“ขบวนการ 5 สี ที่มี 6 คน [เพาเวอร์-โซล เรลเจอร์] ! กลับมาแล้วค่ะ!!”

“ระวังเจ้าค่ะ!”

 

 

กระต่ายสาวขนสีดำที่สวมชุดนักฆ่า กำลังใช้พลังขาอันทรงพลัง กระโดดจากอัฒจันทร์หนึ่ง สู่อีกอัฒจันทร์หนึ่งด้วยความเร็วสูง

มือทั้งสองสะบัดลง ขว้างปามีดเลเซอร์ไปในที่ว่างอากาศ

พร้อมกันนั้น ได้เกิดแสงปะทะ แล้วตามมาด้วยการจุติของระเบิดขึ้น ณ จุดที่ดูเหมือนไร้ซึ่งวัตถุอันใด

 

 

*กีส –*

 

 

มันเป็นฝีมือของเบลเซบับ

อสูรกายรูปร่างคล้ายแมลงวัลตัวนั้นได้พ่นสารเหนียวออกมาจากทางปลายหางแหลมของมัน

มันยิงออกมาจากม่านฝุ่นควันที่ลอยคลุ้ง เล็งใส่เด็กน้อยผมสีขาวน่ารักจำนวนสี่คนที่ตะโกนออกมาเสียงดังอย่างไม่รู้จักอันตราย

 

 

ถึงจะถูกหุ้มด้วยม่านบาเรียหนาจากการคุ้มกันของเทวทูตภูติผมสีแดงที่กำลังบินลอยอยู่บนฟ้า แต่ถ้าไม่ใช่ว่าเป็นเพราะถูกกระต่ายสาวขนสีดำป้องกันเอาไว้ คงได้มีกระดูกหักไปสองสามท่อนเป็นแน่

 

 

“เอ๊!? คุณ ควอตซ์–? ไม่ใช่ว่า—”

“ข้าน้อยมิใช่คนที่กล้าทิ้งศิษย์ร่วมสำนักให้ไปเผชิญหน้าศึกใหญ่คนเดียวได้เจ้าค่ะ!”

 

 

ตำรวจหนุ่มสากลทำท่าจะอ้าปากยิงคำถามกระต่ายสาวที่ปรากฏตัวใจกลางสนามรบ

แต่เขากลับถูกกระต่ายสาวคนนั้นตัดบทไปเสียก่อน

 

 

*ฮุม!*

 

 

เมื่อเห็นว่าเบลเซบับโจมตีพลาดพลั้ง เทนงุจึงเปลี่ยนเป้าหมาย จากที่ตั้งใจจะเล็งไปทางภูติสาวซึ่งกำลังเตรียมการทำลายเขตพื้นที่มิติแยก ไปเป็นทางเด็กสาวตัวน้อยทั้งสี่คนแทน

พวกมันรู้— ว่าเด็กสาวผมสีขาวที่น่ารักราวนางฟ้าตรงนั้น คือบุคคลสำคัญของเหล่าสามสาวนักบวชที่เป็นเป้าหมายของเจ้านายที่แท้จริงของพวกมัน

 

 

การเล็งเป้าไปที่จุดอ่อน ย่อมทำให้ศัตรูสูญเสียความเยือกเย็นและสมาธิ

 

 

มันละทิ้งคู่ต่อสู้สาวแวมไพร์กับมนุษย์สัตว์-แมว ที่กำลังบินเตรียมตั้งท่าอยู่ตรงหน้า แล้วกางปีกสีดำ บินทะยานฉีกหนีไปอีกทิศด้วยความเร็วสูง

เป้าหมายของมัน คือเด็กสาวผมสีขาวทั้งสี่คนที่ดูไร้พิษภัยด้านล่าง

มันเป็นการเคลื่อนไหวที่ไม่คาดฝัน จึงไม่มีใครหยุดมันได้ทันเวลา

 

 

“เอ๊ะ!? เอ๊!!”

“ทำไมเล็งมาแต่ทางพวกเราละ!”

“แง!”

