“–!!!”

 

 

คนที่ออกตัวโจมตีเร็วยิ่งกว่าใครในเวลานั้น คือสหายลาพิส

เธอกระโดดพุ่งตัวข้ามจากฝั่งที่นั่งคนดู จากอีกฟาก ไปสู่อีกฟากที่ตั้งในทิศตรงข้าม

พุ่งตัวผ่านอากาศจนเห็นเป็นเงาสีฟ้าทิ้งเอาไว้ แล้ววาดฝ่าเท้าตีเป็นวงโค้งสับลงมา เล็งใส่ใจกลางกระหม่อมของชายเผ่าปีศาจ

 

 

*ปึ่ง*

 

 

ปลายส้นเท้าของสหาย ถูกหยุดเอาไว้ด้วยร่างเสือสมิง

เสือโคร่งขนาด 3 เมตร คำรามลั่นลอดผ่านเขี้ยวอันคมกริบ

ร่างกายของมันกำลังแปลงร่าง จากมนุษย์สัตว์-เสือ เป็นชายเผ่ายักษ์ ที่มีกล้ามเนื้องแข็งดุจเหล็กกล้า

 

 

พร้อมกันนั้น พายุจักก่อกำเนิด

ชายที่กลายเป็นเท็นงุสูง 3 เมตร ได้ใช้นิ้วที่เต็มไปด้วยขนสีดำจนดูคล้ายพัดมาโบกหนึ่งหน

คร่านั้น สายลมได้รวมตัวกัน แล้วกลายเป็นท่อพายุเกลียวที่ม้วนตัวพุ่งออกไปเป็นกระสุนปืนใหญ่

 

 

สหายลาพิสรีบใช้แรงสะท้อนจากการปะทะกับแขนของเสือสมิง แล้วม้วนตัวหลบพายุนั้นออกมา

 

 

“เปอร์ไซต์! ตามมา”

“เอ๊ะ? เอ๊? ”

“ไม่ต้องทำมางง! จะแก้แค้นให้เจ้าดำของเธอใช่ไหม!? ไอบ้านี่แหละคือตัวการ!”

“อ๊ะ!? ศัตรูของเจ้าดำ!!”

 

 

ฉันกระโดดนำยัยเปอร์ไซต์เพื่อรีบไปสมทบสหายลาพิส

ถึงจะปวดกล้ามเนื้อขามากจนเคลื่อนไหวได้ทื่อลง แต่คิดว่าคงไม่รบกวนกับการต่อสู้มากนัก

 

 

เพราะแบบนี้ ปกติฉันถึงไม่บินต่อเนื่องด้วยวิชาก้าวย่างเวหาไง

ถ้าไม่ใช่ร่างเทพเจ้า เป็นแค่กายหยาบทั่วไป มันต้องพึ่งชุดสู้รบนาโนเทคโนโลยีในการเสริมพลัง และรับภาระจากแรงสะท้อนในการถีบตัวหนักมาก

แล้วฉันที่ไม่ใช่ของพวกนั้นเลย ต่อให้ใช้พลังงานวิญญาณมาช่วยปลดปล่อยพลังงานนอกผิวกายหยาบ ยังไงมันก็ต้องมีปวดล้ากล้ามเนื้อบ้างแหละ

 

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นเวน— เวนเจอร์?!”

 

 

ราชินีแวมไพร์ที่กำลังตกใจต่อการปรากฏตัวของสิ่งมีชีวิตจำแลงอสูรกาย กำลังตกใจซ้ำสองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า

ชายที่เป็นเลขาผู้ซื่อสัตย์ กำลังถูกปลายคมแขนแมลงของเบลเซบับแทงทะลุหัวใจในสภาพท่ากางแขนจากข้างหลัง

 

 

“อั๊ก!?! เดียว–!! มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้–! ไหนบอกว่าพวกมันถูกฝึ—”

*ฉับ!*

 

 

ชายที่น่าจะเป็นบอสใหญ่สุด ถูกแมลงยักษ์สูง 6 เมตร ตัวนั้นฟันหัวขาดครึ่ง แล้วสับร่างกายจนกลายเป็นลูกเต๋าขนาดเท่าลูกชิ้นไปในพริบตา

 

 

เฮ้ย…? บทจะไปก็ไปดื้อ ๆ เลยแฮะ

ตายง่ายจัง?

จะบอกว่าไอนี่ไม่ใช่บอสใหญ่อย่างงั้นเรอะ?

 

 

ชายเผ่าปีศาจที่ถูกหั่นจนกลายเป็นลูกเต๋า ได้ตายพร้อมกับลูกแก้วคริสตัลลูกสุดท้ายที่ตัวเองพกเอาไว้

ยามที่ลูกแก้วนั้นแตกกระตาย ได้เกิดคลื่นพลังงานวิญญาณไร้ขั้วสังกัดแผ่ขยายออกมา

เชี่ยแล้ว! คลื่นวิญญาณไร้ขั้วสังกัดอย่างงั้นเรอะ!

