เพิ่งเชาถึงอยากจะไปอยู่เป็นเพื่อนกู้หนิง แต่งานของเขาต้องทําเป็นทีม เขาจึงได้แต่กําชับเธอให้ระวังตัว

 

จากเมือง G ไปยังเมืองเถิงไม่มีเครื่องบินบินตรง กู้หนิงจึงบินไปลงตัวเมืองจังหวัด Y ก่อนบินไปที่เมืองเถิง

 

ระหว่างรอขึ้นเครื่องบินไปเมืองเถิงที่ตัวเมืองจังหวัด Y กู้หนิงหาร้านกินข้าว

 

หลังจากกินข้าวเสร็จ กู้หนิงก็หยิบสารานุกรมวัตถุโบราณออกมาอ่านเพื่อฆ่าเวลา

 

มีชายสูงอายุประมาณหกสิบปีและหลานสาวอายุสิบห้าปีนั่งอยู่โต๊ะถัดจากกู้หนิง พร้อมกับมีผู้ชายอีกสองคนอายุราวๆสามสิบทั้งคู่ทําหน้าตาขึงขังราวกับว่าเป็นบอดี้การ์ด

 

ดวงตาของชายชราสว่างขึ้นเมื่อพบว่ากู้หนิงกําลังอ่านสารานุกรมวัตถุโบราณ เขาถามด้วยความประหลาดใจว่า “นี่สารานุกรมของเก่าไม่ใช่หรือ? หนูชอบของเก่าเหมือนกันหรือ?”

 

กู้หนิงยังไม่ได้ทันได้ตอบ เด็กสาวผู้เป็นหลานสาวก็เอ่ยปากชิงพูดขึ้นก่อนว่า “เธออาจแกล้งทําก็ได้ค่ะ”

 

“ระวังคําพูดด้วย!” ชายสูงอายุตําหนิ จากนั้นเขาก็ขอโทษกู้หนิงแทนหลานสาว “ต้องขอโทษแทนหลานสาวของฉันด้วยนะแม่หนู อย่าถือสาเธอเลย”

 

“ไม่เป็นไรค่ะ” กู้หนึ่งไม่ได้โกรธกับคําพูดของเด็กสาว

 

ผู้เป็นหลานสาวเถียงว่า “หนูไม่ผิด มีเพียงคนแก่เท่านั้นแหละที่สนใจของเก่า ส่วนพี่คนนี้ก็ยังเด็กอยู่เลย”

 

“เสี่ยวหยิน สุภาพหน่อยไม่ได้รึ?” ชายสูงวัยตําหนิอีกครั้งเด็กสาวหุบปากเงียบทันที เธอเม้มปาดไม่กล้าพูดแทรกอีก

 

ครั้งนี้กู้หนิงไม่พอใจหน่อยๆ เธอมองเด็กสาวและพูดว่า“การที่ฉันจะชอบหรือไม่ชอบของเก่าก็มาเกี่ยวอะไรกับเธอนะต้องประชดชันขนาดนั้นเลยเหรอ?”

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้นจางฮานหยินก็ตอบอย่างหยิ่งๆว่า “ฉันแค่เกลียดคนทําเหมือนรู้ดี!”

 

“พวกเราเพิ่งพบกันครั้งแรก เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันแค่แสดง?ไม่คิดว่าตัวเองหยิ่งไปหน่อยเหรอ?”

 

“ถ้างั้นเธอรู้จักของเก่าทั้งหมดนั้นสิ?” จางฮานหยินถามเธอไม่เชื่อว่ากู้หนิงจะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับของเก่า

 

“เสี่ยวหยิน ถ้ายังแสดงพฤติกรรมแบบนี้อีกครั้ง ปูจะไม่พาหลานออกมาข้างนอกด้วยอีก!” นายท่านจางอู่หลานสาวจากนั้นก็หันมาหากู้หนิงและพูดขอโทษเธออีกครั้ง “ต้องขอโทษด้วยจริงๆ”

 

“ไม่เป็นไรค่ะ”

 

“หนูชอบของเก่าหรือแค่สนใจเรื่องนี้?” นายท่านจางถามด้วยความอยากรู้ เขาอยากรู้เพราะเขาชอบของเก่า

 

“ฉันชอบของเก่าค่ะ เลยซื้อหนังสือมาอ่าน” กู้หนิงตอบ

 

“ดี เดี๋ยวนี้คนหนุ่มสาวไม่ค่อยสนใจของเก่ากันแล้ว” นายท่านจางบ่นกับกู้หนิง

 

เมื่อเห็นว่าปูของเธอชมเชยกู้หนิง จางฮานหยินก็ไม่พอใจ“คุณปูทําไมไม่ทดสอบเธอดูล่ะคะ?”

 

“เสี่ยวหยิน!” นายท่านจางตวาดหลานสาว แม้ว่าเขาจะอยากรู้แต่พวกเขาเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน มันไม่สุภาพมากที่อยู่ๆจะทดสอบความรู้คนอื่น

 

“คุณกู้?”

 

ในขณะนั้นก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้น กู้หนิงจําเสียงได้เธอเอี้ยวตัวไปมองและเห็นจ้าวหยูเฟิง “คุณจ้าวบังเอิญจังเลยค่ะ!”

 

“เป็นคุณจริงๆ!” จ้าวหยูเฟิงตื่นเต้นที่เห็นกู้หนิง “ทําไมมาอยู่ที่จังหวัด Y ล่ะครับ? เพิ่งมาถึงหรือกําลังจะกลับ?”

 

“เพิ่งมาถึงค่ะ กําลังจะไปเมืองเถิง คุณล่ะคะ?”กู้หนิงถาม