การกลับมาของฮีโร่ - ตอนที่ 111

การกลับมาของฮีโร่

ตอนที่ 111

ร่างกายของซูฮยอนระเบิดตัวไปข้างหน้าเหมือนสปริงฝูงงูหลายตัวพุ่งเข้าโจมตี

ภายในมือของเขาถืออาวุธอย่างละเล่มข้างหนึ่งถือดาบอีกข้างหนึ่งถือหอก

[หอกปราบมังกร]

รูป!!

หอกในมือของซูฮยอนสั่นสะเทือนอย่างกําเริบ เมื่อระยะห่างระหว่างซูฮยอนและฝูงงูย่นเข้ามา เขาหยุดอยู่กับที่กะทันหันมือที่ถือหอกบ้างไปด้านหลังและเหวี่ยงโจมตีเป้าหมายด้านหน้าเต็มแรง

ฉีก!! ฉีก!!

หอกปราบมังกรแตกเป็นชิ้นเล็กๆนับพัน งูตัวใดก็ตามที่เสนอหน้าออกมาถูกหอกเสียบทะลุตัว ลําตัวโดนหอกปักลงไปบนพื้นแต่เพราะจํานวนงูมีเยอะหอกเล่มเดียวจึงจัดการพวกมันไม่หมด

หอกปราบมังกรมีประสิทธิภาพในการสังหารงูจํานวนมากก็จริงแต่ฝูงงูตรงหน้ามีจํานวนเยอะเกินไป เส้นทางที่หอกปราบมังกรสร้างไว้เปิดโล่งเพียงช่วงเวลาสั้นๆก่อนฝูงกลุ่มใหม่จะอุดช่องว่าง

<<สงสัยต้องอีกรอบ>>

ซูฮยอนเอื้อมมือออกไปด้านหน้า อากาศที่ว่างเปล่าเริ่มเกิดการบิดเบี้ยวขึ้น เขาหยิบหอกปราบมังกรที่เก็บไว้ในมิติย่อยอีกเล่มออกมา

ทันใดนั้นเองซูฮยอนรู้สึกว่าสายตาเริ่มพร่ามัวสมดุลร่างกายเดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงผสมปนเปกัน อวัยวะภายในดิ้นพล่านราวกับว่าอยากออกมานอกร่างกาย

นี่มันพิษไม่ใช่เหรอ…

“บัดซบ”

ซูฮยอนขบฟันแน่น

เขาวางหอกปราบมังกรที่อยู่ในมือลง มืออีกข้างที่ถือดาบไว้เหวี่ยงดาบเป็นวิถีโค้ง

รัศมีดาบวิถีโค้งหมุนวนห้อมล้อมตัวซูฮยอนและฟันทุกอย่างที่อยู่รอบตัว

งูตัวที่ลอบโจมตีซูฮยอนที่เผลอถูกนั่นออกเป็นชิ้นๆซากล่วงลงพื้น

จากนั้นซูฮยอนก็ยกเท้ากระทืบพื้นอย่างแรงหัวงูที่ฝังอยู่ใต้พื้นถูกบดขยี้แหลกละเอียด การมองเห็นที่เคยพร่ามัวเริ่มหายเป็นปกติ สภาพแวดล้อมทีมๆกลับมาสว่างอีกครั้ง

 

ฟอ!! ฟอ!!

 

เบื้องหน้าของซูฮยอนมีฝูงคลานยั้วเยี้ย ไม่ว่าจะเป็นด้านหน้าหรือด้านหลังถูกรุมล้อมไปด้วยฝูง

หนําซ้ํายิ่งปล่อยให้เวลาผ่านไป พิษที่สะสมอยู่ในร่างกายแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว

 

<<เหมือนว่าฉันจะมัวเรื่อยเฉื่อยต่อไปอีกไม่ได้แล้ว>>

แม้พวกนี้จะมีขนาดไม่ใหญ่มาก แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกมันคือโคลนนิ่งของอูโรโบรอส ดังนั้นพิษของพวกมันจึงไม่อาจมองข้ามได้

ความรุนแรงของพิษอ่อนแอลง เนื่องจากขนาดตัวโคลนนิ่ง แต่ถ้าปล่อยให้มันแพร่กระจายโดยไม่หาทางยับยั้ง ยิ่งเวลาผ่านไปผลเสียที่ตามมาจะเห็นเด่นชัดขึ้น

<<เฮ้อขนาดขับพิษออกจากร่างกายฉันยังไม่มีเวลาเลย>>

 

เขาต้องเร่งเข้าถึงหัวใจของอุโรโบรอสให้เร็วที่สุด..

