ตนที่ 5 ภารกิจเพื่อความเป็นอยู่..

ณ ทะเลสาป..

ช้างที่นั่งกอดเข่าอยู่ริมทะเลสาป บนใบหน้าของชายหนุ่มในเวลานี้ ตรงบริเวณแก้มขวาปรากฏให้เห็นรอยแดงจางๆรูปฝ่ามือ โดยที่ข้างๆของเขานั้นมีร่างของหญิงสาวที่กำลังนั่งกอดเข่าในลักษณะแบบเดียวกันอยู่ด้วย..

[ช้าง]

หลังจากที่ผมเล่าความเป็นมาคร่าวๆให้ชบาฟังว่าทำไมถึงได้มาอยู่ที่โลกแห่งนี้ เธอก็ช็อคและไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเลย 

แล้วส่วนสาเหตุที่ทำไมเธอถึงได้มาอยู่ในร่างนี้ จากการคาดเดาของผม น่าจะเป็นเพราะในเวลานี้เป็นตอนกลางวัน จึงทำให้เธอคงอยู่ในร่างของมนุษย์ และไม่ได้กลายเป็นกระสือ..

“อะ..เอ่อคือ..”

“ฮึกๆ..หุบปากไปเลย ไอ้หมอผีบ้า..~”ชบาที่ตอบกลับ ก่อนจะฟุบหน้าลงไปกอดเข่าร้องไห้

“ทำใจเถอะน้า..~ ยังไงๆก็กลับไปไม่ได้อยู่แล้..อ๊อก..!!!”

“ยังจะมีหน้ามาพูดอีก ระ..เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะนาย..!! ถ้านายไม่โง่ไปตายที่ป่าช้า ฉันก็คงไม่พลอยซวยไปด้วยหรอก..”

ผมที่พูดยังไม่ทันจะจบ ยัยชบาก็กระโจนเข้ามาสวมกอด ซะที่ไหนล่ะ..!! เข้ามาบีบคอของผม อีกทั้งยังเขย่าอย่างรุนแรงราวกับจะฆ่ากันให้ตาย 

“แล้วไหงมันคือความผิดของฉันกันล่ะ ถ้าจะโทษก็ไปโทษยัยเทพธิดาบ้านั่นสิฟ่ะ..อ๊อก..!!”

“โถ่เว้ย..!!!”

ตุบ..!!

“แค่กๆ ”

ยัยชบาที่ตวาดเสียงดัง ก่อนจะปล่อยผมให้เป็นอิสระ หลังจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและเหมือนกำลังจะเดินจากไป

“ต่อจากนี้ทางใครทางมัน..!!”

แหนะ..นี่หรอจิตวิญญาณอัญเชิญของผม ยัยบ้านั่นกำลังจะทิ้งผมไปแล้ว ถึงเธอจะไม่ใช่จิตวิญญาณอัญเชิญที่น่าพิสมัยก็ตาม แต่เธอก็คือหนทางเดียวที่จะทำให้ผมนั้นมีชีวิตรอดอยู่ในโลกใบนี้

“จะทำอะไรก็เชิญ..แต่ขอบอกเอาไว้ก่อนเลย ถ้าฉันตายล่ะก็ เธอก็ซี้แหงแก๋เหมือนกัน..”ผมที่ตะโกนไล่หลังของยัยชบาไป และมันก็ดูเหมือนว่าคำพูดของผมจะทำให้อีกฝ่ายนั้นหยุดเดิน ก่อนจะค่อยๆหันหน้ากลับมา

และสิ่งที่ผมบอกชบาก็ไม่ใช่การโกหกแต่อย่างใด ก่อนหน้านี้คุณลากอสนั้นเป็นคนอธิบายให้ผมฟังว่าถ้าผู้อัญเชิญตาย จิตวิญญาณอัญเชิญก็จะตกตายตามกันไปด้วย แต่มันก็เป็นบางกรณีเท่านั้น..

กึก..

“หมายความว่ายังไง..ไอ้ที่พูดเมื่อกี้.?”

“ถ้าฉันตาย..จิตวิญญาณอัญเชิญก็จะตายตามไปด้วย..”ผมที่แสยะรอยยิ้มและกล่าวอธิบายให้ชบาได้ฟัง ซึ่งเมื่อเจ้าตัวได้ยินดังนั้น บ่อน้ำตาของเธอก็แตกในทันที

“มะ..มะ..ไม่น้า..!!!!!!!!!”

5 นาทีต่อมา..

ผมและชบาที่กลับมานั่งกอดเข่าอยู่ที่ริมทะเลสาปในอริยาบทเดิม 

“เฮ้อ..มันก็ช่วยจะไม่ได้ล่ะนะ หลังจากนี้ไปฉันก็คงจะต้องเป็นของนาย..”

ของนาย ของนาย ของนาย..ราวกับเสียงเอ็คโคที่ดังก้องอยู่ภายในหัวของผม หัวใจของข้าพเจ้าในเวลานี้กำลังเต้นระรั่วอย่างไม่เป็นจังหวะ จากคำพูดของหญิงสาวหน้าตาน่ารักที่เหมือนจะมาสารภาพรักทางอ้อมยังไงยังงั้น

เพี๊ยะ..!!!

