เสียงหัวเราะของลีกอนทําให้สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป

ไอเท็มศักดิ์สิทธิ์ของเขางั้นหรอ

ชายที่กําลังได้รับความสนใจจากลึกอน มินซองฮุน กําลังเยาะเย้ยเขา

ตามชื่อที่บอก ไอเท็มศักดิ์สิทธิ์ก็คือไอเท็ม

“แกพูดว่าอะไรนะ ทําไมฉันถึงต้องมีไอเท็มของแกด้วย”

“มันควรจะมีเครื่องหมายนี้สลักอยู่น่ะ” ลีกอนอธิบาย

“อะไรนะ”

ในไม่ช้ บางสิ่งก็ดึงดูดความสนใจของทุกคน มันคือปลายนิ้วของลีกอน ท่อนบนโค้งแต่ท่อนล่างตรง ลีกอนทําท่าทางนี้สองครั้ง และสีหน้าของทุกคนก็บิดเบี้ยวมึนงงสัญลักษณ์นี้ดูเหมือน 2 วินาทีที่ลากไปข้างหลัง มันเป็นรูปแบบที่ไม่เหมือนใครยิ่งกว่านั้นคนทั้งโลกรู้จักลายเซ็นนี้เป็นอย่างดี

“เดี๋ยวก่อนนะ! นี่แกกําลังพูดถึงไอเท็มศักดิ์สิทธิ์ของลีกอนงั้นหรอ”

“ใช่ ฉันกําลังพูดถึงเรื่องนั้นนั่นแหละ

“เฮ้!” คนแรกที่ทําให้เอะอะโวยวายขึ้นมาคือชุนซองแจ เขาสงสัยว่าชายผู้นี้ต้องการจะพูดอะไรอย่างจริงจังเช่นนี้ “มันเป็นสิ่งของศักดิ์สิทธิ์ของท่านลีกอนนะทําไมคุณถึงอ้างว่ามันเป็นของคุณล่ะ!”

ชั่วขณะหนึ่งเมื่อเขาได้เห็นวิชาดาบของชายผู้นี้ ใจของเขาก็สั่นสะท้าน อย่างไรก็ตามเขายังคงยึดติดกับความคิดที่ว่าชายผู้นี้ไม่ใช่ลีกอน

สําหรับลีกอน เขาไม่ได้สนใจสิ่งที่คนอื่นคิด ด้วยรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าของเขา เขายื่นมือออกไปอย่างไม่สนใจอะไร “แกมีมันใช่มั้ยล่ะ ของของฉันน่ะเร็วเข้าเอามาให้ฉันได้แล้ว”

“อ๊ะ!” มินซองฮุนพูดไม่ออก “นี่แกเสียสติไปแล้วรึไง”

คําพูดของชายคนนั้นเป็นความจริง

มินซองฮุนถือไอเท็มศักดิ์สิทธิ์ของลีกอน “ฉันไม่รู้วิธีใช้มัน ก็เลยพกติดตัวไปด้วย”

ไม่มีใครรู้ว่าไอเท็มนี้ทําอะไรได้ เลยเป็นเหตุผลที่เซนต์ราศีเมษมอบให้กับแม่ทัพโดยไม่เอะอะเซนต์มอบให้เขาเป็นรางวัลสําหรับการเลื่อนตําแหน่งของเขา

ลีกอนเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับดาบของเขามากขึ้น “จะยังไงก็ยังเถอะน่า!เร็วเข้าเอามาให้ฉันฉันไม่อยากจะแย่งมันมาจากแกนะ”

“!” มินซองฮุนตัวสั่นเมื่อเห็นแสงในดวงตาของลีกันเปลี่ยนไป ตอนแรกเขาคิดว่าชายผู้นี้เป็นผู้หลบหนีจากโรงพยาบาลจิตเวช แต่เขาก็ได้เห็นสิ่งที่เขาไม่สามารถเดินเฉยได้ยิ่งกว่านั้นสายตาของลีกอนทําให้เขากังวลมากขึ้นแม่ในขณะที่มีมีดจี้อยู่ที่คอของเขา ชายที่อยู่ข้างหน้าเขากําาลังหัวเราะแต่มินซองฮุนรู้สึกถึงความกดดันแปลกๆ ออกมาจากเขา

