***

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ? ”

 

 

เมืองหลวงของเผ่ายักษ์กำลังจมอยู่ใต้เปลวไฟสีขาว

ผู้คนต่างส่งเสียงกรีดร้อง วิ่งหนีตายประหนึ่งเป็นฝูงมดแตกรัง

มีฝูงสัตว์ประหลาดที่ข้าไม่เคยเห็นรุกรานโจมตีไปทั่วเมือง

 

 

ที่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ มีคลองขุดใหม่ที่เต็มไปด้วยรอยไหม้ ลากยาวตลอดตั้งแต่จากเขตนอกป่า ฟาดผ่านกำแพง แล้วไปหยุดลงตรงลานประลองใกล้ใจกลางเมือง

ที่รอบคลองขุดใหม่ มียานรบ กับนักรบมังกรหุ้มเกราะไหม้เกรียมดำจนดูเป็นก้อนถ่านหิน นอนเรียงรายอย่าง

สิ้นหวัง

ไม่เหลือเค้าของกองทัพนักรบอันเกรียงไกรแห่งยักษาหลงเหลืออยู่ให้เห็นอีกต่อไป

 

 

“บะ— บ้านเกิดของพวกเรา? ”

 

 

นี่เป็นฝีมือของเจ้ามังกรในตำนานที่พวกข้าเห็นเมื่อกี้นี้นะหรือ?

ด้วยฝีมือของมังกรแค่ตัวเดียว?

 

 

*กร!*

“!? เจ้าลี่!”

 

 

ในตอนนั้นเองที่แววตาของเจ้าลี่เริ่มเปลี่ยนไป

จากมังกรที่เอาแต่ทำแววตางี่เง่า ฉับพลันกลับคมดุร้าย จนแม้แต่ข้ายังสัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขาม

 

 

*กรรรรร!*

 

 

มันคำรามลั่น พร้อมกับกระโจนขึ้นมาจากแม่น้ำ แล้วเลื้อยไปตามถนนของเมือง ตรงไปที่ใจกลางสนามประลอง

ที่ตรงนั้น มีมังกรทมิฬกำลังยืนอยู่

มันพ่นเปลวไฟใส่บางสิ่งที่กำลังสู้กับมัน

 

 

สิ่งที่สู้กับมันมีขนาดเล็กกว่ามาก

จุดเล็ก ๆ นั้นวิ่งไต่ไปตามผิวเกล็ดของมันด้วยความเร็วสูง

สร้างแสงไฟแฉลบจากการเสียดสีด้วยคมดาบกับผิวเกล็ดของมัน

ตวัดดาบด้วยความว่องไว จนเห็นเสมือนมีนักรบนับร้อย กำลังตวัดคมดาบเข้ารุมฟาดฟัน

 

 

*กรรร!! *

 

 

แต่เหมือนว่าคมดาบนั้นจะไร้ความหมายต่อหน้าเกล็ดสีดำอันแกร่งกล้า

เจ้ามังกรคำรามลั่นด้วยดวงตาสีแดงอันบ้าคลั่ง

มันสะบัดปีกไปพร้อมกับใช้กรงเล็บ และหาง ตวัดไล่ตีไปตามผิวของตัวเอง

 

 

ทุกครั้งที่มันตวัดหาง

ทุกครั้งที่มันฟาดกรงเล็บลงมา

จักได้ก่อกำเนิดคลื่นระเบิดวายุ ส่งเป็นเสียงกัมปนาทกึกก้อง สั่นสะเทือนท้องฟ้าอย่างน่าหวาดหวั่น

ร่างเงาขนาดเล็กที่สู้กับมังกรทมิฬ ได้ถูกแรงกระแทกนั้นซัดจนปลิวกระเด็นออกมา

 

 

*ฮูมมม!*

 

 

เวลานั้นเองที่เจ้าลี่กระโจนเข้าไปรับเงานั้น

อย่าบอกนะว่าเงานั้นคือ…

 

 

