วันที่ 5 โทว์ ปี 126 เวลา 30:00 น.

ณ จุดศูนย์กลางของโลก

 

 

พื้นที่จุดศูนย์กลางของดาวไดมอน

หากถามถึงจุดศูนย์กลางของโลก หรือดวงดาวแล้ว พวกท่านจะนึกถึงสถานที่แบบไหน?

จุดที่เส้นสมมติศูนย์สูตรสองเส้นวิ่งตัดกันเพื่อแบ่งโลกเหนือ-ใต้ ตะวันออก-ตะวันตก เช่นนั้น?

หรือจะเป็นความหมายในเชิงมหาอำนาจ เพ่งมองไปที่ทวีปและเมืองซึ่งใหญ่อันดับหนึ่งของโลก?

หรือจะเป็นพื้นที่ขั้วโลก อย่างขั้วเหนือกับขั้วใต้?

 

 

ไม่ใช่…

ไม่ใช่เลย…

สำหรับโลกไดมอนแห่งนี้ มันมีนิยามของคำว่า [จุดศูนย์กลางของโลก] ที่ชัดเจนมากกว่านั้น–

 

 

“ดูกีทีก็ยังน่ากลัวไม่เปลี่ยน”

“พวกเราบ้าดีนะ ที่สร้างดาวซึ่งมีโครงสร้างแบบนี้ขึ้นมากันได้”

 

 

–มันหมายถึง ณ ที่แกนกลางของดาวตรงตามตัวอักษรของมัน

 

 

เมื่อบินตรงขึ้นไปทางทิศเหนือ หรือไม่ทางทิศใต้

บินไปจนถึงสุดขอบแผนที่โลก ตรงเส้นสมมติศูนย์สูตรที่ [0] ไม่ว่าจะเหนือหรือใต้

แล้วบินไต่ไปทางเส้นตัดตั้งของแผนที่ มุ่งหน้าไปจนถึงเส้นขีดที่ 30 ซึ่งลากตัดผ่านจากจำนวนเส้นลองจิจูดที่มีทั้งหมด 60 เส้น

บนผืนทะเลที่ไม่มีทวีปหรือแผ่นดินใด ๆ ให้มองเห็น จะพบกับหลุมน้ำวนขนาดใหญ่

 

 

มันเป็นทั้งหลุม

เป็นทั้งน้ำวน

เป็นทั้งน้ำตก

และเป็นทั้งมหาสมุทรไปในเวลาเดียวกัน

 

 

หากจะให้อธิบายถึงโครงสร้างของมัน คงคล้ายกับเป็นอุโมงค์ขนาดยักษ์ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางระดับเทียบเท่าทวีปหนึ่ง แล้วเจาะเชื่อมจากซีกเลือกเหนือ ไปที่ซีกโลกใต้ซึ่งอยู่ในฝั่งทิศตรงกันข้าม

เมื่อใช้ดาวเทียมส่องตรงลงมาดู จะเห็นเป็นโลกทรงกลม ที่ถูกเจาะเป็นรูโดนัทอันกว้างใหญ่

ด้วยโครงสร้างของดวงดาว และแรงโน้มถ่วงอันแปลกประหลาด จึงทำให้อุโมงค์แห่งนี้เต็มไปด้วยผืนน้ำขนาดใหญ่ ที่ถูกดึงให้ไหลแนบติดเปลือกผิวโลก

เป็นอุโมงค์ที่ไม่ว่าจะมองไปทางไหน ก็เห็นแต่มวลน้ำอันมหาศาล ที่ไหลเชี่ยวกรากไปทั่วดินแดน

 

 

สำหรับชาวดาวดวงนี้ พวกเขาได้ขนานนามของรูที่แปลกประหลาดนี้ว่า

[Big Hole] – รูขนาดใหญ่ซึ่งเชื่อมไปหยั่งจุดศูนย์กลางของโลก

 

 

“มีสัญญาณชีพจรวิญญาณแรงกล้ามาจากข้างในชัดเจนเลยเอโซ”

“จะมีกับดักอะไรก็ช่าง บินลงไปเลย ลาพิส ส่วนระบบ [โฮโลมิกุไลฟ์] ฝากดูเรื่องสัตว์ร้ายโดยรอบให้ด้วย”

