ตนที่ 7 แสงสว่าง..

ในวันนั้น..

เมื่อ 15 ปีที่แล้ว

โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ณ ใจกลางของเมืองหลวงที่แออัด

“แง..!!!~ จะเอา..จะเอา..!!!”เสียงร้องไห้ทุรนทุรายของเด็กน้อยหน้าตาน่ารักอายุราวๆประมาณ 5 ขวบ ที่ลงไปนอนดิ้นอยู่ที่พื้น เพื่อต้องการที่จะให้คุณปู่ของเขาซื้อลูกโป่งให้..

“เฮ้อ..~ ก็ได้ๆ..”ชายชราที่ถอนหายใจออกมา ก่อนจะยอมควักเงินในกระเป๋าและยื่นมันส่งให้แก่คนขาย โดยที่ชายชราคนนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากอัครเดช ส่วนเด็กน้อยที่กำลังนอนดิ้นกระแด้วๆอยู่ก็คือช้างในวัย 5 ขวบ

“เอ้า..นี่..”อัครเดชที่ยืนลูกโป่งส่งให้แก่ช้าง เมื่อเด็กน้อยเห็นเช่นนั้น ดวงตาของเขาก็กลับมาฉายแววเปล่งประกายอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆยื่นมือน้อยๆออกไปจับเชือกลูกโป่ง..

ฟ้าว..!!~

ฟุบ..!!!

“ฮะ..เฮ๊ะ..?”

สายลมแรงที่พัดผ่านทำให้ลูกโป่งหลุดออกจากมือของช้าง แต่ในจังหวะนั้นคุณปู่ของเขาก็สามารถที่จะคว้าเชือกลูกโป่งจับเอาไว้ได้ทัน..

“ระวังหน่อย..”

“ฮะ..ฮับคุณปู่..”ช้างที่ตอบกลับ ก่อนจะจับเชือกลูกโป่งให้แน่นขึ้น

หลังจากนั้นช้างและปู่ก็เดินมุ่งหน้าไปยังสวนสารธารณะที่สร้างอยู่ภายในโรงพยาบาลแห่งนี้ โดยที่สวนสารธาณะดังกล่าวถูกสร้างให้อยู่ตรงระหว่างกึ่งกลางของตึกคนไข้พิเศษ

“คุณปู่ฮับ..”ช้างที่เรียกขานปู่ มือน้อยๆของเขากำลังจับมือของปู่เอาไว้ ส่วนอีกมือก็ถือลูกโป่ง

“หืม..ว่ายังไง..?”

“ถ้าสมมุติว่าเมื่อกี้คุณปู่คว้าลูกโป่งเอาไว้ไม่ทัน จะทำยังไงหรอ..จะซื้อให้ใหม่หรือเปล่าฮับ..?”

“ถ้ามันหลุดมือก็แค่ท่องนะจังงะ คงจะสามารถหยุดลูกโป่งให้ไม่ลอยหนีไปได้อยู่ล่ะมั้ง ฮะ..ฮ่าๆ”อัครเดชที่ตอบกลับหลานรัก พร้อมทั้งระเบิดเสียงหัวเราะออกมา..

“นะ..จังงัง..? คืออะไรหรอฮับ..?”ช้างที่ถามต่อด้วยความสงสัย 

“เอาไว้สักวัน..แกก็จะรู้เอง..”อัครเดชที่ใช้ฝ่ามือลูบหัวของช้างด้วยความเอ็นดู..

“ฮับ..”

