บทที่ 198 – คัมภีร์แห่งสัจจะและวินัย

 

เรื่องราวทุกอย่างมันเริ่มต้นเมื่อหลายปีก่อน ปู่ของสเตฟานี่ได้พัฒนาความสามารถของเขาไปในจุดสูงสุด ผู้ที่สามารถจะพัฒนาไปถึงระดับมหานักเวท

ครอบครองคัมภีร์แห่งรูน สิ่งที่เขาปรารถนาจะสร้างคือคัมภีร์แห่งสัจจะ คัมภีร์แห่งสัจจะนั้นจะบันทึกสูตรเวทแห่งสัจจะมากมายเอาไว้ในหนังสือ

สัจจะก็คือความถูกต้องอย่างหนึ่งที่ผู้กระทำเป็นผู้ตัดสิน กล่าวคือมันคือคัมภีร์ที่จะปลดปล่อยทุกอย่างให้พ้นจากพันธนาการของสรรพสิ่งโดยตัวผู้ถือครองเอง

ใช่ มันฟังดูเกินจริงไปมาก แต่ว่ากันว่าหากโลกใบนี้กล่าวความตายคือกฎอย่างหนึ่งของโลกที่ทุกคนต้องพบเจออย่างเลี่ยงไม่ได้

แต่คัมภีร์แห่งสัจจะเล่มนี้จะสามารถปลดปล่อยพันธนาการที่ว่าได้ หลุดพ้นจากวัฏจักรนี้ไปได้

แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ แม้แต่เทพก็ยังสามารถตายได้ แม้พวกเขาอาจจะมีอายุอย่างไร้ขีดจำกัด แต่ถ้าหากถูกฆ่าก็ตายได้

ใช่ ไม่ว่าใครก็ไม่มีทางหลุดพ้นจากความตาย ดังนั้นคัมภีร์เล่มนี้เป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากการละเมอเพ้อพบของปู่สเตฟานี่

ทุกคนต่างพากันปฏิเสธและไม่คิดว่าคัมภีร์เล่มนี้จะปรากฏขึ้นมาบนโลก แต่ทว่าในตอนนั้นคนที่ปรากฏตัวตรงหน้าปู่ของสเตฟานี่คือคนสองคน

หญิงหนึ่งชายหนึ่ง ทั้งสองคนนั้นได้ยื่นมือเข้าให้คำแนะนำปู่สเตฟานี่อย่างเต็มกำลัง

ในตอนแรกปู่ของสเตฟานี่รู้สึกขอบคุณคนทั้งสองอยู่มาก เพราะว่าพวกเขาคือคนที่ทำให้คัมภีร์แห่งสัจจะมาเยือนโลก

แต่ในภายหลังปู่สเตฟานี่ก็ได้พบว่าทุกอย่างมันเป็นเรื่องโกหก คัมภีร์แห่งสัจจะนั้นควรจะเป็นความถูกต้องของผู้ใช้ แต่มันกลับกลายเป็นคัมภีร์แห่งสัจจะ

ที่มีแต่พลังในการปลดปล่อยบางอย่าง ให้กลับคืนสู่โลกใบนี้ แน่นอนว่าหากเป็นแบบนั้น คัมภีร์เล่มนี้อาจจะนำพาไปสู่การปลดปล่อยบางอย่าง

ปู่สเตฟานี่ที่สงสัยจึงได้ไปศึกษาประวัติศาสตร์ที่ว่าในอดีตเกิดอะไรขึ้น และด้วยความพยายามอันมากล้นของเขา ทำให้เขาได้รู้จักกับสิ่งที่เรียกว่า

ผนึกมหาปราชญ์ ที่หากยังมีผนึกนี้ไม่ว่าจะเป็นผู้กล้าหรือจอมมาร ก็ไม่สามารถที่จะก่อสงครามได้อีก

ทำให้ปู่สเตฟานี่รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร แต่ที่ทำให้เขาค้างคาคืออีกฝ่ายเป็นผู้ย้ายร่างไม่ใช่เหรอ

หากย้ายร่างได้พวกเขาจะต้องการคัมภีร์แห่งสัจจะทำไม พอมีคำถามนั้นขึ้นมาเขาก็ได้รับคำตอบคำตอบหนึ่งทันที

แม้จะหลบหนีและพยายามสลัดยังไงผนึกนั้นก็หาได้มีแค่ในกายหยาบ แต่อาจจะตรึงตราไปยันสิ่งที่เรียกว่า ‘ต้นกำเนิด’ (Origin)

เขาเองก็ไม่เข้าใจคำว่า ‘ต้นกำเนิด’ (Origin) แต่สิ่งหนึ่งที่ปู่สเตฟานี่มั่นใจ การย้ายร่างอาจจะไม่สามารถปลดพันธนาการได้ทั้งหมด