[รับทราบค่ะ]

 

 

ยานลำหนึ่ง

มียานเหาะทรงโลมาลำหนึ่งกำลังบินอยู่เหนือ [Big Hole] ที่ว่า

เจ้าโลมาน้อยลำนั้นกำลังลดเพดานลงต่ำ จนดูเหมือนกับเป็นสัตว์แรกเกิดที่กำลังคิดสนุก แล้วกระโดดลงไปในปากบ่ออย่างไร้เดียงสา

 

 

เงาของโลมาน้อยลำนั้น ได้ทอดเป็นเงาตามแสงแดดของวันที่สาดแสงผ่านปากหลุมเข้าไปข้างใน

 

 

“ตรวจพบสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่”

*ครื่น!*

 

 

มันคือเสียงคลื่นมหาสมุทร

แทบจะวินาทีเดียวกับที่เงาของโลมาตัวน้อยทอดกายลงไปบนผิวของอุโมงค์ ได้มีคลื่นลูกใหญ่ถือกำเนิดขึ้น

คลื่นลูกนั้นมีขนาดระดับเทียบเท่ากับยอดเขาที่สูงที่สุดในโลก

ตัวใหญ่ยิ่งกว่ามังกรทมิฬที่ว่ากันว่ามีปีกกว้างไกลระดับกลืนกินท้องฟ้า

เอาแค่มวลน้ำมหาศาลที่กำลังนูนขึ้นมา แล้วไหลเทกระจายออก ก็น่าจะมากพอเข้าท่วมพื้นที่ถึง 1 ใน 5 ของทวีปคริสตัลได้

 

 

“นี่— พวกเรามีใส่ไอตัวน่าเกลียดนี้เข้ามาในโลกด้วยสินะ? ”

“ใช่ ๆ ทั้งที่ผมคัดคาดไปขนาดนั้น เพราะว่ามันหน้าตาน่าเกลียด แต่เอโซก็ยังจะบ้าใส่มาให้ได้เนี่ยแหละ“ความคิดของลาพิสต่างหาก ที่ว่าอยากได้สัตว์ร้ายโหด ๆ อยู่ในดาวดวงนี้ไม่ใช่เรอะ? ”

[พอมานึกดูแล้ว… มีเรื่องแบบนั้นอยู่เหมือนกันค่ะ :3]

 

 

สามสาวพูดคุยกันเองอย่างออกรสชาติอยู่ในห้องสะพานเดินเรือ แล้วมองภูเขาน้ำที่กำลังผุดขึ้นมาจากผิวของอุโมงค์

ภูเขามวลน้ำทะเลนั้น กำลังเริ่มที่จะไหลเทลาดกลับคืนสู่ผิวทะเล จนเผยผิวหนังของสัตว์ยักษ์ที่ซ่อนอยู่ข้างใต้ให้เห็น

 

 

มันดูคล้ายตัวหนอนที่มีครีบปลาติดกระจายไปตามลำตัว

ขนาดความหนาของมัน อาจจะใหญ่พอกับภูเขาลูกหนึ่ง

ส่วนความยาวของมัน น่าจะมากพอลากผ่านทวีปออโรร่าได้สบาย ๆ

ไม่มีลูกตา แต่มีหนวดที่ใช้รับแรงสั่น กับต่อมจุดสีดำรับแสงกระจายไปทั่วลำตัว จนเห็นเป็นลายจุดสีดำมันวาวที่เรียงตัวอย่างน่าขนลุก

ส่วนปากเป็นเขี้ยวเรียงตัวคล้ายกับเครื่องขุดดิน เป็นโพรงวงกลมที่ดูแล้วถ้าเผลอหลุดเขาไป คงได้กลายเป็นเนื้อบดภายในแค่ 3 วินาที เท่านั้น

 

 

นอกจากนี้ มันยังเพิ่มความน่ากลัวน่าขนพอง ด้วยการมีใบหน้าคนของสิ่งมีชีวิตจำนวนมากเรียงรายแทรกนูนไปตามต่อมจุดสีดำ พร้อมกับส่งเสียงหัวเราะที่น่าสะอิดสะเอียนให้ได้ยิน