ดาบของซูฮยอนลุกท่วมไปด้วยเปลวเพลิง พลังเวทย์ทําให้ความยาวของดาบเพิ่มขึ้น เขาเหวี่ยงดาบเบาๆเส้นทางที่เต็มไปด้วยฝูงเปิดขึ้นชั่วขณะก่อนฝูงจากจุดอื่นๆจะมารวมกลุ่มกันและปิดช่องว่างไว้เหมือนเดิม

ซูฮยอนห่อหุ้มร่างกายของตัวเองด้วยเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์และพุ่งทะยานไปยังเป้าหมายด้านหน้า

 

ฉัวะ!!!

 

ทุกครั้งที่ซูฮยอนกวัดแกว่งดาบ งูที่อยู่เกาะกลุ่มด้านหน้าลําตัวของพวกมันมักถูกหันขาดเป็น 2 ซีกเสมอ

การบุกทะลวงไปข้างหน้าของซูฮยอนเป็นเหตุให้การป้องกันลดลงกลยุทธ์ของเขาน่าตําหนิเหลือทน

แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะเขาต้องแข่งกับเวลา เมื่อพิษเริ่มแพร่กระจายไปตามส่วนต่างของร่างกายซูฮยอนจึงตัดสินใจแน่วแน่ว่าตัวเองจะไม่ยอมโดนกัดอีกเป็นครั้งที่ 2

 

ซูฮยอนกวัดแกว่งดาบมือเป็นระวิง เขาค่อยๆขยับเข้าใกล้เป้าหมายไปเรื่อยๆ

ความเหนื่อยล้า: 68]

“แฮ่ก แฮ่ก”

ทําไมร่างกายของฉันถึงรู้สึกเหนื่อยเร็วผิดปกติ? หรือเป็นเพราะพิษที่แฝงอยู่ในร่างกาย?

 

การต่อสู้ที่ผ่านมาซูฮยอนไม่ถนอมพลังเวทย์อีกต่อไปความเหนื่อยล้าในร่างกายจึงเพิ่มสูงขึ้น

สเตตัสสุขภาพก็ลดฮวบลงเช่นกัน ทุกย่างก้าวมีเสียงลมหายใจหอบเหนื่อยดังออกมาตามไรฟัน

 

แต่ผลตอบแทนที่ได้รับกลับมาคือ เขาเข้าใกล้เป้าหมายมากขึ้น

ระหว่างซูฮยอนกําลังกวัดแกว่งซ้ําไปซ้ํามา เขาให้ความสนใจส่วนหนึ่งตรวจสอบสเตตัสความเหนื่อยล้าดวงตาของเขาพลันเปล่งประกายเจิดจ้า

<<ตอนนี้แหละ>>

ความเหนื่อยล้า: 70]

คุณลักษณะพิเศษ ฮีโร่อมตะถูกเปิดใช้งาน]

พละกําลังและความแข็งแกร่งกําลังฟื้นฟู สเตตัสและสถานะผิดปกติถูกฟื้นฟูบางส่วน

โสเตตัสโดยรวมเพิ่มขึ้นเล็กน้อย]

 

อาการวิงเวียนศีรษะของซูฮยอนเริ่มบรรเทาลง พลังงานในร่างกายที่ร่อยหรอเริ่มฟื้นฟูเอ่อล้นออกมา

นอกจากความแข็งแกร่งทางด้านร่างกาย พลังเวทย์ยังถูกเติมเต็มอีกด้วย เผลอๆมากกว่าเดิมด้วยซ้ํา สกิลฮีโร่อมตะที่ซูฮยอนครอบครองจะถูกเปิดใช้งานเฉพาะช่วงเวลาเจียนตายเท่า นน

ดาบอันทรงพลังสะบั่นตัวงที่ขวางทางเป็นว่าเล่น เท้าซูฮยอนซากงูที่ตกลงมาจากฟ้าเหมือนห่าฝน ทุกการโจมตีเท้าของเขาขยับไปข้างหน้าตลอด