เพราะงั้นพวกนั้นถึงได้ต้องการคัมภีร์เล่มนี้ และไม่ต้องพูดถึงหากสองคนปลดผนึกพลังได้ พวกเขาจะแข็งแกร่งที่สุดในโลกแน่ๆ

และสิ่งที่ตามมาคงเป็นสงคราม และทุกอย่างก็คงหวนคืนสู่ความโกลาหล เขาถึงได้หวังคิดจะสร้างคัมภีร์เล่มที่สองขึ้นมาเพื่อจะทำลายคัมภีร์แห่งสัจจะ

ชื่อของมันคือ ‘คัมภีร์แห่งวินัย’ เป็นคัมภีร์ที่จะทำให้ทุกอย่างกลับคืนสู่ระเบียบเดิมของโลก ใช่ หากเป็นคัมภีร์เล่มนี้

จะต้องสามารถบันทึกสูตรเวทที่ใช้ทำลายคัมภีร์แห่งสัจจะที่กลายเป็นเหมือนคัมภีร์ปลดพันธนาการอย่างนอกคอกไปแล้ว

ปู่ของสเตฟานี่หวังไว้อย่างนั้น แต่ทว่า ความจริงกลับไม่เป็นอย่างที่คาด ผู้กล้าสองคนนั้นได้สังหารปู่ของสเตฟานี่ทิ้งก่อนที่จะถึงความเป็นจริง

ในการวิจัยครั้งนั้น พ่อของสเตฟานี่รับหน้าที่เป็นคนคุ้มกันอยู่ มันขาดอีกเพียงก้าวเดียวก็สำเร็จแล้ว

แต่พ่อของสเตฟานี่ก็ถูกทำให้พิการโดยเวทมนตร์ที่เรียกว่า ‘เวทไร้ตรรกะ’ ของผู้หญิงที่บอกว่าตัวเองเก่งที่สุดนั่น

ทำให้สมองของพ่อสเตฟานี่นั้นไม่หลงเหลือตรรกะอยู่ การที่เขาจะไร้ซึ่งความคิดหรือตรรกะใดๆ มาวัดการกระทำ

นี่คงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาเป็นแบบนั้นส่วนปู่นั้นถูกฆ่าอย่างไร้เยื่อใย เนื่องจากถูกมองว่าหักหลังพวกเขา

แต่ยังไงก็ตามพวกสเตฟานี่ก็เป็นถึงขุนนาง พวกเขาได้เตรียมการหลบหนีไว้มากพอที่จะเอาตัวรอด

แต่ทว่าแผนการเอาตัวรอดที่ปู่ของสเตฟานี่เตรียมไว้ก็พังไม่เป็นท่า เมื่อทั้งสองพี่น้องนั้นคือราชาของอาณาจักรนี้ไปแล้ว

พวกเขาไม่รู้ว่าพี่น้องคู่นั้นทำได้ยังไง แต่ในวินาทีนั้นตระกูลขุนนางทุกระดับชนชั้น ต่างพากันหันดาบใส่ตระกูลของสเตฟานี่

ไม่นาน คนในครอบครัวสเตฟานี่ก็เริ่มถูกสังหาร และไม่มีใครอย่างคบค้าสมาคมได้ การซื้อขายส่งของเข้าส่งของออกเริ่มถูกตัดขาด

ใช้เวลาไม่กี่ปี คนในครอบครัวพวกเขาก็เหลือแค่สามคน พ่อ แม่ ลูก ไม่ว่าจะเป็นน้าหรืออา ทุกคนต่างล้มหายตายจากไปตามเวลา

ภายใต้การกดดันโดยสองพี่น้องผู้กล้านั่น ทำให้พวกเธอไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ สิ่งเดียวที่ทำให้พี่น้องสองคนนั้นไม่กล้าลงมือคือเรื่องของคัมภีร์แห่งสัจจะ

เมื่อคัมภีร์แห่งรูนเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นมาบนโลกแล้ว มันจะกลายเป็นเหมือนกฎเกณฑ์อย่างหนึ่งของโลกไปโดยปริยาย

กล่าวคือไม่สามารถคัดลอกหรือทำซ้ำได้ ทางเดียวที่พี่น้องคู่นั้นสามารถทำได้คือกดดันไปเรื่อยๆ จนกว่าเลโอน่าจะยอมแพ้

แต่เลโอน่าก็รู้ว่าหากยอมแพ้พวกเธอก็คงถูกฆ่า เธอไม่ได้สนใจชีวิตที่ใกล้จะพุพังของเธอหรอก