“คุณปู่ขอผมไปเล่นตรงนู่นได้หรือเปล่าฮับ..??”ช้างที่ถามปู่ พลางชี้นิ้วไปยังเครื่องเล่นสำหรับเด็กที่ตั้งอยู่ไม่ไกล 

“ไปสิ..แต่อย่าไปไหนไกลนะ เดี๋ยวปู่ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน..”อัครเดชที่พูดกับช้าง ซึ่งเด็กน้อยก็พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม ส่วนห้องน้ำที่ชายชราต้องการจะไปเข้าก็อยู่ใกล้ๆนี่เอง 

และช้างถึงแม้จะเป็นเด็กแต่อัครเดชก็รู้ดีว่าเขาไม่ใช่เด็กที่โง่ จึงกล้าที่จะปล่อยให้ไปเล่นเพียงลำพัง เพราะมันก็ไม่ได้ไกลอะไรมากนัก

หลังจากนั้นเมื่อช้างมาถึงเครื่องเล่นก็ทำการผูกเชือกลูกโป่งติดเอาไว้ตรงบริเวณราวเหล็กของม้านั่ง ก่อนจะเริ่มเล่นเครื่องเล่นต่างๆ

ฟ้าว..!!!

“ยะ..แย่แล้ว มะ..ไม่นะ..!!!”

สายลมที่พัดแรงเข้ามาวูบนึง ทำให้ลูกโป่งที่ผูกไม่แน่นนั้นหลุดลอยออกไป ช้างที่เห็นดังนั้นก็กลัวว่าปู่จะดุ จึงวิ่งตามลูกโป่งที่ลอยไปกับสายลม ในระหว่างทางก็ร้องไห้ไปด้วย

“แง ๆ ๆ ลูกโป่งหนู..!!!”ช้างที่วิ่งตามลูกโป่งไปเรื่อยๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงบริเวณด้านใต้อาคารแห่งนึ่ง เพราะลูกโป่งลูกดังกล่าวได้ลอยขึ้นไปติดอยู่ที่ราวเหล็กริมระเบียงของห้องๆนึ่งบนตึกชั้นที่ 4

“แง..!!!! ลูกโป่งหนู..!!!!”ช้างที่ได้แต่ยืนร้องไห้ด้วยความเสียใจ แต่ทว่าทันใดนั้น..

“ไม่ร้องนะ..เดี๋ยวพี่ชายจะช่วยเก็บให้เอง..”

ราวกับเสียงของสวรรค์ จากการปรากฏตัวของชายหนุ่มผู้นึ่งที่ชะโงกหัวออกมาจากริมระเบียงของห้องที่ลูกโป่งนั้นลอยไปติด เขาคนนั้นเป็นผู้ชายที่หล่อมากๆ แถมยังดูดี

“ขอบคุณฮับ..”ดวงตาของช้างที่ถูกจุดประกายแสงแห่งความหวัง เด็กน้อยนั้นกล่าวออกมาและเริ่มที่จะมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้า แต่ทว่า..

“เฮ้ย..!!!”

ฟุบ..!!!!

ฟิ้ว..!!!!

ร่างของชายหนุ่มผู้หวังดีที่ได้เอื้อมแขนออกไปไขว้คว้าลูกโป่ง เขาคนนั้นได้พลาดท่าตกลงมาจากตึกชั้นที่ 4 ก่อนที่ร่างจะดิ่งลงมาสู่พื้นดินอย่างรวดเร็วต่อหน้าต่อตาของช้าง..

แผละ..!!

“เฮือก..!!!”ใบหน้าที่กำลังยิ้มแย้มของช้าง พลันต้องหุบลงในทันที สายตาของเด็กน้อยกำลังจ้องมองเข้าไปยังร่างที่กำลังนอนจมกองเลือดอยู่ทางเบื้องหน้าด้วยร่างกายที่สั่นระริก..

“มะ..ไม่นะ พะ..พี่ชาย..!!!!”

