กําเนิดเทพเจ้าเหนือยุทธ์ เล่มที่ 4 บทที่ 25 มากเกินไป

เล่มที่ 4 บทที่ 25 มากเกินไป

“ค คุณสมบัติสองอย่าง?”

เหลียนเต่าและผู้ดูแลถึงกับร่างกระตุก แม้แต่ข่งยีจางก็ยังเบิกตากว้าง! ด้วยท่าทีที่เกินจริงเช่นนี้หยางอี้ค่อนข้างงุนงง ก็แค่โอสถที่มีสองคุณสมบัติ อีกทั้งยังเป็นแค่คุณสมบัติในการฟื้นฟู สําหรับชายหนุ่มในตําราของกู่เทียนชางนั้นแม้จะไม่มากแต่ตั้งแต่โอสถระดับ 3 ขึ้นไปที่มีบันทึกไว้ 2ใน4ส่วนล้วนมีสองคุณสมบัติทั้งนั้น!

หยางอี้นั้นแต่เดิมก็ไม่ได้มีความรู้ในด้านการปรุงยาและวิถีแห่งโอสถ เขาเพิ่งจะมาสนใจก็เมื่อตอนพบเจอกู่เทียนชางและมาเริ่มปรุงยาจริงๆก็เมื่อไม่นานมานี้ เขาก็เหมือนกับเด็กสิบขวบที่มีความสามารถในการเรียนรู้ตําราของผู้ใหญ่ และตํารานั้นก็ดันเกินความรู้ความเข้าใจของคนในทวีปจันทร์กระจ่างไปมาก

สําหรับหยางอี้ที่เป็นดั่งผ้าขาวถูกแต่งแต้มไปด้วยสีสันชั้นยอดจากตําราของกู่เทียนชางนั้นมาตั้งแต่เริ่ม ชายหนุ่มจึงไม่เคยรู้เลยว่าความรู้เหล่านั้นมันล้ําหน้าเกินทวีปแห่งนี้ไปไกลโข แต่กับคนอื่นๆนั้นแค่เพียงยาหัวใจคลื่นสมุทรเพียงอย่างเดียวก็มากพอแล้วที่จะสั่นสะเทือนไปทั้งประเทศแห่งนี้!

ยาสองคุณสมบัตินั้นไม่ใช่อะไรง่ายๆอย่างที่หยางอี้คิด แน่นอนว่าความสะดวกและราคาย่อมดีกว่าในแง่ของการใช้จ่าย แต่ในแง่ของนักปรุงยาแล้ว ตํารับยาที่มีคุณสมบัติสองอย่างนั้นเป็นสิ่งของสุดแสนจะล้ําค่า! และความสามารถที่จะปรุงมันออกมาก็ต้องมีสูงด้วยเช่นกัน! ไม่ต้องกล่าวว่ายาที่เหลียนเต่าถืออยู่นั้นมีความบริสุทธิ์ระดับ 6 !

“ก็แค่ยาที่มีคุณสมบัติฟื้นฟูสองชนิด พวกท่านตกใจเกินไปหรือไม่?”

ข่งยีจางและคนอื่นๆแทบจะกระอักเลือด เอ่อ….ได้โปรดอย่าใช้คําว่าก็แค่! โชคดีที่ในห้องนี้มีนักปรุงยาอยู่เพียงสองคนและอีกคนเป็นคนของเจ้า! หากเจ้าไปพูดเช่นนี้ในสมาพันธ์นักปรุงยาเกรงว่าเจ้าจะโดนทุบตีจนตาย

“อ่า…นายน้อย หรือท่านไม่รู้ว่ายาสองคุณสมบัตินั้นล้ําค่าแค่ไหน?”

“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ! หากพวกท่านเจอยาที่มีคุณสมบัติในการเพิ่มพลังธาตุสองชนิดคงไม่ใช่ว่าจะเป็นลมล้มหมดสติไปเลยเรอะ? เอาล่ะท่านเหลียนเต่าพร้อมจะฟังข้อเสนอของข้าหรือไม่?

