ตนที่ 9 รูปแบบที่ 2 ของชบา

ฟุบ..!!!

“กรี๊ด..กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว..!!!!!”ชบาที่สามารถหดไส้ที่สองได้จนสำเร็จส่งเสียงกรี๊ดกราดออกมาด้วยความดีใจ..

“หึๆ..”ผมที่ยืนกอดอกหลับตา พลันส่งเสียงหัวเราะอยู่ภายในลำคอ

“ไหนทีนี้ลองคิดและสั่งให้มันงอกออกมาอีกทีซิ..”ผมที่พูดกับชบาที่กำลังลอยไปมา พลางเอาไส้โอบกอดตัวเองเอาไว้ด้วยความดีใจ

“ไม่ลอง..”เมื่อได้ยินในคำสั่ง ชบาก็หยุดชะงักและมองค้อนมายังผม

“บอกให้ลอง..!!”

“ไม่..!! อะ..เอ๊ะ..!!?”

ฟุบ..!!

ชบาที่ไม่อาจสามารถขัดขืนในคำสั่งของผมได้ เรียกไส้ที่สองออกมา 

“หดกลับ..!!!”

ฟุบ..!!

“ออกมา..!!

ฟุบ..!!

ผมที่ลองออกคำสั่งสลับกันไปมา ผลปรากฏว่าไส้ที่สองนั้นสามารถงอกและหดกลับได้อย่างอิสระ โดยที่ไม่มีติดขัดอะไร..

“ทีนี่เลิกกลัวได้แล้ว..”ผมที่พูดกับชบา ซึ่งเธอก็เหมือนจะทำใจยอมรับได้ พยักหน้าขึ้นลงเบาๆ

“รูปแบบที่สองของเธอมีชื่อว่า พายุไส้สะบั้นโลกา..”

“ชื่อแหม่งๆชะมัด..~”ชบาที่ตอบกลับทันควันพร้อมกับทำหน้ามุ้ย..

“ลองใช้ดูดิ่อยากเห็นๆ..”

“โอเค..”

หลังจากนั้นชบาก็ลอยทิ้งระยะห่างจากผมไป ประมาณ 30 เมตร สถานที่แห่งนี้พื้นที่โดยรอบถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้กว่าหลายต้น

เมื่อชบาเห็นว่าทิ้งระยะห่างมาไกลจากผมอยู่พอสมควร เธอก็ทำการหยุดนิ่งอยู่กับที่ ก่อนจะค่อยๆหลับตาลงทำสมาธิและเริ่มที่จะสัมผัสถึงรูปแบบที่ 2

พรึบ..!!!

ชิ้ง..×2

“ทักษะจิตวิญญาณอัญเชิญรูปแบบที่ 2 พายุไส้สะบั้นโลกา..!!!”

ชบาที่บังคับไส้ทั้งสองให้ม้วนพันกันจนกลายเป็นเกลียวกว่าหลายทบ ตำแหน่งของไส้ทั้งสองในเวลานี้อยู่บริเวณใต้ร่างของเธอ 

ฟุบ..!!!

ต่อจากนั้นไส้ที่กำลังขดตัวจนเป็นเกลียวก็ถูกคลายออกอย่างรวดเร็ว ทำให้เคียวทั้งสองเล่มเริ่มที่จะหมุนจนกลายเป็นใบพัด และพอเกลียวถูกคลายออกจนสุด ลำไส้ทั้งสองก็ยืดเหวี่ยงเคียวออกไปเป็นวงกว้าง

ฉับ..!!!!!

เสียงของต้นไม้โดยรอบกว่าหลายสิบต้นที่ถูกฟันจนขาดเป็นสองท่อนภายในการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว 

“แค่เนี้ย..?”ผมที่ยืนมองดูอยู่ห่างๆพูดขึ้นมา ความรู้สึกไม่ค่อยที่จะประทับใจสักเท่าไหร่ ดูเหมือนว่ามันจะธรรมดาเกินไป..

“ความรู้สึกมันสั่งให้ทำแบบนี้..”ชบาที่ตอบกลับในขณะที่ไส้ยังคงหมุนติ้วๆม้วนพันเป็นเกลียวคลายไปคลายมา แต่แล้ว..

