ตนที่ 17 ปราบผี..

หลังจากที่ผมขอชบาเป็นเมีย พวกเราสองคนก็ออกสำรวจหาที่พักกันก่อนเป็นอันดับแรก แต่ราคาที่พักในเมืองหลวงแห่งนี้ มันค่อนข้างที่จะแพงหูฉี่ แถมมันยังแพงกว่าห้องเช่าในเมืองฟาเซียตั้งหลายเท่าตัว..

แต่ในท้ายที่สุดแล้ว ผมก็ต้องจำใจยอมควักตังในกระเป๋าจ่าย ผมนั้นเลือกที่พักที่ถูกที่สุดเท่าที่จะหาได้ และก็มาลงเอยที่บ้านพักหลังนึ่งตั้งอยู่ตรงบริเวณแถบชานเมือง

บ้านพักหลังนี้มันเป็นบ้านพักชั้นเดียว แถมยังมีราคาที่ถูกกว่าห้องเช่าบางห้องภายในเมืองเสียอีก มันนั้นถูกสร้างให้ตั้งอยู่ที่แถบชานเมืองทางทิศตะวันตกอยู่ติดๆกับกำแพงเมืองเลยก็ว่าได้ แถมยังตั้งอยู่เดี่ยวๆห่างจากชุมชนไกลอยู่พอสมควร..

แต่ผมกลับรู้สึกตะหงิดๆใจ เพราะขึ้นชื่อว่าบ้านทำไมมันถึงมีราคาที่ถูกกว่าห้องพักกันได้ล่ะ ผมจึงไปเสาะถามหาข้อมูลจากคนในระแวกนั้น จนในท้ายที่สุดก็ได้รับรู้มาว่า..สาเหตุที่บ้านพักหลังนี้มีราคาที่ค่อนข้างถูก เป็นเพราะว่าภายในบ้านนั้นมันมีวิญญาณร้ายที่สิงสถิตอยู่

ลูกค้าคนล่าสุดที่มาเช่าอยู่..ก็อยู่ได้เพียงแค่ 2-3 วัน แล้วก็ขนของย้ายออกไป เพราะโดนวิญญาณภายในบ้านหลังนี้ก่อกวน..

ส่วนเจ้าของเก่าของบ้านหลังนี้..เดิมทีแล้วไม่มีใครรู้ว่าเป็นใคร แต่พอเขาคนนั้นตายไปที่ดินผืนนี้และบ้านก็ตกเป็นของหลวง จนในเวลาต่อมามีคนมาขอซื้อต่อจากหลวงและเปิดเป็นบ้านพักให้เช่า แต่คนที่มาเช่าก็อยู่ได้เพียงแค่ไม่นาน อีกทั้งข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องของวิญญาณภายในบ้านก็ยังแผ่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว คร่าวซวยจึงตกมาอยู่ที่เจ้าของบ้านคนล่าสุด..จะขายทิ้งก็ขายออก..

“หลังนี้สินะ..”ผมที่เดินมาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังนึ่ง วัสดุที่ใช้สร้างบ้านหลังนี้เป็นการผสมผสานกันระหว่างไม้กับอิฐ ตัวบ้านจะมีหน้าต่างบานพับติดอยู่ทั้งสี่ด้าน หลังคาจะเป็นมุมฉากและมีปล่องไฟอยู่ด้วย.. แถมรอบๆบ้านยังเป็นทุ่งหญ้าเขียวขจี ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้กว้างมากก็ตาม แต่ก็ถือว่าเป็นอะไรที่เจริญหูเจริญตา..

“หละ..หลังนี้แหละ..”เสียงสั่นๆที่ดังออกมาจากร่างของชายรูปร่างอ้วนท้วม ซึ่งคนๆนี้ก็คือเจ้าของบ้านคนล่าสุด เขามีชื่อว่าอันดา..

