ตอนที่ 98

“เอกสารอะไร?”

 

กิลด์กรีนวอลล์ คือหนึ่งในกิลด์ประจําประเทศจีนและยิ่งใหญ่ที่สุดของกว่างโจวกิลด์มาสเตอร์จูอิน หน้ามุ่ยก้มมองเอกสารบนโต๊ะ

“เป็นเอกสารรายงานความน่ากลัวของกิลด์ดัมพ์ครับ”

 

“กิลด์ดัมพ์? พวกมันเป็นตัวก่อเหตุในปักกิ่งไม่ใช่หรือไง ไอ้เส็งเคร็งพวกนั้นมันกล้าลงมือฆ่าหลินจือหมิง”

“ถูกต้องครับ เป้าหมายต่อไปของพวกมันคือกว่างโจว รายงานในเอกสารระบุไว้ว่า…”สมาชิกกิลด์ผู้นําเอกสารมาให้จูอินดู เลื่อนนิ้วชี้ไปบนเอกสาร

 

“พวกมันกําลังเล็งจุดนี้อยู่”

“ให้ตายเถอะ….”

จ๊อินยกมือปิดหน้าตัวเอง เขาไม่สนใจวงการบันเทิง แต่เพราะกิลด์กรีนวอลล์ตั้งอยู่ในกว่างโจว เขาจึงรู้ข่าวคราวหนาหูว่ากว่าง โจวตอนนี้มีการรวมตัวของฝูงชนเกิดขึ้น

“ฮวางจุนเผิงพักผ่อนอยู่ในเมืองกว่างโจวทําให้ฝูงชนจํานวน มากพลุนพล่านตลอดช่วงเวลา”

“บางที่พวกมันอาจหมายตาที่นั่นไว้”

“พวกมันตั้งใจโจมตีพลเรือนสินะ?”

 

“มีสิทธิ์เป็นไปได้ครับ การโจมตีในเมืองปักกิ่งล้มเหลวไม่เป็นท่าพวกมันอาจเลือกโจมตีพลเรือนแทน ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ความตายของพลเรือนคงใหญ่หลวงจนคาดไม่ถึง พวกมันคงฆ่าไม่เลือกหน้าไม่ว่าจะเป็นพลเรือนหรือผู้ตื่นขึ้น” สมาชิกกิลด์พูด

 

จูอินถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา

 

“ทําไมถึงมีเอกสารปริศนาส่งมาหาเรา?”จูอินคิด

จู่อินขบไม่แตก ไม่รู้จะทํายังไงต่อไปดี เขายกมือขึ้นมากุมหัวอี

กครั้ง

หากกิลด์ดัมพ์ลงมือทําตามแผนการที่ระบุไว้ในเอกสารจริง เขานึกไม่ออกว่าคนไม่รู้อีโหน่อีเหนจะโดนลูกหลงไปกี่คน ความเสียหายคงไม่อาจประเมินเป็นตัวเลขได้ กรณีเหตุการณ์ในปักกิ่งเป็นบทเรียนชั้นดี

นอกจากประเทศจีน กิลด์ดัมพ์ยังสร้างความวุ่นวาย ความโกลาหลทั้งสหรัฐอเมริกา เกาหลี และประเทศอื่นๆอีกหลายแห่ง

“เราควรเคลื่อนไหวหรือไม่ควร?”

รู้อินมีเวลาคิดไม่มาก เขาใคร่ครวญเนื้อความในเอกสารอย่างละเอียดถี่ถ้วนผลสรุปสุดท้ายคือเขาไม่สามารถเมินเฉยเรื่องนี้ไปได้

“อืม…งั้นเราควรนํากองกําลังไปกี่คนดี?”

“การตายของหลินจือหมิง อาจทําให้พวกเราได้กําลังเสริมเพิ่ม

“ท่านครับ พวกเราจะไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอครับ?”

