นิยาย การตอบโต้ของผู้แข็งแกร่ง [Strongest Co…

บทที่ 69 ไม่เจอมาตั้งนาน…

บทที่ 69 ไม่เจอมาตั้งนาน…

สําหรับซิงเฉิงนั้นไม่จําเป็นต้องเถียงอะไรเพิ่มเติม แต่มันก็สมเหตุสมผลกว่า ที่จะใช้หมัดของเขา เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะเจอกับหลิวเฉิงเฟิงในวันนี้ และเขาก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา มันแย่มากที่หลิวเฉิงเฟิงไม่พอใจกับคําพูดของเขา ซึ่งสัมผัสกับประสาทดิบของซิงเฉิง ไม่เพียงแต่เขาบอกว่าซิงเฉิงนั้นไม่มีพ่อแม่ เขายังเรียกโสเภณีของฮั่นปีงด้วย เขาจะรังแกผู้หญิงไร้ผู้ช่วยที่สูญเสียพ่อแม่ของเธอได้อย่างไร

นอกจากนี้หลิวเฉิงเฟิงยังบอกเป็นนัยว่าเขาจะสร้างปัญหาให้กับซิงเฉิงและหานปิงในอนาคต ในกรณีนี้ซิงเฉิงจะจัดการเรื่องของพวกเขาในวันนี้ เพื่อให้เขาสามารถแบกรับผลกระทบใด ๆ แทนที่จะให้หานปิงเกี่ยวข้อง

“ตั้งใจจะทําอะไรกันแน่?” เพื่อนของหลิวเฉิงเฟิงตะโกนด้วยความโกรธ

นอกจากหลิวเฉิงเฟิงแล้วยังมีชายอีกสองคนและผู้หญิงอีกสองคนที่ยืนเคียงข้างเขา แขกที่มาร่วมงานการกุศลครั้งนี้ มีทั้งผู้มั่งคั่งหรือผู้ที่เคารพนับถือ ชายและหญิงเหล่านี้คิดว่าซิงเฉิงเป็นเพื่อนหลิวเฉิงเฟิงที่พบกันโดยบังเอิญ พวกเขาคาดหวังว่าพวกเขาจะเริ่มโต้เถียงกันเล็กน้อย และในที่สุดก็เริ่มต่อสู้

“ฉันแค่พยายามเตือนเขาให้ระวังสิ่งที่เขาพูดดังนั้นเขาจะไม่ทําให้พ่อแม่ต้องอับอาย” ฉิน Sheng พูดอย่างไม่เกรงกลัวเนื่องจากมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ซิงเฉิงจะสามารถรับมือกับคนกลุ่มใหญ่ได้ทุกเวลา

หลิวเฉิงเฟิงที่ถูกต่อยต่อหน้ากลุ่มเพื่อนของเขาถูกทําให้โกรธในทันที ซึ่งไม่ใช่คําตอบที่น่าประหลาดใจสําหรับชายหนุ่ม เขาคว้าขวดไวน์จากที่ใดที่หนึ่ง และเอื้อมมือไปที่ซิงเฉิงตะคอกออกมา “ไปตายซะ!”

เพื่อนทั้งสองของหลิวเฉิงเฟิงพยายามที่จะจับตัวซิงเฉิงเพื่อไม่ให้หลิวเฉิงเฟิงบาดเจ็บ นี่คือสิ่งที่จําเป็นต้องทําก่อน และเงื่อนไขการพูดคุยจะตามมา

ซิงเฉิงผลักเพื่อนของหลิวเฉิงเฟิงออกไปด้านข้าง ในขณะที่เขาเสียสมดุล แต่ลงจอดบนเก้าอี้เกือบจะชนกับผู้หญิงแม้แต่ตอนบนโต๊ะก็ยุ่งเหยิง ซึ่งเฉิงก้าวไปข้างหน้าสองก้าวคว้าข้อมือของหลิวเฉิงเฟิงแล้วบิดด้วยความแข็งแรง หลิวเฉิงเฟิงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดในทันใด และเขาก็เอาแก้วไวน์วางบนพื้นแล้วแตก จากนั้นซิงเฉิงก็ยกแขนขึ้นเพื่อโจมตีหน้าอกของหลิวเฉิงเฟิง ก่อนที่หลิวเฉิงเฟิงจะฟื้นตัวได้ ซิงเฉิงก็คว้าแขนของเขาแล้วเหวี่ยงเขาลงไปที่พื้นห่างออกไปสามเมตร มาถึงตอนนี้หลิวเฉิงเฟิงไม่สามารถลุกขึ้นได้อีกต่อไป