“กรี๊ด..!!!! คุณพยัคฆ์เทวา..!!!”เสียงของพยาบาลสาวที่ชะโงกหัวออกมาจากริมระเบียงห้องของชายหนุ่ม ก่อนจะส่งเสียงกรีดร้องออกมา พร้อมทั้งเรียกขานชื่อของชายที่ได้ผลัดตกลงมาจากตึก

ช่วงเวลาล่วงเลยผ่านพ้นไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ ช้างที่ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อมองดูร่างๆนั้น ความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาเกินกว่าที่เด็กคนนึ่งจะรับได้ไหว

หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น สภาพจิตใจของช้างก็ย่ำแย่ลง การตายของชายหนุ่มคนนั้น มันเปรียบเสมือนเป็นตราบาปที่ติดตัวของช้างเรื่อยมาจวบจนถึงปัจจุบัน 

เพื่อที่จะบรรเทาสภาพของจิตใจที่ย่ำแย่ ในทุกๆคืนก่อนที่ช้างจะเข้านอน เขาจะทำการสวดแผ่เมตตาให้กับชายที่ได้เสียชีวิตลง และทั้งหมดก็คือปมฝั่งใจที่ทำไมช้างถึงได้กลัวลูกโป่งมาจนถึงทุกวันนี้..

ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน..

“หมวดวิชาคาถานะจังงัง..!! สะกดการเคลื่อนไหว..!!”ผมที่เบิกดวงตาพร้อมกับตวาดชื่อของคาถาที่ใช้ ต่อจากนั้น..!!!

กึก..!!!!

“นี่มันอะไรกัน..!!!”เฟริโต้ที่กู่ร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก ในเวลานี้ร่างของมันกำลังหยุดนิ่งอยู่ท่ามกลางอากาศ คมมีดที่กำลังจะวาดเฉือนก็พลันต้องหยุดชะงักลง โดยอยู่ห่างจากคอของช้างเพียงแค่ไม่กี่เซ็นติเมตร

“ชบา..!!! ตอนนี้แหละ..!!!”

“ทักษะจิตวิญญาณอัญเชิญระดับ 1 ดาว รูปแบบที่ 1 คมไส้มรณะ..!!!”

“มะ..ไม่..!!!”

ฉับ..!!!!!!!

ชบาที่หมุนตัวพร้อมกับเหวี่ยงไส้ยืดออกไปยังร่างของเฟริโต้ ก่อนที่คมเคียวจะวาดตัดศรีษะของเป้าหมายจนขาดสะบั้น..

ตุบๆ ๆ ๆ ๆ 

“มะ..ไม่จริง นะ..นี่ข้าแพ้ให้กับสวะ 1 ดาว อยะ..อย่างงั้นเหรอเนี้ย..!!!”หัวของเฟริโต้ที่กลิ้งไปกับพื้น พร้อมกับส่งเสียงตวาดสุดท้ายออกมาอย่างรับไม่ได้ แต่ในท้ายที่สุดแล้วร่างกายและหัวของมันก็ค่อยๆสลายหายไป..

“สะ..สำเร็จ..!!!!”ผมที่ตะโกนออกมาด้วยความดีใจ ต้องขอขอบคุณคุณปู่ที่เข้ามาเตือนสติ จึงทำให้คิดวิธีนี้ออก ตะ..แต่ เฮ้ย..!!! นี่ผมใช้คาถาหยุดการเคลื่อนไหวของไอ้กิ้งก่านั้นได้จริงๆหรอเนี้ย ทำเอาอึ้งไปเลยแห๊ะ

“ชะ..ชนะ อยะ..อย่างนั้นสินะ..”ลากอสที่พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง ก่อนที่เขาจะล้มฟุบลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น..

“คุณลากอส..!!!”ผมที่วิ่งกลับไปหาคุณลากอส ก่อนจะประคองร่างของเขาขึ้นมา 

“ไม่ต้องห่วง..ผมจะพาคุณกลับไปที่เมือง แต่ก่อนจะถึงตอนนั้น ขอร้องล่ะช่วยอดทนหน่อยนะครับ..”

“มะ..ไม่ต้องหรอก ฉะ..ฉันไม่รอดแล้วล่ะ..ฉะ..ฉันผูกจิตวิญญาณกับเชเนียสเอาไว้..เจ้าก็คงจะรู้สินะ..”คุณลากอสที่พูดกับผม พร้อมกับยื่นไพ่ในมือให้ผมดู 

“ชะ..เชเนียส..”