“ติดต่อไปยังกิลด์แห่งอื่นๆที่พวกเราคุยเคย อย่างลืมเน้นย้ํากิลด์ที่มีความใกล้ชิดสนิทสนมกับหลินจือหมิงโดยเฉพาะด้วยถ้าเราเป็นฝ่ายชักชวนก่อนพวกเขาคงไม่ปฏิเสธคําชักชวนของเรา”

“รับทราบครับ”

“อย่ามัว อืดอาด ยืดยาด รีบดําเนินการได้แล้ว”

สิ้นเสียงคําสั่งจู่อิน สมาชิกกิลด์รีบติดต่อไปหากิลด์พันธมิตรแห่งอื่นๆทันที

 

จูอินก็ไม่งอมืองอเท้าอยู่เฉยๆ เขาช่วยโทรไปหากิลด์ที่คุ้นหน้าคุ้นตาด้วยอีกแรง

“อ่า งั้นเหรอ แค่นี้ก่อนนะครับ”

สมาชิกกิลด์พูดจบก็วางสายลง สีหน้าของเขาเหยเก เมื่อมองไปยังจ๊อินกิลด์มาสเตอร์ก็มีสีหน้าไม่ต่างกัน

“ท่านครับ กิลด์ที่ผมติดต่อไป บอกว่ามีเอกสารเหมือนกับทางเราด้วยเช่นกัน”

 

“ทางฉันก็เหมือนกัน”

 

ทั้ง 2 คนวางสายพร้อมกัน พวกเขายังไม่ย่อท้อ โทรไปหากิลด์อื่นๆอีก 3 แห่ง แต่ผลลัพธ์ออกมาคล้ายเดิม กิลด์ในเมืองกว่างโจวได้รับเอกสารเหมือนกันหมด

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

 

ปัง!!!

มือของฮวางจุนเผิงและดาบของซูฮยอนตีปะทะกันจนเกิดสะ เก็ดไฟ

 

ฮวางจุนเผิงฉวยโอกาสที่เผลอคว้าจับปลายดาบที่กําลังลุกโชนมีเปลวเพลิงสีครามห่อหุ้มเอาไว้

มือข้างที่วางของฮวางจุนเผิง ยึดไปด้านหลังแล้วเหวี่ยงสะบัดพุ่งตรงไปด้านหน้า เป้าหมายคือเจาะทะลุหน้าอกซูฮยอน

เคล้ง!! ปัง!!

 

ซูฮยอนรีบชักดาบกลับคืนมาและตวัดฟันมือตอบโต้ มือคู่นั้นมีความคมมากกว่าดาบบางเล่มเสียอีก ซูฮยอนเคยต่อสู้กับฮวางจุนเงมาแล้วในอดีตฉะนั้นจึงรู้ว่าอีกฝ่ายถนัดยุทธวิธีการต่อสู้แบบใด

ฉัวะ ฉวะ

คมดาบซูฮยอนเชือดกรีดลงบนผิวหนังของฮวางจุนเผิง เศษชิ้นผ้าขาดรุ่งริ่งแม้บาดแผลจะลึกไม่มาก แต่มีรอยเลือดซึมออกมาให้เห็นเล็กน้อย..

วุป!!

ผิวหนังที่มีริ้วบาดแผลสมานหายเป็นปลิดทิ้งอย่างรวดเร็วฮวางจุนเพิ่งละเลยดาบของซูฮยอน

 

เขาเหวี่ยงหมัดโจมตีไปด้านหน้าอีกครั้ง

 

เครั้ง!!

 

ดาบและแขนเข้าปะทะกัน

 

พลังเวทย์บนดาบและพลังเวทย์บนแขนฟุ้งกระจายเต็มห้องนั่งเล่นไม่ว่าจะเป็นเครื่องเรือนหรือหน้าต่างพังระเนระนาด เศษกระ จกกองอยู่บนพื้น

ฮวางจุนเผิงตระหนักแก่ใจ ว่าการโค่นล้มซูฮยอนยากกว่าที่คิดพวกเขาทั้งคู่บังเอิญสบตากัน ประกายสายฟ้าแล่นปะทะกันกลาง

อากาศ..