ฟุบๆๆๆๆๆๆๆ

จู่ๆทันใดนั้นเคียวที่หมุนตัวจนกลายเป็นใบพัดก็เริ่มที่จะหมุนเร็วขึ้น อีกทั้งความเร็วของมันเหมือนที่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

“กะ..เกิดอะไรขึ้นเนี่ย..?”ชบาที่สูญเสียการควบคุมกล่าวออกมาด้วยความตื่นตระหนก 

ซึ่งในขณะที่ไส้ทั้งสองกำลังหมุนเหวี่ยงด้วยความเร็วสูง มันก็มีคลื่นลมปรากฏออกมาและกำลังพัดหมุนวนอยู่รอบๆตัวของชบา จนในที่สุด..

ซูม..!!!!!

“ฮะ..เฮ้ย..”ผมที่ร้องอุทานออกมา ดวงตากำลังเบิกโตด้วยความตกตะลึง ในเวลานี้พายุทอร์นาโดขนาดเล็กได้ปรากฏตัวออกมาอยู่ต่อหน้าของผม โดยที่ภายในจุดศูนย์กลางของพายุมีร่างของชบาที่กำลังเสียการควบคุมอยู่ภายในนั้น..

ครืด..!!!

ฟุบ..!!!

“เวรล่ะไง..!!!! ชบาหยุดมันเดี๋ยวนี้..!!!”ผมที่ตะโกนออกคำสั่งกับชบา จากการที่ร่างกายของผมกำลังจะถูกพายุดูดเข้าไป ขาทั้งสองข้างกำลังไถล่ไปกับพื้นดินจากแรงดึงดูอันทรงพลัง..

“ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ..แต่มันหยุดไม่ได้..!!!”

ซูม..!!!!!!

ฟุบๆๆๆๆๆ

ฉับๆๆๆๆๆๆๆ

ทันใดนั้นจู่ๆพายุก็เหมือนจะทรงพลังมากยิ่งขึ้น มันได้ทำการดูดต้นไม้โดยรอบกว่าหลายสิบต้นที่อยู่ใกล้ที่สุดเข้าไป และทันทีที่ต้นไม้เหล่านั้นถูกดูดเข้าไปภายในพายุ ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือพวกมันทั้งหมดถูกบดขยี้จนกลายเป็นผุยผงไปภายในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว

“จ๊ากกกกกกก…..!!!!!!!!”ผมที่ถูกแรงดึงดูดอันมหาศาลของพายุดูดจนร่างลอย แต่โชคยังดีที่ตรงบริเวณจุดที่ผมอยู่มีต้นไม้ที่ดูท่าทางจะแข็งแรงอยู่ต้นนึง ผมจึงใช้มันเป็นที่ยึดเกาะเอาไว้

ครึ้ม..!!!

“เฮ้ย..!!! อย่านะโว้ย อดทนไว้..!!!”ผมที่พูดกับต้นไม้ หลังจากที่มันถูกแรงดึงดูดของพายุ ดูดจนรากเริ่มที่จะเผยออกมาให้เห็นเหนือพื้นดิน

ครึ้ม..!!!!!

“จ๊ากกกกกกกกก..!!!! พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกช้างด้วย..!!!!!!!!”ผมที่แหกปากเสียงดังลั่น จากการที่ต้นไม้ต้นที่ผมกำลังใช้ยึดเกาะ ได้ถูกดูดจนหลุดออกจากพื้นดินและกำลังพาร่างของผมลอยเข้าไปหาพายุ..

“ชะ..ช้าง มะ..ไม่น้า..!!!!”ชบาที่กู่ร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก เธอนั้นไม่สามารถที่จะควบคุมรูปแบบที่ 2 ให้สงบลงได้ 

“ตายโหง..!!!”ผมที่สบถออกมาและหลับตาปี๋ ในณะที่ร่างกำลังจะลอยเข้าไปในพายุ

ฉับ..ๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงของต้นไม้ที่ถูกบดจนกลายเป็นผุยผง แต่เอ๊ะ..

“ช้าง..!!”เสียงของชบาที่ดังขึ้น ทันทีที่ผมลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่ด้านในของพายุ โดยที่เหนือหัวของผมคือร่างของชบาที่กำลังเหวี่ยงไส้ไปมา

“ยังมีชีวิตอยู่..”

ซู่~

จู่ๆพายุก็ค่อยๆอ่อนกำลังลง ก่อนที่มันจะค่อยๆจางหายไป 

ฟุบ..!!

“อ๊อก..!!!”

“ฉันนึกว่านายจะตายแล้วซะอีก..”ชบาที่เก็บเคียว พร้อมกับยืดไส้เข้ามากอดรัดคอของผมด้วยความเป็นห่วง

“ปละ..ปล่อยๆ หายใจไม่ออก..!!”