ไพ่ในมือของคุณลากอสคือไพ่จิตวิญญาณของเชเนียส มันจึงทำให้ผมรับรู้ได้ในทันทีว่าผมนั้นมาช้าไป ในเวลานี้ผิวหนังของคุณลากอสก็เริ่มที่จะหลุดลอกออกมาเป็นแผ่นๆ เขาคงจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมง..

“มะ..ไม่นะ มะ..ไม่ๆ คุณจะต้องไม่ตาย มันจะต้องมีวิธีสิ ฮึก..!!”ผมที่พูดขึ้น น้ำตาของผมเริ่มที่จะไหลรินออกมา แต่คำตอบที่ผมได้รับมีเพียงแค่ศรีษะที่ส่ายไปมาด้วยรอยยิ้มเศร้าๆทั้งน้ำตาของคุณลากอส 

“ฮึก..”

ฟุบ..!!

คุณลากอสที่ค่อยๆยกแขนขึ้นมาอย่างช้าๆ สิ่งที่เขากำลังจะทำคงอยากที่จะลูบหัวของผมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะจากไป

ฟุบ..

ไม่ใช่..เขาไม่ได้ลูบหัว แต่กลับเป็นการยื่นฝ่ามือเข้ามาลูบใบหน้าของผมอย่างแผ่วเบา รอยยิ้มจางๆที่ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขาแสดงให้ถึงความสุข ถึงแม้ว่าจะอยู่ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต

“มะ..ไม่ๆ อยะ..อย่าตายนะครับ..”ผมที่กุมฝ่ามือของคุณลากอสเอาไว้อย่างแนบแน่น

“ฉันขอขอบคุณเจ้ามากๆนะ..ช้าง”คุณลากอสพูดกับผม ฝ่ามือของเขาที่ผมกำลังกุมอยู่ในขณะนี้กำลังค่อยๆสลายหายไป

ตุบ..

ชบาที่แตะเข้าที่ไหลของผมจากทางด้านหลัง ในเวลานี้สีหน้าของเธอก็คงจะแสดงให้เห็นถึงความเศร้าไม่ต่างกัน

“ไม่..คุณจะต้องไปตาย..!!!”ผมที่พูดกับคุณลากอส และคิดถึงหนทางทั้งหมดที่พอจะสามารถช่วยเขาได้ จนในที่สุดก็คิดออก มันคงมีแค่วิธีนี้วิธีเดียว ซึ่งนั่นก็คือสวดมนต์ภาวนา..

ฟุบ..!!

ผมที่รีบชันกายลุกขึ้น ก่อนจะหยิบสายสิญจน์ในย่ามออกมา และวงไปรอบๆให้เป็นมุมในลักษณะสี่เหลี่ยมจัตุรัส ก่อนจะเข้าไปนั่งภายในวงสายสิญจ์ 

ฟุบ..!!

“จะ..จะทำอะไร..?”คุณลากอาที่เอ่ยถามกับผม แต่ก็ดูเหมือนว่าสติของเขาใกล้ที่จะเลือนลางเต็มที

“ไม่ต้องห่วงนะครับ..”ผมที่พูดกับคุณลากอสด้วยรอยยิ้มจางๆ ในขณะที่ผมยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างๆร่างของเขาที่นอนระนาบ ก่อนที่หลังจากนั้นผมจะยกฝ่ามือขึ้นมาพนมและหลับตาลงเพื่อรวบรวมสมาธิ

“นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุท ธัสสะ(๓ ครั้ง) โอม..งึมงำๆๆๆ”