“มอบความพ่ายแพ้ในเขาไม่หมูเลยแฮะ” ซูฮยอนคิดในใจ

จะกลายเป็นฝันหวานไม่น้อยถ้าเขาสามารถสังหารเจ้าโรคจิตลงได้แต่การสังหารอีกฝ่ายก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเพราะตอนนี้หรือในอ นาคต ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าฮวางจุนเผิงคือผู้ตื่นขึ้นแรงค์ S แข็งแกร่งติดอันดับ 1 ใน 10

ซูฮยอนไม่ได้วิตกคนเดียว สีหน้าท่าทางของฮวางจุนเพิ่งก็ไม่ต่างจากเขาทั้ง 2 คนแลกหมัดกันไปหลายชุดดาบและแขนโร มรันนัวเนียเป็นว่าเล่น..

ฮวางจุนเผิงพูด “สหายสงบศึกชั่วคราวดีไหม?”

“ทําไม? เกิดยําเกรงฉันขึ้นมาหรือไง”

 

“ยึดเวลาต่อไป พวกเราทั้งคู่มีแต่เสียเรี่ยวแรงโดยไม่จําเป็นมากกว่า ผลสรุปที่ออกมาภายหลังนายเลวร้ายกว่าฉันเยอะ”

“ไม่หรอก ทําไมนายถึงคิดอย่างงั้น?”

“เพราะฉันคือ ฮวางจุนเผิง นักแสดงชื่อดัง นายจะตกอยู่ในที่นี้งลําบากเอานะ หากคนทั้งโลกรู้ว่านายทําร้ายร่างกายฉัน”

 

“อืม…ที่นายพูดมาก็ถูก แต่มูลเหตุจะเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อพวกเขาไม่รู้ตัวตนของนายในฐานะผู้ตื่นขึ้นมาก่อน”

“โถ่ ฉันแค่อยากรักษาตําแหน่งนักแสดงต่อไปเท่านั้นเอง ฉันไม่ได้มีเจตนาหลอกความรู้สึกของผู้คนจริงๆนะ ฉันมีเรื่องอยากพูด และอยากทําหลายอย่างคือ..ฉันหมายถึง ฉันชอบความรู้สึกโดนคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์”

ดูเหมือนฮวางจุนเผิงจะเป็นโรคจิตตัวจริงเสียงจริง..

ฮวางจุนเผิงยักไหล่ราวกับสื่อประมาณว่าแปลกตรงไหนฉันเป็นคนนิสัยอย่างงี้อยู่แล้ว

 

“ถ้าฐานะผู้ตื่นขึ้นของฉันถูกเปิดเผย ฉันจะทําการแสดงไม่ได้ สุดท้ายคงทําได้แต่นอนร้องไห้น้ําตาตกใน น่าเศร้าจังชีวิต แต่ก็ช่วยไม่ได้ละนะ”

ฮวางจุนเผิงยิ้มยียวน สายตาจับจ้องซูฮยอน.

“นายจะเอาไงจะสงบศึกหรือสู้ต่อ?”

รูป!!

บูม!! บูม! บูม!

ฮวางจุนเผิงยกแขนขึ้นมาป้องกัน เปลวเพลิงแดงฉาดโอบล้อม เขาปิดเส้นทางหนีเอาไว้

ซูฮยอนเดินผ่านเปลวเพลิงและตอบกลับ “คําตอบมันชัดเจนอยู่แล้วจริงไหม”

“นายไม่ห่วงพลเรือนจะโดนลูกหลงเหรอ”

“ไม่ต้องห่วง ฉันมีกําลังเสริม”

“เจตนารมณ์ของนายจะมั่นคงตั้งแต่ต้นจนจบเลยหรือไง?”

“นายคิดว่า ฉันมาหาถึงประเทศจีน เพราะอยากหยอกล้อเล่นกันนายงั้นเหรอ?”

นัยน์ตาซูฮยอนเปลี่ยนเป็นสีน้ําเงินครามพลังเวทย์เริ่มพรั่งพรูออกจากอณูรูขุมขน

 

เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์ที่เข้มข้นและหนาแน่น ใบหน้าของฮวางจุนเผิงซีดเผือก

 

“ไอ้ลูกกระหรี่”

ตุบ!!!