ความปั่นป่วนที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ทําให้ทุกคนตื่นตะลึงบนเฉลียง และทุกสายตาก็มองมาที่พวกเขา พวกเขาประหลาดใจที่ได้เห็นละครชีวิตจริงต่อหน้าต่อตา มีใครบางคนเป็นสองเวลาใครสักคนที่สามพบกันและเข้าสู่การโต้เถียงและต่อสู้?

เซียติงที่คุยกับเพื่อนสงสัยว่าใครมา งานนี้เพื่อทําลายมัน มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขา แต่ไม่ได้สนใจที่จะเป็นผู้ชม เขาตกใจมากแค่ไหนเมื่อเขามองและเห็นว่ามันเป็นซิงเฉิงตกใจเขาสาปใต้ลมหายใจของเขาแล้ววิ่งไปหาซิงเฉิง

ซิงเฉิงกําลังจะเริ่มการต่อสู้กับเพื่อนของหลิวเฉิงเฟิงเมื่อเขาได้ยินเซียติงตะโกนด้วยเสียงของเขาพูดว่า “อย่ากล้าที่จะสู้กับเขาเชียว!”

เสียงของเซียติงหยุดคนในเส้นทางของพวกเขา พวกเขาลังเลที่จะดําเนินการต่อสู้ต่อไปหรือไม่ และแต่ละคนต่างก็รู้สึกละอายในการกระทําของตัวเอง

ผู้หญิงสองคนที่มาด้วยกันรีบคว้าโอกาสที่จะช่วยหลิวเฉิงเฟิงได้อย่างรวดเร็ว ในตอนนี้หลิวเฉิงเฟิงรู้สึกปวดร้าวไปทั่วร่างกายของเขา โชคดีที่ซิงเฉิงไม่ได้ใช้กําลังทั้งหมดของเขา มิฉะนั้นหลิวเฉิงเฟิงจะเจ็บปวดอย่างสาหัส จนเขาต้องถูกส่งไปโรงพยาบาลทันที

“เกิดอะไรขึ้นลูกพี่?” เซียติงถามด้วยความกังวล

ซิงเฉิงจับมือของเขาแล้วตอบว่า “เช่นกับสุนัขตัวยงตัวนี้ที่ถนนฉันกําลังสอน บทเรียนเกี่ยวกับการประพฤติตัวเป็นผู้ชายในนามของพ่อแม่ของเขา”

นานาวิ่งไปด้วยและถามด้วยความกังวลว่า “พี่ใหญ่ซึ่งเป็นอะไรไหม?”

“ฉันไม่เป็นไร แค่สอนคนบ้าเอง” ซิงเฉิงพูดด้วยรอยยิ้ม

ชายคนหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะเป็นเพื่อน ของหลิวเฉิงเฟิงปรากฏตัวออกมาจาก ฝูงชนในช่วงเวลานี้และพูดอย่างใจเย็นว่า “เพื่อนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมันก็ผิดที่จะตีใครสักคนใช่มั้ย”

การปรากฏตัวของชายคนนี้ดูเหมือนจะนําความมั่นใจมาให้หลิวเฉิงเฟิงและเพื่อนของเขาและพวกเขาก็รู้สึกสบายใจทันที ซิงเฉิงตระหนักถึงความสูงของชายคนนี้เมื่อเขาสูงและใหญ่ประมาณ 1.99 เมตร เห็นได้ชัดว่าเขาไปโรงยิมเพื่อออกกําลังกายมากมาย ดูเหมือนว่าชายผู้นั้นจะออกมาพูดคุยมากกว่าที่จะต่อสู้ ซึ่งซิงเฉิงก็พร้อมที่จะทํามัน

อย่างไรก็ตามเสียงของผู้หญิงร้องออกมา “ซิงเฉิง” ในขณะนี้

มีอารมณ์ของทั้งความประหลาดใจ และความตกใจในเสียงและมันฟังคุ้นเคยสําหรับซิงเฉิง

เมื่อมองไปยังทิศทางที่เสียงนั้นซิงเฉิงตกใจจนแข็งตัว มือของเขาสั่นเล็กน้อย และดวงตาของเขาพร่ามัว เขาไม่คาดหวังว่าจะได้พบเธออีกในเวลานี้ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้

ผู้หญิงคนนี้ยืนนิ่งอยู่กับที่ และดวงตาของเธอก็เปียกโชก

มันเหมือนกับว่าพวกเขาเพิ่งพบกันเป็นครั้งแรก

ทําไมเป็ฯเธอ ซูฉิน?