ฟุบ

“เมื่อกี้นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่..?”ชบาที่คลายไส้และเริ่มที่จะกล่าวถามกับผม

“น่าจะเป็นพลังของรูปแบบที่ 2 เล่นเอาตกใจเลยแห๊ะ..”ผมที่พูดขึ้นด้วยความรู้สึกที่โครตจะประทับใจ เกือบจะตายโหงแล้วมั้ยล่ะ..

ตุบ..!!

“แฮกๆ..”

จู่ๆร่างของชบาที่กำลังลอยอยู่ก็ตกลงสู่พื้นดิน สีหน้าของเธอแสดงให้เห็นถึงความอ่อนแรง ผสานกับการหายใจอย่างเหนื่อยหอบ

“ชะ..ชบา เธอเป็นอะไรหรือเปล่า..?”

“หนักไปทั้งตัวเลย ไม่มีแรง..ขะ..ขอกลับไปอยู่ข้างในก่อนได้มั้ย..?”

“เข้าใจแล้ว จงกลับมาชบา..!!”ผมที่กางฝ่ามือไปยังร่างของชบา ก่อนที่เธอจะกลายเป็นลูกบอลแสงและลอยกลับเข้ามาอยู่ภายในตัวของผม

“หลับไปก่อนก็ได้..เดี๋ยวฉันจัดการทุกอย่างเอง..”

‘ฟี้~ ฟี้~’

“ไวโครต..!!”ผมที่บอกกับชบา แต่ก็ดูเหมือนว่าเธอจะเหนื่อยจริง พอกลับเข้าไปปุ๊ปก็หลับปั๊ปเลย..

“หน้าต่างสเตตัส..”

ติ๊ง..!!!

ข้อมูลสเตตัสของผู้อัญเชิญ..

ชื่อ-หมื่นกรินณ์ คชสาร (ช้าง)

เผ่าพันธุ์-มนุษย์ อายุ-19 ปี 

อาชีพ-ผู้อัญเชิญจิตวิญญาณอัญเชิญประเภทวิญญาณ (หมอผี)

สกิล-ไสยศาสตร์ทุกแขนง,คาถาอาคมต่างๆ,มนต์ดำ,ฯลฯ

ข้อมูล-สามารถใช้สกิลได้ตามที่ต้องการ แต่ถ้าใช้เกินขอบเขตจะทำให้หมดสติลง..

จิตวิญญาณอัญเชิญ- 1 ตน..

เงื่อนไขในการปลดล็อคจิตวิญญาณอัญเชิญ-เป็นความลับ.

[จิตวิญญาณอัญเชิญ]

ชื่อ-ชบา เผ่าพันธุ์-กระสือ อายุ 19 ปี

เลเวล 21

ประเภทการโจมตี-โจมตีสองระยะ (ระยะประชิด/ระยะไกล)

ธาตุ- ?

ระดับ ☆☆

เงื่อนไขการเลื่อนระดับดาว-เมื่อเลเวลครบตามจำนวนและตรงกับเงื่อนไข ใช้ไพ่จิตวิญญาณมอนเตอร์ระดับบอสธาตุอะไรก็ได้จำนวน 1 ใบ ในการเลื่อนระดับสู่ดาวต่อไป หรือใช้วิธีเลื่อนระดับดาวแบบพิเศษโดยการปลดล็อคเงื่อนไขที่เป็นความลับ..

[รูปแบบการโจมตีเฉพาะตัว]

《รูปแบบที่ 1 คมไส้มรณะ [Level.2]》

ข้อมูล:รูปแบบที่ 1 คมไส้มรณะ Level.2 สร้างวัตถุเหล็กกล้าลักษณะเหมือนเคียวที่มีความคมและความทนทานสูงเพื่อใช้ในการต่อสู้ โดยที่น้ำหนักของเคียวจะถูกปรับลดลงและสามารถเคลื่อนที่ได้คล้องขึ้น อีกทั้งจิตวิญญาณอัญเชิญยังสามารถขยับตัวได้ในระยะเวลาสั้นๆในขณะที่ทำการโจมตี

เอ็ฟเฟ็คพิเศษของรูปแบบที่ 1:จำนวนไส้เพิ่มขึ้นเป็น 2 เส้น

หมายเหตุ:รูปแบบนี้จะสามารถเพิ่มระดับได้สูงสุดถึง Level:10 รูปแบบนี้จะถูกอัพเลเวลขึ้นอีกครั้งก็ต่อเมื่อมีการเลื่อนระดับดาวหรือผ่านเงื่อนไขการปลดล็อคแบบพิเศษ ส่วนเอ็ฟเฟ็คพิเศษจะสามารถลดจำนวนของเคียวได้ตามความต้องการเพียงแค่สั่งการทางความคิด..