เขาคือลีกอนตัวจริงงั้นหรอ เป็นไปไม่ได้!” มินซองฮุนเกือบตบหัวตัวเองเพราะมีความคิดแบบนั้นในหัวมันไร้สาระใช่อายุของพวกเขาแตกต่างกัน

ณ ตอนนั้น ลีกอนอายุยี่สิบห้าปี แม้ว่าใครจะมองว่าเขาเป็นยอดมนุษย์ อย่างน้อยที่สุดเขาก็ควรจะดูเหมือนคนอายุสี่สิบปีมากกว่า

“ใบหน้าของเขาต้องดูเหมือนคนอายุหกสิบสิ”

แน่นอน เซนต์สิบสองราศีและสาวกที่ใกล้ชิดที่สุดกับจักรราศีเป็นข้อยกเว้นสําหรับการแก่อาจเป็นเพราะความใกล้ชิดกับจักรราศี หรืออาจเป็นเพราะพวกเขาได้รับพลังสูงสุดไม่ว่ามันจะเป็นเพราะอะไรมันทําให้พวกเขาแก่ช้ากว่าผู้ตื่นของพลังคนอื่นๆมากก็เลยมีสตรีแห่งจักรราศีสาวสวยผู้ไม่แก่เหมือนแวมไพร์

“ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเซนต์ที่สามารถย้อนเวลากลับไปได้!”

ค่อนข้างยากที่จะเชื่อว่าคนที่เคยดูเหมือนชายชราในวัยห้าสิบหกสิบปีที่แล้วจะดูเหมือนคนในวัยรุ่นตอนปลายแบบเขา ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่เหมือนกับอีก 12 คนที่ เหลือลีกอนไม่เคยได้รับพรจากจักรราศีเลย เขาไม่มีพลังพิเศษใดๆเลย

“ใช่เลยล่ะ ส่วนสูง น้ำหนัก และเสียงของผู้ชายคนนี้แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

มินซองฮุนยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง แต่เสียงเล็กๆ ในตัวเขาก็ยังคงบอกว่าชายคนนี้อาจเป็นลึกอนจริงๆก็ได้ ทันใดนั้นเอง…

ก-ก-กุ้ง!

เพดานพังทลายลงมาและลีกอนต้องรีบถอยหนี เขาทําเสียงลึกในปากของเขาม!

“อ้ากกกก!”

ก-ก-ก-กุ้ง!

คอนกรีตและเสาเริ่มตกทลายลงมาทุกหนทุกแห่ง ลึกอนขมวดคิ้วขณะที่มองไปรอบๆ

“นั่นหยางเว่ยใช่มั้ย”

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังสัมผัสได้ถึงพลังของผู้ตื่นของพลังที่อยู่ภายนอกอาคารอีก ด้วย เป็นไปตามที่เขาคิดไว้…

เสียงบของวิทยุไร้สายดังขึ้นในกระเป๋าของมินซองฮุน
– ฟรอสต์ รีบออกจากที่นั่นเร็วเข้า

ดวงตาของชุนซองแจเบิกกว้างเมื่อได้ยินเสียงนั้น นายพล!” ตัวตนของผู้พูดไม่ได้ สําคัญในตอนนี้

– เร็วเข้าออกไปจากที่นั่น เราจะร่วมทีมกับเหล่าสาวกจากวิหารราศีเมษ เราจะฝังที่

ชุนซองแจและมินซองฮุนประหลาดใจกับค่าพูดเหล่านั้น

“ฝังหรอ บ้าอะไรวะ!”

ทุกคนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ในไม่ช้พวกเขาก็รู้ว่าอะไรเป็นสาเหตุ

กาก-ก-กุ้ง!

พื้นเริ่มถล่ม เกิดเป็นหลุมยุบขนาดใหญ่ ชุนซองแจและเพื่อนของเขาเสียการทรง ตัวและเกือบจะตกลงไปในหลุมยุบนั้น
ลีกอนจับหัวพวกเขาไว้และโยนพวกเขาไปข้างหลัง

บูม!

“อ้ากกกก!”

ลีกอนเป็นคนหยาบคาย ทั้งสองคนไม่มีเวลาแม้แต่จะรับรู้ถึงความเจ็บปวดขณะที่ พวกเขากรีดร้อง เป็นอย่างที่คิด มีบางอย่างกําลังคืบคลานอยู่ในหลุมยุบนั้น

“นั่นมันบ้าอะไรวะเนี่ย!”