“ไม่ได้หมายความแบบนั้น..”ชบาที่ฉกฉวยโอกาสเขยิบเข้ามาตบผมอีกครั้งอย่างเกรี้ยวกราด สงสัยคงจะเป็นเพราะว่าเธอสังเกตุเห็นว่าผมกำลังแอบนั่งหน้าแดงอยู่

“ก็ดูพูดเข้า..”ผมที่ลูบแก้มปอยๆ ในขณะที่ยังคงแสดงสีหน้าซังกะตาย..

“หมายถึง..คงจะต้องเป็นจิตวิญญาณอัญเชิญอะไรนั่นให้กับนาย ถึงจะไม่ค่อยชอบใจก็เถอะ แต่มันก็คงที่จะไม่มีทางเลือกอื่น ถ้านายมีชีวิตรอด มันก็เท่ากับว่าฉันก็รอดไปด้วย คิดเสียว่าน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า..”

“แต่ให้หมอผีมาพึ่งผีเนี้ยนะ..หึๆ ถ้าปู่ฉันรู้แกคงจะเฮิร์ทแย่..”ผมที่พูดพร้อมทั้งฝืนหัวเราะออกมาอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจ แต่แล้วผมก็ฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก่อนจะหันไปมองยัยชบา

“ชบา..!! ลุกขึ้น..!!”

“อะไรของนายจู่ๆก็..”

ฟุบ..!!!

เป็นไปอย่างที่ได้ยินมาจากคุณลากอส ในจังหวะที่ผมออกคำสั่งกับชบาว่าให้ลุกขึ้นยืน ร่างกายของเธอก็มีปฏิกริยาตอบสนองตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว 

“อะ..เอ๊ะ ทำไมร่างกายของฉัน ถะ..ถึงได้..?”ชบาที่พูดออกมาด้วยความสับสน

“ก็นะ..เธอคือจิตวิญญาณอัญเชิญของฉันนิ..ถ้าสั่งแล้วไม่ทำตามสิถึงจะแปลก..”

“อะ..อะไรกัน ระ..รู้สึกขยะแขยงจัง..”ชบาที่ยกแขนขึ้นมากอดตัวเองด้วยร่างกายที่สั่นเครือ ขนลุกซู่~ 

“ชบา..~ หนะ..ไหน ละ..ลองถอดเสื้อซิ..”

“จะบ้าเร๊อะ..!!! ไอ้หมอผีโรคจิต ใครมันจะ ปะ..ไป มะ..ไม่นะ..”ชบาที่โวยวายใส่ผม แต่ทว่าในช่วงจังหวะนั้นร่างกายของเธอก็มีปฏิกริยาตอบสนองอีกครั้ง แขนทั้งสองข้างจู่ๆก็เอื้อมจับที่ชายเสื้อในลักษณะไขว้กัน และกำลังค่อยๆเลื่อนถอดมันอย่างช้าๆ

แต่จะขอบอกก่อนเลยว่าชบานั้นเป็นผู้หญิงที่สวย และมีร่างกายที่จัดว่าเข้าขั้นนางแบบเลยก็ว่าได้ เสื้อขาวบางๆที่เธอกำลังสวมใส่ ถ้าเพ่งจิต เอ๊ย..เพ่งสายตามองดูดีๆจะเผยให้เห็นเกาะอกสีดำกับหน้าอกหน้าใจไซร้ใหญ่

“อึก..~”เสียงกลืนน้ำลายของข้าพเจ้าที่จับจ้องมอง จนตาค้างด้วยความลุ้นระทึก..

“กร่อด..!!!~ ปลุกจิตกระสือ..!!!”

วิ๊ง..

ฟุบ..!!!

“จ๊ากกกกกกกก..!!!!”

แต่ทว่ายังไม่ทันที่อาหารตาจะมาประทาน จู่ๆหัวของยัยชบาก็หลุดออกมาจากตัวพร้อมกับพวงไส้ที่ส่องแสงสีเขียว ก่อนที่หลังจากนั้นไส้ของเธอจะยืดยาวเหวี่ยงฟาดเข้ามาที่ใบหน้าของผมอย่างรุนแรง..

เพี๊ยะ..!!!!

อีก 5 นาทีต่อมา..~

ครืด..!!!

“ขอโทษ..จะไม่ทำอีกแล้ววววว..”

ในเวลานี้ผมกำลังกอดรัดรอบเอวของชบาจากทางด้านหลัง เพื่อยื้อรั้งให้เธอไม่ไป โดยที่เธอก็ได้ผสานหัวเข้ากับตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เฮ้อ..ผมก็แค่อยากจะลองทดสอบดูเฉยๆไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝงจริงๆนะ

ครืด..!!!

“กร่อด..ปล่อยนะ ไอ้หมอผีโรตจิต..”ชบาที่กัดฟันและเดินไปข้างหน้า ทำให้ขาของผมลากไถล่ไปกับพื้น แต่ทว่าทันใดนั้นจู่ๆ..

โครก..!!!~

ร่างของชบาพลันต้องหยุดชะงักอยู่กับที่ หลังจากที่มีเสียงร้องครวญครางดังออกมาจากท้องของเธอ เมื่อเห็นเช่นนั้นผมจึงปล่อยเธอให้เป็นอิสระ 

“วิ้ด วี๊ด.~ ไปหาอะไรกินดีกว่า..~หึ..”ผมที่หยิบถุงเงินออกมาโยนเล่น พร้อมทั้งผิวปากอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ส่งให้ยัยชบาที่พึ่งหันหลังกลับมา

“อะ..เออคือ..”ชบาที่เอามือกุมท้องด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ สายตาของเธอกำลังกลอกกลิ้งไปมา

“มีอะไรหรอครับ..? คุณชบา..?”ผมที่คิดจะกวนประสาทหญิงสาวตรงหน้า ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงอันยียวน..