《รูปแบบที่ 2 พายุไส้สะบั้นโลกา》

ข้อมูล:รูปแบบที่ 2 พายุไส้สะบั้นโลกา สร้างพายุหมุนขนาดเล็กเป็นเวลา 30 วินาที โดยการบังคับไส้ทั้งสอง จัดรูปแบบให้มีลักษณะคล้ายกังหัน ต่อจากนั้นก็ทำการหมุนเหวี่ยงมันด้วยความเร็วสูงจนกลายเป็นใบพัด ผลลัพธ์ที่ได้จะก่อให้เกิดการหมุนวนของอากาศ และสร้างลมพายุที่มีแรงดึงดูดอันมหาศาล เป้าหมายที่ถูกดูดเข้ามาจะถูกคมเคียวที่กำลังหมุนเหวี่ยงเฉือดเฉือน แต่จิตวิญญาณอัญเชิญจะสูญเสียการควบคุมและไม่สามารถขยับตัวได้ จนกว่าที่ผลของรูปแบบนี้จะสิ้นสุดลง

เอ็ฟเฟ็คพิเศษของรูปแบบที่ 2 :ทันทีที่จิตวิญญาณอัญเชิญใช้รูปแบบที่ 2 การโจมตีของรูปแบบนี้จะพุ่งทะลุผ่านตัวของผู้อัญเชิญ จนกว่าที่ผลของรูปแบบนี้จะสิ้นสุดลง

หมายเหตุ:รูปแบบนี้จะสามารถเพิ่มระดับได้สูงสุดถึง Level:3 รูปแบบนี้จะถูกอัพเลเวลขึ้นอีกครั้งก็ต่อเมื่อมีการเลื่อนระดับดาวของจิตวิญญาณอัญเชิญไปถึงดาวระดับที่ 5

“ไอ้บ้าเอ๊ย..!!! ทำเอาใจหายใจคว่ำหมด..!!!”ผมที่ตวาดใส่หน้าต่างสเตตัสด้วยความหัวร้อน ถ้ารู้ว่าใช้แล้วจะไม่เป็นอะไรตั้งแต่ทีแรก ก็คงจะไม่กลัวมากถึงขนาดนี้..

“เฮ้อ..ยังไงก็กลับเมืองก่อนล่ะกัน..”ผมที่ถอนหายใจออกมา ต่อจากนั้นก็ยกฝ่ามือขึ้นมาพนม

“”นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุท ธัสสะ(๓ จบ) จิตติ จิตตัง กัมปิยัง มหาจิตติ คาถากำบังกาย จงมองไม่เห็นกู..”

เมื่อผมใช้คาถากำบังกายแล้ว ผมก็เริ่มที่จะออกเดินทางมุ่งหน้ากลับไปที่เมืองฟาเซีย ถึงแม้หนทางในป่าค่อนข้างที่จะซับซ้อน แต่ผมก็มีความจำเป็นเลิศ เกิดมา 19 ปี ไม่เคยที่จะหลงทางเลยสักครั้ง

“หะ..หืม ฮะ..เฮือก อยะ..อย่าบอกนะว่า..”

ในขณะที่กำลังเดินทางกลับเมือง สายตาของผมก็เหลือบไปเห็นจุดที่ได้ปะทะกับบอทกระต่ายสายฟ้าเมื่อไม่นานมานี้ และสิ่งที่ผมกำลังเห็น มันคือรอยถากเล็กๆของพื้นดินที่ทอดยาวออกไปกว่า 8 เมตร

ในตอนแรกที่กำจัดบอทกระต่ายสายฟ้าลงได้ ผมก็โฟกัสแค่ของดรอปที่ตกอยู่ จนไม่ได้สังเกตุเลยว่ามันมีรอยถากดังกล่าวอยู่บนพื้นดินทางเบื้องหน้าด้วย ถ้าจากที่ผมลองคาดเดามันอาจจะเป็นพลังของมีดหมอที่ผมใช้ฟันออกไปจนเกิดเป็นคลื่นคมดาบที่มองไม่เห็นก็เป็นได้

“ถ้าเป็นอย่างที่คิดบอกเลยว่าโครตโกง..”ผมที่พูดขึ้น ก่อนจะเริ่มเดินมุ่งหน้ากลับสู่เมือง

ครึ่งชั่วโมงต่อมา..