“นั่นมัน…”

มีหมอกสีด่าหนาทึบภายในหลุมและมีขาของบางอย่างกําลังก้าวออกมาจากหลุม นั้น มันก็แค่ขา แต่มันก็ทําให้พวกเขาก็รู้สึกอึดอัดจนหายใจไม่ออก ชุนซองแจตกใจ มากเมื่อเขามองลงไปในหลุมลึกนั้น

“ไม่มีทาง! ทําไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ได้!” มินซองฮุนรู้สึกหวาดกลัวเป็นพิเศษ

แมงมุมสีม่วงเดินออกมาจากหลุม ทั้งชุนซองแจและมินซองฮุนรู้ว่ามันคืออะไร

“นั่นมัน ราชินีแมงมุม!”

พวกเขามั่นใจมาก เมื่อไม่นานมานี้เซนต์ราศีเมษจากจีนได้เป็นผู้นําในการโจมตีร่ว มกันครั้งนั้น พวกเขาได้พบกับปีศาจตัวนี้ในเขตสีแดง มันอยู่ในแมนจูเรีย

มันผ่านไประยะหนึ่งแล้วตั้งแต่หนึ่งในสิบสองเซนต์จักรราศีได้เข้าร่วมการโจมตี ครั้งใหญ่ และพวกเขาก็ได้พบกับเจ้าปีศาจตัวนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาตกใจเมื่อเห็นปี ศาจที่อยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้

“ฉันว่าฉันแน่ใจว่าเซนต์เป็นคนฆ่ามันไปแล้วนะ”

แน่นอนว่าคนที่ฆ่าปีศาจตัวนี้คือเซนต์ราศีเมษและสาวกระดับ SS ที่อยู่ภายใต้เขา โดยตรง

นอกจากพวกเขาแล้ว ก็ไม่มีใครเห็นว่าราชินีแมงมุมถูกฆ่ายังไง

“เซนต์ราศีเมษบอกว่าเขาตัดหัวราชินีแมงมุมแล้วหนี! พวกเขามีศพมันอยู่”

องค์กรสื่อส่วนใหญ่รายงานว่าราชินีแมงมุมถูกฆ่าตายไปแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม มิน ซองฮุนกลับรู้ความจริงที่ไม่เหมือนกับชุนซองแจ “พวกเขาบอกว่าพวกเขาไม่ได้ฆ่า แมงมุมตัวนั้น แต่พวกเขาแค่ปิดผนึกมันไว้”

เหล่าสาวกกําลังแย่ในการต่อสู้กับปีศาจตัวนี้ในตอนนั้น พวกเขายอมแพ้กลางทาง เพราะปีศาจตัวนั้นแข็งแกร่งมาก
แล้วทําไมมันถึงอยู่ที่นี่ล่ะ?

“ผนึกถูกคลายออกงั้นหรอ”

มินซองฮุนเริ่มถอยหลังโดยไม่รู้ตัว มันกินเวลาเพียงครู่เดียวเท่านั้น

มินซองฮุนกาลังจะวิ่งหนีแต่เขาก็รู้สึกประหลาดใจ ทุกคนต่างก็หวาดกลัวเมื่อพวก เขาได้สบตากับปีศาจ แต่ทว่า ลีกอนกลับไม่เลยสักนิด

ลีกอนหัวเราะออกมาเมื่อเขามองไปที่ปีศาจ ยิ่งไปกว่านั้น การแสดงออกของเขา แตกต่างไปจากเดิมที่เขาต่อสู้กับปีศาจตัวก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

ชั่วขณะหนึ่ง มินซองฮุนก็สงสัยว่าชายคนนี้เสียสติไปแล้วหรือยังไง

ทันใดนั้น ลีกอนก็หายตัวไป

“!”