ใบหน้าเหล่านั้นล้วนแต่ร้องไห้เป็นหยาดน้ำตาสีดำ ทว่ากลับยิ้มเย้ยราวกับจะประชดชีวิตอันน่าเศร้าซึ่งกำลังแสดงผ่านมาทางสีหน้านั้น

 

 

“เออ… เอโซ? จากความทรงจำของผม เหมือนว่าเจ้าวาฬหนอนทะเลมันไม่ควรจะหน้าตาน่าเกลียดขนาดนี้นะ? ”

“นั่นสิ… ถึงจะจำไม่ค่อยได้ แต่มั่นใจเลยว่ามันไม่ควรมีรูปร่างเหมือนถูกผีสาปส่งแบบนั้นอะนะ”

 

 

*ฮูมมม!*

“ตรวจพบสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่กำลังมุ่งตรงมาทางนี้”

“ลาพิส เร่งเครื่องหนีด่วน! แมรี่ เตรียมใช้อุปกรณ์ของยานโจมตีกลับ!ระบบ [โฮโลมิกุไลฟ์] ฝากดูเรื่องการสนับสนุนป้องกัน!”

 

 

นักบวชผมสีเหลืองรีบออกคำสั่งเป็นการด่วน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเจ้าสัตว์ยักษ์ดุร้ายตรงหน้า คือผู้รับแขกที่อีกฝ่ายได้เตรียมรอต้อนรับเอาไว้ให้

 

 

ยานโลมาลำน้อยส่งเสียงเครื่องยนต์ดังลั่นไปทั่วอุโมงค์มหาสมุทร

เสียงนั้นเป็นการบอกสัญญาณ ถึงการพร้อมต่อสู้อันห้าวหาญที่โลมาน้อยพึงมีต่อวาฬหนอนยักษ์

หลังสิ้นเสียงเร่งกำลัง ฉับพลันตัวยานได้เริ่มเรื่องแสงสีเงิน

 

 

คลื่นพลังงานแม่เหล็ก

คลื่นวิญญาณ

คลื่นเวทมนตร์

วิทยาศาสตร์ ไสยศาสตร์ และหลักการควบคุมธรรมชาติ จักรวมเป็นหนึ่ง

เปล่งประกายเป็นแสงหุ้มยาน เปลี่ยนวัตถุหยาบให้เป็นวัตถุแห่งดินแดนเทพเจ้า

จากโลมาน้อย ได้กลายเป็นโลมาที่เรื่องรอง กลายเป็นวัตถุพาหนะของเทพเจ้าทรงเข้าประทับ

 

 

ในเวลาเดียวกัน ราวกับรับรู้ได้ถึงความเป็นศัตรูที่เจ้านายสั่ง

วาฬหนอนได้เริ่มกระโจนตัวขึ้นจากผิวทะเล

กระโจนจากปลายอุโมงค์หนึ่ง ไปสู่อีกปลายอุโมงค์หนึ่งในขณะที่ยานโลมากำลังบินลอยต่ำ

อุโมงค์ที่ว่างเปล่า ได้ถูกเติมเต็มด้วยเส้นสีดำอันน่าขยะแขยงที่กำลังลากวาดผ่านเป็นเส้นผ่านศูนย์กลาง

 

 

*ซูม!*

 

 

แต่กระนั้นมันไม่ได้ว่องไวมากพอ เมื่อเทียบกับยานที่บินด้วยคลื่นพลังงานโน้มถ่วง

เจ้ายานน้อยหลบการโจมตีของวาฬหนอนอย่างง่ายดาย แล้วตัวดำดิ่งลึกเข้าไปในอุโมงค์ด้วยความเร็วสูง

ผ่านพ้นในจุดที่แสงสว่างจากเบื้องบนส่องถึง สู่จุดที่มืดมิดไร้ซึ่งแสงพระสุริยัน

 

 

*ฮูมมม!*

 

 

วาฬหนอนคำรามลั่น

ใบหน้าของวิญญาณตามผิวหนังเริ่มร่ำร้อง

พวกมันอ้าปากกว้าง แล้วพ่นสารเหลวสีขาวออกมาเป็นแท่งที่ยาวยืด

สารเหลวนั้นพุ่งจมลงไปในผิวมหาสมุทรของอุโมงค์ กระจายกางไปทั่วราวกับเป็นใยแมงมุมที่ถูกกางขึง