 

ซูฮยอนย่างกรายไปด้านหน้าที่ละก้าว พื้นกระเบื้องของเพนต์เฮาส์แตกละเอียดไม่เหลือเค้าเดิม

“การละเล่นของแก จะยุติลงในวันนี้”

 

กิลด์ทั้งหมดในกว่างโจวนัดหมายร่วมตัวกัน หนึ่งในนั้นมีกิลด์ที่ยิ่งใหญ่อย่างกิลด์กรีนวอลล์ รวมอยู่ด้วย

กิลด์ที่มาวันนี้มีทั้ง 12 แห่งด้วยกัน ครั้งนี้นับเป็นครั้งแรกของชาวจีนในเมืองกว่างโจว ที่มีโอกาสได้เห็นกิลด์ทั้งหมดออกมารวมพลกันพร้อมหน้าพร้อมตา..

“ฉันไม่เชื่อหรอกว่า มันจะเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ”

“รอดูไปก่อน บางที่พวกมันคงกําลังเตรียมตัวอยู่”

 

“ถ้าไม่มีเหตุการณ์เกิดขึ้นละครับ”

“เป็นข่าวดีเลยไม่ใช่เหรอ ฉันหวังมาตลอดว่าเรื่องที่ระบุในเอกสารจะเป็นเรื่องโกหก”

 

กิลด์มาสเตอร์แต่ละแห่งจับกลุ่มคุยกันออกรส

รอบตัวกิลด์มาสเตอร์มีฝูงชนจํานวนมากจับกลุ่มพูดคุยเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวดูจากรูปลักษณ์มองแวบเดียวก็ได้ว่าพวกคือแฟนคลับของฮวางจุนเพิ่ง

“นับจากฮวางจุนเพิ่งเข้าห้องพัก นี่ก็ผ่านมานานพอสมควรพวกเขายังไม่จากไปอีก ไม่มีบ้านช่องอยู่หรือไง”

 

“นายไม่รู้เหรอว่าฮวางจุนเพิ่งเป็นซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังระดับโลกลูกฉันรักเขายิ่งกว่าพ่อของตัวเองอีก”

 

“เขาอายุตั้งเยอะ อย่าบอกนะว่าแฟนคลับนิยมชมชอบชายสุงอายุ?”

 

“เขาอายุ 40 ปีก็จริง แต่รูปร่างของเขาไม่เหมือนคนในวัยเดียวกัน ว่าไงดีเขามีเสน่ห์ในแบบหนุ่มใหญ่ละมั้ง”

 

กิลด์มาสเตอร์ผู้เป็นสตรีเพศของเมตากิลดลกล่าวออกมาด้วยแววตาเปล่งประกายระยิบระยับ ราวกับว่าเธอเองก็เป็นหนึ่งในแฟนคลับของฮวางจุนเผิงเหมือนกัน..

คิ้ว!

ระหว่างแลกเปลี่ยนความเห็นเสียงร้องดังบางอย่างแทรกกลาง

ฝูงชนโดยรอบหันมองต้นต่อของเสียงที่เปล่งออกมา

 

“ทุกคนเห็นนั้นไหม!”

“มะ มอนสเตอร์?”

“มันเป็นมอนสเตอร์จริงด้วย!!”

มังกรขนาดตัวเท่าสุนัขโผบินบนท้องฟ้าพลางส่งเสียงคํารามก้องทางเท้าด้านล่างตกอยู่ในความวุ่นวาย ฝูงชนที่จํากลุ่มก้อนกันอยู่วิ่ง หนีปาราบ..

“มอนสเตอร์เหรอ?..”

“ทําไมตัวมันเล็กกะทัดรัดจัง?”

ผู้ตื่นขึ้นรวมทั้งกิลด์มาสเตอร์ตรึงสายตามองมังกรตัวเล็กน้อยและแสดงสีหน้ายุ่งเหมือนยุงตีกัน

 

ลักษณะของภายนอกของมันเป็นมอนสเตอร์ แต่ขนาดตัวเล็กเกินไป

“อย่าไปสนใจรูปร่างภายนอกนัก ฉันลงความเห็นว่าพวกเราควรลงมือจัดการมัน”

 

“ฉันเห็นด้วย ปล่อยมันไว้อาจเป็นอันตรายต่อประชาชน”

วุป! เปรี้ยง!!