เซียติงงุนงงกับความจริงที่ว่า ลูกพี่” ของเขากลายเป็นที่รู้จักของผู้คนมากมาย เขาแปลกใจเมื่อเห็นซูฉินเป็นครั้งแรก แต่หลังจากนั้นเขาก็แปลกใจที่โกรธ
“ซูฉิน” เซียติงร้องออกมาเมื่อเขาจ้องมองเธอ

พี่น้องที่ดีของซิงเฉิงมักจะอ้างถึงการหายตัวไปของซิงเฉิงเสมอมาจากการที่เขาเลิกกับซูฉิน พวกเขามั่นใจว่าการเลิกกันนั้นทําให้ฉันเชิงระเบิดอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงหายตัวไปเป็นเวลาสองปีด้วย เหตุนี้เซี่ยถึงเฉาหยูเฟิงและหยูเค่อเฟียได้ขึ้นบัญชีดําซูฉินในใจ

ดูเหมือนว่าก่อนที่พายุลูกหนึ่งจะสงบลง พายุอีกลูกก็เข้ามา

เมื่อไม่นานมานี้ความสนใจของทุกคนก็คือความขัดแย้งระหว่างซิงเฉิงและหลิวเฉิงเฟิง ทันใดนั้นความสนใจของพวกเขาเปลี่ยนไปเป็นซิงเฉิงและผู้หญิงที่สวยงามคนนี้ ดูเหมือนว่าในหมู่พวกเขารู้ว่าผู้หญิงที่สวยงามคนนี้แต่งตัวในชุดราตรีหรูหรา พวกเขาคิดว่าพวกเขาโชคดีมาคืนนี้เพื่อเป็นสักขีพยานในฉากที่น่าทึ่ง

อาจกล่าวได้ว่าบุคคลสําคัญที่สุดในชีวิตของซิงเฉิงนอกเหนือจากปู่ และตระกูลหลินก็คือซูฉิน เขารู้จักเธอตั้งแต่ปีแรกของโรงเรียนมัธยม และพวกเขากลายเป็นรายการในปีที่สองของโรงเรียนมัธยม อย่างไรก็ตามในที่สุดพวกเขาก็เลิกกันเมื่อพวกเขาอยู่ในปีที่สี่ของโรงเรียนมัธยม ผู้หญิงคนนี้มีบทบาทสําคัญในชีวิตของซิงเฉิง โดยให้เป็นความทรงจําที่สวยงามที่สุดที่อยู่กับเขา จนกระทั่งทุกวันนี้หลังจากผ่านไปเกือบสิบปี

สิบปี! ชีวิตของคนเรามีกี่ทศวรรษ?

ซูฉินหายก่อนที่ซิงเฉิงและเดินขึ้นเขาอย่างช้าๆ ก้าวของเธอทํางานหนักราวกับว่าทุกย่างก้าวที่เธอนําความทรงจําที่สวยงามเหล่านั้นกลับคืนมา

เมื่อพวกเขาเลิกกันครั้งแรกเธอไม่ได้ตั้งใจจะเลิกเลย ในความเป็นจริงเธอหลงรักซิงเฉิงเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามเธอพบว่าเธอไม่สามารถเข้าใจซิงเฉิงได้ เธอรู้สึกว่าเธอไม่สามารถเข้าถึงหัวใจภายในของซิงเฉิงได้ ในขณะที่เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอมีเพียงแค่ซิงเฉิง เธอต้องการเวลาเงียบ ๆ เพื่อคิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขา เธอหวังว่าเธอจะเห็นได้ชัดเจนขึ้นว่าเขาเป็นคนแบบไหนและเขากําลังทําอะไรอยู่