ณ เมืองฟาเซีย

ระยะทางจากป่าอัสนีมายังเมืองฟาเซียนั้นไม่ใช่ใกล้ๆ การที่จะเดินทางไปกลับต้องใช้เวลาเดินทางกว่าครึ่งชั่วโมง 

และหลังจากที่เดินทางกลับมาถึงเมือง ผมก็ทำการจ่ายค่าผ่านทางให้นายทหารซึ่งมีหน้าที่ค่อยเฝ้าระวังและเรียกเก็บค่าผ่านทาง เป็นจำนวนเงิน 3 เหรียญทองแดง และผ่านเข้าสู่เมือง

ทันทีที่เข้ามาภายในเมือง สถานที่แรกที่ผมกำลังจะไปก็คือโรงประมูลเปียโน้ มันคือสถานที่ๆผมจะต้องไปส่งภารกิจและรับค่าตอบแทน

และเท่าที่ผมไปหาข้อมูลจากคนเมืองนี้มาคร่าวๆ ภารกิจที่แปะอยู่บนบรอดใจกลางเมืองส่วนใหญ่จะเป็นภารกิจของโรงประมูลเปียโน้ ถ้าให้เดาของในภารกิจก็คงจะเอาไปขาย หรือบางทีก็อาจจะเปิดประมูลถ้าของชิ้นนั้นมีราคา

10 นาทีต่อมา

หลังจากที่ใช้เวลาเดินหามานาน ผมก็ได้เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าอาคารแห่งหนึ่ง มันเป็นอาคารที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่และมีอยู่สามชั้นด้วยกัน แต่ทางเข้าออกนั้นมีอยู่เพียงแค่ทางเดียว 

และจากที่สาดส่องสายตามองดูคร่าวๆสถานที่แห่งนี้มีผู้คนเดินเข้าออกกันอย่างพลุกพล่าน ส่วนใหญ่จะเป็นพวกทหารรับจ้างที่น่าจะมาส่งภารกิจและรับเงินค่าตอบแทน

“เย็นนี้จัดชุดใหญ่ให้ชบาดีกว่า..~”ผมที่พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม เย็นนี้กะว่าจะพาชบาไปเลี้ยงอาหารดีๆ หลังจากที่ได้รับเงินค่าตอบแทน 

เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็เดินตรงไปที่ทางเข้าของอาคารในทันที โดยที่หน้าทางเข้านั้นจะมีการดร่างใหญ่ที่ยืนคุมอยู่สองคนด้วยกัน

“ผมมาส่งภารกิจครับ..”ผมที่หยิบไพ่จิตวิญญาณของกระต่ายสายฟ้าขึ้นมาโชว์ให้การดทั้งสองคนดู 

เมื่อการ์ดทั้งสองเห็นไพ่ในมือของผม ดวงตาของพวกเขาก็เบิกโต ก่อนจะหันไปชี้นิ้วแนะนำทางให้ผมเข้าไปข้างใน

“ขอบคุณครับ..”ผมที่พยักหน้ายิ้มเจือนๆให้การ์ดทั้งสอง ก่อนจะก้าวเดินผ่านร่างของพวกเขาเข้าไปข้างในอาคาร

“หู้ว..!!!!!”

แวบแรกที่ผมเดินเข้ามาข้างใน ผมก็เผลออุทานออกมาด้วยความตกตะลึง ภายในสถานที่แห่งนี้ ข้างในเป็นห้องขนาดใหญ่ ถูกล้อมรอบด้วยเคาน์เตอร์กว่าร้อยช่อง ในแต่ละช่องจะมีพนักงานที่คอยให้บริการอยู่ช่องล่ะหนึ่งคน 

“เอาอันไหนดีล่ะ..เลือกๆ”ผมที่กวาดสายตามองไปรอบๆด้วยความประหม่า ไม่รู้ว่าควรจะต้องไปที่เคาเตอร์ช่องไหน..

ผลั๊ก..

ตุบ..!!

“ยืนขว้างทางอยู่ได้..ไอ้สวะ..!!”

