ณ กลางทุ่งสีรุ้ง

ที่แห่งนั้นมีหลุ่มขนาดใหญ่รัศมีราว 1 กิโลเมตรปรากฏ

ที่ใจกลางหลุ่มนั้น มีกล่องสี่เหลี่ยมกล่องหนึ่งจมลึกลงไปในผิวดิน

มันเป็นกล่องสี่เหลี่ยมด้านเท่าขนาดหนึ่งเมตร ที่มีผิวดูคล้ายกับเป็นผลีกคริสตัลเจ็ดสี

รอบตัวกล่องจะมีไอประหลาดแผ่ไหลออกมาตลอดเวลา จนทำให้สัญชาตญาณในตัวของเผ่ามนุษย์นกต้องกรีดร้องเตือนภัยแทบจะทุกเวลาที่ยืนอยู่ใกล้มัน

 

 

ในตำแหน่งที่ใกล้กับกล่อง มีมังกรขนาดใหญ่สูง 50 เมตร กำลังพยายามใช้ฟันอันแหลมคมของมัน กัดแทะเพื่อทำลายมัน

มันเป็นมังกรที่มีผิวเกล็ดสีดำเป็นมันวาวคล้ายผิวเหล็ก ดวงตาแดงกริบราวกับเลือด หน้าตาดูดุร้ายแต่มีนิสัยอ่อนโยนและขี้ขลาด

มันคือ [เจ้าดำ] เพื่อนที่ยังมีชีวิตอยู่ของหนูค่ะ

 

 

ส่วนอีกตัวที่ใต้เท้าของมัน มีมังกรผิวสีน้ำตาลสูงสี่เมตรครึ่งอีกตัว กำลังใช้ปีกของมันขุดส่วนฐานของดิน เพื่อหวังที่จะยกกล่องใบนี้ออกมาทิ้งไปให้พ้น ๆ จากบ้านของพวกเรา

เจ้านี่คือเพื่อน— เป็นมังกรที่หนูเก็บมาเลี้ยงตั้งแต่ยังเด็กจนโต [ออกไซด์] เพื่อนของหนูค่ะ

 

 

ส่วนหนู— มีชื่อว่า [เปอร์ไซต์] ค่ะ

อายุอานาม… จำไม่ได้แล้ว เพราะเลิกนับไปตั้งแต่วันที่เพื่อนรุ่นเดียวกันของตัวเองทยอยหมดอายุขัยไปทีละคน

 

 

พวกเราสามคน [เปอร์ไซด์] [ออกไซด์] [เจ้าดำ] คือสิ่งมีชีวิตอายุยืนที่อยู่มาตั้งแต่ยุคสมัยโลกใบนี้ถือกำเนิดเมื่อ 126 ปีก่อน จนกระทั้งวันนี้

แต่เพราะมีอายุยืนยาวเกินไปหน่อย คนที่รู้จักในสมัยยุคนั้นเลยพากันจากโลกนี้ไปกันหมดแล้ว

เอสเทอ สเลบ เอรีส บานา ไฮเจน โซเดียม

คิดถึงทุกคนอ๊ะ…

 

 

“ (อย่าเศร้าไปเลยนะ) ”

“ (เธอยังมีพวกเราเป็นเพื่อนอยู่) ”

 

 

ถึงจะมีคุณวิญญาณเป็นเพื่อนคุยแก้เหงา แต่ถ้าหากให้นับตามความจริงถึงสาเหตุที่ทำให้หนูไม่แกไม่ตายตามธรรมชาติสักที มันก็เพราะพวกเขานี่แหละ ที่เป็นสาเหตุหลักค่ะ

 

 

“ (บอกมานับจะ 126 ปี แล้วนะว่าพวกเราไม่ใช่วิญญาณ!) ”

“ (พวกเราคือเผ่าพันธุ์เซลล์เดียวอันมีภูมิปัญญา ผู้มีความสามารถในการวิศวกรรมเซลล์สิ่งมีชีวิต! ไม่ใช่ว่าในยุคสมัยนี้พวกเราถูกพวกเธอเรียกว่า [เผ่าพันธุ์พิเศษ] [เผ่าในตำนาน] [เผ่าโพแคริโอต] อะไรทำนองนี้หรอกหรือ!?) ”

 

 

ไม่รู้ไม่สนค่ะ~

พวกคุณนะมาดัดแปลงร่างกายของหนูตามใจชอบเพื่อให้เป็น [บ้าน] เองไม่ใช่หรือยังไงคะ?