“ฉะ..ฉัน หะ..หิว..”ชบาที่พูดแบบตรงๆด้วยน้ำเสียงสั่นๆอายๆ

“อ่อ..หรอครับ ผมจะเลี้ยงคุณชบาก็ได้ แต่ไหนคุณชบาลองพูดว่า..ท่านช้างได้โปรดเลี้ยงอาหารฉันสักมื้อทีสิเจ้าค่ะ~ หน่อยสิ..”

“กร่อด..นี่นาย..อยากโดนบีบคอหรอ..?!!!”ชบาที่ตะค่อกออกมาอย่างหัวเสีย แต่ทว่า..

โครก..~

“เหมือนกี้พูดว่าอะไรนะครับ..เอ๋ จะว่าไปรสชาตอาหารที่โลกนี้ก็ไม่เลวเลยนะ..”ผมที่ฉีกกระชากรอยยิ้มออกมาด้วยความสะใจ

“ฮึก..!!! ทะ..ท่านช้าง ดะ..ได้โปรดเลี้ยงอาหารฉันสักมื้อทีสิ กร่อด..เจ้าค่ะ..!!”ชบาที่กัดฟันพูดออกมาอย่างไม่เต็มใจ น้ำเสียงนั้นแอบแฝงความโกรธเกรี้ยวอยู่ลึกๆ

“เอ๋..~ มื้อนี้กินสเต็กดีกว่า เนื้อนี่โครต..นุ่ม..!!”ผมที่ชายคางพูดกับตัวเอง ก่อนจะชำเลืองสายตามองไปทางชบาและพูดเน้นในคำสุดท้าย

“ทะ..ท่านช้างได้โปรดเลี้ยงอาหารฉันสักมื้อทีสิเจ้าค่ะ..”

“ได้สิ..”ผมที่พูดกับชบาด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นเธอเริ่มที่จะว่านอนสอนง่าย แต่จู่ๆผมก็ฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้อีก..

“ชบา..”

“ห้ะ..?”

“ว่าแต่เธอจะกินข้าวหรือเธอจะกินขี้..?”

ผลั๊ว..!!!

“อ๊ากกกกกก..!!! ตาฉัน..!!!!!”

10 นาทีผ่านไป..

ณ ร้านอาหาร..

“อร่อยจัง..~”เสียงใสๆของหญิงสาวผมสีดำสลวยพูดออกมาด้วยรอยยิ้มแบบฟินๆ ในขณะที่เธอกำลังยัดเนื้อชิ้นเล็กๆเข้าปากและเคี้ยวจนแก้มตุ่ย

“ยัยบ้าเอ๊ย..ต่อยมาได้”ผมที่นั่งสบถบ่นออกมา หลังจากที่โดนยัยชบาประเคนหมัดเข้าเบ้าตาขวา อ่อ..แล้วผมก็ได้รู้มาว่าสมัยนี้กระสือยุคใหม่ไม่กินของเน่าเหม็นเหมือนกระสือสมัยก่อนแล้ว แต่เปลี่ยนมากินพวกของคาวและก็เลือดสดๆแทน พูดง่ายๆอัพเกรดจากกระสือมาเป็นปอบลอยได้ประมาณนั้น..

ฟุบ..!!

“เฮ้ย..!! นั่นมันส่วนของฉันนะ..”ผมที่ร้องเสียงหลงออกมา เมื่อจู่ๆยัยชบาก็ยื่นมือมาจิ๊กเนื้อในจานของผมไป

“แบร่..!! ง่ำ..”

นั่น..มีการแลบลิ้นใส่ ก่อนจะเขมือบเนื้อเข้าไปทั้งชิ้น ยัยปอบในร่างกระสือเอ๊ย..!!

“นี่..ไอ้หมอผีโรคจิ..”

“ชื่อช้าง..ขืนเรียกแบบนั้นอีกทีจะเนรเทศกลับเข้าไปแล้วนะ..”ผมที่ข่มขู่ชบา และก็ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจและเกรงกลัวอยู่ไม่ใช่น้อย..

“ชะ..ช้าง ต่อจากนี้พวกเราจะเอายังไงต่อไปดี..?”ชบาที่ถามออกมา ดูๆแล้วเธอจะวิตกกังวลกับสถานการณ์ในตอนนี้อยู่ไม่ใช่น้อย..

“อย่างแรกก็คงที่จะต้องอัพระดับความแข็งแกร่งของเธอก่อน..”

“มะ..ไม่เอา นะ..น่ากลัวจะตายไป ฉะ..ฉันเป็นกระสือนะ จะให้ไปตบตีต่อสู้กับสัตว์ประหลาดแบบนั้นไม่เอาด้วยคนหรอก..”

ดูยัยนี่พูดเข้าสิ ทั้งๆที่ตอนแรกบอกว่าจะยอมเป็นจิตวิญญาณอัญเชิญให้ผมแล้วแท้ๆ แต่พอเอาเข้าจริงๆดันป๊อดเสียนี่..