“คุณยายพรุนอย่างงั้นเรอะ? ”

 

 

เงาของยายได้ตีลังกาหลายตลบ แล้วลงไปยืนบนหัวของเจ้ามังกรลี่ที่มารับได้อย่างตรงจังหวะ ราวกับเป็นการเขียนบทที่ถูกวางแผนมาล่วงหน้า

ในขนณะเดียวกัน ฝั่งมังกรทมิฬเองก็ไม่ได้ใจดีขนาดจะมายืนมองดูศัตรูของตัวเองเล่นกายกรรมโลดโผน

มันคำรามเบา ๆ แล้วเริ่มสะสมแก๊สปริมาณมากเอาไว้ภายช่องปาก

ไอและแสงสีขาวที่ชวนให้รู้สึกถึงประตูนรก กำลังแผ่ขยายตัวรอบเกล็ดสีดำของมัน

 

 

*กรรร!*

 

 

เจ้าลี่รีบชิงลงมือเคลื่อนไหวโจมตีก่อน

มันคำราม แล้วพ่นเปลวเพลิงสีทองออกไปใส่สนามประลองที่เป็นดาวเคราะเทียม

เปลวไฟสีทองของมันร้อนระอุจนทำให้ผิวดินที่เคลือบเปลือกดาวแห้งเหือด แล้วแตกละเอียดกลายเป็นเม็ดทราย จนเห็นผิวโลหะที่เป็นส่วนโครงสร้างภายใน

พร้อมกันนั้น ยายพรุนได้เหวี่ยงหนึ่งเพลงดาบ ฟาดฟันคลื่นดาบรังสี โจมตีออกไปเป็นแนวตั้ง

 

 

*ฉับ!*

 

 

คลื่นรังสี สีฟ้านั้นได้ตัดดาวเคราะห์เทียมจนขาดครึ่ง

แสงสว่างจักปะทุออกมาจากภายในดวงดาว แล้วกลายเป็นระเบิดรุนแรง ส่องสว่างจนข้าต้องรีบยกแขนขึ้นมาบังสายตาของตัวเองเอาไว้

 

 

*ฮูมมมม!*

 

 

แรงระเบิดระยะประชิดแบบไม่ทันตั้งตัว ได้ดันร่างของมังกรทมิฬขนาดยักษ์จนกระเด็นออกไปตามแรงเป่าระเบิด

ถึงจะดูไม่สามารถสร้างบาดแผลให้กับมันได้ แต่ก็ทำให้มันหยุดชะงัก ไม่สามารถปลดปล่อยเปลวเพลิงอันน่ากลัวออกมาได้สำเร็จ

 

 

“โอ๊วววว!*

 

 

เสียงร้องของยายกำลังดังคำรามก้อง

ยายกำลังขี่เจ้าลี่อยู่ตรงส่วนหัว แล้วใช้ดาบคู่ใจของยาย เร่งเร้าสร้างรังสีคลื่นดาบ เหวี่ยงมันอย่างบ้าคลั่ง เพื่อไล่โจมตีใส่มังกรทมิฬที่กำลังกางปีกตรึงร่างกายให้ลอยนิ่งอยู่บนอากาศ

ในเวลาเดียวกัน เจ้าลี่เองก็เคลื่อนไหวประดุจแหวกว่ายบนสายน้ำ คอยเลื้อยหลบเปลวไฟสีขาวขนาดเล็กที่มังกรทมิฬกำลังพ่นรัวเป็นห่าฝนออกมาจากจมูกของมัน

 

 

คลื่นดาบ กับ กระสุนเปลวไฟสีขาวอันน่าสะอิดสะเอียน

ยายกับเจ้าลี่กำลังสู้แลกชีวิตกับสัตว์ประหลาดในตำนาน เพื่อปกป้องเมือง กับชีวิตของเผ่ายักษ์ที่ยายรักยิ่ง

 

 

“ย๊ากกก!”