 

ดูจากสถานการณ์โดยรวมปัจจุบันเหมือนการต่อสู้จะไม่ยุติลงง่ายๆแม้เขาจะสังหารงไปเป็นจํานวนมากแล้วก็ตาม ยิ่งเขยื้อนเข้าใกล้หัวใจฝูงงูก็ยิ่งรวมตัวหนาแน่นขึ้นตามไปด้วย

ศูนย์กลางของหัวใจเต็มไปด้วยฝูงงู มันไม่มีช่องว่างให้ซูฮยอนแทรกเลย

 

ซูฮยอนเอื้อมมือออกไปข้างหน้ากลางอากาศ เขาควานหาหอกปราบมังกรที่เหลืออีก 2 เล่มจากมิติย่อย

เขาดึงหอกทั้ง 2 เล่มออกมาด้วยมือเพียงข้างเดียว การโจมตีครั้งนี้จะเป็นการโจมตีครั้งสุดท้าย

ฟ้อ!!!

ขณะวิ่งตะลุยไปข้างหน้า ซูฮยอนรู้สึกว่ากล้ามเนื้อขาและกล้ามเนื้อแขนกระตุกเกร็งเป็นระยะๆ

 

เพราะสเตตัสความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นมากกว่า 2 เท่าเนื่องจากผลของสกิลอมตะ แม้แต่พลังเวทย์เขายังสัมผัสได้ว่าพวกมันถูกยกระดับขึ้นสิ่งที่เกิดขึ้นหมายความว่าผลของสกิลขยายปัจจัยเวทย์

ของเขา

เมื่อใดก็ตามที่ซูฮยอนถ่ายเทพลังเวทย์ลงไปในหอกปราบมังกร

หอกปราบมังกรสั่นสะเทือนอย่างหนักหน่วง ราวกับว่ามันพร้อมปริแตกได้ทุกเมื่อ

 

ซูฮยอนกุมหอก 2 เล่มด้วยมือข้างเดียว เขาควบคุม พลังเวทย์ในอัตราจํากัดเพื่อไม่ให้พลังเวทย์เกิดปฏิกิริยาระเบิด เขา มีโอกาสเพียงครั้งเดียวดังนั้นทุกขั้นตอนจึงต้องรัดกุม อะไรที่อด กลั้นได้ก็ต้องทํา เขาไม่ผลีผลามพลังเวทย์ยังคงไหลเข้าสู่หอกอย่า งต่อเนื่อง

ฟอ!!!

 

ก่อนที่ปากงูจะเขมือบหัวซูฮยอนได้สําเร็จ

 

ตูม!!

ซูฮยอนยื่นมือออกไปด้านหน้า แสงสีฟ้าลอยออกมาจากฝ่ามือและระเบิดกลางอากาศ แสงจากการระเบิดทําลายทัศนวิสัยการมองเห็น

 

ฟ้อ!!

 

ฝูงงูที่ปิดกั้นเส้นทางของซูฮยอนแตกไปคนละทิศคนละทางหอกปราบมังกรแยกออกจากกันเป็นชิ้นเล็กและพุ่งโจมตีฉีกกระชากงูทุกตัวพวกมันสูญเสียการมองเห็นและอยู่ในสภาวะระสาระสายหอกปราบมังกรจึงคราญชีวิตของมันอย่างง่ายดาย เส้นทางที่เคยเนื่องแน่นไปด้วยฝูง ปัจจุบันกลายเป็นพื้นที่โล่งๆ

ซูฮยอนถีบตัววิ่งไปตามทาง ไม่นานเขาก็เข้าใกล้หัวใจ

ตึก!! ตึก!!

หัวใจที่มีรูปทรงเหมือนแตงโมลูกเล็ก คือแกนกลางที่คอยส่งพลังงานหล่อเลี้ยงร่างกายให้แก่อูโรโบรอส

ฉัวะ!!