 

 

*พรึบ!*

” อึ๊ก!!”

 

 

ฉับพลันนั้น ได้เกิดเหตุการณ์ฉีกขาดของมิติเกิดขึ้น

ทั้งสนามแข่งได้ถูกดึงออกไปอยู่บนพื้นที่ระหว่างมิติ ที่ไม่ใช่ทั้งของคนเป็นกับคนตาย

พลังงานที่ไร้ขั้วสมดุลใด ๆ จักกลายเป็นตัวกลางกักเก็บ และดูดกลืนพลังงานวิญญาณที่รั่วไหลออกมาจากกายคนเป็นกับกายวิญญาณ

เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติ เพื่อหวังจะคืนพื้นที่กลับคืนสมดุลสู่มิติดั้งเดิมของมัน

 

 

สรุปคือเพราะมีการพยายามแย่งดึงพลังงานวิญญาณออกไปตลอดเวลา เลยทำให้การใช้วิชาเทพ วิชาที่พึ่งพลังงานวิญญาณต้องรับภาระมากขึ้น

จากเดิมใช้หนึ่งหน่วย อาจต้องใช้สาม หรืออาจถึงสิบ หรือร้อยหน่วย

 

 

ถ้าพูดด้วยภาษาชาวบ้านให้เข้าใจง่าย คือพวกเราได้ถูกดึงมาต่อสู้ในสนามที่เสียเปรียบอย่างมาก

ถึงศัตรูจะตกอยู่ใต้ภาวะเงื่อนไขเดียวกัน แต่พวกมันกลับได้เปรียบกว่าเพราะมีสภาพทางร่างกายที่เป็นต่อ

 

 

ร่างกายทิพย์เทียมเทพเจ้า…

 

 

นี่แสดงว่าพวกเราถูกล่อมาติดกับเข้าให้เต็ม ๆ

แถมคนที่คิดว่าเป็นบอสใหญ่ ดันเป็นอีกแค่หนึ่งตัวหมากล่อลวงให้สับสน

แต่เอาเถอะ เพราะยังไงก็พอคาดการเอาไว้อยู่แล้ว ว่ามันดูง่ายเกินไป

 

 

ฉันรีบม้วนตัวลงมาจอดบนพื้นไม้อัฒจันทร์ที่อยู่ใกล้ที่สุด

เพราะการใช้วิชาก้าวย่างเวหาบินโดยต้องใช้พลังงานวิญญาณเสริมถึงหลายร้อยเท่า มันออกจะสิ้นเปลืองแรงเกินไป

ถ้าซวยหน่อย อาจทำให้ถึงตายแบบฉับพลันตรงนี้เลย

 

 

“มีอะไรหรือเปล่าคะ? ”

“มีแผนการ เธอล่วงหน้าไปก่อนเลย เดียวจะส่งกำลังเสริมตามไปทีหลัง”

“ค่ะ!”

 

 

ตอนนี้ต้องรีบทำให้ตัวเองกลับมาได้เปรียบ ด้วยการทำลายมิติแยกนี้ก่อน

คนที่จะทำไหว คงมีแค่ยัยแมรี่

ฉันจะต้องกลับไปทำหน้าที่คุ้มกันเธอ

 

 

*ฉึบ!*

 

 

ฉันรีบวิ่งแทรกฝูงชนที่กำลังตื่นตระหนก

ผ่านกระแสมวลชนอันว้าวุ่นกลับไปหาจุดที่ยัยแมรี่กำลังเตรียมบินขึ้นไปบนฟ้า

ถึงยัยนั่นจะโง่ แต่ก็รู้ตัวดี ว่าควรทำอะไรในสถานการณ์แบบนี้

 

 

เวลาเดียวกันนั้น ได้มีเสียงคล้ายแมลงวันบินดังกึกก้อง

ผู้คนต่างคนรีบก้มตัวอุดหูอย่างทรมาน

เงาสีดำขนาดใหญ่บินฟาดผ่านเหนือหัว มุ่งตรงไปทางจุดที่ยัยแมรี่กำลังบินขึ้นสูง เพื่อเตรียมทำพิธีทำลายมิติแยก

บนตัวของเงาสีดำนั้น มีเจ้าตัวเทนงุตามพ่วงติดมาด้วย

 

 

เล็งไปที่คีย์แมนสำหรับพลิกสถานการณ์…

 

 

ไอพวกนี้ ไม่ได้ตกในสภาพคลั่ง 100% นี่?