มินซองฮุนที่กําลังประหลาดใจก็มองไปรอบๆตัวเขา แต่ก็มีเสียงจากวิทยดังขึ้นอีก ครั้ง

– นี่ฟังผมอยู่รึเปล่า ฟรอสต์ คุณรู้เรื่องนี้แล้วหนิ มันเป็นปีศาจระดับพิเศษ มันไม่สา มารถฆ่าได้

ใบหน้าของมินซองฮุนแข็งกระด้าง

เซนต์ที่เป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในหมู่มนุษย์ยังไม่สามารถฆ่ามันได้ แล้วใครจะเป็นคน ฆ่ามันได้ล่ะ

ในที่สุดมินซองฮุน ก็ตระหนักถึงสถานการณ์ปัจจุบันของเขา ราชินีแมงมุมเป็นเหตุ ผลที่พวกเขาพยายามจะฝังที่นี่ ตัวอาคารเองจะถูกฝังไว้ใต้ดินและปิดผนึกไว้ตลอ ดกาล เจ้าปีศาจนั้นจะถูกฝังทั้งเป็น

บุคคลนั้นยังคงพูดผ่านวิทยุต่อไป

“ผมอยากรู้ว่าที่นั่นยังมีผู้รอดชีวิตอยู่มั้ย ยังเหลืออีกกี่คน

“1” ดวงตาของมินซองฮุนสั่น

ผู้รอดชีวิตหรอ?

เขามองดูผู้คนที่ล้มลงกับพื้น พิษที่ไหลออกจากหลุมได้ส่งผลกระทบกับพวกเขา

“นี่ คุณยังฟังผมอยู่มั้ย มีผู้รอดชีวิตกี่คน…

ชนซองแจวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อพูดกับวิทยุ “มีคนอีกหลายคนติดอยู่ที่นี่!” กุ้งงงง!

มินซองฮุนผลักชุนซองแจแล้วตะโกนใส่วิทยุว่า “ไม่มีผู้รอดชีวิตเหลืออยู่แล้ว!”

“?!”

“เราจะรีบออกไปจากที่นี่!”

หลังจากพูดคําเหล่านั้น มินซองฮุนก็จบการส่งสัญญาณทันที ชุนซองแจพูดขึ้น เพื่อคัดค้านค่าเหล่านั้น แต่มินซองฮุนก็ตะโกนใส่หน้าเขา “นี่นายเป็นพวกงี่เง่าไง! พวกเขาจะฝังที่นี่! นายไม่รู้จริงๆหรอว่านี่มันหมายถึงอะไร”

“เห็นได้ชัดว่าพวกเขากําลังพยายามจะปิดปากผู้คนที่นี่! จะเกิดอะไรขึ้นกับสื่อถ้า พวกเขารู้ว่าภัยพิบัติที่พวกเซนต์บอกว่าผนึกมันไปแล้วมันโผล่ออกมาอีกนายรู้มั้ย”

ชุนซองแจรู้สึกงุนงง “นี่นายเสียสติไปแล้วรึไง”

“ฉันไม่แคร์หรอก! ต่อให้ลึกอนที่นายชื่นชมจะโผล่ออกมา มันก็คงเป็นไปไม่ได้ หรอก! นายเข้าใจฉันมั้ย!”

“….!”

“หุบปากแล้วตามฉันมา นายยังโชคดีนะ ฉันเช่าสกิลเทเลพอร์ตสําหรับสองคนไว้ นายเป็นคนอวดดีแต่มีฝีมือ ถ้าฉันเป็นนาย ฉันคิดว่าฉันทําได้แน่…”

ชุนซองแจก็พูดด่าออกมา “แล้วเพื่อนที่กําลังจะตายของฉันล่ะ เขากําลังโดนพิษ อยู่นะ!”

“เผาเขาไปซะ!”
“อะไรนะ”

“ถ้าเขาได้รับพิษจากแก๊สนั้น เราก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้แล้วล่ะ นายไม่รู้เกี่ยวกับราช นี้แมงมุมเลยรึไง นั่นเป็นเหตุผลที่นายควรเผาเพื่อนของนายแล้วช่วยชีวิตตัวเองซะ แล้วทําไมถึงต้องช่วยคนพวกนั้นด้วย เขาไม่ใช่สาวกระดับสูงแบบเรานะ พวกเขาไม่ ได้ช่วยอะไรมนุษยชาติเลยสักนิด”

“?!”

“ถ้านายไม่ชอบแบบนั้น นายก็อยู่ที่นี่แล้วก็ตายไปพร้อมกับพวกนั้นเถอะ” มินซอง ฮนแยกทางจากชนซองแจในขณะที่เขาเปิดโทรศัพท์ เขาใช้สกิลที่เช่ามาและวาดสัญ ลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ในอากาศ

แฟลช!