 

เมื่อมติเป็นเอกฉันท์ชู้อินเลิกยึกยักลังเล เขาเอื้อมมือออกไป ข้างหน้าประกายสายฟ้าแลบแปลบออกมาบนฝ่ามือ หลังจากรวบ รวมพลังเวทย์ได้ที่จูอินปล่อยการโจมตีใส่ร่างมังกรตัวจ้อยเต็มที่

ท้องฟ้าด้านบนสว่างวาบแสบตา จ๊อินเงยหน้ามองท้องฟ้าตั้งหน้ารอดูผลงาน

 

“แค่นี้น่าจะจัดการได้แล้วมั้ง” จูอินคิด

“พวกเรา…ลองเพ่งมองดีๆสิ!!”

คิ้ว

คิ้ว!!

มังกรยังไม่ตาย รู้อินมองมันด้วยความประหลาดใจ ดวงตาเกือบถลนเจ้ามังกรโดนการโจมตีไปเต็มๆ แต่เหมือนจะไม่มีอาการบาดเจ็บปัก 2 ข้างโผบินบนท้องฟ้าอย่างคล่องตัว

ใช่เวลาสักพักมังกรก็เริ่มบินแฉลบเข้าใกล้กลุ่มพวกเราเรื่อยๆ

“สภาพร่างกายของมันยังสุขสําราญอยู่เลย”

ยิ่งมังกรบินใกล้เข้ามา เขาสังเกตเห็นว่าบนร่างกายของมันไร้รอยขีดข่วนไร้มลทิน เรียกได้ว่าเนื้อตัวสะอาดหมดจด

สาเหตุที่มังกรไม่ได้รับความเสียหาย อาจเป็นเพราะพลัง เวทย์บางๆที่ห่อหุ้มปกป้องผิวหนังมันไว้..

ฟรีบ!! ฟรี่บ!

มังกรที่พวกเขาเห็นคือมิรุ มิรุบินตรงมุ่งหน้าหาจูอิน ผู้เป็นคนออ กทวงท่าปล่อยสายฟ้าโจมตี

จูอินจ้างมือออกมาอีกครั้งเพื่อโจมตี กิลด์มาสเตอร์สังเกตเห็นพิรุ ธอะไรบ้างอย่างจึงตะโกนห้ามจ์อิน

“หยุดมือก่อน ลองดูบริเวณอุ้มเท้าของมัน มีอะไรพันอยู่”

 

“หม?”

คิ้ว!!

มิรุยืนอุ้มเท้ากลางกลุ่มกิลด์มาสเตอร์ จูอินอาสาแกะกระดาษที่ พันอยู่บริเวณอุ้มเท้าออกมา

เนื้อความภายในถูกเขียวด้วยตัวหนังสือไก่เขี่ย ท่าทางผู้เขียนคง รีบร้อน เลยเขียงส่งเดช

“ขอความกรุณาดูแลพลเรือนที่อยู่บริเวณด้านล่างด้วย รีบนํากําลังพล อพยพผู้คนไม่ว่าจะเป็นในหรือนอกอาคาร C&D โดยด่วนที่สุด” จูอินอ่านเนื้อความในกระดาษทุกตัวอักษรชัดถ้อยชัดคํา

“เกิดอะไรขึ้นอีก?”

อาคาร C&D ตามที่ระบุในกระดาษคือตึกระฟ้าตั้งทนอยู่ ตรงหน้าพวกเขาตอนนี้ เนื้อหาสําคัญเน้นย้ําให้รีบอพยพผู้คน ทั้งหมด

“อืม..เป็นไปไหม เนื้อหาที่ระบุในกระดาษเชื่อมโยงถึงกลุ่มผู้ก่อ การร้ายของกิลด์ดัมพ์?”เขาคิดในใจ

ขณะกําลังวิเคราะห์ความเป็นไปได้อยู่นั้น

ตูม!!!

