การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 638 ตอนพิเศษ

บทที่ 638 ตอนพิเศษ

บทที่ 638 ตอนพิเศษ

หลังจากที่ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนแต่งงาน เฟิงเยี่ยหานเองก็อยากที่จะแต่งงานกับถังเซวี่ยโดยเร็วเช่นกัน แต่น่าเสียดายที่จิงเจ้อหรงและถังหลานไม่อนุญาต ดังนั้นความคิดนี้จึงถูกปัดตกไป ซึ่งเขาทำได้เพียงถอนหายใจอย่างหมดหนทาง

ถังเซวี่ยเห็นใบหน้าผิดหวังของเฟิงเยี่ยหานก็ยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้

“เฟิงเยี่ยหาน คุณอย่าใจร้อนเลยค่ะ อีกสองปีฉันก็จะเรียนจบแล้ว พอฉันเรียนจบฉันก็จะแต่งงานกับคุณทันทีเลยดีไหม”

เฟิงเยี่ยหานได้ยินถังเซวี่ยกล่าวก็หันหน้ามองเธอ “จริงเหรอ?”

“ก็จริงน่ะสิคะ เพราะฉะนั้นคุณก็ไม่ต้องร้อนใจไป รอฉันหน่อยได้ไหม”

เด็กสาวผู้อ่อนหวานบอกให้เขารอเธอ แน่นอนว่าเฟิงเยี่ยหานไม่มีทางปฏิเสธได้ เขาจึงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

ถังเซวี่ยเห็นเฟิงเยี่ยหานพยักหน้าก็โน้มตัวไปหาแล้วจูบลงบนแก้มของเขาเสียงดังจุ๊บ

“เสี่ยวเซวี่ย…”

เฟิงเยี่ยหานนิ่งอึ้งและมองถังเซวี่ยอย่างไม่เชื่อสายตา

ส่วนถังเซวี่ยก็วิ่งหนีไปพร้อมกับรอยยิ้มระรื่น

ในขณะที่ถังเซวี่ยเรียนอยู่ปีสี่ ถังซวงก็ใกล้จะคลอดลูกแล้ว โม่เจ๋อหยวนกระวนกระวายใจมากเพราะครั้งนี้ถังซวงตั้งครรภ์ลูกแฝด “ซวงเอ๋อร์ เราไปโรงพยาบาลกันตอนนี้เลยดีไหม พอใกล้จะคลอดแล้วเราจะได้คลอดที่โรงพยาบาลได้ทันทีเลย”

ถังซวงเห็นท่าทีประหม่าของโม่เจ๋อหยวนก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยยิ้ม ๆ “เอาละ อาหยวน พี่ไม่ต้องประหม่าอะไรขนาดนั้นหรอกน่า ถ้าใกล้จะคลอดก็ไปโรงพยาบาลทันอยู่แล้ว ฉัน…”

ถังซวงกล่าวไม่ทันจบก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

โม่เจ๋อหยวนเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของถังซวงก็รีบเอ่ยถาม “ซวงเอ๋อร์ เธอเป็นอะไรไป?”

“เหมือน… น้ำคร่ำจะแตก”

นับตั้งแต่ที่ถังซวงตั้งครรภ์ โม่เจ๋อหยวนได้ศึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้มาพอสมควรจึงรู้ว่าน้ำคร่ำคืออะไร ดังนั้นเขาจึงยิ่งกระวนกระวายใจ ดีที่ถังหลานมาเห็นพอดี หลังจากที่เธอรู้ว่าถังซวงน้ำคร่ำแตกก็รีบตะโกนให้คนพาไปโรงพยาบาล

ถังซวงใกล้จะคลอดแล้ว หลังจากถูกนำตัวส่งถึงโรงพยาบาล ก็ตรงไปที่ห้องคลอดทันที และสุดท้ายก็ให้กำเนิดแฝดชายหญิง ซึ่งทำให้ทุกคนดีใจเป็นอย่างมาก

โม่เจ๋อหยวนไม่ได้คิดถึงเด็กเลย เขาเอาแต่สอบถามอาการของถังซวงว่าเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อได้ยินคุณหมอบอกว่าการคลอดของเธอปกติดีก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก และสุดท้ายจึงนึกขึ้นได้ว่าต้องไปดูลูก

จากที่ได้ตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก ดังนั้นถังซวงจึงพักอยู่บ้านตระกูลจิงตลอดการอยู่ไฟ โดยมีคุณนายจิงและถังหลานคอยดูแล ถังซวงจึงอยู่ไฟได้อย่างสบายใจ

เมื่อลูกทั้งสองคนของถังซวงอายุได้ครบปี ถังเซวี่ยก็จบการศึกษา งานแต่งงานของเธอและเฟิงเยี่ยหานในที่สุดก็ได้กำหนดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

เฟิงเยี่ยหานได้จัดเตรียมงานแต่งงานนี้เอาไว้ก่อนหน้านานแล้ว ดังนั้นเมื่อถึงวันแต่ง งานแต่งงานสุดยิ่งใหญ่ก็ดึงดูดคนให้เข้าร่วมงานเป็นจำนวนมาก เมื่อถังเซวี่ยที่สวมชุดเจ้าสาวเห็นเฟิงเยี่ยหานที่สวมชุดแต่งงานสีแดงสดเช่นเดียวกันกับเธอ แววตาของเธอก็เป็นประกายแวววับดั่งแสงดาว

“เสี่ยวเซวี่ย ผมมารับคุณแล้ว”