เสียงท่องคาถาที่ดังกังวาลอยู่ภายในสถานที่แห่งนี้ ไม่มีใครรู้เลยว่าช้างนั้นกำลังท่องบทสวดหรือคาถาอะไร แต่ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังท่องอยู่นั้น จู่ๆภายในฝ่ามือของเขาก็ปรากฏแสงสว่างสีทอง พร้อมๆกับม่านบาเรียที่เข้ามาปกคลุมอยู่รอบๆวงสายสิญจน์

ลักษณะของบาเรียดังกล่าวคล้ายคลึงกับกำแพงแก้ว 7 ชั้น ในแต่ละชั้นจะมีสีที่แตกต่างกันออกไป ส่วนชบาที่รออยู่ทางด้านนอกของสายสิญจน์ก็ได้แต่มองดูสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นด้วยความตกตะลึง

“งึมงำ งึมงำ งึมงำ..”ช้างที่ยังคงท่องคาถาด้วยความตั้งใจ ช่วงเวลาล่วงเลยผ่านพ้นไปกว่าหลายนาที ก่อนที่หลังจากนั้นไม่นานนัก แสงสว่างที่เปล่งประกายไปทั่วทั้งผืนป่าจะค่อยๆสงบลง..

ตุบ..!!!

“ช้าง..!!!”ชบาที่กู่ร้องออกมา ทันทีที่แสงสว่างสงบลง ร่างของช้างที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ก็ค่อยๆเอนตัวไปทางด้านข้าง ก่อนที่จะหมดสติและล้มลงไปนอน

“นะ..นี่มัน..”

ทันทีที่ชบาลอยเข้ามาหาช้าง เธอก็ต้องหยุดชะงักลง พร้อมกับสบถออกมาด้วยความตกตะลึง สาเหตุเป็นเพราะร่างกายของลากอสในตอนนี้ได้ฟื้นคืนสภาพกลับมาเป็นปกติ อีกทั้งข้างๆของเขายังมีร่างของเชเนียสที่น่าจะตายไปแล้วนอนไม่ได้สติอยู่ด้วย

หลายวันต่อมา..

เมืองฟาเซีย..

ณ สาขาย่อยขององค์กรณ์ลงทัณฑ์จิตวิญญาณอสูร..

ภายในห้องรับรอง ร่างของช้างที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่บนเตียงมาเป็นเวลากว่าหลายวัน 

“อื้อ..~”เสียงครางในลำคอของช้างที่พึ่งจะได้สติ ทันทีที่ลืมตาขึ้นมา ชายหนุ่มก็พบว่าตัวเองนั้นกำลังนอนอยู่บนเตียงภายในห้องสี่เหลี่ยมที่ดูไม่คุ้นตา..

ฟุบ..!!!

“คุณลากอส..!!!”

หลังจากที่ผมได้สติ ผมก็ลุกพรวดขึ้นมานั่ง สิ่งแรกที่ถามหาคือคุณลากอส 

“ฟื้นแล้วสินะ..ทำเอาเป็นห่วงแทบแย่..”เสียงของชบาที่พูดขึ้น เธอนั้นกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างๆผม 

“ชบา..ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน..?”

“สาขาย่อยขององค์กรอะไรสักอย่างที่ชื่อมันยาวๆ..”ชบาที่ตอบกลับ พร้อมทำสีหน้าครุ่นคิด

“องค์กรลงทัณฑ์จิตวิญญาณอสูร..?”

“นั่นแหละ..”

“อยะ..อย่างนั้นสินะ ละ..แล้วคุณลากอสล่ะ..!!”ผมที่สงบลงเมื่อรู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน แต่แล้วผมก็กลับมาร้อนรนอีกครั้ง เมื่อนึกถึงคุณลากอส..

“อะ..เอ่อคือ..”

ชบาที่เบนหน้าหนีผม สีหน้าของเธอนั้นแสดงให้เห็นถึงความลำบากใจ ก่อนที่เธอจะหยิบแผ่นกระดาษออกมาจากกระเป๋ากางเกงและยื่นส่งมาให้ ซึ่งผมก็ไม่รอช้ารีบอ่านมันในทันที..