หูของเขาพลันได้ยินเสียงระเบิดขนาดย่อมๆดังออกมาจา กด้านบนอาคาร แรงระเบิดส่งผลให้สายลมโอบอุ้มออร่าพลังเวทย์อ่อนๆมา จูอินสัมผัสได้ว่าคลื่นพลังเวทย์กระทบปลายประสา ทสัมผัสมีความหนาแน่นและเข้มข้นสูงมาก

 

จูอินตะโกนเสียงกร้าว “ทุกคนระวังตัวด้วย”

“กร็ด!!”

ประชนชนที่อาศัยอยู่ภายนอกและภายใน ตกอยู่ในสถานการณ์ ชุลมุน

“ทุกคนหนีเร็ว!!”

 

เนื้อความที่ระบุในเอกสารไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ความน่ากลัวของ กิลด์ดัมพ์ที่เขียนระบุลงไปเริ่มแย้มม่านขึ้นพวกมันพึ่งโจมตีปักกิ่ง ไปหมาดๆ ตอนนี้กลับโจมตีกว่างโจวเป็นจุดที่สอง

“รีบโยกย้ายพลเรือนไปจุดปลอดภัย! อย่ามัวเฉื่อยชา!”

“รับทราบครับ!”

ทั้ง 12 กิลด์ รวมถึงกิลด์กรีนวอลล์ของอิน เริ่มเคลื่อน ไหวปฏิบัติหน้าที่อย่างรวดเร็ว.

 

เคล้ง!! เคล้ง!!

ตูม!

ชั้นสูงสุดของอาคาร C&D สภาพด้านในพังยับเยินไม่เหลือชิ้นดี ผลกระทบจากการต่อสู้ทําให้เครื่องเรือนทุกอย่างที่ประดับประดา อยู่ตามมุมห้องกลายเป็นขี้เถ้าและถูกแทนที่ด้วยเปลวเพลิง 3604

ฮวางจุนเผิงฉวยโอกาสคว้าลําคอของซูฮยอน เมื่อพยายามออก แรงบีบให้แน่นขึ้น รัศมีดาบอันน่าสะพรึงกลัวสะบั้นปาดข้อมือของ

เขา

ฉัวะ!!!

ภาพลวงตหายไปกลางอากาศ

ข้อมือที่ควรขาดพร้อมรอยเลือดสีแดงกลับเกิดภาพพร่ามัวและ ค่อยๆจางหายไปกลางอากาศภาพเหตุการณ์ตรงหน้าเกิดจากสกิล ภาพลวงตา

ฮวางจุนเพิ่งเปลี่ยนทิศทางกะทันหัน เขาอ้อนมือไปโจมตีด้านห ลัง เพื่อหลีกเลี่ยงวิถีดาบของซูฮยอนจากด้านหน้า

(ร่างแยกเงา]

 

เคล้ง!!

ทว่ามือของฮวางจุนเผิงเฉียดเข้าใกล้แผ่นหลังซูฮยอนไม่ได้ เพ ราะถูกขัดขวางด้วยดาบอีกเล่ม

ตัวตายตัวแทนที่มีรูปร่างคล้ายซูฮยอนทุกกระเบียดนิ้ว แต่ไร้ใบ หน้า ยกดาบขึ้นมาบังส่วนหลังเอาไว้

ดาบของ (ร่างแยกเงา] สกัดกั้นมือของฮวางจุนเผิง

ฮวางจุนเผิงพยายามเลี้ยวมือหลบซิกแซ็ก [ร่างแยกเงา] ตามติด ไม่ลดละ แต่ผลสุดท้าย [ร่างแยกเงา] เสียรู้ตกหลุมพรางอย่างสมบ รูณ์ ดาบถูกปัดตกลงพื้น

ในขณะ [ร่างแยกเงา] กําลังหมดฤทธิ์ ซูฮยอนพลิกวิกฤตให้เป็น โอกาส

วุป!!

ตูม!! ตูม!!

พลังของสกิลเพลิงพิโรธเลื้อยจากด้านดาบสู่ปลายดาบ ไม่นาน เปลวเพลิงก็ระเบิดตัวออกแรงระเบิดทําให้ทั้ง 2 คน ดีดตัวผละ ออกไปตั้งหลักคนละฝั่ง

“อีก!!”