“จะบอกเธอก่อนเลยนะ ที่โลกแห่งนี้การจะมีชีวิตอยู่รอดได้ จำเป็นจะต้องหางานหรือภารกิจทำ เงินที่ฉันได้มาคงจะใช้ชีวิตอยู่ได้อีกเพียงแค่ 2 เดือนเท่านั้น แต่ในเมื่อมีเธอเพิ่มขึ้นมาอีก มันก็หมายความว่าอีก 1 เดือน เราทั้งคู่จะถังแตก..”ผมที่อธิบายด้วยความเคร่งเครียดให้ชบาฟัง..

“มะ..ไม่จริงน้า ไม่มีทางเลือกอื่นเลยงั้นหรอ..?”ชบาที่เหมือนจะรับความจริงไม่ได้ย้อนถามผม ซึ่งผมก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาเชิงเป็นคำตอบให้กับเธอ

“ถะ..ถ้า อยะ..อย่างนั้น จะ..จะลองพยายามดูล่ะกัน..”

และนั่นก็คือคำตอบที่ผมได้รับ ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะเหมือนไม่ค่อยเต็มใจก็ตาม แต่มันก็คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกเหนือจากนี้จริงๆ

หลังจากที่ผมและชบากินอะไรกันจนเสร็จสรรพ ผมก็หาที่พักใกล้ๆและเลือกที่มันถูกที่สุด จนในที่สุดก็ได้ที่พักตามต้องการ

ห้องพักของผมมันเป็นห้องธรรมดา มีเตียงใหญ่เตียงเดียว มีพวกโต๊ะและก็เก้าอี้ให้ ไม่ได้ดูหรูหราอะไรมากนัก แต่ก็พอจะใช้เป็นที่ซุกหัวนอนได้อยู่ แถมตรงบริเวณมุมห้องยังมีห้องอาบน้ำเล็กๆติดมาให้อีกด้วยก็ถือว่าคุ้มค่าอยู่พอสมควร

แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว สภาพของห้องมันยังดีกว่าบ้านไม้สองชั้นที่โลกเดิมของผมตั้งหลายขุม พูดแล้วมันช่างอนาถใจเสียจริง..

“ห้องแคบชะมัด..แถมยังมีเตียงเดียว..”เมื่อเข้ามาภายในห้องชบาก็เริ่มที่จะบ่นอุบอิบ

“อย่าบ่นน่า..คืนนี้ฉันนอนเตียงส่วนเธอนอนพื้น..”ผมที่พูดกับยัยชบา แถมยังแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ..

“ก็เอาสิ..”ชบาที่ตอบกลับ น้ำเสียงของเธอฟังดูเรียบๆ ทั้งที่จริงผมคิดว่าเธอน่าจะต้องโวยวายและต่อว่าผมสิ ทำไมกันนะ..อะ..เอ๊ะ อยะ..อย่าบอกนะว่า..ยะ..ยัยนี่คิดที่จะแปลงเป็นกระสือและออกไปหากินแน่ๆ ตอนนี้พระอาทิตย์ก็ใกล้ที่จะตกดินแล้วด้วยน่ะสิ วะ..เวรล่ะไง..

ฟุบ..!!!

“จะ..จะ..ออกไปหากินหรอ..?”ผมที่รีบถอยทิ้งระยะห่างจากชบามาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถามเธอด้วยใบหน้าที่ถอดสี 

“ไม่อ่ะ..ตั้งแต่มาที่โลกนี่ ฉันไม่รู้สึกหิวเลยสักนิด หมายถึงตอนแปลงเป็นกระสืออะนะ แต่ถ้าอยู่ในร่างของคนปกติทั่วไปก็ยังมีคงรู้สึกหิวอยู่..”

“ฟะ..ฟู้ว..โล่งอก”

“อย่าบอกนะว่า..นายยังกลัวฉันอยู่ หึ..เป็นหมอผีแต่กลับกลัวผีเนี่ยนะ..”ชบาที่สังเกตุเห็นท่าทีของผมเอ่ยถามขึ้นมา

“กะ..ก็เออน่ะสิ..ถะ..ถ้าเป็นผีตัวอื่น ฉะ..ฉันก็คงจะไม่กลัวเท่าไหร่ ตะ..แต่ถ้าเป็นกระสือไม่เอา โครตน่ากลัว..”

“อ้าว..ทำไมอ่ะ..?”ชบาที่ถามผมด้วยความสงสัย

“ไม่บอก..”

“ว้า..แย่จังไม่อยากรู้ก็ได้..”

สาเหตุที่ทำให้ผมนั้นหวาดกลัวกระสือมากที่สุดในบรรดาผีทั้งหมดน่ะหรอ.. คงเป็นเพราะรูปร่างของมันดันไปคล้ายคลึงกับ 1 ใน 3 สิ่งที่ผมกลัว ซึ่งสิ่งๆนั้นก็คือลูกโป่ง 

ใช่..ผมกลัวลูกโป่ง ลูกโป่งคือสิ่งที่ผมกลัวมากกว่าอะไรในโลก มันจึงถูกจัดให้อยู่ในอันดับที่ 3 ของสิ่งที่ผมกลัวรองลงมาจากผี ส่วนเหตุผลที่ทำไมผมถึงกลัวมันน่ะหรอ ก็คงเป็นเพราะ..