“คุณอันดา..ในสัญญาการเช่า คุณไม่ได้ระบุเอาไว้นิครับว่าบ้านหลังนี้มีผี..ผมคงจะต้องขอยกเลิกสัญญา ไม่เช่าแล้วครับ ผะ..ผมกลัว..”ผมที่พูดพร้อมกับแสร้งปั้นสีหน้าให้ดูเหมือนกับว่ากำลังหวาดกลัววิญญาณภายในบ้าน..

“มะ..ไม่นะ..ดะ..ได้โปรด ธุรกิจของฉันกำลังตกต่ำ ของมีค่าภายในบ้านก็ทยอยขายออกไปจนหมดแล้ว ชะ..ช่วยเช่าบ้านพักหลังนี้ด้วยเถอะ ถึงแม้ว่าจะแค่เดือนเดียวก็ตาม..ขอร้องล่ะ..!!”อันดาที่ทรุดตัวลงและโผเข้ามากอดรัดขาของผม อ้อนวอนให้เช่าบ้านหลังนี้ ซึ่งผมก็ทำท่าทีให้เหมือนกลับว่ากำลังคิดหนัก

บ้านหลังนี้ราคาของมันจะตกอยู่ที่ 15 เหรียญเงินต่อเดือน ถ้าเทียบกับห้องเช่าในเมืองฟาเซียแล้วนั้น ราคามันต่างกันอย่างลิบลับ เพราะห้องเช่าที่เมืองฟาเซียราคาของมันจะตกอยู่ที่เดือนล่ะเพียงแค่ 3 เหรียญเงิน แถมเงินจำนวนตั้ง 15 เหรียญเงิน ก็ไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆด้วย..

“ถ้างั้นเอาแบบนี้..ผมขอซื้อบ้านหลังนี้ในราคา 5 เหรียญทอง..ถ้าคุณอันดาตกลงผมยินดีควักเงินจ่ายตรงนี้เลย แต่ถ้าไม่ล่ะก็..”

“ตกลง.. อย่าว่าแต่ 5 เหรียญทองเลย แค่ 2 เหรียญทอง ฉันก็ขายแล้ว..”อันดาที่ให้คำตอบจนแทบจะไม่ต้องคิด ซึ่งเมื่อผมได้ยินดังนั้นก็ค่อยๆย่อตัวลงไปประคองร่างของเขาให้ลุกขึ้นยืน

“ไม่เป็นไร..ผมให้คุณ 5 เหรียญทอง คุณจะได้เอาเงินจำนวนนี้ไปตั้งตัวได้..”ผมที่ล้วงเข้าไปในย่าม ก่อนจะหยิบเงินออกมายัดใส่เข้าไปในมือของอันดา..

“ธะ..เธอนี่ช่างเป็นคนดีจริงๆ ฮึก..”อันดาที่ถึงกับน้ำตาซึมด้วยความซาบซึ้งใจ แถมเขายังกุมมือของผมเอาไว้อย่างแนบแน่น..

“ไม่หรอกครับ..”

“เธอเก็บเงินเอาไว้ก่อน..เดี๋ยวฉันจะกลับไปเอาสัญญาซื้อขายมาให้..”อันดาที่พูดและพยายามจะยัดเงินกลับเข้ามาในมือของผม แต่ผมกลับดันฝ่ามือของเขาออกไป..

“ไม่เป็นไร ผมไว้ใจคุณ..”

“ฮึก..เป็นคนดีจริงๆ..แล้วฉันจะรีบไปรีบมานะ..”อันดาที่ผงะถอยหลังอีกครั้ง ก่อนจะหันตัวกลับและวิ่งจากไปในทันที

“ช้างนิสัยไม่ดี..ไปหลอกเขา..”ชบาที่ยืนดูอยู่นานพูดขึ้น..

“หลอกอะไรไม่ได้หลอก..ก็แค่จะช่วยซื้อบ้านหลังนี้ก็เท่านั้น เท่านี้ก็หมดปัญหาเรื่องที่พักแล้ว..”ผมที่หันไปพูดกับชบาอย่างยิ้มๆ ก่อนจะหมุนลูกบิดและเปิดประตูเข้าไปในบ้าน..

