กำเนิดใหม่ทายาทเนตรจุติ - ตอนที่ 17 : ข้อแลกเปลี่ยน

กําเนิดใหม่ทายาทเนตรจุติ : Reborn into Naruto…

Chapter 17 : ข้อแลกเปลี่ยน

 

มีเพียง คุโรโตะ เท่านั้นที่สังเกตเห็นความสุขที่ปรากฏบนใบหน้าของ ชินโน ในทันที เนื่องจากมีเพียง เนตรจุติ เท่านั้นที่มีการมองเห็นที่ยอดเยี่ยมจนสามารถมองเห็นปฏิกิริยาเล็ก ๆ นี้ได้ส่วนคนอื่น ๆ รวมถึง อิทาจิ ที่ยังไม่มี เนตรวงแหวน ก็ไม่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงนี้ได้

 

คุโรโตะ ที่สังเกตเห็นสิ่งนี้ก็ครุ่นคิดอยู่ในใจ

 

“ทําไมเขาถึงดูมีความสุขขนาดนั้น การปรากฏตัวของโอโร จิมารุ กับ จิไรยะ มีความหมายอะไร? จริงอยู่ว่าข่าวที่ว่าโอโร จิมารุ ออกจาก โคโนฮะ แพร่กระจายไปแล้วทั่วโลกและ โอโร จิมารุ กับ จิไรยะ ก็ปรากฏตัวเกือบจะในทันทีเมื่อเรามาถึงที่นี่แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับสถานการณ์ของเรานิ…”

 

เว้นแต่…เว้นแต่เว้นแต่ ชินโน จะแน่ใจว่าโอโรจิมารุ กับ จิไรยะ จะร่วมมือกันเพื่อช่วยเราจัดการกับ นินจาคุโมะ…?

 

แต่ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาจะแน่ใจได้อย่างไรว่าโอโรจิมารุ นิน จาที่ถอนตัวออกจากหมู่บ้านจะมาช่วยเขา?

 

เห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่า หมู่บ้านคุโมะ กําลังตามล่าเขาในเวลานี้เหตุใดเขาจึงยืนกรานที่จะมาที่แคว้นแห่งสายฟ้าอีกล่ะ?

 

จ้างนินจา โคโนฮะ เพื่อพาเขาไปโดยไม่ปิดบังชื่อที่แท้จริงของเขาด้วยซ้ํา หมายความว่าเขาต้องการกระตุ้นให้เกิดความขัดแย้งระหว่าง โคโนฮะ และ คุโมะ งั้นเหรอ? และถ้านั่นคือจุดประสงค์ของเขา เขามั่นใจได้อย่างไรว่าเขาจะรอดพ้นจากความเสียหายทั้งหมดนี้ได้?

 

หรืออาจจะเป็น ?

 

การที่ โอโรจิมารุ มาปรากฏตัวที่นี่ไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ? หมายความว่า โอโรจิมารุ ที่ซ่อนตัวอยู่ใน แคว้นแห่งสายฟ้า คือ ไพ่ตายของเขางั้นเหรอ?

 

เขาทํางานให้กับ โอโรจิมารุ หรือเปล่า?! ไม่ เต็มที่ความแข็งแกร่งของ ชินโน ก็อยู่แค่ระดับ จูนิน และในเวลาแบบนี้โอโรจิ มารุ จะไม่รับลูกน้องมาเป็นภาระอย่างแน่นอน ดังนั้น คําอธิบายที่ดีที่สุดก็คือทั้ง 2 คนต้องร่วมมือกัน!