“ฟี้~ฟี้~”

“เฮ้ย..!!! ตั้งแต่เมื่อไหร่กันฟ่ะ..!!”ผมที่ร้องอุทานออกมา อันเนื่องมาจากเผลอแปปเดียวยัยชบาก็ขึ้นไปนอนหลับอยู่บนเตียง แถมยังเข้าไปอาบน้ำจนเสร็จสรรพตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้..

“เฮ้อ..~ บอกเอาไว้ก่อนเลย ว่าฉันไม่นอนพื้นหรอกนะ..”ผมที่พูดจบก็ถอดย่ามวางเอาไว้บนโต๊ะที่ตั้งอยู่กลางห้อง ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ 

เมื่อจัดแจงตัวเองจนเสร็จสรรพก็เดินมุ่งหน้าไปที่เตียง และสวดมนต์ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆกับชบา โดยที่ภายในใจของผมลึกๆแล้วก็แอบจิ้นอยู่ว่าเธอจะพลิกตัวหันหน้ามา แล้วเข้ามากระซิบที่ข้างหูว่า..นี่เป็นครั้งแรกของฉันได้โปรดช่วยอ่อนโยนด้วย ถุ้ย..!! 

“เหมือนฝันเลยแฮะ..”ผมที่สบถกับตัวเองเกี่ยวกับเรื่องราวสองวันที่ผ่าน มันช่างเหมือนฝันจริงๆ ก่อนที่ผมจะหลับตาลงและเข้าสู่ห้วงนิทรา ภาวนาใจขอให้วันพรุ่งนี้เป็นวันที่ดี..

เช้าวันรุ่งขึ้น..

“กรี๊ด..!!!!!”

ผลั๊วะ..!!!

“อุ๊ก เฮือก..!!!!”

ยัยชบาที่ตื่นขึ้นมาก็อาละวาดถีบท้องของผมจนกระเด็นตกเตียง หลังจากนั้นผมก็ลงไปนอนกุมท้องด้วยความจุกเสียดอยู่ที่พื้น..

“ไอ้หมอผีโรคจิต อยะ..อย่าบอกนะว่า..ฮึก มะ..ไม่นะ”

“ยังไม่ได้ทำโว้ย..!!!!”ผมที่กู่ร้องออกมาจนสุดเสียง เฮ้อ..โครตสดใสเลยเช้านี้..

หลายชั่วโมงต่อมา..

หลังจากที่ผมอธิบายเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนให้ชบาฟัง เธอก็ขอโทษขอโพยและอ้างว่าท้องอิ่มก็เลยเผลอหลับไป ถึงมันจะไม่ช่วยให้ผมหายจุกก็ตาม แต่สุดท้ายก็อภัยให้ 

ต่อจากนั้นผมและชบาก็จัดแจงตัวเอง จุดมุ่งหมายของผมในวันนี้ก็คือหาภารกิจทำ โดยที่ผมตัดสินใจทุ่มเงินที่เหลืออยู่ไปกับการซื้อเครื่องป้องกัน จนได้ชุดเกราะเบามาหนึ่งชุด 

ผมจึงทำการสวมทับมันลงไปยังเสื้อตัวเดิมที่กำลังสวมใส่ และถึงแม้ว่ามันจะขึ้นชื่อว่าเป็นชุดเกราะเบา แต่เอาเข้าจริงๆแล้วสำหรับผมแม่งโครตจะหนัก แต่ถึงยังไงความปลอดภัยต้องมาก่อน

ส่วนเรื่องของอาวุธป้องกันตัว ผมนั้นมีมีดหมอของปู่อยู่แล้ว ถึงมันจะสั้นแต่ก็คงจะช่วยไม่ได้ เพราะราคาอาวุธที่ร้านนั้นค่อนข้างที่จะแพง

หลังจากนั้นผมก็มุ่งหน้าไปที่บรอดภารกิจภายในเมือง แต่แล้วผมก็ต้องพบเข้ากับปัญหาใหญ่ เพราะไม่ว่าจะเป็นภารกิจแผ่นไหนก็มีแต่ตัวอักษรที่ผมอ่านไม่ออกทั้งนั้น แต่แปลกใจที่ตัวเองกลับพูดภาษาหรือคุยกับคนที่โลกแห่งนี้รู้เรื่อง

“อ่านไม่ออก..”ผมที่สบถออกมา ในเวลานี้ผมกำลังยืนอยู่ ณ ใจกลางของเมืองฟาเซีย รอบๆบริเวณมีคนมากมายที่แต่งตัวเหมือนกับเป็นพวกทหารยังไงยังงั้น ทางด้านหน้าของผมในเวลานี้คือบรอดขนาดใหญ่ที่มีกระดาษแปะติดเอาไว้อยู่เต็มบรอด

และจากข้อมูลที่คุณลากอสเคยบอกมา ภารกิจจะถูกแบ่งออกไป หมวดหมู่การแบ่งแยกระดับความยากนั้นค่อนข้างที่จะคลาสสิค ซึ่งก็คือ E,D,C,B,A,S

ระดับ E จะเป็นจิตวิญญาณมอนเตอร์ระดับ 1 ดาว

ระดับ D และ C จะเป็นจิตวิญญาณมอนเตอร์ระดับ 2 ดาว

ระดับ B จะเป็นจิตวิญญาณมอนเตอร์ระดับ 3 ดาว

ระดับ A จะเป็นจิตวิญญาณมอนเตอร์ระดับ 4 ดาว

ระดับ S จะเป็นจิตวิญญาณมอนเตอร์ระดับ 5-7 ดาว 

ฟุบ..!!!