แอ๊ด..~

ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก มันก็เผยให้เห็นสภาพภายในบ้านที่ดูแล้วค่อนข้างที่จะรกร้าง มีฝุ่นและหยักไย่เกาะอยู่เต็มไปหมด ใจกลางของห้องจะมีโต๊ะกินข้าวและเก้าอี้วางอยู่สองตัว ถูกจัดวางในลักษณะที่กำลังหันหน้าเข้าหากัน 

ถัดจากโต๊ะกินข้าวไปทางฝั่งขวามือจะมีเตาผิง และมีโซฟาเก่าๆวางอยู่หน้าเตาผิง ส่วนทางด้านซ้ายมือจะมีประตูที่เชื่อมต่อไปอีกห้อง คาดว่าน่าจะเป็นห้องนอน อีกทั้งยังมีฟอนิเจอร์และของใช้จำพวกชั้นวางของเล็กๆและก็ชั้นหนังสือแถมมาให้ด้วย

บริเวณหลังบ้านทางฝั่งซ้ายมือจะเป็นห้องน้ำ ส่วนพื้นที่ๆเหลือทั้งหมดก็จะเป็นห้องครัว มีทั้งโต๊ะเครื่องครัว จานข้าว แต่มันค่อนข้างที่จะเก่า โดยรวมแล้วถ้าทำความสะอาดก็ถือว่าเป็นบ้านที่ดีหลังนึ่ง..

“มาเช่ากันอีกแล้วสินะ..หึ เดี๋ยวรอพลบค่ำก่อนเถอะ พวกแกโดนข้าหลอกแน่..”

อ่อ..ลืมบอกไป ตรงบริเวณเก้าอี้ตัวฝั่งซ้ายมือของโต๊ะกินข้าว มีร่างๆนึ่งที่กำลังนั่งจ้องมองมาทางผมและชบาด้วยสายตาที่อาฆาต ร่างๆนั้นเป็นชายวัยกลางคนผมสีขาวโพลน สวมใส่ชุดผ้าคลุมสีดำ อีกทั้งร่างของมันยังโปร่งแสง และถ้าฟังไม่ผิดมันบอกว่าคืนนี้จะมาหลอกผมกับชบา

“ชบา..ไปหยิบหม้อดินเผาใบนั้นมาวางลงบนโต๊ะตัวนี้ให้ทีสิ..”ผมที่หันไปพูดกับชบา พลางชี้นิ้วไปยังหม้อดินเผาที่วางอยู่บนโต๊ะหลังห้องครัว 

“โอเค..”ชบาที่ตอบกลับ ก่อนจะเดินไปหยิบหม้อตามที่ผมบอก ในระหว่างนั้นผมก็ดึงเก้าอี้ตัวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับร่างปริศนาออกมา ก่อนจะค่อยๆทรุดตัวลงนั่ง..

“เอาตรงๆเลยนะ..ผมซื้อบ้านหลังนี้แล้ว เพราะฉะนั้นอยากจะขอให้คุณไปผุดไปเกิด อย่าบีบบังคับให้ผมต้องใช้กำลังเลย..”ผมที่เอานิ้วมือมาผสานวางลงโต๊ะ พลางเปิดประเด็นพูดกับร่างตรงหน้าอย่างซีเรียส..

“นะ..นี่แก พะ..พูดกับข้างั้นหรอ..?”ดวงวิญญาณตรงหน้าที่ถามกลับมา พลันทำตาโต..

“แล้วคิดว่าผมกำลังพูดอยู่กับใครล่ะครับ..คุณวิญญาณ..?”

“ปะ..เป็นไปได้ยังไงกัน..? ตอนนี้เป็นตอนกลางวันนะ ทะ..ทำไมแกถึงได้มองเห็นข้า..? แล้วที่สำคัญแกไม่กลัวข้าหรือยังไงกัน..?”