 

เมื่อรวมข้อมูลที่สังเกตได้เข้ากับความทรงจําที่คลุมเครือของเขา คุโรโตะ ก็ได้คําตอบอย่างรวดเร็ว

 

แต่อย่างไรก็ตามการปรากฏตัวโดยบังเอิญของโอโรจิมารุ และ จิไรยะ ก็ถือเป็นจุดเปลี่ยนของ คุโรโตะ ถ้าโอโรจิมารุร่วมมือกับ ชินโน จริง ๆ จิไรยะ จะไม่เพิกเฉยต่อชินโนและเขาจะไม่ปล่อยให้ นินจาโคโนฮะ ถูก นินจาคุโมะ สังหารต่อหน้าเขาแน่นอน

 

ทันทีที่ความคิดของเขาเปลี่ยนไป คุโรโตะ ที่วางมือไว้บนหลัง อิทาจิ ทันทีและส่งสัญญาณบางอย่างให้ อิทาจิ 

 

เมื่อเห็นมัน อิทาจิ ก็รีบหยิบพลุไฟสัญญาณของ โคโนฮะออกมาและยิงมันขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อขอความช่วยเหลือทันที

 

นิ้ว

 

ปั ง ปัง ปัง

 

พลุไฟระเบิดออกบนท้องฟ้าส่งสัญญาณเป็นควันสีแดง 3กลุ่มในอากาศ

 

ที่จริงแล้วการยิงพลุไฟนั้นเป็นสิ่งที่ไม่จําเป็น เพราะในขณะ ที่คุโรโตะ พบตัว โอโรจิมารุ และ จิไรยะ ทั้งคู่ก็พบตัว คุโร โตะและคนอื่น ๆ เช่นกัน ทั้งคู่หยุดการต่อสู้และวิ่งมายังทิศ ทางที่คุโรโตะ และคนอื่น ๆ อยู่ทันที

 

ไม่นาน โอโรจิมารุ และ จิไรยะ ก็ปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าคุโร โตะ และคนอื่น ๆ

 

เมื่อมองไปที่กลุ่มคนตรงหน้าเขา โอโรจิมารุ ก็พูดด้วยเสียงแหบและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกับ พลังสถิตร่างของ คุโมะ ที่นี่ ดูเหมือนว่าวันนี้ฉันจะได้อะไรติดไม้ติดมือกลับไปสะแล้ว!”

 

จิไรยะ พูดด้วยความกังวลว่า “อย่าโง่นะ โอโรจิมารุ มันจะทําให้เกิดสงครามสะเปล่า ๆ!”

 

โอโรจิมารุ ไม่สนใจ จิไรยะ จากนั้นสายตาของเขาก็ขยับออกห่างจาก ยูกิโตะ และสายตาของเขาก็ไปหยุดอยู่ที่คุโรโตะและ อิทาจิ ตามลําดับ จากนั้นในที่สุดเขาก็เหลือบไปมอง ชิน โนและเผยให้เห็นรอยยิ้มขี้เล่น

 

ทางด้านของ นินจาคุโมะ เมื่อเห็น โอโรจิมารุ และ จิไรยะปรากฏตัว นินจาคุโมะ ก็ไม่ได้ดูสงบเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไปและพวกเขาทั้ง 3 ก็กระโดดไปรวมตัวกันที่ ยูกิโตะ ด้วยอาการกระวนกระวาย

 

ซึ่งแตกต่างจาก ฮิวงะ คุโรโตะ

 

อาการของพวกเขาตอนนี้แตกต่างไปจากตอนที่เห็น ฮิวงะคุโรโตะ ที่เป็นแค่นินจาธรรมดา ๆ และ อาทาจิ เด็กที่ดูไร้พิษสง

 

แต่เชื่อเสียงของ โอโรจิมารุ และ จิไรยะ นั้นโด่งดังมากจากการเอาชนะในสงครามได้นับครั้งไม่ถ้วน แม้แต่ นินจาคุโมะที่ดูหยิ่งก่อนหน้านี้ ก็ไม่กล้าทําแบบนั้นอีกต่อไปเมื่ออยู่ต่อหน้า

ทั้งคู่

 

“มันไม่จบแต่นี้แน่!”

