***วันที่ 59 เรตนิว เวลา 36:00 น.***

ณ ร้านอาหารหรูใจกลางเมืองคริสตัล ภายในห้องจัดเลี้ยงที่บรรจุคนได้มากกว่า 100 คน

สถานที่จัดงานอันยิ่งใหญ่แห่งนี้ กำลังเต็มไปด้วยเด็กตัวน้อยผมสีเงินที่มีหน้าเหมือนกันราวกับแกะ กับผู้ดูแลลูกลิงแสนซนอีก 4 คน

 

 

“มื้อกลางวันนี้เราเป็นคนเลี้ยงเอง เชิญพวกเด็ก ๆ กินกันให้เต็มคราบได้”

““เย๊~!!!””

 

 

ซึ่งคนที่กำลังดูแลลูกลิงแสนซนที่ว่า ก็คือเรา เอโซ หนึ่งในเทพเจ้าทั้งสามผู้น่ารักคนนี้นั่นเอง

พอมองดูเหล่าเด็กน้อยเริ่มลงมือสวาปามอาหารที่ทยอยเข็นเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง ก็เริ่มชักจะเข้าใจความรู้สึกรักเด็กของเจ้าแมรี่ขึ้นมาบ้างแล้วแฮะ

 

 

“ทะ— ท่านอาจารย์ตัวจริงแน่หรือเปล่าเจ้าค่ะ!? ”

“พี่สาวเอโซไม่ได้ไม่สบายตรงไหนใช่ไหมค่ะ!”

[ตอนแรกที่บอกว่าจะพาออกมาเลี้ยงอาหารกลางวัน ฉันนึกว่าคุณเอโซตั้งใจจะพามาแกล้งเสียอีกนะคะ _0]

 

 

ไอพวกปากเสียนี่…

 

 

ความจริงที่พาทุกคนออกมาเลี้ยงข้าววันนี้ มันไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก

แค่ว่า “เบื่อ”

 

 

อุปกรณ์ที่ควรมีเพื่อใช้สืบสวนวิญญาณ ยังไม่มีทีท่าว่าจะได้คืนจากยัยแมรี่

การเตรียมงานเทศกาลปีใหม่ที่นักบวชทุกคนควรเข้าร่วม เรากับลาพิสก็ดัน— ถูกสั่งแบนห้ามเข้าไปยุ่ง

มันเป็นเพราะอะไรกันน้า~ (ทำเสียงสูง)

 

 

พอจะไปเล่นฆ่าเวลากับพวกน้องไซน์ ก็ถูกป้าเทเรซ่าเข้ามาขวางเอาไว้

เห็นว่าไม่อยากให้เด็กติดนิสัยแย่ ๆ ของพวกเราไป

ว่าใครว่านิสัยแย่กันยะ!

พวกเรามีอายุมากกว่าเธออีกนะป้า!

 

 

พอว่างจัด เลยใช้เวลาทั้งหมดไปกับการฝึกให้แม่ค้ากระต่ายแทน

การเล่นบทบาทเป็นอาจารย์มันก็สนุกไม่เลวหรอก แต่ฝึกไปได้แค่ 5 วัน ยัยนี่ดันเป็นพวกเรียนรู้ไว เข้าใจถึงเกล็ดเคล็ดวิชาได้หมดไปแล้วเนี่ยสิ

พอไม่มีอะไรจะสอนให้อีก เลยทำให้รู้สึกเบื่อขึ้นมาอีกครั้ง

 

 

ที่พามาเลี้ยงข้าวอร่อย ๆ มันก็แค่อยากจะฆ่าเวลาเท่านั้นนั่นละ~

อีกอย่าง พรุ่งนี้จะเป็นวันที่แม่ค้ากระต่ายต้องลอบเข้าไปจับตัวโนอาร์ เพื่อช่วยเด็ก ๆ ไซบอร์กของเธอออกมาตามแผน

บางทีมื้อนี้อาจจะเป็นมื้ออาหารใหญ่สุดท้ายของแม่ค้ากระต่ายสาวก็เป็นได้ เลยต้องจัดหาของกินดี ๆ ให้เธอบ้างหน่อย

 

 

“อร่อย! ถ้าคุณเทเรซ่ามาด้วยก็คงจะดี”

“ยัยป้านั่นวุ่นอยู่กับการวางแผนงานสิ้นปีใหม่ทั้งหมด คงไม่มีเวลาเหลือมากินข้าวข้างนอกสบายใจเฉิบแบบนี้หรอก”

“ก็เป็นฝีมือของพวกท่านอาจารย์ไม่ใช่หรือเจ้าค่ะ? ที่ทำให้คุณเทเรซ่าไม่ว่างนะเจ้าค่ะ”

“ใช่ ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะพวกพี่สาวตีกันชนิดพังวิหารไปทั้งแถบ ทุกคนก็คงไม่ยุ่งขนาดนี้หรอกค่ะ รู้ไหมว่าฉันกับพี่น้องของฉันต้องเหนื่อยขนาดไหน กับการช่วยคุณเทเรซ่าเปลี่ยนแผนงานทั้งหมดนะคะ!”