“ผมเป็นหมอผี..แล้วทำไมถึงต้องกลัวผีอย่างคุณด้วยล่ะ..?”

“หมะ..หมอผี..?”

ตุบ..

ในขณะที่ผมกำลังสื่อสารกับดวงวิญญาณตรงหน้า ชบาก็นำหม้อดินเผามาวางลงบนโต๊ะต่อหน้าของผม และเธอก็หันไปส่งยิ้มให้กับดวงวิญญาณดวงนั้น..

“เอาล่ะ..จงเลือกมา ว่าจะไปดีๆหรือจะให้ผมจับคุณขังอยู่ในหม้อใบนี้ชั่วนิรันด์..”

“พะ..พวกแก คะ..คงจะเสียสติไปแล้วสินะ..ไสหัวออกไปจากบ้านของข้าเดี๋ยวนี้..!!!!”ดวงวิญญาณตรงหน้าที่แผดเสียงตวาด ก่อนที่มันจะออกตัวพุ่งตรงเข้ามาหาผม..เหมือนตั้งใจจะเข้ามาโจมตี..

ซูม..!!!!

“อ๊ากกกกกกกกก..!!!!”

ยังไม่ทันที่ดวงวิญญาณจะได้สัมผัสถูกตัวของผม ร่างของมันก็กระเด็นถอยกลับออกไป ก่อนจะหายวับไปจากสายตาของผมและชบา อีกทั้งมันยังส่งเสียงกู่ร้องออกมาอย่างโหยหวนดังสนั่นไปทั่วทั้งห้อง..

ซึ่งมันก็แน่นอนอยู่แล้วเพราะ 15 ยันต์ที่อยู่บนร่างกายของผมนั้น มีสรรพคุณป้องกันภูติผีปีศาจร้าย แถมของภายในย่ามก็ยังเป็นของปลุกเสกทั้งหมด จึงไม่แปลกที่มันจะไม่สามารถทำอันตรายใดๆต่อผมได้..

ฟ้าว..!!!!

เพล้ง..!!!!

แต่ในช่วงจังหวะนั้น จู่ๆจานที่อยู่หลังห้องครัวก็พุ่งผ่านหน้าของผมไป ก่อนจะลอยไปชนเข้ากับผนังของกำแพงจนแตกกระจาย

ฟ้าว..!!!!

ฟิ้ว..!!!!

และสิ่งที่ตามมาหลังจากนั้น ภายในห้องที่อับชื้นและไร้ซึ่งลม จู่ๆก็มีลมจากไหนก็ไม่รู้ปรากฏออกมา ก่อนจะพัดกระหน่ำอย่างรุนแรง ส่งผลทำให้ข้าวของภายในห้องนั้นปลิวว่อน ทั้งๆที่หน้าต่างก็ไม่ได้ถูกเปิดออก

“ฤทธิ์เยอะจังนะ..ก่อนที่จะตายจิตของดวงวิญญาณตนนี้คงจะแข็งกล้าหน้าดู มันจึงได้มีอิทธิ์ฤทธิ์มากขนาดนี้..”ผมที่สบถออกมา ในระหว่างนั้นก็ล้วงมือเข้าไปภายในย่าม ก่อนจะหยิบผ้ายันต์ออกมา..

“แก..!!!!!!”ดวงวิญญาณที่ปรากฏตัวออกมาต่อหน้าของผมอีกครั้งด้วยความโกรธ มันกำลังพยายามควบคุมชั้นวางของที่อยู่รอบๆให้ลอยขึ้นมาอยู่เหนือพื้นห้อง..

“เมียจ๋า..~ คุ้มกันหน่อย จะเริ่มทำพิธีแล้ว..”ผมที่หันไปพูดกับชบาอย่างกระดี๊กระด๊า เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้นก็หน้าแดงไปชั่วขณะ ก่อนจะค่อยๆถอดหัวออกมาจากร่าง..