ซูฮยอนลงดาบไปที่หัวใจ

อย่างไรก็ตาม ดาบของเขากระดอนกลับเข้าหาตัว

ดาบสั่นระริกอย่างหนัก มือที่กุมด้ามดาบเอาไว้มีเลือดไหลซิมออกมา

 

บนพื้นผิวหัวใจเริ่มเกิดรอยปริแตก แต่ก็ยังไม่หนักพอ ที่จะทําให้หัวใจแตกออกจากกัน

<<ยุ่งยากเป็นบ้า>>

หัวใจของอูโรโบรอสเป็นองค์ประกอบที่ค่อนข้างแตกต่างจากอวัยวะของสิ่งมีชีวิตทั่วไป ช่วงเวลาที่เขาเดินสํารวจไปทั่วร่างกายของมอนสเตอร์ขนาดยักษ์ตัวนี้ ซูฮยอนไม่พบอวัยวะอย่างอื่นเลย

ในร่างกายของอูโรโบรอสมีเพียงแหล่งพลังงานขนาดย่อมเพื่อหล่อเลี้ยงร่างกายใหญ่โต ซึ่งแหล่งพลังงานที่ว่า สามารถทําให้ร่า งกายใหญ่โตเคลื่อนไหวได้

ครืน!!

พื้นที่รอบๆกระง่อนกระแง่นและสั่นสะเทือน หากลองเปิดหูฟังจะได้ยินเสียงคํารามดังออกมาจากข้างนอก อูโรโบรอสร้องครวญครางออกมาเพราะหัวใจได้รับความเสียหาย

 

<<มันได้ผลจริงด้วย>>

 

ซูฮยอนซัดดาบอีกรอบ

 

ฉัวะ!!

เขาลงดาบครั้งแล้วครั้งเล่า อย่างไรก็ตามพังผืดที่ห่อหุ้มหัวใจเอาไว้ไม่ยอมขาดออกจากัน นี่คือมาตรการป้องกันด่านสุดท้ายที่อูโรโบ รอสสร้างขึ้นเพื่อปกป้องหัวใจของมัน

แต่ก็ไม่สามารถยับยั้งรอยแตกได้อยู่ดี ดาบของซูฮยอนถูกเสริมแกร่งด้วยสกิลอมตะ อานุภาพของมันจึงกล้าแกร่งมากขึ้น

 

ปัญหาเพียงหนึ่งเดียวที่เขากังวลคือ เขาเหลือเวลาอีกไม่นาน

 

ฟอ!!

 

ซูฮยอนมองรอบตัวและทําการเหวี่ยงดาบออกไป วิถีดาบเชือดงูที่หวังโจมตีจากด้านหลัง แม้เขาจะเคลียร์ทางจนสามารถมาถึงหัวใจได้แต่ในร่างกายของอูโรโบรอสมีฝูงงูอีกจํานวนนับไม่ถ้วน

ตั้งแต่เริ่มต้นจวบถึงปัจจุบัน เขาทราบเป็นอย่างดีว่าการสังหารงูตัวเล็กตัวน้อยทั้งหมดให้เหี้ยน เป็นได้แค่ฝันลมๆแล้งๆ

<<ฉันจําเป็นต้องเพิ่มเวลาอีกเล็กน้อย..>>

คิว!!

มิรุเผยร่างของมันโดยการโบยบินอยู่บนหัวซูฮยอน มังกรของเขาไม่เคยออกมาข้างนอก หากไม่มีคําอนุญาตจากเขา การอบรมที่เข้ม งวดทําให้มิรุยอมทําตามทว่าครั้งนี้มิรถือวิสาสะออกมาเองโดยพล การ แต่ซูฮยอนไม่โกรธกลับกันเขาดีใจมากกว่าด้วยซ้ํา

“มิรุ!”

“ฉันขอฝากที่เหลือให้นายจัดการ”

[ปราณมังกร]

 

เปลวเพลิงสีแดงเข้มพ่นออกมาจากปากมิรุ

ร่างของงูที่พยายามพุ่งโจมตีซูฮยอนจากทั่วทิศ โดนเปลวเพลิงแผดเผาจนกลายเป็นผุยผง

มิรุไม่สามารถปล่อย [ปราณมังกร] ได้หลายครั้งนัก แต่การโจมตีมีอนุภาพทําลายล้างสูงกว่าบางสกิลเสียอีก

เขาตัดสินใจปล่อยให้มิรุจัดการฝูงงูจากด้านหลัง

 

ซูฮยอนหันไปเผชิญหน้ากับหัวใจและเหวี่ยงดาบโจมตีอีกรอบ

เครั้ง!!