อย่างไรก็ตามหลังจากการสลาย ซิงเฉิงหายไปเสียแล้วและเธอไม่สามารถพบเขาได้ทุกที่ เธอคลั่งไคล้ไปรอบ ๆ เพื่อค้นหาเขา แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ซิงเฉิงหายตัวไป ต่อมาเธอพบว่ามีเพียงครอบครัวของซิงเฉิงหรือปู่ของเขาถึงแก่กรรมในเวลานั้น

ซูฉินรู้สึกเสียใจอย่างหนักต่อการตัดสินใจของเธอที่จะตัดสินใจเลิกกับเขาในขณะนั้น เธอนึกภาพถึงความโศกเศร้าของซิงเฉิงที่ผ่านมาเนื่องจากปู่ของเขา เป็นครอบครัวเดียวของเขา เธอควรจะอยู่ข้างๆเขา แต่ในทางกลับกันเธอเลือกที่จะเลิกอย่างโง่เขลา

เหตุการณ์ของการสูญเสียครอบครัวไปพร้อมกับหัวใจที่แตกสลายนั้นจะต้องดังเกินไปที่จะทนได้ นี่อาจเป็นเหตุผลที่ซิงเฉิงหายตัวไป ซูฉินคิดว่าซิงเฉิงจะหายจากความเศร้าหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เธอคาดหวังเพียงเล็กน้อยว่าครั้งต่อไปที่พวกเขาจะพบกันอีกจะเป็นสองปีครึ่งในภายหลัง

ซูฉินสั่นคลอน เมื่อซิงเฉิงปรากฏตัวในยองบาร์ที่พวกเขาเคยเป็นประจํา ในเวลานั้นเธอรู้สึกประทับใจกับความทรงจําทั้งหมดของเขา และในเวลานั้นดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยน้ําตา อย่างไรก็ตามมีคนอื่นอยู่รอบตัวเธอ ดังนั้นเธอจึงต้องเก็บอารมณ์ของเธอไว้ แต่เมื่อเธอกลับถึงบ้านเธอเกือบจะเบียดตาออก

เป็นเพราะเธอรู้ว่าซิงเฉิงไม่ได้ลืมเธอ แต่ก็ยังคิดถึงเธออยู่ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่ไปที่บาร์ยอง

อย่างไรก็ตามซูฉินไม่ได้ทําให้ผื่นคัน เพื่อค้นหาซิงเฉิงขึ้นมา เธอเพียงแค่สั่งผู้จัดการของบาร์เพื่อแจ้งให้เธอทราบทันทีว่าซิงเฉิงจะไปที่บาร์อีกครั้งหรือไม่ เธอไม่ใช่เด็กสาวที่เธอเคยเป็น นอกจากนี้เธอยังกลัวว่าซิงเฉิงจะปฏิเสธที่จะให้อภัยเธอ เธอทิ้งไว้ให้โชคชะตาถ้าพวก เขาจะได้พบกันอีก

วันนี้พวกเขาพบกันอีกครั้ง

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” ซิงเฉิงกล่าวว่าพยายามทําให้สงบ อย่างไรก็ตาม เขาจะสงบพายุในใจยืนเผชิญหน้ากับซูเฉินได้อย่างไร

“ก็ใช่น่ะสิ!!” ซูฉินตอบโต้ด้วยอารมณ์ที่รุนแรงจนเธอไม่พยายามที่จะปราบปราม น้ําตาสองหยดกลิ้งแก้มลงมาขณะที่เธอพูด

“นี่คือเพื่อนของคุณซูฉินเหรอ?” ชายที่ยืนถัดจากซูฉินกล่าวโดยไม่รู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุดที่จะเข้ามาขัดจังหวะ เขาสามารถรู้สึกได้ว่าซิงเฉิงเป็นคนที่สําคัญมากสําหรับซูฉิน เพราะเขาไม่เคยเห็นซูฉินร้องไห้กับคนอื่น

ซูฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะพูดต่อเซียวติงมองซูฉินขึ้น ๆ ลง ๆ และ เยาะเย้ยว่า “อ่า ซูฉิน ไม่ได้เจอกันนาน ดูเหมือนว่าคุณจะทําได้ดีมาก

“อย่าทําอย่างนั้น เซียติง” ซิงเฉิงพูดอย่างไม่พอใจ

“ลูกพี่” เซียติงกล่าวต่อ

ชายคนนั้นสามารถรับข้อความของเซียวติงได้ทันที โดยไม่ลังเลอีกต่อไป เขายืนอยู่ด้านหน้าซูฉินและยื่นมือจับมือเซียวตง และพูดว่า “สวัสดีชื่อของฉันคือถิงหยุนเฉิงฉันเป็นเพื่อนของฉัน”