 

 

*ฉั่ว!*

 

 

เกิดเสียงตัดขาดชิ้นเนื้อดังขึ้น

ขนปีกสีเหลืองที่กำลังรัดมวลกล้ามเนื้อจนแข็งตัวกลายเป็นใบดาบสีทอง ได้วาดเป็นวงเสี้ยวพระจัทร์ เข้าฟันแขนข้างที่กำลังจะเหวี่ยงพัดขนนกของเทนงุจากทางด้านข้าง

ฝ่ายเทนงุจักยอมยกแขนขวาที่ถูกฟันทิ้งให้สตรีสีทอง แล้วตีปีกสีดำ ม้วนตัวด้วยร่างอันใหญ่โต

สร้างพายุทอนาโดขึ้นรอบตัว พลักไสผู้โจมตีสีทองให้กระเด็นถอยห่างออกไป

 

 

จังหวะนั้น นักสู้สีทองเมมรีฝีปากแน่น พร้อมกับคล้ายกล้ามปีก แล้วแผ่นขนให้ขยายตัวออกกว้างจนดูเหมือนกับโล่ที่หนาทึบ

โล่ขนปีกสีท้องนั้นเข้าปกคลุมร่างน้อย ๆ ของเธอจนมิด ไปพร้อมกับที่กระเด็นออกไปกระแทกใส่พื้นสนามอย่างรุนแรง

 

 

“ท่านอาจารย์!”

 

 

กระต่ายดำร้องเสียงตกใจดังลั่น

ในระหว่างที่ตนลังเลว่าควรเข้าไปช่วย ก็ได้มีวัตถุหนึ่งเคลื่อนตัวบินตัดสนาม

 

 

ท่ามกลางควันที่ลอยคลุ้ง มีเสียงแลกประยุทธดังขึ้นตัดผ่านขึ้นเหนือกลุ่มฝุ่นควันนั้น

มนุษย์สัตว์ขนสีฟ้า กับเสือสมิงที่ใช้ร่างอวตารแห่งชีวิตนับร้อย กำลังห้ำหั่นแลกหมัดกันอย่างรุนแรง

ยามเมื่อฝ่ายสตรีสีฟ้าปล่อยหมัดขวา อีกฝ่ายได้เปลี่ยนร่างเป็นเผ่ายักษ์ ใช้ประโยชน์จากมวลร่างกายที่ใหญ่โตกว่ารับแรงปะทะ

ยามเมื่อฝ่ายสตรีสีฟ้ารัวลูกถีบความเร็วสูง ศัตรูเปลี่ยนร่างเป็นเผ่าภูติที่ตัวเล็กจ๊อย หลบเลี่ยงทุกการโจมตีด้วยขนาดกายที่พริ้วบาง

 

 

เวลาเดียวกัน กลุ่มตำรวจจากลานคนดูที่กระจายไปทั่วสนาม ได้เริ่มยิงแสงรังสีรอบสอง

แสงรังสีได้ถูกยิงกระจายไปทั่ว เล็งเป้าไปที่ปีศาจทั้งสามตัวซึ่งกำลังปะทะกับเหล่าสตรี

แสงรังสีเหล่านั้นได้พุ่งตรงขวางเส้นทาง ราวกับจะตั้งเป็นขอบข่ายกำแพง ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เด็กน้อยผมสีขาว กับภูติผมสีแดง ที่กำลังถูกเล็ง

 

 

“ถึงจะไม่รู้ว่าพวกคุณกำลังวางแผนอะไร แต่คีย์สำคัญในการเอาชนะคงเป็นภูติผมแดงตรงนั้นสินะคะ? ”

 

 

แวมไพร์สาวที่กระโดดเข้าร่วมการต่อสู้ ได้เผยรอยยิ้ม แล้วร่ายสองมือที่ขาวนวลไปในอากาศ

เปลี่ยนมวลสสารบนมิติ สร้างมวลสสารมืดในลักษณะของฝูงค้างคาวออกมา

ฝูงค้างคาวนั้นมีจำนวนมากจนอาจมีนับล้าน

พวกมันมันบินวนรอบตัวเธอ ก่อนจะทยอยบินออกไปวนล้อมกรอบสตรีภูติผมสีแดงตามการร่ายรำของปลายเล็บสีแดงสด

 

 

แวมไพร์ที่ควบคุมฝูงค้างคาวเทียมสีดำ

เป็นภาพที่สมดั่งฉายา [ราชินีแวมไพร์] อย่างแท้จริง

 

 

“พวกแกไปช่วยดูแลเด็กพวกนั้นทีซิ? ”

“รับทราบ! มาเลยเจ้าวานาดิไนต์!”