“บะ..บ้าน่า..!! จะ..จิตวิญญาณ อะ..อัญเชิญ ระ..ระดับ 6 ดาว”ดวงวิญญาณที่ถึงกับต้องตะลึงงัน ทันทีที่มันได้เห็นแสงสว่างสีเขียวที่ส่องแสงวูบๆวาบๆออกมาจากร่างของชบา แต่ถึงอย่างนั้นมันก็พยายามที่จะสะกดอารมณ์ของตัวเองเอาไว้..

“ระดับ 6 ดาว แล้วมันทำไมกันล่ะ..? ยังไงข้าก็ตายไปแล้ว..!!!”เสียงตวาดที่แผดสนั่น ก่อนที่ชั้นวางของรวมไปถึงสิ่งของต่างๆจะพุ่งเข้าใส่ร่างของผมและชบา..

ฉับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ชบาที่ยืดไส้ตวัดออกไปยังสิ่งของที่พุ่งเข้ามาหมายจะโจมตี เคียวทมิฬและเคียวแสงที่ปรากฏออกมาจากปลายไส้วาดสบัดฟาดฟันสิ่งของต่างๆจนขาดสะบั้น..เมื่อเห็นเช่นนั้นผมจึงไม่รอช้า รีบยกผ้ายันต์ขึ้นมาพร้อมกับพนมมือ..

“โอม…อะนันตะปัดชะเย อะปัดติเถเถนา..”

ผมที่เริ่มท่องคาถา หลังจากนั้นผ้ายันต์ในมือก็ค่อยๆเปล่งแสงสว่างสีทอง ก่อนจะมีเส้นดายสีทองนับร้อยเส้นปรากฏออกมาจากผ้ายันต์ พลันเข้าพันธนาการรัดร่างของดวงวิญญาณตรงหน้าเอาไว้..

ฟุบ..!!!

“นะ…นี่มัน อะ..อะไรกัน..!!!”

“โอม..จงลง..จงลง..จงลง..อะนันตะปัดชะยา อะปัดติตื้ดๆ”

ผมที่ค่อยๆคลายฝ่ามือที่กำลังพนม และเอื้อมมือขวาออกไปวาดเป็นวงกลมวนอยู่รอบๆปากหม้อดินเผาตรงหน้า

ซูม..!!!!

“อะไรกัน..!!!!”เสียงกู่ร้องของดวงวิญญาณที่ดังออกมาด้วยความตื่นตระหนก จากการที่ร่างทั้งร่างของมันกำลังถูกหม้อดูดเข้าไป มันนั้นพยายามที่จะตะเกียดตะกายฝืนแรงดึงดูด แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำได้ จึงค่อยๆถูกหม้อดูดเข้าไปจนถึงครึ่งตัว 

ซูม..!!!

“กะ..กร่อด…ปล่อยข้านะ…พะ..พวกแกรู้หรือเปล่าว่าข้าคือใคร ขะ..ข้าคืออดีต 1 ใน 4 จตุรเทพรุ่นแรก ชะ..เชียวนะ..รู้แบบนี้แล้วยังจะกล้าปฏิบัติเช่นนี้กับข้าอยู่อีกมั้ย ฮะ..เฮ้ย มะ..ไม่นะ ดะ..เดี๋ยวก่อ..!!!!!!!!!”เสียงกู่ร้องสุดท้ายที่ดังสนั่นไปทั่วทั้งห้อง ก่อนที่ดวงวิญญาณดวงดังกล่าวจะถูกดูดกลืนหายลับเข้าไปภายในหม้อ เมื่อผมเห็นเช่นนั้นจึงรีบใช้ผ้ายันต์ปิดปากหม้อ พร้อมกับหยิบสายสิญจ์ออกมาพันรัดรอบๆปากหมอเอาไว้ เป็นอันเสร็จสิ้นพิธีกรรม..

“เอาไปถ่วงน้ำ ไม่ต้องให้ไปผุดไปเกิด..”ผมที่ยกหม้อส่งให้กับชบา..