อากาศกระเพื่อมและน้ำตาก็ปรากฏขึ้นในพื้นที่นั้น มินซองฮุนหัวเราะอย่างเย้ยหยัน ขณะที่เขาวางมือผ่านประตูมิติ “ไปตายซะ ไอ้เด็กเวร! ฉันไปล่ะ”

“นี่แกคิดจะไปไหน เอาของของฉันคืนมา!”

บัก!

“กุ้งงง!”

การโจมตีนั้นทําให้มินซองฮุนกระเด็นลอยไป คนที่โจมตีเขาก็คือลีกอนที่ได้หาย ไปสักครู่หนึ่ง โทรศัพท์ของมินซองฮุนตกลงไปในหลุมและประตูมิติก็หายไป

“แกคิดว่าแกจะไปไหน” ลีกอนหักข้อนิ้วอย่างโกรธจัด

มินซองฮุนมีสีหน้าหงุดหงิดในขณะที่เขากรีดร้อง มันเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายมาก และแผนการหลบหนีเดียวของเขาก็ได้หายไปแล้ว! “นี่แก…แกเป็นบ้าไปแล้วไง นี่รู้ มั้ยว่าแกทําบ้าอะไรลงไป!”

“ซึ่งมันเถอะน่า แกยังไม่ได้เอาไอเท็มศักดิ์สิทธิ์ให้ฉันเลย กล้าดียังไงถึงได้มา พยายามหนีไปแบบนี้ ส่งมาสักทีสิวะไอ้เวรเอ๊ย!”

“?!”

มินซองฮุนตกตะลึง เขากําลังมีช่วงเวลาที่ยากลาบากในการพูด

“ตอนนี้มันไม่สําคัญแล้ว!”

ทันใดนั้น

ก-ก-กุ้ง!

ราชินีแมงมุมคลานออกมาจากหลุม ในที่สุด มินซองฮุนก็ช่วยไม่ได้ เขาพูดด่าลี กอน “เฮ้! แกมันไอ้เฮงซวย! ฉันออกไปจากที่นี่ไม่ได้ก็เพราะแก! แกเป็นบ้าอะไรวะ!”

“มีปัญหาอะไร ฉันจะฆ่ามันให้หมด นั่นคือทั้งหมดที่ฉันจะทําได้”

มินซองฮุนรู้สึกงุนงง “อะไร เฮ้!” น้ำลายพุ่งออกจากปากของเขาขณะที่มินซอง ฮุนหันหัวไป “แม่งเอ้ย! ไอ้เวรนั่นไปไหนแล้ว!”

ใบหน้าของมินซองฮุนหยุดนิ่งทันที และเงาที่น่าสงสัยปรากฏขึ้นเหนือหัวของเขา

“เวรเอ้ย! ฉันจะไปฆ่าไอ้เวรตะลัยบ้านั่น! ไอ้โรคจิต!?”

เขาสงสัยว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว

ชุนซองแจกําลังปกป้องเพื่อนที่กําลังจะตายของเขาในหมอกหนาทึบ แน่นอนว่า เขามองไม่เห็นลีกอนหรือมินซองฮุนเลย อย่างไรก็ตาม ที่อยู่ของพวกเขาไม่สําคัญใน ตอนนี้

“จีมิน! ตื่นได้แล้ว!” ชุนซองแจเฝ้ามองเพื่อนของเขาอย่างสิ้นหวังเมื่อเขาหยุดหายใจ

มันเกิดขึ้นในขณะนั้น

“อะไรกันเนี่ย นี่นายยังอยู่ดีหรอ ไปเอากระเป๋าของเพื่อนที่ตายไปแล้วของนายมา เททิ้งให้หมด” ลีกอนที่หายตัวไปชั่วขณะก็กลับมา
ชุนซองแจโกรธกับเรื่องไร้สาระที่เขาพูดออกมา จากนั้นเขาก็หายใจหอบหนักราว กับว่าเขากําลังจะร้องไห้ “ว้าว! คุณนี่มันสุดยอดจริงๆ คุณมันตัวปลอม ไอ้สารเลวนั่นต้ องการให้ผมจุดไฟเผาเพื่อนผล แล้วตอนนี้คุณก็ก่าลังพยายามจะขโมยของเพื่อนที่ กําลังจะตายของผมอีก!”

“ไม่ ฉันไม่ได้สนใจเงินของหมอนั่น หน้ากาก!”