ในขณะที่ผมกำลังยืนเลือกเคาน์เตอร์อยู่นั้น จู่ๆก็มีไอ้เวรที่ไหนก็ไม่รู้เดินเข้ามาชนผมจนล้มลงไปกอง เมื่อผมหันกลับไปมองสิ่งที่เห็นก็คือชายร่างใหญ่ พร้อมกับลูกสมุนอีกสองคน พอสังเกตุดูแล้วก็รู้ได้ในทันทีว่าพวกมันคือทหารรับจ้างหรือไม่ก็โจร..

ชายร่างใหญ่ดูๆแล้วน่าจะเป็นตัวหัวหน้า ร่างของมันสูงราวๆประมาณ 180 เซนติเมตร หัวล้านไม่มีผม สวมใส่ชุดเกราะเบามีดาบสองคมเหน็บอยู่ที่เอว ส่วนลูกสมุนร่างกายผอมแห้งตามแบบฉบับของพวกตัวประกอบเกรด C ที่ชอบอวดเบ่งเร้าอวัยวะเบื้องล่างไปทั่ว

“ขอโทษครับ..”ผมที่ไม่อยากจะมีปัญหาก็เลยรีบลุกขึ้นแล้วกล่าวขอโทษกับไอ้สามคนนี้

“เฮ้ยๆ แกยืนขว้างทางพวกเรานะ จ่ายค่าชดใช้มาซะ หมายถึงค่าเสียเวลาน่ะ..”ลูกสมุนที่ยืนอยู่ฝั่งขวาพูดขึ้น

อะไรของมันว่ะ..คิดจะไถ่ตังทั้งทีเหตุผลที่ใช้โครตจะบัดซบ

“ผมไม่มีเงินหรอกครับ..”

“งั้นหรอ..? ไหนพวกแกลองเปิดกระเป๋าของมันดูซิ..”ชายร่างใหญ่ที่ออกคำสั่งกับลูกสมุน ก่อนที่ลูกสมุนทั้งสองจะตรงเข้ามาดึงย่ามของผมไป

ตุบๆๆๆๆๆๆ

“ไม่เห็นจะมีอะไรนอกจากขยะเลย..”หนึ่งในลูกสมุนคนที่กำลังถือย่ามของผม มันได้เทของทั้งหมดในย่ามลงบนพื้น พลางใช้เท้าเขี่ยเพื่อควานหาของมีค่า

“หะ..หืม..ดูสิ่ว่าพวกเราเจออะไร..?”

ในขณะที่ไอ้ลูกสมุนหมายเลขหนึ่งกำลังใช้เท้าเขี่ยหาของมีค่า สายตาของมันก็เหลือบไปเห็นไพ่จิตวิญญาณจำนวน 3 ใบ มันไม่รอช้ารีบย่อตัวลงไปหยิบไพ่ทั้งสามขึ้นมา ก่อนจะยื่นส่งให้หัวหน้าของมัน

“กระต่ายสายฟ้า จิตวิญญาณมอนเตอร์ระดับ 1 ดาว..ถะ..แถมยังมีอยู่ตั้ง 3 ใบ..ฝีมือของแกงั้นเหรอ..?”ไอ้หัวโล้นที่ตรวจสอบไพ่ในมือ ดวงตาของมันก็พลันต้องเบิกกว้าง ประกอบกับเหงื่อที่ผุดขึ้นมาบนใบหน้า เมื่อรู้ว่าไพ่นั้นเป็นจิตวิญญาณมอนเตอร์ของตัวอะไร ก่อนที่มันจะชายตามองและกล่าวถามผม..

“มะ..ไม่มีทางที่เด็กอย่างมันจะกำจัดกระต่ายสายฟ้าได้หรอก มันจะต้องขโมยมาแน่ๆ..”ลูกสมุนหมายเลขสองที่พูดกับหัวหน้าของมัน

“นะ..นั่นสินะ แต่เรื่องที่โกหกคงจะต้องสั่งสอนเสียหน่อย..”ลูกสมุนหมายเลขหนึ่งที่พูดกับผม สาเหตุที่พวกมันหาถุงเงินของผมไม่เจอ เป็นเพราะว่าผมเก็บเอาไว้ในชุดเกราะเบา

“ต้องขอโทษด้วยจริงๆครับ ถ้าไม่อยากที่จะมีปัญหาผมขอแนะนำ ให้พวกคุณสามคนรีบไสหัวออกไปจากสายตาของผมจะดีกว่า ถ้าไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าผมไม่เตือนนะครับ..”ผมที่หมดความอดทนกัดฟันพูดกับไอ้เวรสามตัวตรงหน้าด้วยแววตาที่แสดงถึงความเกรี้ยวกราด..