 

 

“ (…) ”

 

 

พวกคุณวิญญาณเงียบไปแล้วค่ะ

เอาเป็นว่า ตัวหนู [เปอร์ไซต์] คือเผ่ามนุษย์นกที่มีชีวิตมาตั้งแต่ยุคสมัยที่ถูกปกครองด้วยเทพเจ้าเลยก็ว่าได้ค่ะ

ฉันยังจำได้ดีถึงยุคสงครามอันโหดร้าย ที่เทพเจ้าไม่ยอมให้พวกเราตาย แล้วคืนชีพเรื่อยไปให้มาทำสงคราม

จนกระทั้งถึงวันที่พวกเราหลุดพ้นจากการปกครองของเทพเจ้า ด้วยการที่พวกเราทั้งห้าเผ่ายุติทำสงคราม เพื่อให้เทพเจ้าหมดความสนใจไปจากพวกเราเอง

 

 

บ่นไปเรื่อย~

 

 

ใช่ค่ะ ทุกวันนี้หนูนะ แทบจะกลายเป็นคนบ้าไปแล้ว

เพราะมีอายุยืนยาวเกินผิดปกติ

คนรู้จักพากันตายไปหมด

พอไม่มีใครให้คุยเล่นด้วย เลยเลือกที่จะทิ้งสังคม แล้วปลีกวิเวกมาอยู่กับเจ้าดำ เจ้าออกไซด์ เพื่อนที่ยังมีชีวิตอยู่ของหนูค่ะ

 

 

*กรรร*

*กรู~*

 

 

แต่ช่วงนี้พวกเขาเอาแต่วุ่นกับ [กล่อง] ที่ตกลงมาจากท้องฟ้าเมื่อราวห้าวันก่อน เลยทำให้ช่วงนี้รู้สึก ว้าง~ ว่าง~ ค่ะ

ว่าแต่ไอ [กล่อง] นี้มันคืออะไรกันค่ะเนี่ย?

มันให้ความรู้สึกที่ไม่ดีเอามาก ๆ เลยค่ะ

 

 

นี่ก็ลองพยายามหาทางเอามันออกไปทิ้งนอกเขตภูเขามาหลายวิธีแล้วนะ

ตั้งแต่พยายามดึงออกมาจากหลุมด้วยแรง

ใช้ไฟของเจ้าดำเผาเพื่อหลอมให้ละลาย

หาหินมาทุบใส่

ไม่มีอะไรที่สามารถทำลายมันทิ้งได้เลยค่ะ

 

 

ว่าแล้วก็หยิบกิ่งไม้มาจิ้ม ๆ เล่นมันดู

 

 

*จิ้ม* *จิ้ม*

 

 

เงียบ~

ไม่เกิดอะไรขึ้น…

ไอกล่องใบนี้มันคืออะไรกันแน่ค่ะเนี่ย?

 

 

*—วิง*

 

 

“หืม? เสียงอะไรอ๊ะ? ”

 

 

หนูหันไปมองซ้ายมองขวา มองหน้ามองหลัง แหงนมองฟ้า แล้วก้มมองตูดตัวเองเพื่อหาต้นตอของเสียง

 

 

“ (มองตรงนั้นคงเจอหรอกนะ) ”

 

 

ระ— รู้อยู่แล้วค่ะ!

หนูมีอายุมากตั้งขนาดนี้แล้ว สมองไม่ใช่เด็กน้อยอีกแล้วค่ะ!

ว่าแล้วก็รีบหันไปมองเส้นขอบฟ้าแทน

 

 

ที่เส้นขอบฟ้า มีวัตถุโลหะทรงลูกโลมา กำลังบินเลียบทุ่งหญ้าสีรุ้งมาทางพวกเรา

เอ๊~?

ในยุคนี้มีคนที่สามารถผ่านโพรงมังกรเข้ามาถึงส่วนข้างในสำเร็จได้ด้วยแฮะ~?

เพราะส่วนใหญ่มักจะจบชีวิตกันอยู่ข้างในโพรงนั้นกันก่อนผ่านเข้ามาสำเร็จ หรือต่อให้ผ่านเข้ามาได้ ก็มักจะมาตายที่พื้นที่ทุ่งหญ้าสีรุ้งแทน เพราะไม่สามารถทนต่ออากาศที่เบาบางอย่างผิดปกติของพื้นที่นี้กันได้

 

 

หรือว่าจะเป็นยานที่ออกแบบมาเป็นพิเศษ?

หวังว่าแขกของพื้นที่พิเศษนี้ จะไม่ตายทันทีที่พวกเขาลงมาจากรถหรอกนะ?