“ใจร้าย..น่าสงสารออก..”ชบาที่ดูเหมือนจะเห็นอกเห็นใจผีตนนี้พูดขึ้น อีกทั้งเธอยังปั้นสีหน้าให้ดูน่าสงสาร..

[ปล่อยข้าออกไปนะ…!!!!!!!!!]เสียงตะโกนที่ดังอยู่ภายในหม้อ จนหม้อทั้งใบเกิดการสั่นสะเทือน..

“งั้น..เอามันไปฝั่งดินไว้หน้าบ้าน ถ้ามันสงบลงและคุยรู้เรื่องเมื่อไหร่ค่อยปล่อยออกมา..”

“ก็ได้ๆ นี่สรุปฉันเป็นเมียนายหรือเป็นเบ๊นายกันแน่นะ ใช้เอาใช้เอา..!!”ชบาที่ทำแก้มป่องอย่างงอนๆ ก่อนจะถือหม้อเดินดุ่มๆออกจากบ้านไป..

“ถึงจะพูดว่าเมียก็เถอะ..แต่ก็ยังไม่ได้..”

“เมื่อกี้ว่ายังไงนะ..?”ชบาที่ชะโงกหัวกลับเข้ามา พลางเอียงคอถามด้วยความสงสัย..

“ปะ..เปล๊า..แค่บ่นๆว่าบ้านมันรกจัง..”ผมที่รีบแก้ตัวพลางส่งยิ้มแห้งๆให้กับชบา..

“อ่อ..งั้นหรอ ถ้างั้นเดี๋ยวมานะ..”ชบาที่ตอบกลับ ก่อนจะหดหัวกลับออกไป

ผมที่ได้แต่นั่งหน้าแดง ในหัวกำลังคิดเรื่องอย่างว่าอยู่ แต่ก็นะ..มันยังไม่เร็วเกิน..~

อีกด้านนึ่ง ณ บ้านของตระกูลเอนโกเลีย ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองหลวง..

“กลับมาแล้วค่า..~”เสียงของหญิงสาวที่เปิดประตูเข้ามาภายในบ้าน และกำลังเดินร่างละห้อยตรงไปที่ห้องรับแขก..

“อ้าว..เซย่า กลับมาแล้วหรอลูก..แล้วคนที่พ่อให้ลูกไปตามหาล่ะ..?”ลากอสที่นอนเอนกายอยู่บนโซฟายาวหันไปพูดกับบุตรสาว หลังจากที่เธอพึ่งจะเดินทางกลับมาจากการทำภารกิจ โดยที่ในระหว่างทางก็ถูกผู้เป็นพ่อใช้ให้แวะไปตามหาคนที่เมืองฟาเซีย..

“หนูหาไม่เจอ..”เซย่าที่เดินอ้อมเข้ามา ก่อนจะทิ้งตัวเอนกายลงนั่งบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับลากอส..

“หืม..? แปลกแห๊ะ..เขาน่าจะเช่าห้องอยู่แถวๆใจกลางเมืองนิ..”ลากอสที่ค่อยๆเอนกายขึ้นมานั่ง..

“จะว่าเจอก็เจออยู่หรอก..เรื่องมันมีอยู่ว่า..”

5 นาทีต่อมา..

“เฮ้อ..ซะงั้น..”ลากอสที่ถอนหายใจออกมา หลังจากที่ฟังเซย่าเล่าเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่เจอช้างที่โรงประมูลจวบจนถึงตอนที่แยกทางกัน..

“แต่ถ้าเป็นอย่างที่ลูกเล่า..อีกไม่นานก็คงที่จะได้เจอกัน ท้ายที่สุดแล้วเขาจะต้องเดินทางมาที่เมืองหลวงแห่งนี้แน่ๆ..”ลากอสที่พูดกับเซย่าอย่างมั่นอกมั่นใจ..

“อะไรที่ทำให้พ่อมั่นใจว่าเขาจะเดินทางมาที่เมืองหลวงแห่งนี้..?”