ฮะ หน้ากากหรอ ชุนซองแจรีบค้นหาในกระเป๋าของเพื่อนของเขา เขาประหลาด ใจเมื่อพบกับหน้ากาก “ทําไมมันถึงอยู่ในนี้ล่ะ”

ในมือของชุนวองแจมีหน้ากากที่ลีกอนสวมเมื่อตอนที่เขาออกมาจากหอคอย มันเป็นหน้ากากที่ท่าจากหนังสีดา นอกจากตาแล้วมันยังปิดจมูกและปากเกือบครึ่งหน้า

ลีกอนหัวเราะ “เขาบอกว่ามันดูโทรมแล้วก็เลยเอาไปร้านซักแห้งให้น่ะ ฉันบอกเขา ว่ามันไม่จําเป็น แต่หมอนั่นก็ยังทําอยู่ดี หมอนั่นเป็นเด็กดีนะ…”

“ห้ะ!”

ทําไมเขาถึงต้องการหน้ากากนตอนนี้ล่ะ คําถามของชุนซองแจได้รับค่าตอบใน ไม่ช้า ลีกอนสวมหน้ากากบนใบหน้าของชายหนุ่มเพื่อนของเขา จากนั้นเขาก็ฉีดพลัง เวทย์มนตร์เข้าไปในหน้ากาก และบางสิ่งที่น่าอัศจรรย์ก็เกิดขึ้น

“อะไรกัน” หน้ากากดําเปลี่ยนรูปร่างเล็กน้อย มันเปล่งแสงออกมาเป็นรูปร่างและ กลายเป็นหน้ากากป้องกันแก๊สพิษ ใบหน้าที่ซีดจางของเพื่อนของชุนซองแจก็เริ่มสด ใสขึ้นอีกครั้ง หน้ากากมีเอฟเฟกต์ในการเยียวยา

เมื่อชุนซองแจมองด้วยความประหลาดใจ ลีกอนก็หัวเราะเยาะให้กับความโง่เขลา ของเขา “นี่นายคิดว่าฉันสวมมันเพราะรูปลักษณ์ของมันรึไง”

อย่างไรก็ตาม ลึกอนก็โทษตัวเองในเวลาต่อมา “ก็ใช่แหละ! เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ ของเหตุผลที่ฉันสวมหน้ากากนั้นก็เพราะต้องการปิดหน้าของฉัน ฉันว่าฉันก็ใส่มันเพื่อ รูปลักษณ์เป็นหลักนั่นแหละ”

ชนซองแจจ้องไปที่ลีกอนอย่างว่างเปล่า เขาเคยได้ยินเรื่องเล่าจากพ่อของเขา ห น้ากากของลีกอนมีระบบทางเดินหายใจที่ทําให้สามารถล้างพิษที่ปล่อยออกมาจาก ปีศาจได้ หน้ากากถูกฝังด้วยสิ่งของที่ลึกอนสร้างขึ้นเอง อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่ ไม่ทราบเรื่องนี้ นี่เขา…เป็นไปได้ยังไง

ลีกอนไม่รอให้ชนซองแจสรุป เขามุ่งหน้าไปที่ใดที่หนึ่ง “ฉันโยนขวดน้ำไปให้คนที่ อยู่ใกล้ๆแล้วล่ะ เพราะงั้นพวกเขาก็ไม่น่าจะเป็นอะไร”

มีเหตุผลที่เขาหายตัวไปอย่างรีบร้อน มันเป็นเพราะคนที่ติดอยู่ข้างใน

ไอเท็มศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็มีความสําคัญ แต่ก็คงไม่สําคัญพอที่จะปล่อยให้ผู้คน ตายได้ เนื่องจากเขามีประสบการณ์มากมายในเรื่องนี้ เขาจึงใช้เวลาไม่นานในการด่า เนินการ ถึงเวลาต้องจัดการเรื่องของตัวเองแล้ว

อย่างไรก็ตาม…

“อะไรวะเนี่ย” ลึกอนถอนหายใจด้วยความขยะแขยงขณะที่มองไปทางหลุมลึกนั้น

“หมอนั่นบอกว่าตัวเองเป็นสาวกระดับ S แต่แค่อยู่ให้ได้แม้สักนาทีเดียวระหว่างที่ ฉันกําลังให้น้ำกับคนอื่นๆแค่นี้ก็ทําไม่ได้เนี่ยนะ”