 

 

*กรรร!*

*กรู!*

“พวกเธออย่าไปขู่แขกกันแบบนั้นสิ! เดียวหนูเป็นคนไปรับแขก—”

“ไม่จำเป็น เพราะพวกเรามายืนอยู่ตรงนี้แล้วละ~ ขนนุ่ม~ หน้าตาน่าร้าก~ ได้สัมผัสตัวจริงแล้ว~ ฮุ~ ฮุ~ ฮุ~ อยากเก็บวิญญาณของเธอมาเป็นหนึ่งในของสะสมจริง ๆ ให้ตายสิ”

“เอะ— เอ๊? ”

 

 

ใครอ๊ะ?

 

 

มีเผ่าภูติเพศหญิงผมสีแดง ผิวสีเทนคนหนึ่ง กำลังใช้มือที่เคลื่อนไหวได้ดั่งเป็นปลาหมึก เข้ามาลวนลามตัวของหนูอยู่

ทั้งที่ตัวหนูมีความไวดั่งปีศาจ แต่กลับไม่อาจหลบพ้นมือที่เคลื่อนไหวได้อย่างน่าอัศจรรย์ของเธอ

ตั้งแต่ขนปีก ลำตัว ไปจนกระทั้งส่วนน่องขา ทุกส่วนของร่างกายของหนู ได้ถูกผ่านการลูบคล้ำของเธอไปจนหมดสิ้นภายในพริบตาเดียวเท่านั้น

 

 

“ขยะแขยงที่สุดที่สุดค่ะ!”

 

 

หนูหวดลูกแตะความเร็วสูงใส่ไปที่ใบหน้าของเธอ

มันเป็นลูกแตะที่เร็วประดุจแสง จนไม่น่าจะมีใครสามารถหลบมันพ้น

แต่เธอกลับสามารถตามความเร็วทัน แล้วบินถอยหลังเพียงเล็กน้อยหลบมันไปได้

 

 

“เหวอ! อย่าอยู่ ๆ ก็หวดขาใส่คนอื่นแบบนี้สิ!”

[สมควรโดนแล้วค่ะแมรี่]

“ต้องขอโทษแทนสหายของพวกเราด้วย…”

 

 

มีคนที่ไม่รู้จักปรากฏตัวเพิ่มมาอีกสองคนแล้วค่ะ

คนหนึ่งเป็นผู้หญิงเผ่ามนุษย์สัตว์ ผมสีน้ำเงินยาว สวมผ้าคาดปิดตา

อีกคนเป็นผู้หญิงเผ่ามนุษย์นก มีขนสีเหลือง ดวงตากลมโตน่ารัก

 

 

ถึงจะไม่รู้ว่าพวกเธอเป็นใคร แต่ในเวลานั้นเองที่บางอย่างกำลังกรีดร้องเตือนขึ้นมาอยู่ภายในใจ

รู้สึก… เหมือนกับว่าเคยเจอคนพวกนี้มาก่อน…

ไม่เคยเจอ แต่เหมือนกับว่าเคยเจอมาก่อน…

เหมือนกับว่าเคยถูกคนพวกนี้เฝ้าดูมาจากที่ไหนสักที่ มาตั้งแต่เมื่อนานมาแล้วแบบนั้น?

 

 

“พวกคุณคือ? ”

“เจอแล้วต้นเหตุของคลื่นพลัง—!!!”

 

 

กลุ่มคนแปลกหน้าสามคนไม่สนใจหนู แล้วเริ่มกวาดตาไปทางกล่องที่อยู่ด้านหลังแทน

 

 

ทันทีที่ผู้หญิงผมสีเหลืองมองไปที่กล่องใบนั้น เธอก็ดวงตาเบิกกว้าง ใบหน้าซีดเผือก แล้วกรีดเสียงหลงอย่างตื่นตกใจออกมา

ปลายปีกขนทองของเธอ กำลังชี้ตรงไปที่เจ้าดำ ที่กำลังขบเคี้ยวกล่องอย่างเมามันอยู่ข้างหลัง

 

 

“ไอมังกรบ้านั่น!? หยุดเดียวนี้! แกไม่รู้หรอกว่าเจ้ากล่องใบนั้นมันทำอะไรได้!! ถ้าทำลายมัน—”

*แกร๊ก—!*

 

 

ราวกับคำพูดของเธอได้กลายเป็นการปักธงแห่งหายนะ

ทันทีที่ผู้หญิงผมสีเหลืองตะโกน เจ้ากล่องที่เจ้าดำกำลังกัด ก็ได้เกิดรอยร้าวขึ้นมาแทบจะในทันที

เกิดรอยร้าว— พร้อมกับม่านควันสีขาวกลืนกินพื้นที่แถบนี้ทั้งหมดเข้าไปข้างใน