แต่ที่เป็นห่วงคือลูกสาวตัวเล็กของเธอ ดังนั้นเธอจึงได้ตัดสินใจส่งลูกสาวไปเรียนในที่ห่างไกล แต่อันที่จริงตระกูลพวกเธอในตอนนี้ไม่มีเงินทองมากขนาดนั้น

สิ่งที่ทำไก้มีเพียงให้สเตฟานี่ครอบครองคัมภีร์แห่งสัจจะ ใช่ มันอันตรายมาก แต่เลโอน่าเชื่อว่า ต่อให้เป็นสองพี่น้องผู้กล้าก็คงไม่กล้าที่จะตามไปรังควานแน่ๆ

อีกอย่างพวกเขาก็ไม่รู้ว่าหนังสืออยู่กับสเตฟานี่ไปแล้ว ใช่ มันควรจะเป็นแบบนั้น แต่มันก็มาความแตกในภายหลัง

แต่พวกนั้นดูเหมือนจะวางแผนล่อให้สเตฟานี่กลับมาที่บ้านโดยใช้ข่าวที่ว่ามีโจรบุกปล้นโกดังสำคัญของตระกูล

ถึงมันจะเป็นเรื่องจริง แต่ถ้าหากสเตฟานี่รู้ละก็ถึงคงรีบกลับมาด้วยความเป็นห่วงแน่ๆ และก็เป้นอย่างนั้นจริงๆ

พอได้ฟังทุกอย่างสเตฟานี่ก็ทั้งรู้สึกโกรธและรู้สึกได้รับความอยุติธรรม เลทิเซียที่ดูอยู่เองก็สับสนเหมือนกัน

“ทำไม สเตฟานี่ต้องโกหกฉัน.. พวกเรา…เป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ”

เลทิเซียคิดในใจด้วยความสับสน เลทิเซียแม้จะเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของสเตฟานี่เป็นอย่างดี

แต่ทว่าเธอกลับไม่เข้าใจว่าทำไมเหตุผลที่สเตฟานี่ถึงต้องโกหกเธอ เพราะว่ากลัวว่าเลทิเซียจะเป็นห่วง?

นั่นมันไม่ดีตรงไหน? การที่เพื่อนเป็นห่วงซึ่งกันและกันมันผิดเหรอ เลทิเซียไม่เข้าใจเลยสักนิด ไม่มีใครรู้ว่าเลทิเซียนั้นสับสนขนาดไหน

เธอนั้นไม่เคยไม่เชื่อใจคนสำคัญของตัวเอง และแน่นอนว่าตลอดมาเธอก็ไม่เคยถูกโกหกจากคนสำคัญเลยสักครั้ง

แต่ทว่าตอนนี้เธอถูกสเตฟานี่ที่มีปัญหาใหญ่หลวงขนาดนี้แต่โกหกว่าไม่มีอะไรมาก ทำไม ทำไม ทำไม

ภายใต้ความสับสนของเลทิเซียและความรู้สึกโกรธของสเตฟานี่ ทำให้ความรู้สึกในอกของเลทิเซียปั่นป่วนจนยุ่งเหยิงไปหมด

“นั่นแหละคือความจริงทั้งหมด”

“…..”

สเตฟานี่ได้แต่กัดฟัน เธอรู้จักพี่น้องนั่นดี มันเป็นพระชราชาคนปัจจุบันของอาณาจักรแห่งนี้

และในที่สุดเธอก็เข้าใจทุกอย่างสักทีว่า ทำไมขุนนางในประเทศนี้ถึงได้อคติกับตระกูลของเธอนักหนา

“ข้าน่ะ…”

“ไม่ได้”

ในขณะที่สเตฟานี่กำลังจะตัดสินใจบางอย่าง เลโอน่าก็พูดขึ้นทันที เธอลูบหัวสเตฟานี่ด้วยมือที่หยาบกระด้างของเธอเอง

“แม่ไม่ได้คิดจะบอกเรื่องนี้กับลูกเพื่อให้ลูกมาแบกรับปัญหาของพวกเรา แม่แค่อยากจะบอกให้ลูกได้รู้ความจริงเฉยๆ”

“หน้าที่ของลูกมีเพียงแค่กลับไปที่โรงเรียนและไม่ต้องห่วงพวกเราหรอก ลูกแค่สนุกไปกับชีวิตของตัวเองก็พอเพราะนี่น่ะเป็น.. ปัญหาของผู้ใหญ่”

เลโอน่าพูดด้วยรอยยิ้ม แต่พอสเตฟานี่ได้ยินเธอก็ก้มหัวลง

“แต่ว่า…”

“ไม่มีแต่ นี่ลูกรู้จักเถียงแม่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“….”

“แม่ล้อเล่น น่า แม่มีวิธีเอาตัวรอดเป็นของตัวเองอยู่แล้ว เพราะงั้น ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”