ไม่มีใครเห็นว่ามินซองฮุนอยู่ที่ไหน มีเพียงรองเท้าและเสื้อผ้าที่ขาดใกล้หลุมยุบ นั้นราชินีแมงมุมอาจจะกินมินซองฮุนไปแล้ว ดูเหมือนว่าเขาพูดถูก

มินซองฮุนถูกกินไปแล้วราชินีแมงมุมจ้องมาที่เขาและเขาก็เห็นเลือดรอบปากของมันปีศาจตัวนี้สร้างแรงกดดันมหาศาล ดูเหมือนว่าพอจะเข้าใจได้แล้วว่าทําไมพวกจักรราศีจึงหนีไป

ลีกอนยิ้ม เขายังไม่ได้เอาไอเท็มศักดิ์สิทธิ์ของเขากลับมาจากมินซองฮุน “นี่หมายความว่าฉันต้องควักมันออกมาเองสินะ”

เสียงหัวเราะที่ดุร้ายดังออกมาจากปากของเขาขณะที่เขายกดาบขึ้น นอกจากไอเท็มของเขาแล้ว เขายังจะได้รับผลพลอยได้พิเศษอีกด้วย

ในขณะนั้นนอกซุปเปอร์มาร์เก็ต

“อะไรวะเนี่ย พวกเขายังไม่ฝังที่นี่อีกหรอ ยังทําไม่เสร็จอีกหรอ” หยางเหว่ยที่พึ่งมาถึงที่เกิดเหตุก็ขมวดคิ้ว

โกดังลดราคาที่มีขนาดใหญ่พอๆกับห้างสรรพสินค้าถูกเต็มไปด้วยสีแดง

อาคารและพื้นเป็นสีเลือด

มันเป็นข้อพิสูจน์ว่าปีศาจจากโซนสีแดงปรากฏตัวขึ้นและมีผู้คนจํานวนมากล้อมรอบมันแน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นสาวกของเขาหยางเหว่ยกัดริมฝีปากของเขา “ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ในการฝังอาคารกันเนี่ย”

หยางเหว่ยกัดฟัน เขากําลังจะจอดรถข้างตึก..

กว้าง!

กาแพงเวทย์มนตร์ถูกตั้งขึ้นรอบๆอาคาร เมื่อพวกมันระเบิด หยางเว่ยก็กระโดดลงจากรถด้วยความประหลาดใจ

“เกิดอะไรขึ้น!”

เขารู้สึกอึดอัดในใจ ตราประทับที่เหล่าสาวกวางไว้บนอาคารถูกทําลาย

สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นก็เกิดขึ้นต่อไป

“อ้ากก! แมงมุมปรากฏตัวที่นั่น!”

ผู้คนที่ไม่ควรออกจากอาคารกําาลังออกไปอย่างหนาแน่น ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขากำลังตะโกนว่าที่น่าตกใจออกมา

“แมงมุมทั้งหมดที่อยู่ข้างในตายแล้ว!”

“แมงมุมสีม่วงก็ตายด้วย!”

สีหน้าของหยางเว่ยซีดเผือดกับค่าพูดเหล่านั้น

“แมงมุมตายแล้วงั้นหรอ”

หยางเว่ยไม่สามารถฆ่าแมงมุมตัวนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงปิดผนึกมันไว้ และเขายังสั่งให้คนสร้างศพปลอมขึ้นมาอีกด้วย หยางเว่ยรู้สึกหมดหวังเมื่อนักข่าวเริ่มปรากฏตัวใกล้ๆ “บ้าเอ๊ย!”

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เขาจึงมุ่งหน้าไปยังอาคาร

อย่างไรก็ตาม ลูกน้องของเขาพยายามจะหยุดเขาอย่างรวดเร็ว.. “คุณไม่ควรเข้าไปนะครับ!”

“มันอ่อนแอ แต่ก็ยังมีพิษ”

หยางเหว่ยผลักลูกน้องของเขาออกไปด้านข้าง และเขาก็เข้าไปในอาคารอย่างรวดเร็วเขาสับสน“เวรเอ๊ย!เกิดอะไรขึ้นใครกันที่ฆ่าแมงมุมตัวนั้นได้”ทันใดนั้นหยางเว่ยก็ได้ยินเสียง

“เฮ!” มันตอบกลับมาในทันที

มันเป็นเสียงที่ทําให้เขาต้องขนลุก