 

 

“มันคิดที่จะทำอะไร? ”

 

 

นักบวชสีเหลืองถามตัวเองด้วยความฉงน

เพราะถ้าจะกางตาข่ายดัก มันควรจะดักก่อนที่พวกเขาจะบินเข้ามา

มิใช่จะมากางดัก หลังจากที่พวกเขาบินผ่านเข้าไปแล้ว

 

 

“สังหรณ์ใจไม่ดี…”

 

 

เธอว่าเช่นนั้น

 

 

เสียง—

เสียงผืนทะเลที่กำลังยกตัวได้เริ่มดังขึ้น

ตาข่ายสีขาวที่กางออกมาจากทั่วลำตัวแล้วกระจายไปทั่วอุโมงค์ เจ้าสิ่งนั้นมันกำลังเคลื่อนไหว

ขึ้นมาจากผืนน้ำ

ยกตัว แล้วขยับพุ่งออกไปด้านหน้าเหมือนเป็นขาของแมลงที่วิ่งบนผิวน้ำ

 

 

หนึ่งก้าว

สองก้าว

ก้าวทีละก้าว ด้วยขาสีขาวที่มีนับพันพร้อม ๆ กัน

 

 

“เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย! น่าขยะแขยงเป็นบ้าเลยเอโซ! ”

“จะเป็นหนอน เป็นปลา หรือเป็นแมงมุมน้ำก็เลือกมาสักอย่างสิยะ!”

 

 

ด้วยขานับพัน กับขนาดตัวที่ใหญ่เกินความจำเป็น จึงทำให้ทุกการเคลื่อนไหวของมันสร้างมหาคลื่นสึนามิขึ้นมา

เป็นคลื่น— ที่ใหญ่ระดับแทบจะปกคลุมทั้งอุโมงค์จนมิด

 

 

” เร่งความเร็วสูงสุด!”

 

 

ยานโลมาบินเลียบอุโมงค์จนผิวทะเลแตกออกเป็นสองฝั่ง

ในโลกอุโมงค์แห่งนี้ ไม่ทั้งบน เหนือ และล่าง

แรงดึงดูดจักแผ่กระจายอย่างเมามัวไร้ซึ่งทิศทาง

ระบบนำทางยานจักรวนเรผันผวน

แต่ทว่าสิ่งเหล่านี้หาได้เป็นอุปสรรคอันใดต่อผู้บังคับยานดวงตามืดบอด [ลาพิส]

 

 

ใข้จิตจับกระแสแรงดึงดูด

ใช้สมองสั่งการควบคุมตอบสนอง

ยานทั้งลำรวมเป็นหนึ่งเดียวกับจิตของลาพิส

ก่อเกิดเป็นการบินผสาน เคลื่อนไหวไปกับกระแสโน้มถ่วงอันผันผวนรวนเร เป็นความเร็วอันไร้ขีดจำกัด

 

 

*ฝุบ!*

*พุบ!*

 

 

ทว่าเส้นแสงที่เคลื่อนไหวสู่แกนกลางโลกนั้น กลับถูกสิ่งมีชีวิตอันน่าขยะแขยงวิ่งไล่ตามติดชนิดราวกับมีเชือกผูกติดเอาไว้

 

 

“เฮ้ย! ขี้โม้น่า! นี่ตามความเร็วระดับเทพเจ้าทันด้วยเรอะ!? ”

“แมรี่ แช่แข็งมันเลย!!”

 

 

*พรึบ!*

 

 

มันเกิดขึ้นทันทีที่ออกคำสั่ง

วินาทีนั้นเกิดแสงสว่างราวกับแสงแฟลชจ้าไปทั่วอุโมงค์

พอแสงนั้นสิ้นลง ทั้งคลื่น ทั้งสัตว์ประหลาด ได้ตกอยู่ใต้ดินแดนอันหนาวเหน็บไร้ที่สิ้นสุดไปโดยปริยาย

 

 

*แกร๊ก*

 

 

หรืออาจไม่ใช่…

 

 

*เพล๊ง!*

*เฮ้ย!เอาจริงดิ!? ทำลายน้ำแข็งระดับศูนย์สมบูรณ์ได้ด้วย!”