พังผืดที่เกาะอยู่รอบๆหัวใจเริ่มกะเทาะหายไปที่ละนิด

ซูฮยอนเหลือเวลาอีกไม่มากนัก เพราะสกิลอมตะเป็นสกิลที่โคตรอภิมหาโกง ดังนั้นผลของสกิลจึงคงอยู่ได้ไม่นาน

 

[ปราณมังกร]

 

ฟู!!

[ปราณมังกร] ระลอกใหม่ถูกพ่นออกไปจากปากมิรุ

ครั้งนี้นับเป็นการโจมตีรอบที่สอง

[ปราณมังกร] ของมิรุถูกจํากัดขอบเขตไว้แค่สองรอบเท่านั้นเพื่อป้องกันไม่ให้ร่างกายผู้ใช้แบกรับภาระหนักเกินไป

อย่างไรก็ตาม….

 

มิรเค้นพลังเวทย์ที่โคจรอยู่ในร่างกายออกมาเป็นเฮือกสุดท้ายระหว่างนั้นมีฝูงงูจํานวนหนึ่งดีดตัวขึ้นไปบนอากาศหวังเขมือบซูฮย อนจากด้านบนแต่หน้าเสียดายที่พวกมันถูกปัดเปาด้วย [ปราณมังกร] ครั้งที่ 3 ของมิรุซะก่อน

ฟอ!!

 

จุดที่ซูฮยอนยืนอยู่เรียกได้ว่าเป็นศูนย์กลางของฝูง เมื่อ [ปราณมังกร] ปล่อยออกไปกระทบลําตัวของบรรดาง คมเขี้ยวของพวกมันยังไม่ทันสัมผัสเป้าหมาย ลําตัวของพวกมันกลับละลายหายไปกลางอากาศ

[ปราณมังกร] 3 ครั้งติด

 

ซูฮยอนรู้สึกภูมิใจที่มิรุสามารถก้าวข้ามขีดจํากัดของตัวเองได้เมื่อเสร็จสรรพจากการดึงพลังเฮือกสุดท้าย ร่างของมิรุที่กําลังลอยเท้งเต้งกลางอากาศ ดิ่งฮวบตกลงมากองบนพื้น พละกําลังทั้งหมดโดนสูบหายไปจนเกลี้ยง แม้แต่แรงกระพือปีกพยุงตัวยังทําไม่ได้

 

ยามนี้ถึงเวลาที่ตัวซูฮยอนต้องลงมือสานต่อความพยายามของมิ

 

ซูฮยอนซูดาบขึ้นไปเหนือหัว พลังเวทย์ถ่ายเทเข้าไปในดาบอย่างต่อเนื่อง

 

เมื่อพลังคงที่ เขาบีบดาบด้วยมือสองข้างแล้วเล็งฟันไปที่กึ่งกลางหัวใจ

 

ดาบของซูฮยอนแทงลึกไปถึงแกนกลางหัวใจ

ฟอ!!

โฮกกกก!!!

เสียงกรีดร้องครวญครางของงู ดังก้องออกมาทั่วสารทิศงูที่เคยพยายามฝังเขี้ยวบนตัวซูฮยอนชักดิ้นทุรนทุราย

 

นอกจากเสียงเจ้าตัวเล็ก ซูฮยอนยังได้ยินเสียงกรีดร้องของอูโรโบรอสแซมมาตามสายลม

 

ดาบที่แช่อยู่กึ่งกลางหัวใจเริ่มสั่นกระเพื่อม พลังอันแก่กล้าและน่าเหลือเชื่อไหล่พรั่งพรูออกมารวมตัวอยู่บนปลายดาบ และ ด้วยมือของซูฮยอนที่ยังกุมอาวุธค้างไว้พลังของอูโรโบรอสจึงแผ่ซ่านไปตามเนื้อตัวของซูฮยอนด้วยเช่นกัน

 

“หัวใจของอูโรโบรอส เป็นแหล่งพลังงานรูปแบบหนึ่ง ซึ่งตกผลึกมาจากพลังที่มันรวบรวมมาตลอดชีวิต ความหมายพื้นๆเข้าใจง่ายๆมันคือแหล่งพลังงานที่มีความเข้มข้นและมีความบริสุทธิ์อย่างที่สุด”