“ว่ายังไงนะ..!!”ตัวหัวหน้าที่ได้ยินก็โกรธจนเลือดขึ้น พลันเอื้อมมือไปจับด้ามดาบที่คาดอยู่ตรงเอว

“ละ..ลูกพี่ ที่นี่คือโรงประมูลเปียโน้นะครับ เดี๋ยวก็เกิดเรื่องหรอก..”ลูกสมุนตัวที่สองพูดกับหัวหน้าของมันอย่างนอบน้อม

“อย่าโง่สิ..พวกเราก็แค่บอกกับผู้ดูแลว่ามันเป็นคนขโมยไพ่จิตวิญญาณของเราไปก็เท่านั้น พวกเจ้าก็รู้ถึงกฏของโรงประมูลแห่งนี้ดี ถ้าจับได้ว่ามีโจรขโมยของลูกค้าก็สามารถที่จะจัดการกันเองได้เลย..หึๆ..”ไอ้โล้นหัวใสที่คิดแผนการขึ้นมาได้พูดกับลูกสมุนทั้งสอง ก่อนที่พวกมันจะพร้อมใจกันแสยะรอยยิ้มออกมา

ชิ้ง..!!

ไอ้หัวโล้นที่ชักดาบออกมาจากฝัก และเหมือนมันกำลังจะเดินเข้ามาหาผม

“นี่พวกแกคิดที่จะรังแกเด็กหรือยังไง..?”

แต่แล้วจู่ๆก็มีเสียงของใครบางคนที่ดังขึ้นมาจากทางฝั่งซ้ายมือของผม ทันทีที่ผมหันไปสิ่งที่พบก็ถึงกับทำให้ผมสตั๊นไปชั่วขณะ จากภาพของสาวสวยคนนึ่ง ใบหน้านั้นสวยแบบชาวตะวันตก มีเส้นผมสีแดงเพลิงแบบมัดรวบเอาไว้ ดวงตาสีทับทิม อายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับผม แต่กับดันเรียกผมว่าเด็ก 

ส่วนทางด้านของชุดที่เธอกำลังสวมใส่ เสื้อข้างในจะเป็นเสื้อคอปกสีขาว และสวมผ้าคลุมสีดำที่มีฮูดซ้อนทับเอาไว้อีกชั้น ทางด้านของกางเกงจะเป็นกางเกงขายาวผ้ายืดสีน้ำตาลที่ดูแปลกตา อีกทั้งเธอยังสวมใส่เข็มขัดและคาดดาบยาวเอาไว้อีกด้วย 

“ไม่ใช่เรื่องของเธอ อย่าได้สอดมือเข้ามายุ่ง..”ไอ้โล้นซ่าที่ชำเลืองสายตามองไปทางหญิงสาวอย่างดุดัน 

“ลูกพี่..ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ข้าว่าพวกเราจับยัยนั้นมาเป็นนางบำเรอดีมั้ย สวยชะมัด..”ลูกสมุนหมายเลขหนึ่งที่เสนอความคิดเห็น

“แผล็บ..เป็นความคิดที่ดีไปเอาตัวมันมา..”ไอ้โล้นที่ใช้เลียรอบมุมปาก ก่อนจะออกคำสั่งกับลูกสมุนทั้งสอง ทันทีที่ได้รับคำสั่ง พวกมันทั้งสองก็ตรงดิ่งเข้าไปหาหญิงสาวปริศนาในทันที 

ผลั๊วะ..!!

“อั่ค..!!!”

ตุบ..!!!

ผลั๊วะ..!!!

“อั่ค..!!!”

ตุบ..!!

เมื่อเข้าไปจวนที่จะถึงตัว ยังไม่ทันทีที่คนทั้งสองจะได้ทำอะไร จู่ๆลูกสมุนหมายเลขหนึ่งก็ถูกหญิงสาววาดขาเตะสูงเข้าไปที่กกหูซ้ายอย่างรุนแรง ส่งให้ร่างของมันล่วงลงไปนอนกองแน่นิ่งอยู่ที่พื้น

ส่วนลูกสมุนหมายเลขสอง เมื่อเห็นดังนั้นก็ผงะถอยหลังอยู่ชั่วขณะด้วยความลังเล ก่อนจะตัดสินใจเดินตรงเข้าไปเพื่อหวังที่จะล้างแค้นให้เพื่อน แต่มันก็กลับถูกเตะเข้ามาที่กกหูแบบเดียวกัน และล่วงลงไปนอนหมดสติเป็นรายที่สอง..