“เมื่อ 3 วันที่แล้ว องค์จักพรรดิ์จิตวิญญาณสวรรค์ได้ออกคำสั่งประกาศออกไปทั่วทั้งอาณาจักรว่า..นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป องค์กรจิตวิญญาณลงทัณฑ์อสูรจะเป็นสื่อกลางในการจัดการภารกิจทั้งหมดของอาณาจักร ซึ่งมันก็หมายความว่าจะไม่มีภารกิจแปะอยู่ที่บรอดในแต่ละเมืองให้ได้เห็นอีกต่อไป..”

“มีเรื่องแบบนั้นด้วยสินะ แต่ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับที่เขาคนนั้นจะต้องเดินทางมายังเมืองหลวง ยังไงเขาก็ยังสามารถรับภารกิจที่สาขาย่อยขององค์กรภายในเมืองฟาเซียได้อยู่นิ..”

“เกี่ยวสิ..เพราะคำสั่งพึ่งจะประกาศใช้ได้ไม่นาน กว่าที่สาขาย่อยจะทำการเรียบเรียงข้อมูลและจัดแจงเอกสารของภารกิจเสร็จ ก็คงจะต้องใช้เวลาหลายเดือนอยู่..แต่ในทางกลับกันสาขาหลักของเรานั้นสามารถรวบรวมภารกิจได้ถึง 70% แล้ว 

ซึ่งนั่นก็เท่ากับว่าอีกไม่กี่วันจะมีพวกทหารรับจ้างหรือคนที่หารายได้จากการทำภารกิจหลั่งไหลกันเข้ามาภายเมืองหลวงแห่งนี้ เพื่อมารับภารกิจไปทำ..”

“เป็นแบบนี้เองสินะ..”เซย่าที่พยักหน้าเข้าใจ..

“เซย่า..พรุ่งนี้หน่วยของพ่อจะถูกส่งตัวไปทำภารกิจที่เมืองทางตอนใต้ ยังไงถ้าได้พบเจอกับช้างอีกครั้ง..ก็ฝากมอบสิ่งนี้ให้เขาแทนพ่อด้วย..”ลากอสที่พูดขึ้น ก่อนจะหยิบไพ่ที่ซ่อนอยู่ภายในเสื้อออกมา และยื่นมันส่งให้กับเซย่า

“นะ..นี่มัน พะ..ไพ่จิตวิญญาณอสูรระดับ 3 ดาว..!!!”เซย่าที่รับไพ่มา ทันทีที่เธอตรวจสอบ เธอก็ถึงกับต้องร้องอุทานออกมาด้วยความตกตะลึง เมื่อพบว่าไพ่ในมือเป็นไพ่ของจิตวิญญาณอสูรระดับ 3 ดาว ลักษณะรูปร่างคล้ายกับกิ้งก่า..

“ช้างเป็นคนฆ่ามัน ไพ่ใบนั้นจริงๆมันเป็นของเขา..แต่พ่อกลับถือวิสาสะหยิบมา เพื่อส่งมอบให้องค์กรตรวจสอบ..”ลากอสที่อธิบายถึงความเป็นมาของไพ่ใบดังกล่าวให้เซย่าฟัง..

“หละ..เหลือเชื่อ..”เซย่าที่ได้แต่ตะลึงงันกับคำบอกเล่าของลากอส เพราะจิตวิญญาณอสูรนั้น แตกต่างจากจิตวิญญาณอัญเชิญและจิตวิญญาณมอนเตอร์เป็นอย่างมาก..

“ถ้าเข้าใจแล้ว ลูกก็นอนพักซะ เดี๋ยวพ่อจะออกไปประชุมที่หน่วยและจะนอนค้างที่นั่นเลย พรุ่งนี้จะออกเดินทางกันตั้งแต่เช้ามืด..”ลากอสที่ค่อยๆชันตัวลุกขึ้น เดินเข้ามาลูบหัวของเซย่าอย่างถนุถนอม..

“อะไรกัน..ทั้งๆที่ท่านพ่อพึ่งจะกลับมาแท้ๆ..”เซย่าที่บ่นอุบอิบ..