“นะ..นี่ มะ..มัน..!!!”ผมที่ตาโตด้วยความตกตะลึง เมื่อเห็นเนื้อความภายในกระดาษ สาเหตุน่ะหรอ..ก็เพราะว่าอ่านไม่ออกยังไงล่ะฟ่ะ..!!

“อ่านไม่ออก..”ผมที่ชำเลืองหางตามองชบา พร้อมกับยื่นแผ่นกระดาษส่งคืนให้กับเธอ ซึ่งอีกฝ่ายก็ได้ยิ้มกรุมกริม นี่คิดจะกวนประสาทฉันอีกแล้วสินะ..!!

“ถึงช้าง..ฉันไม่รู้หรอกน่ะว่าเจ้าทำได้ยังไงกัน แต่ฉันขอขอบคุณจากใจจริง ที่ฉันยังมีชีวิตอยู่คงจะเป็นเพราะได้เจ้าช่วยเอาไว้ ตอนนี้ฉันกำลังเดินทางกลับเมืองหลวง เพราะจำเป็นจะต้องไปรายงานเรื่องสำคัญให้หัวหน้าหน่วยของฉันได้รับรู้ ไม่ต้องเป็นห่วง..อีกไม่นานฉันจะรีบกลับไปหา..จากลากอส..”

“ดะ..ดีจริงๆ..ดีจริงๆที่เขายังมีชีวิตอยู่..”ผมที่พูดขึ้นด้วยความโล่งใจ หลังจากที่ชบาได้อ่านจดหมายให้ฟังจนจบ และก็ได้รู้มาว่าคุณลากอสนั้นยังคงมีชีวิตอยู่

“คุณลากอสเขาพึ่งจะออกเดินทางไปเมื่อวานนี้เอง..”

“อย่างนั้นเองสินะ..”ผมที่ตอบกลับชบา แค่รู้ว่าคุณลากอสปลอดภัยก็คงจะไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงแล้ว

“ส่วนสิ่งนี้..เข้าฝากเอาไว้ให้นาย..”ชบาที่หยิบไพ่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงอีกข้าง และยื่นมันส่งให้ผม

“ไอ้กิ้งก่าเวรนั่นสินะ..”ผมที่สบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ ถึงแม้จะอ่านข้อมูลภายในไพ่ไม่ออก แต่จากรูปภาพที่แสดงให้เห็นก็ทำให้รู้ได้ในทันทีว่ามันคือไพ่จิตวิญญาณของไอ้ตัวที่ผมพึ่งจะต่อสู้ไปเมื่อไม่นานมานี้

ถ้าไม่เป็นเพราะได้คาถาสะกดการเคลื่อนไหวช่วยเอาไว้ มีหวังได้ซี้แหงแก๋ไปนานแล้ว..หืม..จริงสิ..!!!

‘หน้าต่างสเตตัส..’ผมที่ฉุกคิดถึงเรื่องสำคัญขึ้นมาได้รีบหลับตาลง และทำการเปิดหน้าต่างเสตตัส..

ติ๊ง..!!!

ข้อมูลสเตตัสของผู้อัญเชิญ..

ชื่อ-หมื่นกรินณ์ คชสาร (ช้าง)

เผ่าพันธุ์-มนุษย์ อายุ-19 ปี 

อาชีพ-ผู้อัญเชิญจิตวิญญาณอัญเชิญประเภทวิญญาณ (หมอผี)

สกิล-ไสยศาสตร์ทุกแขนง,คาถาอาคมต่างๆ,มนต์ดำ,ฯลฯ

ข้อมูล-สามารถใช้สกิลได้ตามที่ต้องการ แต่ถ้าใช้เกินขอบเขตจะทำให้หมดสติลง..

จิตวิญญาณอัญเชิญ- 1 ตน..

เงื่อนไขในการปลดล็อคจิตวิญญาณอัญเชิญ-เป็นความลับ.