ส่วนผมน่ะหรอ..ก็ได้แต่ยืนดูอย่างอึ้งๆ เพราะไม่คิดว่าผู้หญิงท่าทางบอบบางแบบนั้นจะจัดการกับผู้ชายตั้งสองคนได้อย่างสบายๆ 

และจากสถานะการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ ณ ขณะนี้ มันจึงทำให้ตรงบริเวณจุดที่ผมยืนอยู่กลายเป็นจุดสนใจของผู้คนที่อยู่ภายในอาคารแห่งนี้ ก่อนที่หลังจากนั้นไม่นาน คนเหล่านั้นจะพร้อมใจกันเดินมาล้อมวงมุ่งดูเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น ถ้ากะจำนวนคนด้วยสายตาก็ประมาณราวๆ 30 ถึง 40 คนเห็นจะได้..

“ชิ..กลายเป็นเรื่องใหญ่จนได้..”ไอ้โล้นที่เห็นดังนั้นก็หันหลังกลับแล้วคิดที่จะชิ่งหนี

“จะไปไหน..? เอาไพ่จิตวิญญาณของฉันคืนมาก่อน ไอ้โล้น..”ผมที่พูดกับไอ้โล้นด้วยน้ำเสียงหวนๆ ถึงกับทำให้ร่างของมันหยุดชะงัก ก่อนจะค่อยๆหันหน้ากลับมามองผมด้วยสายตาที่แสดงออกให้เห็นถึงความเกรี้ยวกราด..

“ไอ้เวรนี่..แกอยากตายมากสินะ..!!!”ไอ้โล้นที่กระโจนเข้ามาหาผมและใช้แขนอันกำยำง้างดาบขึ้นสูงอยู่เหนือศรีษะ พร้อมส่งเสียงตวาดออกมาด้วยความโมโห

ฟุบ..!!

“แย่แล้ว..!!!”หญิงสาวปริศนาที่เห็นว่าท่าไม่ดี จึงรีบออกตัววิ่งเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว ประกอบกับฝ่ามือของเธอที่ในเวลานี้กำลังเอื้อมไปจับด้ามดาบและเตรียมพร้อมที่จะชักมันออกมาจากฝัก 

แต่ถ้าให้ยืนรอเธอเข้ามาช่วย กว่าจะถึงตอนนั้นผมก็คงที่จะถูกฟันร่างขาดจนกลายเป็นสองท่อน ผมจึงรีบยกฝ่ามือขึ้นมาพนมด้วยดวงตาที่แข็งกร้าว พลางเพ่งจิตเข้าไปยังไอ้เวรที่กำลังเหวี่ยงดาบฟาดฟันลงมา

ฟุบ..!!!

“วาธาโมอะนะมะวาวา เฮ้ย..!!!!!!!”

กึก..!!!!!

ทันทีที่คาถาถูกร่ายออกไป พร้อมกับเสียงตวาดเฮ้ยที่ดังกึกก้อง ร่างของทุกๆคนที่อยู่ภายในอาคารแห่งนี้ต่างต้องถูกสะกดให้หยุดชะงักอยู่กับที่ ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่จะสามารถเคลื่อนไหวหรือขยับตัวได้ ซึ่งมันก็แน่นอนว่ารวมไปถึงหญิงสาวปริศนาก็ด้วย โดยที่ในเวลานี้เธอกำลังยืนตัวแข็งค้างอยู่กับที่..

“กร่อด..นะ..นี่..มะ..มัน..อะ..ไร..กัน..!!!”เสียงสบถถามที่เล็ดรอดออกมาจากไรฟันของร่างที่กำลังหยุดนิ่งอยู่ต่อหน้าของผม ในเวลานี้คมดาบที่มันกำลังเหวี่ยงลงมาอยู่ห่างจากศรีษะของผมเพียงแค่ไม่กี่เซ็นติเมตรเท่านั้น..

กร็อบๆ กร็อบๆ 

ผมที่หักนิ้วมือเพื่อเป็นการผ่อนคลาย พลางฉีกกระชากรอยยิ้มออกมาด้วยความสะใจส่งให้กับร่างตรงหน้า..

“หัวใสดีนิไอ้เวร..หึๆ แกหาเรื่องผิดคนแล้ว..!!!”

แป๊ะ..!!!