“เอาอันนี้แหละ..”ถึงจะอ่านไม่ออก แต่ผมก็ตัดสินใจฉีกกระดาษแผ่นนึ่งออกมาจากบรอด 

“เอาอันนี้ดีกว่า..”

ฟุบ..!!

ชบาที่ยืนอยู่ข้างๆผม ยื่นมือไปดึงแผ่นกระดาษออกมาแผ่นนึง 

“ทำอย่างกับอ่านออก ฉันเลือกแล้วเอาของฉันดีกว่า..”ผมที่ได้แต่ชำเลืองหางตามองชบาอย่างหน่ายๆ

“ไหนๆ..เอิ่ม..กำจัดจิตวิญญาณสัตว์ป่าระดับ 2 ดาว ชื่อ..หมาป่าเขี้ยวโลหิต จำนวน 5 ตัว สถานที่..ป่าแบล็คโบลนทางตอนใต้ของเมือง ระดับความยาก D ค่าตอบแทน 10 เหรียญเงิน นายไปคนเดียวเหอะ..!!”ชบาที่ชะโงกหน้าเข้ามาอ่านแผ่นกระดาษที่ผมกำลังถืออยู่ ก่อนที่เธอจะพูดประชดประชัน แต่เดี๋ยวก่อน..

“นี่..เธออ่านมันออกด้วยหรอ..?”

“เออ..นั่นดิ อ่านออกได้ยังไงกันนะ..?”ชบาที่ก็พึ่งจะฉุกคิดขึ้นมาได้ สีหน้าของเธอกำลังแสดงออกถึงความงุนงงอยู่จริงๆ 

“แล้วของเธอคือภารกิจอะไร..?”

“ของฉัน กำจัดจิตวิญญาณสัตว์ป่าระดับ 1 ดาว ชื่อกระต่ายสายฟ้า จำนวน 1 ตัว สถานที่..ป่าอัสนีทางทิศตะวันตกของเมือง ระดับความยาก E ค่าตอบแทน 1 เหรียญเงิน..”

“แจ๋ว..ถ้าอย่างนั้นเอาของเธอล่ะกัน..”ผมที่พูดกับชบา เมื่อเห็นว่าภารกิจที่เธอหยิบมาเป็นเพียงแค่ภารกิจระดับ E ที่ให้ไปกำจัดจิตวิญญาณมอนเตอร์ระดับ 1 ดาว

“ถ้าอย่างนั้นไปกันเถอะ..หลังจากวินาทีนี้เป็นต้นไปจวบจนวันสุดท้ายของชีวิต เรามาพยายามไปด้วยกันเถอะ..”ผมที่ยื่นมือไปหาชบา เมื่อเธอเห็นเช่นนั้นก็ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะกระตุกยิ้มออกมา

“ทางนี้ก็ขอฝากด้วยล่ะ..นายท่าน..!!”ชบาที่ตอบกลับและยื่นแขนมาจับมือกับผม ถึงกับทำให้ผมผงะถอยหลังออกมาในทันที พร้อมกับหัวใจที่เต้นตึกตัก นะ..นายท่าน นะ..นายท่าน ธะ..เธอเรียกผมว่านายท่าน..

“อ้าว..ไม่ชอบหรอ..? เคยอ่านเจอในหนังสือการตูนย์ เห็นว่าพวกผู้ชายจะชอบอะไรประมาณนี้..”ชบาที่ยกฝ่ามือขึ้นมาชายคาง อีกทั้งยังเอียงคอด้วยความสงสัย น่ารัก..แต่เสียใจด้วย เธอเป็นกระสือ

“ชะ..ชอบสิ ชะ..ชอบมากๆ ระ..เรียกตลอดไปเลยนะ..”ผมที่พูดกับชบาด้วยท่าทีที่ประหม่าแบบโครตๆ แต่ก็ยังรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ เพราะตั้งแต่ตอนเช้าที่ชบาตื่นขึ้นมา ท่าทีของเธอก็ดูเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน..

“ขยะแขยงชะมัด..”

ขอถอนคำพูด ยัยบ้านี่มันตัวกวนประสาทชัดๆ วางแผนคิดที่จะแกล้งฉันตั้งแต่ทีแรกอยู่แล้วสินะ ยัยบ้าเอ๊ย..!!!

หลังจากนั้นผมและชบาก็เริ่มที่จะออกเดินทางไปยังสถานที่ๆใบภารกิจได้ระบุเอาไว้ พอมาถึงหน้าประตูเมืองทางทิศตะวันออก ผมก็ถามถึงเส้นทางไปยังป่าอัสนีกับพี่ทหารที่มีหน้าที่คอยเฝ้าประตูเมือง ก่อนจะเริ่มออกเดินทาง..

ต้องขอบอกก่อนเลยว่าภารกิจระดับ E สามารถทำได้เลย โดยไม่จำเป็นที่จะต้องไปหาผู้ว่าจ้าง เมื่อทำภารกิจสำเร็จแล้ว ก็สามารถไปรับค่าตอบแทนยังสถานที่ๆถูกระบุเอาไว้ในใบภารกิจ แต่มีเงื่อนไขว่าต้องนำไพ่ของจิตวิญญาณที่กำจัดมายืนยันด้วย ถึงจะสามารถรับเงินค่าตอบแทนได้

และนี่ก็เป็นภารกิจแรกของผม หวังว่ามันจะเป็นภารกิจง่ายๆ ก็แค่ฆ่ากระต่ายขนฟูตัวน้อยน่ารักๆ เพียงแค่ 1 ตัว ถึงมันจะเป็นบาปแต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นไปตามกรรม ไม่คณามือของพี่หรอก หึๆ..