ชื่อ-ชบา เผ่าพันธุ์-กระสือ อายุ 19 ปี

เลเวล 20 MAX

ประเภทการโจมตี-โจมตีสองระยะ (ระยะประชิด/ระยะไกล)

ธาตุ- ?

ระดับ ☆

เงื่อนไขการเลื่อนระดับดาว-เมื่อเลเวลครบตามจำนวนและตรงกับเงื่อนไข ใช้ไพ่จิตวิญญาณมอนเตอร์ระดับบอสธาตุอะไรก็ได้จำนวน 1 ใบ ในการเลื่อนระดับสู่ดาวต่อไป หรือใช้วิธีเลื่อนระดับดาวแบบพิเศษโดยการปลดล็อคเงื่อนไขที่เป็นความลับ..

รูปแบบการโจมตีเฉพาะตัว-รูปแบบที่ 1 คมไส้มรณะ 

ข้อมูล:รูปแบบที่ 1 คมไส้มรณะ สร้างวัตถุเหล็กกล้าลักษณะเหมือนเคียวที่มีความคมและความทนทานสูงเพื่อใช้ในการต่อสู้ จะมีน้ำหนักค่อนข้างมากทำให้เคลื่อนที่ได้ช้าลง แต่ถ้าได้เหวี่ยงออกไปแล้วจะรู้สึกว่าเบาลงจนเทียบเท่าได้กับปุยนุ่น แต่จิตวิญญาณอัญเชิญจะไม่สามารถขยับตัวได้ในระหว่างการโจมตี..

“หึๆ..ฮะ..ฮ่าๆ ๆ..!!!”ผมที่หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง สาเหตุน่ะหรอ..ก็คงเป็นเพราะหลังจากที่ผมลองตรวจเช็คหน้าต่างสเตตัสดู ก็พบว่ามันก็เป็นไปอย่างที่คาดการเอาไว้ ในโลกแห่งนี้ไสยศาสตร์และอาคมต่างๆนั้นสามารถใช้ได้จริง ผมนี่ดีใจจนแทบอยากจะร้องไห้ เมื่อได้เห็นหนทางที่จะมีชีวิตอยู่รอดในโลกใบนี้

แต่ลองมาคิดๆดูดีๆ จากไสยศาสตร์และอาคมทั้งหมดที่ผมศึกษาเล่าเรียนมาตลอด 3 ปีที่ผ่านมา มันไม่ใช่น้อยๆ ไม่ว่าจะเป็นไสยศาสตร์แขนงไหนผมก็ศึกษามันจนแตกฉาน ไม่เสียเปล่าที่ได้ร่ำเรียนมาจริงๆ

“เป็นอะไรหรือเปล่า อยู่ดีๆก็หัวเราะบ้าป่ะเนี้ย..”ชบาที่เอามือมาแตะหน้าผากของผม เธอคงจะคิดว่าสมองของผมนั้นคงจะได้รับการกระทบกระเทือน..

“ชบา..ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ต่อจากนี้ไป..ฉันจะเป็นคนปกป้องเธอเอง..”ผมที่พูดกับชบาด้วยสีหน้าจริงจัง เมื่อเจ้าตัวได้ยินดังนั้นก็ผงะถอยหลัง และก็หน้าแดงก่ำไปในทันที

“อะ..อะไรกันจู่ๆก็..”ชบาที่หน้าแดงก่ำกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นระรัว เหตุผลที่ผมพูดกับเธอแบบนั้นคงเป็นเพราะในการต่อสู้ ผมไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลยนอกจากยืนดูเธอถูกโจมตี..

แต่หลังจากวินาทีนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมจะปกป้องสิ่งสำคัญของผม ผมจะยืนหยัดอยู่ในโลกใบนี้อย่างกล้าหาญ ในเมื่อได้พลังมาแล้วจะไม่มีวันปล่อยให้มันสูญเปล่าอย่างแน่นอน..!!!