 

 

ไม่อยากจะเชื่อ…

ทั้งที่ตัวเล็กกว่า พลังด้อยกว่า แต่ยายกลับเริ่มเป็นฝ่ายที่ไล่ต้อนมังกรทมิฬให้ต้องป้องกันตัวเอง

กระสุนเปลวเพลิงขาวของมันไม่อาจตามความเร็วในการเลื้อยของเจ้าลี่ทัน

ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้ามังกรโง่นั่นจะมีความสามารถมากถึงขนาดนี้

ยายพรุนเองก็เก่งกาจราวกับปีศาจ

การโจมตีของยายได้เล็งไปที่ดวงตากับเกล็ดย้อน อันเป็นจุดอ่อนเดียวของมังกรที่ไร้ซึ่งมีเกล็ดหุ้มอันแข็งแกร่งคอยปกป้อง

การตวัดดาบรังสีที่ทั้งหนักและทรงพลังด้วยพลังงานสูงสุดโดยไม่ทำร้ายตัวเอง แล้วยังเล็งเป้าโจมตีบนพื้นยืนที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่งได้แม่นยำขนาดนั้น ยังใช่เป็นการเคลื่อนไหวของยักษาผู้ชราภาพอีกอย่างงั้นหรือ?

 

 

สุด— ยอดไปเลยยายพรุน!

 

 

เพราะว่าข้าเกิดมาในยุคที่สงบสุข เลยไม่เคยเห็นการต่อสู้แบบเอาจริงของยายพรุนมาก่อน

นี่นะหรือคือพลังที่แท้จริงของวีรสตรีในตำนานที่ยังมีชีวิต!

 

 

*กรรร!*

 

 

ยายได้ไล่ต้อนมังกรทมิฬจนไปถึงสุดขอบเมืองฝั่งตะวันออก

ไล่มันจนไปอยู่เหนือแม่น้ำขนาดใหญ่ที่กว้างพอจะจมมันลงไปได้ทั้งตัว

 

 

“ฮ่ะ!”

 

 

ยายกระโดดขึ้นสูง

เจ้าลี่ย่อตัวต่ำ เลื้อยลอดผ่านกระสุนลมหายใจสีขาวที่วิ่งผ่านเหนือลำตัว แล้วเบ่งคำราม พ่นกระแสเพลิงสีทองใส่ใบหน้าของอีกฝ่าย

มังกรทมิฬรีบยกปีกขึ้นมาบังเปลวไฟที่กำลังแผดเผานัยตาของมันให้เหือดแห้ง

 

 

ชั่วเวลาที่คู่หูของยายได้เปิดโอกาส คือช่วงเวลาลงดาบดำจากฟากฟ้า

ทิ้งตัวลงมาพร้อมดาบ ประหนึ่งตัวเองเป็นลูกอุกกาบาต แทงประสานใส่เป้าตาสีแดง

ปักดาบควายจมลงไปจนเลือดสีดำสาดกระเซ็น แล้วบิดด้ามดาบ คว้านนัยตาซ้ายของมังกรยักษ์ออกมาทั้งดวง

 

 

*กีสสส! *

*ซูมม!*

 

 

เสียงของแม่น้ำที่กำลังสาดกระเซ็นได้ดังลั่น พร้อมกับเสียงคำรามอันเจ็บปวดของมังกรยักษ์

ภาพของมังกรทมิฬที่กำลังร่วงจมหงายหลังลงไปในแม่น้ำ ได้ปลุกไฟแห่งความหวังของชาวเมืองให้ลุกโชน

 

 

“ท่านพรุน!”

“ท่านพรุนสามารถปราบมันได้!”

“พวกเรายังมีความหวัง!!”

 

 

“อย่าพึ่งประมาท!”