ครึ่งชั่วโมงต่อมา..

ตู้ม..!!!!!!

“จ๊ากกกกกก..!!!!/กรี๊ด..!!!!!”ผมที่ร้องตะโกนแหกปากโวยวายเสียงดังลั่น ในขณะที่กำลังวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต สาเหตุน่ะหรอ..เพราะตกใจกลัวชบาที่แปลงร่างเป็นกระสือ ส่วนชบาที่กำลังลอยตามผมมาติดๆ สาเหตุที่เธอกรี๊ดออกมาเป็นเพราะไอ้กระต่ายที่เรากำลังจะมาล่า มันไม่ใช่กระต่ายตัวน้อยๆขนฟูๆอย่างที่คิดยังไงกันล่ะ..

“กรรซ..!!!!”เสียงคำรามของน้องกระต่ายที่มีขนาดลำตัวใหญ่เทียบเท่าได้กับหมีเพลิงคำราม อีกทั้งยังยืนสองขาและกำลังวิ่งตามหลังของพวกเรามาด้วยความเร็วสูง 

ในขณะที่กระต่ายสายฟ้ากำลังวิ่งตามหลังของผมและชบา มันก็ทำการยิงลูกบอลสายฟ้าออกมาจากปาก อนุภาพของมันน่ะหรอ..สามารถเป่าให้ต้นไม้ทั้งต้นแหลกสลายกลายเป็นผุยผงไปภายในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว..

ฟิ้ว..!!!!

ตู้ม..!!!!!!

ลูกบอลสายฟ้าที่พุ่งตรงตามหลังของผมและชบามา ก่อนที่พวกเราจะทำการก้มหัวลงเพื่อหลบ จนสามารถรอดพ้นมาได้อย่างฉิวเฉียด

“ใครก็ได้ช่วยบอกทีว่าไอ้ตัวนั่นมันคือกระต่าย..”ผมที่สบถออกมา สายตากำลังจับจ้องมองตรงไปยังต้นไม้ต้นนึงที่ถูกลูกบอลสายฟ้าพุ่งเข้าชน ส่งผลทำให้มันกลายเป็นเถ้าถ่านจนเหลือเพียงแค่โคนต้น..

“กะ..กรี๊ด…!!!”

“ชะ..ชบา..!!!”จู่ๆเสียงกรีดร้องของชบาก็ดังมาจากทางด้านหลัง ผมนั้นจึงรีบหมุนตัวกลับไป เพื่อจะดูสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น แต่ทว่าร่างกายดันไม่ยอมหมุนกลับ เป็นเพราะกลัวว่าจะเห็นสิ่งที่ตัวเองนั้นหวาดกลัว

“มะ..ไม่นะ อยะ..อย่าเข้ามานะ..”เสียงของชบาที่ดังออกมาอีกครั้ง น้ำเสียงของเธอกำลังสั่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด ผมจึงตั้งสมาธิและรวบรวมความกล้าทั้งหมด

“กร่อด..ถึงเธอจะเป็นกระสือ..แล้วมันทำไมล่ะว่ะ..!!!!”

ฟุบ..!!!!

ทันทีที่ผมหันกลับไป สิ่งที่พบในเวลานี้คือกระต่ายสายฟ้ากำลังง้างกรงเล็บเตรียมตัวที่จะตะปบชบา ส่วนชบานั้นก็ดูเหมือนว่าจะกลัวจนไม่สามารถที่จะขยับตัวได้

ฟุบ..!!!!!

ตู้ม..!!!!!!!!!

ในช่วงจังหวะที่กระต่ายสายฟ้ากำลังจะตะปบกรงเล็บลงมายังร่างของชบา ผมก็กระโดดเข้าไปโอบร่างของชบา ก่อนจะพาเธอหลบออกมาจากรัศมีของกรงเล็บได้อย่างทันทวงที

มันจึงทำให้ร่างของผมที่เสียหลักในการทรงตัวกระเด็นกลิ้งไปกับพื้นดิน ในขณะที่ยังคงกระชับอ้อมกอดของร่างที่กำลังโอบอยู่

“มะ..ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย..?”ผมที่เงยหน้าขึ้นมาเอ่ยถามกับร่างที่ผมกำลังคร่อมอยู่ 

“ฉันไม่เป็นไร วะ..ว่าแต่นายเถอะ ไม่เป็นอะไรแน่นะ..”ชบาที่ตอบกลับ และกล่าวถามกับผมด้วยความเป็นห่วง อาจจะเป็นเพราะเธอสังเกตุเห็นว่าในเวลานี้ร่างของผมกำลังสั่นระรัวอยู่

“กละ..กลัว ตะ..แต่ถ้าจะให้ฉันยืนดูเธอถูกฆ่าตาย ฉันก็ไม่เอาเหมือนกัน..”ผมที่พูดกับชบา ก่อนจะรีบหยิบมีดหมอในย่ามออกมาและชักมันออกจากฝัก โดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยว่าคำพูดสุดท้ายของตัวเองนั้น ได้ทำให้คนที่ได้ยินถึงกับต้องหน้าแดงก่ำไปชั่วขณะ

“เดี๋ยวฉันจะล่อมันเอาไว้ให้ ถึงตอนนั้นเธอรีบใช้การโจมตีรูปแบบใส่มัน..”ผมที่พูดทิ้งท้ายกับชบาเอาไว้ และหันกลับไปเผชิญหน้ากับกระต่ายสายฟ้าที่ในเวลานี้กำลังย่างกายเดินตรงเข้ามาใกล้

“ระ..รูปแบบ..? รูปแบบคืออะไร..?”