 

 

เจ้าหนูไซน์กับยัยกระต่าย…

เดียวนี้ชักจะเถียงเก่งขึ้นนะ!

สงสัยคงได้รับอิทธิพลมาจากยัยป้าเทเรซ่ามากเกินไปแน่ ๆ

แบบนี้ไม่ดีแล้ว ต้องรีบหาทางสร้างภาพให้เจ้าหนูสองคนนี้กลับมาเคารพ นบน้อมใหม่ให้ได้!

ไม่อย่างงั้นจุดยืนที่น่ายำเกรงของพวกเราได้พังกันหมดพอดี

 

 

“ฮึม!”

ว่าแล้วก็ขอดื่มชาเข้มย้อมใจตัวเอง!

ดื่ม! เครียด! กินชาเข้ม!

 

 

“ (นี่ ๆ แกมีได้ข่าวความวุ่นวายจากย่านเสื่อมโทรมช่วงนี้บ้างไหม?) ”

“ (ข่าวอะไรวะ?) ”

ตอนนั้นเองที่ได้ยินเสียงคนจากห้องจัดเลี้ยงข้าง ๆ ดังลอดผ่านผนังที่อยู่ติดกัน

มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่เมืองนี้อย่างงั้นเรอะ?

 

 

“ (ข่าวที่ว่า [แก๊งภูติสีชาด] กำลังเถลิงอำนาจขึ้นมานะ) ”

*พรูดดดดด!*

“เหวอ!? ทำอะไรของท่านอาจารย์กันเจ้าค่ะ!”

“ฮะ ฮะ ฮะ หน้าตาพี่สาวเอโซตลกดีจัง~”

[มันสกปรกนะคะคุณเอโซ =_=]

 

 

เพราะมีชื่อที่ไม่คาดคิดหลุดออกมา เลยทำให้เผลอพ่นน้ำชาที่ดื่มเข้าไป กลับออกมาทั้งหมด

[แก๊งภูติสีชาด] ชื่อนี้ไม่จำเป็นต้องสืบเพิ่ม

เป็นยัยแมรี่ของพวกเราชัวร์ป๊าบ

 

 

“ ( [แก๊งภูติสีชาด] ? ไม่เห็นจะเคยได้ยินมากก่อน) ”

“ (มันคืออดีตแก๊ง [แวมไพร์ยักษ์] ของ ชาง-ชี สองคู่หูเผ่าลิซาร์ดแมนเกล็ดเขียว [ชาง] กับนางปีศาจยักษ์ [ชี] เห็นว่าเมื่อ 9-10 วันก่อนถูกภูติประหลาดหัวแดง ผิวสีเทนท้าประลอง แล้วยึดอำนาจแก๊งมาได้) ”

“ (มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือเนี่ย? พวกแก๊งอัธพาลนี่จริง ๆ เลยนะ อยู่นิ่ง ๆ กันไม่เป็นเลยหรือยังไง? ชอบหาเรื่องยกพวกตี แก่งแย่งอำนาจกันเองอยู่ได้) ”

 

ยัยบ้านั่นไปก่อเรื่องอะไรเพิ่มกันอีกละเนี่ย…

 

 

“ (ทีนี้ ถ้าเป็นแค่การแย่งตำแหน่งหัวหน้าแก๊งคงไม่เป็นข่าวใหญ่หรอก แต่ที่เด็ดคือหัวหน้าแก๊งคนใหม่เล่นขยายอำนาจ ยึดรวมแก๊งอื่นมาเป็นของตัวเองทั้งหมดได้ภายใน 3 วันเท่านั้น!) ”

“ (โหย… แสดงว่าหัวหน้าคนนี้คงโหดมากเลยสินะ?) ”

“ (ยิ่งกว่าโหด เห็นว่าจับพวกคนที่ไม่ยอมภักดีมาถลกหนัง แล้วเอาไปขึงตากลมหนาว เพื่อทำเป็นเนื้อตากแห้งกินแกล้มเหล้าเลยเชียวนะ!) ”

 

 

*พรูดดดดด!*

 

 

“พ่นน้ำออกมาอีกแล้วเจ้าค่ะท่านอาจารย์!”