 

คําแนะนําจากผู้อารักขา ซึ่งมีโอกาสได้รับรางวัล “ใหญ่กว่าเดิม” ภายในการทดสอบชั้นที่ 30

“ทําลายหัวใจของอูโรโบรอส โดยทั่วไปหมายถึงการสังหารมอนสเตอร์ ทว่าด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเจ้า การสังหารอูโรโบรอสเป็นไปแทบไม่ได้ แต่ยังมีสิ่งหนึ่งที่ข้ามั่นใจว่าเจ้าทําได้นั่นก็คือลอบเข้าไปภายในร่างกายของมันแล้วทําลายหัวใจ”

“สังหารอูโรโบรอสเป็นภารกิจหลักของการทดสอบใช่หรือปาวครับ?”

“ไม่ใช่ การสังหารอูโรโบรองไม่มีความเกี่ยวข้องกับการทดสอบไม่ใช่สิมอนสเตอร์ตัวนั้นเป็นแค่ส่วนหนึ่งจากการทดสอบทั้งหมดเจ้านั่นไม่ใช่เป้าหมายหลักของการทดสอบมันเป็นเพียงภัยพิบัติที่เกิดขึ้นตามเนื้อเรื่องของการทดสอบเท่านั้น”

“ถ้างั้น ทําไมถึง…”

“ข้าเคยบอกเจ้าแล้วใช่หรือไม่ คําแนะนําของข้าทําให้เจ้าได้รับรางวัลชั้นที่ 30 เพิ่มเติม

“เจ้าควรทําลายหัวใจของสิ่งมีชีวิตตัวนั้นซะ สิ่งที่เจ้าควรทํามีแค่นั้นแหละ”

สายตาของผู้อารักขาเหลือบมองไปที่หน้าซูฮยอน ราวกับอย่างถามว่า “เจ้าจะทําสําเร็จหรือไม่ ข้าอยากรู้จริงๆ”

 

มือที่ซูฮยอนกุมดาบเอาไว้ เริ่มมีเส้นเลือดปูดโปนเห็นเด่นชัด

 

นอกจากมือ ใบหน้าของซูฮยอนก็มีเส้นเลือดเหมือนกัน ทําให้ใบหน้าของเขาตอนนี้ดูน่าเกลียดน่ากลัว

เขารู้สึกว่ามีพลังบางอย่างเอ่อล้นไปทั่วร่าง มากถึงขั้นที่ว่าร่างกายพร้อมระเบิดได้ทุกเมื่อ

ปัญหาที่เกิดขึ้น เป็นเพราะซูฮยอนไม่ได้เตรียมตัวมาดูดซับพลังงานอันมหาศาลนี้ แต่พลังงานของอูโรโบรอสที่แล่นไปทั่วร่างกายของซูฮยอนอย่างเกรี้ยวกราด ไม่ได้มีความประสงค์ร้ายเจือปน เขาจีงวางใจได้เปราะหนึ่ง

 

<<ฉันควรดีใจและหยุดแค่นี้ก่อนดีไหม?>>

 

หัวสมองของซูฮยอนหมุนประมวลผล

เขาสะดุดใจว่าตัวเองควรยอมแพ้และหยุดแค่นี้ก่อนแต่ในใจลึกๆก็รู้สึกว่ามันไม่คุ้มกับความทุ่มเทที่เสียไป ซูฮยอนจึงหาหนทางอื่นที่ทําให้เขาไม่รู้สึกเสียใจหลังออกไปจากที่นี่ทันใดนั้นความคิดสุดบรรเจิดก็เด้งขึ้นมาในหัว

<<คุณลักษณะอูโรโบรอส>>

ซูฮยอนกุมดาบด้วยมือข้างเดียว ก้มตัวลงวางมือสัมผัสส่วนร่างกายของอูโรโบรอส

 

โคุณกําลังใช้สกิลจําแลง เป้าหมายคืออูโรโบรอส]

 

โคุณกําลังดูดซับคุณลักษณะบางส่วนจากเป้าหมาย]

โคุณลักษณะ : เนตรที่สาม]