เวรล่ะไง..ลืมบอกเรื่องสำคัญกับชบาไปเสียสนิท ถึงจะไม่รู้ว่ารูปแบบของเธอจะเป็นการโจมตีในลักษณะแบบไหน แต่มันก็น่าจะใช้ทำอะไรสักอย่างกับสถานะการณ์ในตอนนี้ได้แน่

“ลองตั้งสมาธิและใช้ความรู้สึกสัมผัสมันดู..การโจมตีรูปแบบที่ 1 ของเธอมีชื่อว่าคมไส้มรณะ..!!!”ผมที่เหลี่ยวกลับไปพูดกับชบา แต่ในช่วงจังหวะนั้นกระต่ายสายฟ้าก็วิ่งใกล้เข้ามา อีกทั้งมันยังยิงลูกบอลสายฟ้านำร่องมาก่อน

ฟิ้ว..!!!!

“แย่ล่ะสิหลบไม่ทันแน่..!!”

เคร้ง..!!!!

ตู้ม..!!!!!

“อ๊ากกกกกกก..!!!!”

ลูกบอลสายฟ้าที่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง ในช่วงจังหวะนั้นผมไม่อาจที่จะสามารถหลบมันได้ทัน จึงทำได้แค่ยกมีดหมอขึ้นมาป้องกันเอาไว้ แต่ทันทีที่บอลสายฟ้าพุ่งเข้ามาปะทะกับใบมีด มันก็ผลักและอัดกระแทกให้ร่างทั้งร่างของผมกระเด็นลอยถอยหลังข้ามหัวของชบา ก่อนจะไปบรรจบเข้ากับต้นไม้ใหญ่ต้นนึง

ตุบ..!!!

“อั่ค..!!!”

ร่างของผมที่กระเด็นมาชนเข้ากับต้นไม้ แรงกระแทกส่งผลทำให้ผมกระอัคเลือดออกมา อีกทั้งร่างทั้งร่างยังรู้สึกชา สายตาเริ่มที่จะเลือนลางและพร่ามัว จะ..เจ็บ คะ..โครตเจ็บ หลังหักหรือเปล่าก็ไม่รู้..

“ช้าง..!!!!!”ชบาที่เห็นดังนั้นก็กู่ร้องออกมาด้วยความตื่นตกใจ ก่อนที่เธอจะลอยเข้ามาหาผม

“ทะ..ทำใจดีๆเอาไว้นะ..”

“ชะ..ชบา ธะ..เธอหนีไปซะ ฉะ..ฉันไม่ไหวแล้ว..”ผมที่พูดกับชบาด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง และต้องการที่จะให้เธอนั้นรีบหนีไป ในเวลานี้มันคือสิ่งเดียวและอาจจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจะสามารถทำได้

“มะ..ไม่ ฉะ..ฉันจะไม่ทิ้งนาย ถึงต่อจะให้หนีไปถ้านายตาย ฉะ..ฉันก็ตายอยู่ดี..”

“ธะ..เธอไม่ตายหรอก ระ..เรื่องนั้น ฉะ..ฉันโกหก ระ..เร็วๆเข้า ระ..รีบหนีไปซ่ะ..”ผมที่บอกความจริงให้ชบาฟัง แต่เมื่อเจ้าตัวได้รู้เช่นนั้นกลับไม่มีท่าทีว่าจะโกรธหรือคิดที่จะหนีและทิ้งผมเอาไว้ 

“สะ..สัญญาเอาไว้แล้ว ฉะ..ฉันจะไม่ทิ้งนาย..!!!”ชบาที่พูดกับผม ถึงแม้ว่าสายตาของผมจะพร่ามัวจนมองไม่เห็นใบหน้าของเธอก็ตาม แต่จากน้ำเสียงที่ได้ยิน ผมก็พอที่จะเดาได้ว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่..

“กรรซ..!!! โฮก..!!!”

แต่ทว่าทันใดนั้นกระต่ายสายฟ้าก็เดินเข้ามาหยุดอยู่ที่ทางด้านหลังของชบา อีกทั้งยังอ้าปากส่งเสียงขู่คำรามและเตรียมที่จะยิงลูกบอลสายฟ้าใส่เธอในระยะเผาขน

“อย่ามาดูถูกกันนะ..!!!”ชบาที่หลับตาลงและตั้งสมาธิ ในขณะที่ยังคงหันหลังให้กับกระต่ายสายฟ้า ก่อนที่ดวงตาของเธอจะถูกเบิกลืมขึ้นมาในภายหลัง พร้อมกับเสียงที่แผดสนั่น..

“จิตวิญญาณอัญเชิญระดับ 1 ดาว รูปแบบที่ 1 คมไส้มรณะ..!!!!!!!”

ฉับ..!!!!