หยางอี้โบกมือพร้อมกับพูดตัดไป ทว่าคนอื่นๆอยากจะเอาหัวโขกกําแพงให้หมดสติไปเสียตอนนี้จริงๆ เจ้าเด็กนี้ไม่รู้หรือไงว่าคําพูดนั้นทําร้ายจิตใจผู้คนมากแค่ไหน คุณสมบัติธาตุ? อย่าว่า แต่สองเลย เพียงยาที่มีคุณสมบัติธาตุธรรมดาเม็ดเดียวผู้คนก็พร้อมทุ่มสุดกําลังเพื่อให้ได้มันมา! แต่ เจ้ากลับ…อ่า ช่างมันเถอะ

เหลียนเต่าพบว่าไม่ควรกล่าวอะไรออกมาอีกต่อไป เขาไม่รู้ว่าเบื้องหลังเด็กหนุ่มผู้นี้เป็นใครแต่ใครก็ตามที่สามารถปรุงยาเม็ดนี้ขึ้นมาได้ต้องไม่ใช่ธรรมดา! บางทีสถานะของเขาอาจจะไม่มีใครในเมืองหลวงสามารถเพิกเฉยได้ แม้แต่องค์จักรพรรดิก็ตาม! เหลียนเต่าเพิ่มความสุภาพมากยิ่งขึ้นเมื่อเผชิญหน้ากับหยาง การให้ความสําคัญกับเด็กหนุ่มผู้นี้นั้นหมายถึงอนาคตของหอโอสถหากหยางอี้เกิดไม่พอใจขึ้นมาอาจจะส่งผลต่อการเจรจา หลังจากปรับอารมณ์ให้เข้าสู่ปกติเหลียนเต่าจึงเริ่มกล่าวออกมา

“คุณชายหยาง ยาหัวใจคลื่นสมุทรนั้นยอดเยี่ยมอย่างคาดไม่ถึง ข้าข้อฟังธุรกิจที่ท่านต้องการเจรจากับเราได้หรือไม่?

หยางอี้ยิ้มออกมาและเริ่มพูดต่อทันที ดูเหมือนการเจรจาครั้งนี้จะง่ายกว่าที่คิด

“แน่นอน ข้อเสนอของข้าคือ ข้าจะส่งต่อยาหัวใจคลื่นสมุทรให้กับหอโอสถและให้วางจําหน่ายในนามของหอโอสถ”

เมื่อคํานี้หลุดออกมาจากปากชายหนุ่ม เหลียนเต่าและผู้ดูแลหัวใจสูบฉีดทันที นี่แหละใช่เลย!นี้สิ่งที่พวกเขาต้องการ! หากหอโอสถสามารถเป็นผู้จําหน่ายยาหัวใจคลื่นสมุทรได้แล้วละก็ ชื่อเสียงที่เพิ่มพูนขึ้นจะเป็นเรื่องรองทันที แต่สิ่งที่สําคัญคืออํานาจในการควบคุมตลาดยาจะตกมาอยู่ในมือของหอโอสถ!

“ยอดเยี่ยม! หากเป็นเช่นนั้นหอโอสถยินดีจะจ่ายทุกอย่างเพื่อการเจรจาครั้งนี้”

“ฮ่าๆ ท่านเหลียนโปรดใจเย็นลงก่อน ท่านจะไม่ฟังเงื่อนไขของข้าหน่อยรึ?”

หยางอี้หัวเราะออกมาเมื่อเหลียนเต่าพูดว่าจะจ่ายทุกอย่าง การเจรจาครั้งนี้อีกฝ่ายเหมือนจะไม่สามารถควบคุมมันได้อีก ชายหนุ่มอดสงสัยไม่ได้ว่าผลจากการเห็นยาสองคุณสมบัตินั้นมากพอจะทําให้ผู้นําหอโอสถที่จะต้องโชกโชนไปด้วยประสบการในการต่อรองถึงขนาดเอ่ยปากยอมรับเงื่อนไขก่อนจะได้ฟังเงื่อนไขของอีกฝ่ายเลยหรือ?