” แมรี่! ใช้วิชาเทพเจ้าเลย! ดึงความหนาวเหน็บของโลกวิญญาณมาใช้ซะ!”

” แต่ว่ากฏ—”

” ช่างหัวกฏของแดนเทพไปซะ! พวกเราถึงขั้นดัดแปลงยานให้เป็นวัตถุเทพเจ้าไปแล้วยังจะมากลัวอะไรกันอีกยะ! ”

 

 

*พรึบ!*

 

 

เกิดแสงสว่างครั้งที่สอง

คราวนี้เป็นแสงสีขาวที่เจิดจ้า

ทว่าทั้งที่เจิดจ้า แต่กลับไม่แสบดวงตาที่มองเห็น

ราวกับเป็นแสงสว่างที่ไม่มีอยู่ในพื้นที่มิติแห่งกายภาพเดินดินแห่งนี้

 

 

*แกร๊ก*

 

 

เมื่อสิ้นแสง ทุกสิ่งเบื้องหลังได้หยุดนิ่งไปอย่างสมบูรณ์

หยุดระดับโมเลกุลไปจนถึงอัตตา ตัวตน และคลื่นวิญญาณ

สัตว์ประหลาดที่ถูกผีแค้นสิงสู่ ได้หยุดนิ่งดับสลายภายใต้มิติที่ไร้ซึ่งสรรพสิ่งไปโดยบริบูรณ์

 

 

“หยุดได้แล้ว~”

“ต้องใช้พลังวิญญาณไปมากตั้งแต่ปากทางเข้า— ดูท่าจะงานหยาบแล้วสิ”

 

 

นักบวชสีเหลืองบ่นกับตัวเอง

เธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะคาดหวังว่าตัวแบบนี้จะหยุดพวกเธอได้

แต่ถ้าส่งมาเพื่อตัดกำลัง นับว่ามันได้ผลมากทีเดียว

 

 

*ฮูมม!*

*โฮกกก!*

 

 

แถมดูท่าจะไม่ได้มีเตรียมเอาไว้แค่ตัวเดียว

ตรงหน้าของพวกเธอ มีวาฬหนอนผีสิงอีกนับสิบตัว กำลังเริ่มทะยอยผุดขึ้นมาจากผิวน้ำอย่างไม่หยุดหย่อน

 

 

“ฮึ แต่ทางนี้เองก็มีเตรียมวิธีรับมือเอาไว้แล้วเฟ้ย!”

 

 

นักบวชสีเหลืองดีดนิ้ว แล้วลากรถเข็นลอยอากาศเข้ามาใกล้

บนโต๊ะนั้นมีขวดแก้วลงตราอักขระประหลาดสีแดงจำนวนมากวางเรียงเอาไว้

 

 

“นี่มัน… แก้วบรรจุวิญญาณ? ไปรวบรวมมาจาก…? ”

“เก็บมาจากซากวิญญาณตามห้องดับจิตนักโทษประหาร กับโรงฆ่าสัตว์”

“เฮ้ย! ไปแอบรวบรวมมาตอนไหนกัน!? ”

 

 

จะเติมพลังงานวิญญาณ ก็ต้องใช้พลังงานวิญญาณสด ๆ มากินเพิ่ม

ยิ่งวิญญาณที่เข้มข้น ยิ่งให้พลังงานสูง และอร่อย

ส่วนวิญญาณนักโทษ วิญญาณสัตว์เลี้ยงเพื่อกินเป็นเนื้อนั้น…

 

 

“มันรสชาติชวนอ้วก แถมยังให้พลังงานห่วยสุด ๆ เลยนะ!”

“เคยได้ยินไหมว่ากินเยอะ ๆ เดียวก็อิ่มเอง อย่าบ่น แล้วรีบ ๆ กินเข้าไปซะแมรี่ บนยานลำนี้มีแค่เธอคนเดียวที่ใช้เวทมนตร์เทพเจ้าในสภาพกายเนื้อได้ไม่ใช่เรอะ!”

“ม่ายอ้าววว—!!!”