“โทษที โทษที แบบว่า– พอดีมันสำลักขำนะ— อุ๊ส—”

“สำลักขำ? ”

ก็แบบว่า— อย่างยัยแมรี่เนี่ยนะ จะจับใครไปถลกหนังกินแกล้มเหล้า?

นึกภาพไม่ออกเลยจริง ๆ นะนั่น!

 

 

“ (โหดเหี้ยมขนาดนั้น ทำไมตำรวจถึงไม่รีบจัดการกวาดพวกบ้านี่ให้มันหมด ๆ ไปสักที? รู้สึกไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย) ”

“ (คือเมื่อก่อนเพราะแก๊งมันอยู่แต่ในรูของพวกมัน ไม่ได้ออกมาก่อความวุ่นวายกับคนทั่วไป ตำรวจเลยไม่เข้าไปยุ่ง แต่ตอนนี้ความที่เริ่มมีการรวมเป็นแก๊งใหญ่ เลยมีข่าวลือว่าเริ่มมีการตั้งหน่วยเฉพาะขึ้นมาเพื่อจับตามองแล้วละ) ”

“ (ได้ยินแบบนี้แล้วค่อยอุ่นใจขึ้นมาหน่อย ว่าแต่พอจะมีรูปถ่ายของหัวหน้าแก๊งคนที่ว่าไหมเนี่ย? เริ่มชักอยากเห็นหน้าตาเสียแล้วสิ) ”

“ (ยังไม่มีรูปหลุดออกมาเลยสักใบ แต่จากข่าวลือ เห็นว่าเป็นคนสวยระดับดอกไม้ยังต้องหุบใบหนี พระจันทร์ยังต้องดับแสงหลบหน้า ภูผาสูงที่งดงามยังมิอาจแย่งชิงสายตาของผู้คนไปจากเธอได้) ”

 

 

*โครม!*

 

 

“ท่านอาจารย์!”

“พี่เอโซเป็นอะไรหรือเปล่าคะ!? ทำไมอยู่ ๆ ถึงล้มลงมากลิ้งตัวงออยู่บนพื้นแบบนั้นละคะ!? ”

 

 

“ (เป็นเผ่าภูติที่สวยขนาดนั้นเชียว? ไอคนปล่อยข่าวมันเป็นโลลิค่อนหรือเปล่าฟะ?) ”

“ (เห็นว่าภูติสีชาดคนนี้ต่างจากคนอื่นในเผ่ามากอยู่ พวกที่ต่อต้านเธอแล้วรอดชีวิตกลับมาได้ ล้วนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเป็นเผ่าภูติตัวใหญ่ที่งดงามประดุจเทพธิดา ถึงกับมีการแต่งเป็นบทความเฉพาะบรรยายถึงความงามให้กับเธอผู้นี้กันเลยนะ!) ”

 

 

~ว่ากันว่า เธอมีปีกที่ส่องแสงสีขาวบริสุทธิ์ ประดุจเป็นเทพธิดา~

~ว่ากันว่า เธอมีผิวสีเทนอันแสนเซ็กซี่เย้ายวนใจ~

~ร่างสูงใหญ่ เพรียวงาม และสง่า เพียงแค่ปลายตามองผ่าน ก็ราวกับตกอยู่ใต้มนตร์สะกดอันน่าพิศวง~

~มีก้นทรงลูกท้อ เอวคด หน้าอกทรงภูเขากลมปลายมน แลน่าสัมผัส~

~ใบหน้าอ่อนวัย หากแต่ทรงเสน่หา ราวกับเป็นภาพมายา~

~อ่อนโยน สง่างาม และแข็งแกร่ง~

~ราวกับเป็นเทพีอาเธน่าในตำนาน ลงมาจุติเดินบนแผ่นดินโลกานี้~

 

 

*โครม!* *โครม!* *โครม!* *โครม!*

 

 

ฉันกำลังเอาหัวโขกเก้าอี้เพื่อเรียกสติตัวเอง ไม่ให้หลุดขำก๊ากออกไป

 

 

ใครกันยะนั่น!?

[ร่างสูงใหญ่ เพรียวงาม และสง่า เพียงแค่ปลายตามองผ่าน ก็ราวกับตกอยู่ใต้มนตร์สะกดอันน่าพิศวง] ?

หุ่นยัยนั่นมันเด็กกะโปกชัด ๆ !

[ก้นทรงลูกท้อ เอวคด หน้าอกทรงภูเขากลมปลายมน] ?