“ได้เลยเจ้า ซุนไกท์!”

 

 

โนอาร์

หุ่นยนต์โบราณผู้อ้างตนว่าเป็นเทพเจ้าของเผ่ามนุษย์สัตว์

เมื่อสั่งการลูกน้องของตัวเองเสร็จสิ้น เธอได้รีบออกตัวบุกโจมตีในทันที

เป้าหมายของเธอคือปีศาจเสือสมิง ที่กำลังหันหลังให้

 

 

ท่ามกลางการแลกหมัดวิชายุทธระดับเหนือโลกตรงใจกลางอากาศ

หมัดของโนอาร์ได้พุ่งสวนกระแสพายุแห่งการโจมตีนั้นเข้าไป

หุ้มหมัดด้วยกระแสไฟฟ้าที่ขับให้ไหลผ่านออกมา สร้างเป็นวังวนพายุสายฟ้าอันน่ากลัว แล้วกระแทกใส่ไปที่ใจกลางหลังของเสือสมิงเต็มแรง

 

 

“โฮก!”

 

 

เสือสมิงที่กำลังอยู่ในร่างของเผ่ายักษ์ ถึงกับคืนร่างมนุษย์สัตว์-เสือ แล้วกระเด็นตกลงไปที่ใจกลางฝุ่นดินหนาบนพื้น

ตำแหน่งนั้น คือจุดที่นักรบสีทองกำลังนอนคลุกฝุ่นอยู่

 

 

“ดีเลย จะได้ไม่ต้องวิ่งตามให้เหนื่อย—”

 

 

นักรบสีทองที่สภาพเนื้อตัวเปื้อนฝุ่น และเต็มไปด้วยรอยแผล กำลังลุกขึ้นยืนในสภาพที่ราวกับบาดแผลเหล่านั้นไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเจ็บ

ทั้งที่ความจริงเจ็บปวดไปทั้งกล้ามเนื้อจากการแข่งขัน อีกทั้งมีกระดูกหักแท้ ๆ

 

 

“—เรานะ กำลังรู้สึกหงุดหงิดที่สุด!”

 

เธอคำรามด้วยโทสะ

ทั้งโกรธที่บังอาจวางกับดักระดับกดพลังของเธอเอาไว้

ทั้งเกลียดที่บังอาจทำให้เธอบาดเจ็บ

แต่ไม่ว่าจะเป็นโทสะจากเรื่องใด ๆ ก็ไม่เท่าเรื่องที่พวกมันบังอาจไปเล็งโจมตีใส่พวกเด็กใต้การดูแลของเธอ

 

 

เป็นความโกรธระดับเดียวกับของแม่นก ที่หวงแหนนกตัวน้อยของตัวเองเช่นนั้น

 

 

*ฉัว!*

*พลั๊ก!*

*บึ๊ก!*

 

 

นักบวชสีฟ้า นักบวชสีเหลือง และ หนึ่งมือแมว

มันกลายเป็นวงสหะบาทา สามรุมหนึ่ง แทบจะในทันที

จากบนท้องฟ้าสองคน และภาคพื้นดินหนึ่งคน

โดยเฉพาะการโจมตีจากแม่สาวสีทอง ที่เป็นการโจมตีชนิดคมดาบ เล็งเป้าไปที่คอหอยหวังสังหารในดาบเดียว

 

 

*โฮกกก!*

 

 

เสือสมิงคำรามลั่น

มันคำรามอย่างเจ็บปวดออกมาในจังหวะที่เกิดการโจมตีเข้ามาจากทั้งสามทิศทาง

แต่ไม่ใช่การคำรามเพราะเจ็บปวดจากการโดนโรมรัน

แต่เป็นความเจ็บปวดจากการที่รางกายกำลังเปลี่ยนแปลงโครงกระดูกกับรูปร่างกายอย่างฉับพลัน

 

 

หัวจักงอกออกมานับสิบเศียร

แขนงอกเงยออกมานับพัน

ขางอกเพิ่มยึดโยงฐานให้ยืนมั่น

หากว่าการแปลงร่างเพียงร่างเดียวมิอาจพอต่อกรศัตรูที่มากกว่า ก็รวมเอาทุกร่างชีวิตที่เคยกินออกมาในคราเดียวเสีย

 

 

“เฮ้ย!”