 

เมื่อ ยูกิโตะ เห็นว่าสถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว เธอจึงทิ้งคําพูดไว้และพาทีมล่าถอยไปทันที

 

โอโรจิมารุ ไม่มีเจตนาที่จะไล่ตามพวกเขาเลย เห็นได้ชัดว่าภัยคุกคามจาก พลังสถิตร่าง ถูกเพิกเฉยโดยสิ้นเชิง

 

เมื่อเห็นว่า นินจาคุโมะ ล่าถอยไปเอง จิไรยะ ที่อยู่ด้านข้างก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

 

คุโรโตะ ละสายตาจาก นินจาคุโมะ ที่ล่าถอยไป จากนั้นก็หันไปที่ โอโรจิมารุ และถามอย่างไม่แน่ใจว่า “ครูจิไรยะ ท่านต้องการความช่วยเหลือหรือเปล่าครับ?”

 

โอโรจิมารุ เป็นนินจาถอนตัวของ โคโนฮะ อย่างเป็นทางการ ดังนั้น คุโรโตะ ในฐานะนินจา โคโนฮะ เขาก็จําเป็นต้องทําหน้าที่อย่างชัดเจน

 

อย่างไรก็ตาม จิไรยะ ก็แค่โบกมือ “โอโรจิมารุ ไม่ใช่คนที่เธอสามารถจัดการได้ ที่นี่ไม่มีอะไรให้เธอทํา ไปภารกิจของเธอต่อส่ะ”

 

คุโรโตะ ก็แค่ถามตามหน้าที่เท่านั้นและเขาก็หยุดพูดหลังจากได้ยินเรื่องนี้ และจากไปพร้อมกับ อิทาจิ และ ชินโนทันที

 

หลังจากเจอปัญหาที่นี่ ทั้ง 3 ก็ระมัดระวังตัวมากขึ้น พวกเขาหลีกเลี่ยงเมืองทั้งหมดและไม่ได้ติดต่อกับใคร และเมื่อพวกเขาเดินทางมาจนถึงพื้นที่โล่งกว้าง พวกเขาก็ตัดสินใจเดินทางตลอดทั้งวันทั้งคืนเพื่อให้ผ่านพื้นที่ตรงนี้ไปได้

 

ด้วยความระมัดระวัง ในที่สุด ทั้ง 3 ก็มาถึงจุดหมายปลายทางอย่างปลอดภัยในอีก 1 สัปดาห์ต่อมา

 

หมู่บ้านแห่งนี้กําลังทุกข์ทรมานจากโรคระบาดและทุกสายตาก็เต็มไปด้วยความหดหู มีชาวบ้านคนหนึ่งที่อ้างว่าเขาเป็นคนเขียนจดหมายขอให้ ชินโน มาที่หมู่บ้านเพื่อรักษาโรค 

 

สําหรับตัวตนของ ชินโน นั้น คุโรโตะ รู้แล้ว เขาจึงแสร้งทําเป็นไม่สังเกตเห็นอะไรและทําภารกิจคุ้มกันระดับ B จนสําเร็จ

 

ในการเดินทางกลับ อิทาจิ มองย้อนกลับไปที่ หมู่บ้านด้านหลังเขาและกระซิบ “หัวหน้า ชินโน คนนั้นท่าทางแปลก ๆ

 

นะครับ”

 

“ฉันรู้ แต่นั่นไม่ใช่ธุระของเรา”

 

ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาของฉันหรือเปล่า ฉันมักจะรู้สึกว่าเขาเป็นศัตรูกับพวกเราโคโนฮะ”

 

คุโรโตะ มอง อิทาจิ ด้วยความประหลาดใจและพูดว่า“อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้”

 

หมู่บ้านเวหา ถูก โคโนฮะ ทําลาย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่ชินโน จะเป็นศัตรูกับ โคโนฮะ

 

คุโรโตะ สามารถตัดสินตัวตนของ ชินโน ได้เนื่องจากความทรงจําในชีวิตก่อนหน้านี้ของเขา แต่ อิทาจิ มีสัญชาตญาณที่เฉียบแหลมตั้งแต่อายุยังน้อยซึ่งทําให้ คุโรโตะ ประหลาดใจมาก

 