จะบอกว่าพวกผีถูกฝึกมาได้ระดับนี้มันก็ออกจะ…

หรือว่า–

 

 

“มีการควบคุมจากระยะไกล? จากอีกมิติ? ”

 

 

หรือว่า— บางทีศัตรูอาจไม่ได้อยู่บนโลกมิติฝั่งคนเป็นมาตั้งแต่แรกแล้ว…

 

 

“ชิ”

 

 

ฉันกำลังถูกเงานั้นบินแซงนำหน้าไป

ร่างกายหยาบมันน่าช่างน่าเศร้าจริง

แค่กล้ามเนื้อขาอ่อนล้า ความสามารถทางกายก็ลดลงอย่างไร้ประสิทธิภาพได้ถึงขนาดนี้แล้ว

 

 

ลาพิสกำลังหยุดเจ้าเสือสมิงอยู่

ยัยนกติดบัคกำลังบินตามไปสมทบยัยลาพิส

คนที่จะเป็นแนวหน้าให้ยัยแมรี่จึงมีแค่ฉัน

แต่ฉันดันวิ่งไล่ตามศัตรูไม่ทัน…

 

 

“หน่อย! ขอโทษทีนะแมรี่ แต่ช่วยสู้แบบ 2 vs 1 ชั่วคราวจนกว่าฉันจะไปถึง—”

 

 

*เปรี๊ยง!*

 

 

ตอนนั้นเองที่เกิดเสียงปืนดัง พร้อมกับแสงปืนรังสียิงออกไป

แสงเหล่านั้นถูกยิงออกมาจากสนามฝั่งคนดูด้านล่าง

กระสุนสังหารรังสีนับร้อยถูกยิงขึ้นท้องฟ้าเป็นดั่งฝนที่ตกย้อนกลับ

ท่ามกลางห่าแสงรังสี มีเพียงนัดเดียว ที่สามารถยิงเข้าเป้าหมาย

แสงนัดนั้นโดนเข้าปีกหนึ่งของเบลเซบับ จนมันเสียการทรงตัว แล้วบินลากเอาเทนงุที่อยู่ใกล้ ๆ กัน พุ่งเข้ากระแทกใส่อัฒจันทร์คนดูเต็มแรงด้วยกันทั้งคู่

 

 

“คุณเดสตินี่ย์ ถ้าจะไปราวีคนอื่น รบกวนข้ามศพของตำรวจสากลก่อนเถอะครับ!”

 

 

นั่นมัน– เจ้าออน…

เจ้ามนุษย์หนุ่มออนกำลังนำทีมตำรวจสากลที่แฝงตัวมานับร้อย ยิงนำเป้าหมายเพื่อรุมเบลเซบับ

กระสุนนับร้อย เริ่มยิงโถมกระหน่ำใส่ร่างของมันที่กำลังฝั่งตัวลึกไปในพื้นที่คนดู แบบชนิดไม่คิดให้พักหายใจ

ท่ามกลางหมอกควันฝุ่นที่ลอยคลุ้งจากแรงกระแทก ได้มีร่างเทนงุกระโดดหนีออกมา

มือของมันเตรียมโบกพัดขนนกสีดำ โดยมีทิศทางของกระแสลมไปที่ยัยแมรี่

 

 

“ข้าน้อยมาแล้วเจ้าค่ะ!”

“ไม่คิดว่าจะมีเรื่องสนุก ๆ แบบนี้ให้ทำในวันนี้ด้วยแฮะ”

“เรื่องทั้งหมดจะเป็นฝีมือใครก็ไม่รู้ละ แต่ฉัน— จะขอแก้แค้นให้กับการตายของ แวนเจอร์ ค่ะ!”

 

 

ทว่าพายุนั้นถูกทำให้สลายตัวหายไป ด้วยฝีมือของสาวสามคน

มนุษย์สัตว์แมว -โนอาร์ หุ่นยนต์เทียมที่มาพร้อมกับระบบต่อสู้เต็มกำลัง

ลูกศิษย์ชั้นยอดของพวกเราสามคน นักฆ่าจากเงามืด – ทัวร์มาลีเนต ควอตซ์ ผู้เก่งกาจ

และคนสุดท้าย ราชินีปีศาจ แวม แวม ชาร์สเซอร์ – แวมไพร์สาวผู้เก่งกาจ

 

 

นี่มันการกลับมารวมตัวกันอย่างไม่คาดคิด

การรวมตัวของ–

 

 

“ขบวนการ 5 สี ที่มี 6 คน [เพาเวอร์-โซล เรลเจอร์] ! กลับมาแล้วค่ะ!!”

 

 

–แล้วอีหนูไซน์ จะตะโกนชื่อน่าอายนั้นออกมาดังลั่นเพื่ออะไรกันยะ!

ชื่อมันจะน่าอายเกินไปแล้ว!