“ตัวบ้าอะไรกันยะ!”

[ขี้โกงค่ะ ಠ_ಠ]

 

 

สามสาวรีบหยุดการโจมตี แล้วกระโดดหนีออกมาในจังหวะก่อนจะถึงตัว

เพราะหากฝืนโจมตี คงโดนมือและดวงตาที่มีจำนวนมากกว่า โจมตีสวนกลับ หรือไม่ก็ถูกจับยึดตรึงร่างกายจนไม่อาจขยับไปไหน

 

 

ซึ่งพวกเธอตัดสินใจได้ถูก

 

 

ในจังหวะพอดีกับที่กำลังถอยออกมาตั้งหลัก ได้มีคลื่นโซนิกรุนแรงวิ่งตัดผ่านหน้าไป

คลื่นโซนิกนั้นตัดพื้นสนามแข่งจนเกิดเป็นรอยบาก คว้านเอาเนื้อไม้ที่เป็นผิวแข็งของต้นไม้ลอยฟ้าออกมาจนเป็นคลองขุดขึ้นใหม่

ที่ปลายทางของคลืนโซนิก คือตัวอัฒจันทร์ฝั่งที่พวกตำรวจสากลกำลังรวมตัว

 

 

“หลบเร็ว!”

 

 

มนุษย์หนุ่มออนรีบออกตัวกระโดดหนีก่อนใคร

เหล่าตำรวจสากลต่างกระโดดหนีตายออกมา

แต่ทว่ามีถึงครึ่งหนึ่ง ที่ไม่อาจตอบสนองทันการโจมตีที่ไม่คาดคิด และมองไม่เห็นด้วยตาเปล่าได้

 

 

*ปร๊าง!*

 

 

เกิดเสียงกระแทกดังกึกก้องสนาม

อัฒจันทร์ไม้ที่บรรทุกคนดูนับแสนแตกกระจายไปถึงครึ่งหนึ่ง

เศษไม้ปลิวว่อนไปทั่วพร้อมกับร่างและชิ้นส่วนของคนดูที่กระเด็นไปคนละทิศ

เพียงพริบตา การโจมตีนั้นก็ทำให้ผู้คนเสียชีวิต และสูญหายไปนับหมื่นคน

 

 

*กีสสส!*

 

 

ร่างของเบลเซบับได้ผุดบินกลับขึ้นมา

มันบินลอยต่ำไปอยู่เคียงข้างร่างของเสือสมิงทางขวา

เทนงูที่บินบนฟ้า ได้บินลอยต่ำลงมายืนคู่ข้างซ้าย พร้อมกับงอกแขนข้างที่ขาดกลับคืนมา

 

 

ส่วนฝั่งนักบวชสาวเองก็เริ่มยืนตั้งหลักใหม่

ตรงกลางคือนักบวชผมทอง

ฝั่งซ้ายคือนักบวชผมสีฟ้า

ด้านขวาคือโนอาร์

ในกลุ่มฝุ่นควัน มีกระต่ายขนสีดำซ่อนตัวรอจังหวะ

บนฟ้ามีนักบวชผมแดง กับราชินีแวมไพร์ที่กำลังล้อมกรอบด้วยฝูงค้างคาว

นอกจากนี้ยังมีมนุษย์หนุ่มออน เป็นตาเหยี่ยวสนับสนุนจากฝั่งนอกสนาม

 

 

ถึงจำนวนจะเป็นต่อ—

 

 

*ฮูมมมมมมม!*

 

 

—กระนั้น ก็ไม่ได้ดูจะได้เปรียบเหล่าอสูรวิญญาณทั้งสามตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย—

 

 

“อย่าลืมฉันไปสิค่ะ!”

 

 

ถ้าหากว่าไม่ลืมคุณนกติดบัคคนนี้ไปคนนี้อะนะ