ถังเซวี่ยวางมือของตนบนมือของเฟิงเยี่ยหานด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ในขณะที่พิธีแต่งงานได้เริ่มต้นขึ้น ถังซวงนั่งลงโดยโอบแขนโม่เจ๋อหยวนเอาไว้ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความยินดี “เสี่ยวเซวี่ยกับเฟิงเยี่ยหานก็แต่งงานแล้ว ดีจริง ๆ หลังจากนี้ทั้งสองคนก็คงจะมีความสุขกันมากแน่ ๆ”

โม่เจ๋อหยวนโอบถังซวงเอาไว้และพยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ ในที่สุดเฟิงเยี่ยหานก็สมหวังสักที ดูเขาสิยิ้มดีใจอย่างกับคนบ้าแน่ะ”

ถังซวงไม่คิดว่าโม่เจ๋อหยวนจะกล่าวแบบนี้ เธอหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

ถังชุนหยานที่อยู่ด้านข้างก็หัวเราะออกมาเช่นกัน เมื่อถังซวงเห็นถังชุนหยานก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “ชุนหยาน ตอนนี้เธอก็ยังไม่มีความคิดที่จะหาคู่เลยเหรอ”

ถังชุนหยานตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ “ยังไม่คิดเลยค่ะ อีกอย่างของพวกนี้ต้องใจเย็น ๆ พี่ดูป้าเกอกับลุงสิ พวกเขาเองก็แต่งงานตอนมีอายุแล้วเหมือนกัน ถึงตอนนี้ก็ยังอยู่กันดีไม่ใช่เหรอ เพราะฉะนั้นฉันไม่รีบหรอกค่ะ”

ถังซวงได้ยินก็ไม่ได้กล่าวอะไรอีก

หลังจากงานแต่งของถังเซวี่ยและเฟิงเยี่ยหาน ทั้งสองคนก็ได้ย้ายมาอยู่บ้านใหม่ทันที ดีที่บ้านใหม่นั้นอยู่ใกล้กับบ้านตระกูลจิง ด้วยเหตุนี้ทั้งสองคนจึงกลับบ้านบ่อย ๆ บ้านจึงครึกครื้นมีชีวิตชีวามาก ส่วนถังเซวี่ยแต่งงานได้ไม่นานก็ตั้งครรภ์ ซึ่งข่าวดีนี้ทำให้เฟิงเยี่ยหานรู้สึกดีใจอยู่นานสองนาน

จนกระทั่งหลังจากที่ถังเซวี่ยคลอดลูก ถังชุนหยานก็ยังคงไม่มีคู่อยู่ดี

และอีกคนหนึ่งที่ยังไม่มีคู่และถูกเร่งเร้าให้แต่งงานก็คือเฮ่อเจียรุ่ย ตอนแรกพานลี่ฮวาเองก็คิดที่จะจับทั้งสองคนให้คู่กัน แต่เห็นว่าตอนนี้ทั้งคู่ยุ่งอยู่แต่กับเรื่องงานก็เลยล้มเลิกแผนนี้ไป แต่เมื่อมีโอกาสได้มารวมตัวกันในครั้งนี้แล้ว พานลี่ฮวาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแนะอีกครั้ง “ถ้าพวกเธอสองคนคบกันให้สิ้นเรื่องไป ฉันก็คงไม่ต้องมาจ้ำจี้จ้ำไชแบบนี้หรอก”

ถังชุนหยานยังคงนิ่ง ในขณะที่เฮ่อเจียรุ่ยกลับพยักหน้ายินยอม “ก็ได้ครับ” ในขณะที่พูดเขาก็หันไปมองถังชุนหยาน

ถังชุนหยานที่อึ้งอยู่ก็ถึงกับพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว หลังจากได้สติกลับมาแล้ว เธอก็พบว่าคนรอบข้างกำลังยินดีกับตัวเองอยู่

ถึงแม้ทั้งสองคนจะถูกจับให้มาคู่กัน แต่หลังจากที่คบหากันอยากจริง ๆ จัง ๆ แล้ว พวกเขากลับค่อย ๆ มีความรู้สึกต่อกันขึ้นมา และเมื่อพวกเขาได้แต่งงานกัน ตระกูลจิงก็ยิ่งคึกคักมากขึ้นไปอีก ทั้งถังชุนหยานก็อยู่ที่ตระกูลจิงมาเป็นเวลานาน คุณนายจิงและคนอื่น ๆ ต่างก็นับเธอเป็นลูกหลานของตนคนหนึ่งมานานแล้ว

“ดีจังเลยนะ คนหนุ่มคนสาวในครอบครัวเราก็เป็นฝั่งเป็นฝากันหมดแล้ว ทั้งเหวินหยวนเองที่แต่งงานไปปีที่แล้ว ปีนี้ชุนหยานก็จะแต่งงานออกไปอีกคนแล้ว พอทั้งสองคู่มีลูก ในบ้านก็จะยิ่งมีชีวิตชีวามากขึ้นไปอีก”

คุณชายจิงได้ยินคุณนายจิงกล่าวก็พยักหน้าและหัวเราะเบา ๆ

พวกเขาทั้งสองคนอายุมากแล้ว แต่เพราะได้ถังซวงมาดูแล จึงยังคงสดใสกระปรี้กระเปร่าอยู่ ชายหญิงสูงวัยมองดูครอบครัวของตนที่เจริญงอกงามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข

(จบบริบูรณ์)