 

 

เสียงคำรามของยายดังจนกลบเสียงของผู้คนทั้งเมือง

แม้แต่ข้าที่อยู่บนยานกระทิงตรงสุดขอบเมือง ก็ยังได้ยินเสียงของยายดังมาถึงตรงนี้

 

 

ศัตรูยังไม่ตาย

มันกำลังค่อย ๆ ลุกขึ้นมาจากผืนน้ำอย่างช้า ๆ

แผลตรงเป้าตาซ้ายที่ถูกควัก กำลังเริ่มสมานตัวคืนสภาพด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ

 

 

*กรรร!*

 

 

มันพ่นเปลวไฟสีขาวแผ่ออกมาเป็นไอ ลอดผ่านช่องจมูกและปากอย่างโกรธเคือง

เพียงแค่พริบตาเดียว มันก็ลุกขึ้นมาคำรามในสภาพที่ไร้ซึ่งบาดแผลไปแล้ว

 

 

ปีศาจชัด ๆ

 

 

“วะ— เหวอ!?! มันยังไม่ตาย!!”

“เมืองนี้กำลังเต็มไปด้วยสัตว์อสูร! เมืองหลวงล่มสลายแล้ว!”

“ทุกคน รีบหนีเอาตัวรอดเร็ว!”

 

 

ชาวเมืองทุกคนต่างกำลังสิ้นหวัง

กองทัพพ่ายแพ้

เมืองถูกทำลาย

แม้แต่ยายเอง ก็ใช่ว่าจะล้มมันได้

 

 

“ยาย… เจ้าลี่… ”

 

 

แต่ยายกับเจ้าลี่ยังคงคิดที่จะสู้ต่อ

คนวัยชราเกษียณอายุกับมังกรจอมงี่เง่า ยังคงหันเผชิญหน้ากับมังกรในตำนานบนผืนน้ำ

 

 

“ฮึ่ม!”

 

 

ข้าเอามือตบหน้าตัวเอง

ถึงจะยังเอาชนะอีกฝ่ายไม่ได้ แต่ใช่ว่ายานจะแพ้เสียหน่อย!

อีกอย่าง ในพื้นที่แม่น้ำอันเป็นถิ่นของมังกรวารีอย่างเจ้าลี่ มันจะมีมังกรตัวไหนไปเอาชนะมันได้?

ยายกับเจ้าลี่ จะต้องเป็นผู้ชนะ!

 

 

“หน่วยฑาทิม ข้ามีภารกิจจะให้พวกเจ้าทำ!”

 

 

ถ้าให้ว่ากันตามตรง คือตอนนี้ข้ามีหลายคำถามที่ยังคาใจ

เอลเดอร์เบอร์รี่ได้ขึ้นเป็นผู้นำหรือยัง แล้วมันอยู่ที่ไหน?

เจ้าออนที่ไถเงินข้าไป มันยังอยู่ในเมืองหรือเปล่า?

สภาพจิตใจของยายหลังจากที่เจ้าลี่หายตัวไป

 

 

ข้าไม่รู้หรอกนะว่าสถานการณ์ปัจจุบันตอนนี้มันเกิดบ้าอะไรขึ้น

แต่ที่ข้ารู้อย่างหนึ่ง คือเมืองบ้านเกิดของข้ากำลังจมอยู่ในกองไฟ

 

 

ถึงจะเป็นเมืองที่ข้าเกลียด

เป็นเมืองที่ไม่มีใครคิดรักข้า

แต่ข้า– คือฑาทิม

ข้า คือผู้มีสายเลือดของเผ่ายักษาไหลเวียนอยู่ในร่างกาย

ฑาทิม บุรุษยักษาไร้พ่อแม่ ผู้ที่ถูกท่านยายพรุนเก็บมามอบความรักให้จากถังขยะ

ถึงเมืองนี้จะเกลียดข้า แต่ข้านั้นมิอาจทนมองเมืองที่ยายรักถูกทำลายไปได้

ข้า– จะเป็นอีกแรงที่ช่วยยายปกป้องเมืองที่ยายพรุนรัก!

 

 

“หน่วยสำรวจ [ยักษาฑาทิม] จงตามข้ามา เริ่มปฏิบัติการปกป้องเมืองหลวง เดียวนี้!”