หน้าอกกับก้นยัยนั่นนะ ระดับแผ่นกระดาษยังเรียกพี่เลยนะยะ!! พวกเอ็งอยากสัมผัสแผ่นกระดานรองตัดกันอย่างงั้นเรอะ!?!

[อ่อนโยน สง่างาม และแข็งแกร่ง] ?

ข้างในของยัยนั่นไม่ต่างจากตาลุงหื่น ๆ แก่ ๆ เลยนะยะ!!

[ราวกับเป็นเทพีอาเธน่าในตำนาน ลงมาจุติเดินบนแผ่นดินโลกานี้] ?

ยัยแมรี่เนี่ยนะจะเทียบเคียงระดับเทพีอาเธน่า?

อยากจะขำให้ฟันหัก!

พวกเอ็งรีบพาคนปล่อยข่าวลือไปตัดแว่นใหม่ด่วนเดียวนี้เลย!

 

 

โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว ขำหนักมาก…

ไอคนห้องข้าง ๆ มันคิดจะให้เราคนนี้ขำตายทั้งเป็นหรือยังไงกัน?

 

 

“ท่านอาจารย์! ท่านอาจารย์ป่วยอยู่จริง ๆ ด้วยเจ้าค่ะ!”

“แย่แล้ว! ต้องรีบไปเรียกรถพยาบาลด่วน!”

“เออ… ไม่ต้อง… เราไม่ได้ป่วยอะไร… แค่ว่า… ปวดท้อง… ”

““?? ””

พวกเอ็งสองคนไม่ต้องมาทำเป็นส่งสายตา [? _?] มาทางนี้เลย

นี่ไม่ได้ยินที่คนห้องข้าง ๆ คุยกันเลยหรือยังไง?

 

 

สองคนนี้ยังพอว่าที่ไม่ได้ยิน แต่ลาพิสนี่ไม่มีหลุดออกอาการมาให้เห็นเลยแฮะ

ถึงจะหูหนวก แต่ยัยนี่มันฝึกมาในระดับที่สามารถถอดคำพูดจากแรงสั่นในอากาศที่ผิวหนังรับเอาไว้ได้เลยนะ

 

 

[…]

 

 

ไม่สิ…

อาหารตรงหน้าเธอไม่ได้ถูกแตะ…

ยัยนี่มันขำหน้านิ่งจนหมดสติไปแล้วนี่หว่า?

 

 

เอาเถอะ… ว่าแต่ยัยแมรี่หนีไปกบดานอยู่แถวย่านเสื่อมโทรมสินะตอนนี้?

 

 

อืม.. วันนี้วันที่ 59…

ใกล้ ๆ สิ้นปีแบบนี้ ปกติพวกเทพในโลกอีกฝั่งที่เกี่ยวข้องกับโลกแต่ละใบ มักจะวุ่นวายกัน เพราะต้องลงมาดูคำขอพรของพวกสัตว์โลกที่อยู่ใต้การดูแลในวันสิ้นปี

แล้ววันสิ้นปีก็มักจะมีพวกบ้าดื่ม กิน เมายา มาซิ่งยานยนต์ชนกันตายบ้าง คว้าปืนมายิงกันตายบ้าง เป็นจำนวนมาก

ท่านยมกับลูกน้องของเขาน่าจะวุ่นไม่ว่างมาส่องดูพวกเรา เพราะตัวเองต้องดูทั้งดาวโลก กับดาวไดม่อน แล้วยังมีดาวยิบย่อยอื่น ๆ อีกร่วม 1000-2000 ดวงที่มีวันสิ้นปีตรงกัน

 

 

นี่มันนาทีทองที่พวกเราจะได้ทำอะไรแหกกฏนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่ใช่อย่างงั้นหรือ~

 

 

พรุ่งนี้แม่ค้ากระต่ายจะลอบเข้าที่พำนักของโนอาร์เพื่อไปช่วยเด็ก ๆ ไซบอร์กของเธอ

เจ้าหนูไซน์กับพี่น้องโคลนต้องไปร่วมพิธีพร้อมกับป้าเทเรซ่าตั้งแต่เช้าจนสิ้นวัน

ส่วนเรากับลาพิสจะว่างงาน เพราะถูกแบนห้ามร่วมพิธีโดยคำสั่งของวิหาร~

 

 

ดีละ~

ตัดสินใจได้แล้วว่าพวกเราควรทำอะไรในวันสิ้นปีของพรุ่งนี้~

ถือโอกาสไปเยี่ยมยัยแมรี่กันสักหน่อยดีกว่า~