“อ่า คุณชายหยางข้าต้องขออภัยที่รู่วาม เช่นนั้นท่านโปรดบอกเงื่อนไขมาได้เลย”

“แน่นอ เงื่อนไขแรก ข้าจะไม่ขายยาหัวใจสมุทรให้กับท่านแต่จะเป็นการแบ่งกําไรในอัตรา 7 ต่อ3 และทางหอโอสถต้องเป็นผู้หาวัตถุดิบมา”

“เรื่องนี้ไม่มีปัญหา! ข้ายอมรับมัน”

“ดี! เงื่อนไขที่สอง หอโอสถต้องขายยาในจํานวนเดือน 1000 เม็ด และจะไม่มีการใช้เส้นสายใดๆทั้งสิ้น”

“คุณชายหมายความว่าอย่างไร?”

เหลียนเต่าค่อนข้างสับสนเล็กน้อย การขายได้มากนั้นไม่ใช่เรื่องดีหรอกหรือ? สําหรับการค้าขายอย่างตรงไปตรงมานั้นก็พอจะทําได้แต่ก็ยังมีเรื่องให้ลําบากใจอยู่แน่นอนว่าด้วยคุณสมบัติของยาหัวใจคลื่นสมุทรแล้วผู้มีอํานาจต่างๆจะต้องใช้ทุกทางเพื่อกดดันมายังหอโอสถ และสถานะทางสังคมของหอโอสถในตอนนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะแบกรับความกดดันเช่นนี้

“จากที่ข้าดูท่าทีของท่านเป็นไปได้ว่ายาหัวใจคลื่นสมุทรนั้นเป็นสิ่งที่วิเศษและมีความต้องการสูงใช่หรือไม่?”

“ใช่แล้ว เป็นไปตามที่คุณชายกล่าวออกมา ข้าเชื่อว่าไม่ว่าทางเราจะเปิดจําหน่ายจํานวนมากแค่ไหนก็จะหมดลงอย่างรวดเร็ว และอีกอย่างหากเราขายอย่างจํากัดแล้วข้าคิดว่าผลกระทบที่ตามมาจะไม่ดีนัก”

หยางอี้ยิ้มออกมาเล็กน้อยพร้อมกับพูดออกมา

“เพราะเป็นเช่นนั้นข้าจึงใช้วิธีนี้ สําหรับยา 1000 เม็ดแรกเราจะเปิดจําหน่ายที่หน้าร้านและไม่มีการสั่งจองใดๆทั้งสิ้น! รวมถึงการใช้อํานาจในการแทรกแทรงด้วย หากใครฝ่าฝืนให้ประกาศออกไปว่าทางหอโอสถจะตัดพวกเขาออกจากรายชื่อลูกค้า!”

เหลียนเต่าหน้าเปลี่ยนสีทันที เขาอยากจะด่าออกไปว่าเจ้าคิดว่าหอโอสถเป็นราชวงศ์ต้าหลง? นายท่านหรือท่านลืมไปแล้วว่าหอโอสถเป็นเพียงร้านขายยาที่ใกล้จะพังพินาศในไม่กี่วันที่ผ่านมา

“ท่านไม่ต้องคิดมาก ข้าได้เตรียมทางแก้ไขไว้แล้ว”

หยางอี้นั้นรู้ว่าเหลียนเต่ากําลังคิดอะไรอยู่ เรื่องแค่นี้ทําไมหยางอี้จะไม่รู้ เขามาที่เมืองนี้เพื่อสร้างรากฐานอํานาจไม่ใช่มาเพื่อทําลายมัน! ดังนั้นเหลียนเต่าที่หน้าซีดอยู่จึงใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อยและรอฟังวิธีการของหยาง

“จริงอยู่ที่เราจะจําหน่ายหน้าร้านเพียง 1000 เม็ด แต่ข้าจะให้ท่านเปิดประมูลอีก 500 เม็ดต่อเดือนด้วย และเราจะส่งบัตรเชิญเฉพาะผู้มีอํานาจภายในเมืองหลวงเท่านั้น โดยให้แจ้งไปด้วยว่าในอนาคตจะมีโอสถคุณสมบัติสองธาตุเข้าร่วมในรายการประมูล