“ หนอยแน่ ลูกเล่นเยอะนักนะแก”

ฮวางจุนเผิงมองซูฮยอนด้วยแววตาประหวั่นพรั่นพรึง ซูฮยอนโจ มตีเขาอย่างไม่ปราณีและไม่ยอมรามืออีกฝ่ายประเคนดาบฟาดฟัน เขาราวเป็นหุ่นซ้อมดาบ ที่ผ่านมาฮวางจุนเผิงส่วนกลับซูฮยอนไม่ได้ เลย เขาทําได้แค่เป็นฝ่ายตั้งรับเท่านั้น

 

“ หมดแรงข้าวต้มแล้วงั้นเหรอ น่าผิดหวังจัง”

“ผิดหวังตูดแกสสีหน้าของแกมันฟ้องว่ากําลังรื่นรมย์อยู่ชัดๆ” 4

“อ่าว.สีหน้าฉันดูออกง่ายขนาดนั้นเหรอเลย สงสัยฉันจะเป็นพวกโรคจิตสนุกกับการหยอกล้อข่มขู่ศัตรู”

 

“ไอ้เวรตะไล”

ซูฮยอนกระทั่งเท้าลงพื้นห้อง 2-3 ครั้ง จากนั้นจึงเลือนสายตามองออกไปนอกหน้าต่างที่แตกละเอียด เห็นร่างของมิรุโผบินกินลม อยู่ด้านนอก

คิ้ว คิ้ว!!

“จริงเหรอ? เข้าใจล่ะ”

ระหว่างมิรคํารามเป็นภาษามังกร ฮวางจุนเผิงอดไม่ได้จ้องเขม็งมองมิรุเขากําลังทําความเข้าใจว่าซูฮยอนคุยอะไรกับมังกรลูกตากลอกกลิ้งไปมาอย่างฉงนสนเท่ห์

“ไม่จริง หรือว่าแก….”

 

ฮวางจุนเพิ่งรีบรุดล้ําอ้าวเกาะขอบหน้าต่าง สายตาเพ่งมองไปด้านล่างรอบๆตัวอาคารมีผู้ตื่นขึ้นหลายคนรวมตัวกัน ฝูงชนแตก ตื่นร้องโหวกเหวกเสียงดังต่างคนวิ่งหนีตายจ้าละหวั่น

แต่เพราะมีผู้ตื่นขึ้นค่อยอํานวยความสะดวกอย่างขะมักเขม้นทําให้เหตุการณ์ไม่ฉุกละหุกมากนัก

“เอาล่ะ ในที่สุดภายในอาคารแห่งนี้ก็เหลือแค่นายและฉัน”

เมื่อกี้ซูฮยอนลองปล่อยพลังเวทย์ออกไปสํารวจทั่วอาคารว่าด้านในอาคารยังมีคนหลงเหลืออยู่ไหม สํารวจทุกซอกหลืบเหมือนผู้คนจะอพยพหนีออกด้านนอกไปหมดแล้ว อีกไม่นานกลุ่มผู้ตื่นขี้นที่อยู่ข้างล่างคงขึ้นมาชั้นบน

“ถ้างั้นก็…”

[สกิลจําแลง : อิมกิ]

 

[กายาทรหด]

[เพลิงพิโรธ]

เกล็ดอิมูกเริ่มห่อหุ้มร่างกายของซูฮยอนที่ละส่วนร่างกายบึกบินแข็งแรงกลายเป็นสีดําขลับเปลวเพลิงสีน้ําเงินครามพันเกลียวรอบตัวระลอกคลื่นพลังเวทย์ยกระดับขึ้นชั่วพริบตา

 

ในที่สุดฮวางจุนเผิงก็ตระหนัก แท้จริงแล้วซูฮยอนออมแรงเร้นเขี้ยวเล็บเอาไว้เพื่อซื้อเวลาในผู้คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อพยพออกไป..

ซูฮยอนเอ่ย “มาพิพากษ์ต้นสายปลายเหตุระหว่างพวกเราต่อ

เถอะ”