เซียติงไม่สามารถใส่ใจกับผู้ชายคนนี้ หรือจับมือเขา ถังหยุนเฉิงถอนมือของเขาออกมาอาย แต่เขาก็ไม่โกรธ

“ฉันไม่คิดว่าเราจะพบกันที่นี่” ฉิน Sheng พูดด้วยรอยยิ้มหมดหนทาง

“ฉันด้วย” ซูฉินสะท้อนออกมา

“คุณเป็นอย่างไรบ้าง” ซิงเฉิงถาม เป็นเวลาสองปีครึ่งแล้ว บอกได้ว่าซูฉินเปลี่ยนแปลงไปมาก เธอไม่ได้เป็นผู้หญิงที่เขาเล่นกีตาร์อีกต่อไปในขณะที่เธอร้อง เพลง เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่อยู่ในห้องสมุดกับเขาตลอดทั้งวัน

“ฉันไม่เป็นไรแล้วคุณล่ะ? คุณกลับมาเมื่อไหร่?” ซูฉินพูดในขณะที่เธอซ่อนผม ที่ถูกพัดปลิวไปตามลมตามหลังหูของเธอ

“ฉันกลับมาเมื่อเดือนที่แล้ว” ซิงเฉิงตอบ

“คุณน่าจะเรียกเพราะเราเป็นเพื่อนเก่า จริง ๆ แล้วฉันควรพาคุณออกไปทานอาหารอย่างน้อยที่สุด” ซูฉินพูดติดตลก

ซิงเฉิงหายไปจากคําตอบ เขาคิดว่า เนื่องจากพวกเขาไม่ได้เจอกันมาเป็นเวลานาน พวกเขาแต่ละคนมีชีวิตของตัวเองและไม่จําเป็นต้องทําลายชีวิตของกันและกัน

ช่วงเวลาที่ซิงเฉิงและซูฉินพบกันพวกเขาลืมไปเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา ผู้ชมโดยรอบกําลังเฝ้าดูอย่างตั้งใจ โดยคาดหวังว่ามีบางสิ่งที่ควรค่าแก่การสนใจขณะที่หลิวเฉิงเฟิงและเพื่อนของเขาถูกลืมและไม่สนใจ

ชายร่างสูงที่ยืนขึ้นเพื่อหลิวเฉิงเฟิง ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจอ้าปากพูดแล้วพูดว่า “เพื่อนคุณไม่สามารถแกล้งทําเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากโดนเพื่อนของฉัน”

หลิวเฉิงเฟิงกับผู้คนที่อยู่รอบตัวเขาได้รับความช่วยเหลือ ทําให้ซิงเฉิงจ้องมองอย่างหนัก เขาคิดว่าเขารู้ว่าใครซิงเฉิงเป็นคนตรงไปตรงมา และดูถูกเขาจากหัวใจ ในขณะนี้ทั้งซิงเฉิงและเซียติงกําลังหนุนหลังเขา หลิวเฉิงเฟิงคิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีสําหรับเขาหยิบจานจากโต๊ะข้างเคียงและพุ่งไปหาซิงเฉิง

เมื่อชายร่างสูงผู้สูงวัยยังคงคุยกับซิงเฉิงต่อไป หลิวเฉิงเฟิงก็ขึ้นมาด้านหลัง ซิงเฉิงและกําลังจะทุบจานบนซิงเฉิง

ซูฉินผู้ซึ่งหันหน้าไปทางซิงเฉิงโดยตรงเป็นคนแรกที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ใบหน้าของเธอล้มลงในขณะที่เธอร้องออกมาว่า “ระวัง!”

ไม่ต้องรู้ว่าพลังของเธอมาจากไหนในเวลานั้นเธอพุ่งไปหาซิงเฉิงแล้วลากเขาไปที่ด้านข้าง

“เพี้ยะ!”

จานในมือของหลิวเฉิงเฟิงกระแทกไหล่ซูจินดังสนั่น ทุกคนที่อยู่รอบตัวพวกเขาร้องไห้ออกมาด้วยความตกใจ

ทันใดนั้นดวงตาของซิงเฉิงก็ลุกท่วมไปด้วยไฟแห่งความโกรธ