ที่แรกเหลียนเต่านั้นตื่นเต้นกับวิธีการของหยาง เพราะถึงแม้ว่าการจําหน่ายต่อเดือนจะมีเพียง 1000 เม็ดและทํากําไรได้ไม่มากนัก แต่หากเป็นการประมูล 500 เม็ดนั้นแน่นอนว่าผู้คนอมทุ่มเทใช้จ่ายเพื่อให้ได้มาครอบครอง และผลกําไรนั้นจะมากมายมหาศาลเสียยิ่งกว่าการจําหน่ายปกติ!เพราะจํานวนที่ขายจํากัดในแต่ละเดือนมันจะต้องมีราคาสูงแน่นอน!

แต่พอเมื่อหยางอี้พูดว่าจะมียาสองคุณสมบัติธาตุเข้าร่วมการประมูลด้วยแล้ว เหลียนเต่าแทบจะหล่นจากเก้าอี้ เป็นไปได้ว่าคุณชายท่านนี้มีเบื้องหลังที่สามารถทํามันได้?

“คุณชายเรื่องนี้เป็นความจริง?ท่านสามารถส่งยาคุณสมบัติสองธาตุเข้าประมูลได้จริงๆ?”

“แน่นอน ! ท่านสงสัยในคําของพูดข้า?”

“ไม่ ไม่ ไม่ แน่นอนข้ามกล้าสงสัยในคําพูดของท่าน หากเป็นเช่นนั้นแล้วเรื่องนี้ก็ไม่มีปัญหาอีกต่อไป ข้าเชื่อว่าไม่มีอํานาจใดในเมืองหลวงกล้าเมินเฉยต่อสิทธิ์ในการเข้าร่วมประมูลเม็ดคุณสมบัติสองธาตุแน่นอน! ต่อให้เป็นราชวงศ์ต้าหลงก็ตาม!”

เหลียนเต่ารีบพูดขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าหยางอี้จะไม่พอใจ หากเป็นอย่างที่หยางอี้พูดจริงๆ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอนาคตของหอโอสถนั้นจะมีแต่ความรุ่งโรจน์!

“เช่นนั้นก็ดี! สําหรับเงื่อนไขสุดท้าย ข้าต้องการถือหุ้นของหอโอสถ 5 ส่วน สําหรับการเจร

จาครั้งนี้”

สิ้นคําของหยางอี้ เหลียนเต่าที่กําลังลิงโลดอยู่ก่อนหน้านี้พลันแข็งค้างทันที ถือหุ้น 5 ส่วน?นั่นไม่ใช่หมายถึงว่าเขาต้องยกหอโอสถครึ่งหนึ่งให้กับหยางอี้? น้องชายเจ้าขอเกินไปหรือไม่?

“อ่า…คุณชายหยางท่านขอมากเกินไปหรือไม่? แน่นอนว่าข้าสามารถให้ท่านได้คือ หุ้น 2 ส่วนและผลกําไร 8 ส่วน ! เรื่องผลกําไรนั้นทางข้าไม่มีปัญหาหากท่านจะให้เราเพียงหนึ่งส่วนก็ยังได้แต่การที่ท่านจะขอครึ่งหนึ่งของหอโอสถนั้นท่านไม่คิดว่ามันเกินไปหน่อยหรือ?”

 

หยางอี้นั้นร้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายต้องไม่ยอมตกลงง่ายๆ แต่หยางอี้ต้องการแนใจว่าหอโอสถจะต้องไม่หักหลังเขา ดังนั้นการเข้าควบคุมด้วยตัวเองจึงจะเป็นการดีที่สุด! และมันจะเป็นผลดีต่อตระกูลหยางในอนาคตอีกด้วย สําหรับตอนนี้หยางอี้เพียงยิ้มออกมาเมื่อมองไปยังเหลียนเต่าพร้อมกับดันตัวลุกขึ้น

 

“น่าเสียดายที่การเจรจาเป็นอันล้มเหลว? ดูเหมือนข้าคงต้องมองหาตัวเลือกใหม่!”