เมื่อตั้งค่ายในตอนกลางคืน คุโรโตะ ก็สังเกตเห็นว่ามีสัญญาณจาก โอโรจิมารุ ทิ้งไว้บนต้นไม้ใหญ่ไม่ไกล และเขาก็รู้ว่า โอโรจิมารุ กําลังเรียกตัวเขา ดังนั้นเขาจึงหาเรื่องปลีกตัวออกจาก อิทาจิและมาที่สถานที่ที่ โอโรจิมารุ ระบุไว้

 

ทันทีที่ คุโรโตะ มาถึงร่างของ โอโรจิมารุ ก็เดินออกมาจากเงา

 

เช่นเคย คุโรโตะ ทักทายด้วยความเคารพ “ท่านโอโรจิมารุ”

 

โอโรจิมารุ มอง คุโรโตะ ด้วยความสนใจ จากนั้นก็พูดขึ้นหลังจากหยุดชั่วคราว “คุโรโตะคุง ดูเหมือนว่าความรู้สึกที่เธอมองฉันในตอนนี้มันแตกต่างไปจากเมื่อก่อนนะ”

 

คุโรโตะ ตอบอย่างใจเย็น “ขอบคุณสําหรับความช่วยเหลือครับ ผมเกือบต้องตายด้วยน้ํามือของหมู่บ้าน มันเลยทําให้ผมรู้สึกเปลี่ยนไปมั้งครับ”

 

มุมปากของ โอโรจิมารุ โค้ง “การกวาดล้าง ใช้ไหม? ถ้าอย่างนั้นเธอก็คงต้องไปขอบคุณ ชิมูระ ดันโซ แล้วล่ะ”

 

“ หมายความว่า ดันโซ เป็นคนรับผิดชอบในการกวาดล้างครั้งนี้เหรอครับ?”

“ฉันประเมินความสามารถของเขาสูงเกินไป วิธีการของเขาช่างโง่เขล่าจริง ๆ” โอโรจิมารุ ดูสบาย ๆ ราวกับกําลังพูดถึงบางสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับเขา

 

คุโรโตะ พูดอย่างไม่แน่ใจว่า “ดูเหมือนว่าท่านจะตกลงอะไรบางอย่างกับเขาจริง ๆ?”

 

โอโรจิมารุ ไม่ได้ปฏิเสธ แต่ยิ้ม “ใช่แล้ว”

 

หลังจากยืนยันการเดาของเขาแล้ว คุโรโตะ ก็ไม่ได้สอบสวนอะไรต่อไป แล้วเริ่มเปลี่ยนเรื่องและถามเบา ๆ “แล้วชินโนคนนั้นเขาก็ตกลงกับท่านใช่ไหมครับ?”

 

โอโรจิมารุ เหลือบมอง คุโรโตะ เพราะคําถามของเขา “ฉันปิดบังเธอไม่ได้จริง ๆ ดูเหมือนว่าเธอจะเก่งขึ้นแล้วสินะ”

 

คุโรโตะ ส่ายหัวอย่างถ่อมตัว “เขาทําตัวมีพิรุธมากเกินไปไม่ต้องพูดถึงผม แม้แต่เด็ก อุจิฮะ ก็สังเกตเห็นว่า ชินโน ดูแปลก ๆ”

 

ด้วยรอยยิ้มที่ไม่เหมือนใคร โอโรจิมารุ ก็พูดว่า “เขาขโมยความลับบางอย่างที่เกี่ยวกับการฟื้นฟูร่างกายของ หมู่บ้านคุโมะมา ซึ่งมันมีประโยชน์อย่างมากสําหรับงานวิจัยของฉันในตอน

 

“ไม่แปลกใจเลยที่ คุโมะ ส่งทีมไล่ล่าที่แข็งแกร่งขนาดนั้น

นมา!”

 

เมื่อเห็น คุโรโตะ ดูมีความสนใจในการฟื้นฟูร่างกายมากโอ โรชิมารุ ก็พูดด้วยเสียงแหบแห้ง “คุโรโตะคุง ถ้าเธอสนใจฉัน ส่งสําเนาผลการวิจัยของฉันให้เธอได้”