“ก็พ่อเป็นอัศวิน..ทำไงได้..”ลากอสที่พูดกับลูกสาวของเขาด้วยรอยยิ้ม

“เมื่อพ่อกลับมาจากทำภารกิจ หวังว่าจะได้ยินข่าวดีนะเซย่า…”สิ้นคำพูดของลากอส เขาก็ค่อยๆชักฝ่ามือออกจากหัวของเซย่า ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าคลุมสีดำที่แขวนเอาไว้นำมาสวมใส่..

“หนูจะสอบเป็นอัศวินขององค์กรจิตวิญญาณลงทัณฑ์อสูรให้ได้ พ่อรอฟังข่าวดีได้เลย..”เซย่าที่พูดกับผู้เป็นพ่อด้วยแววตาที่แน่วแน่..เมื่อลากอสเห็นเช่นนั้นก็ได้แต่ส่งรอยยิ้มเพื่อเป็นกำลังใจให้กับลูกสาว เพราะในอีก 2 วันที่กำลังจะมาถึง องค์กรจิตวิญญาณลงทัณฑ์อสูรจะเปิดรับสมัครอัศวิน ในรอบ 10 ปี..

“ถ้าอย่างนั้นพ่อไปก่อนนะ..”ลากอสที่กล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ ก่อนจะโบกมืออำลาและเดินไปยังทางออก..

“พ่อ..”

“หื้ม..?”

ฟ้าว..!!!

หมับ..!!!

เซย่าที่ลุกขึ้นไปหยิบดาบเหล็ก ก่อนจะโยนมันส่งให้กับผู้เป็นพ่อ..ซึ่งลากอสก็รับมันเอาไว้ได้ทัน

“เป็นอัศวินก็อย่าลืมดาบสิ..”

“หึๆ ฮ่าๆ ๆ โทษทีๆ..”

“พ่อชอบเป็นแบบนี้ประจำ..พอออกไปทำภารกิจก็ชอบลืมพกดาบติดตัวไปด้วย..”เซย่าที่ยกแขนขึ้นมากอดอกพูดกับลากอส..ด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงความไม่พอใจที่ผู้เป็นพ่อชอบมีนิสัยขี้ลืมอยู่บ่อยครั้ง..

“เป็นห่วงพ่อหรอ..?”ลากอสที่ถามอย่างยิ้มๆ..

“เปล่า..สงสารเชเนียส..”เซย่าที่ตอบกลับทำควัน จึงทำให้ลากอสหง่อยไปในทันที..

“ใจร้าย..~”

‘คราวก่อนเป็นเพราะเจ้าไม่พกดาบ..เกือบพลาดท่าถูกจิตวิญญาณมอนเตอร์ระดับ 1 ดาว ฆ่าตายแล้วมั้ยล่ะ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น..’เชเนียสที่สบถบ่นออกมา เสียงของมันดังอยู่ภายในหัวของลากอส..

‘ขอโทษๆ จะไม่ลืมแล้ว..~’

“ถ้างั้น..พ่อไปก่อนนะ..”

“ไปดีมาดีค่ะ รักษาตัวด้วย..”เซย่าที่พูดกับลากอสที่กำลังเดินออกจากห้องไปด้วยความเป็นห่วง..จนกระทั่งร่างนั้นเดินหายลับออกจากห้องแห่งนี้ไป

ตุบ..~

“เฮ้อ..ฉันจะทำได้มั้ยนะ..?”

เซย่าที่ทิ้งตัวนอนลงบนโซฟา สบถถามกับตัวเองอย่างไม่มั่นใจ..ซึ่งเรื่องที่เธอกำลังเป็นกังวลนั้นคือเรื่องการสอบเข้าเป็นอัศวินขององค์กรจิตวิญญาณลงทัณฑ์อสูร..

“แต่ก็นะ..จะลองดูสักตั้ง..!!”เซย่าที่ยืดแขนออกไปกำหมัด และปฏิญาณกับตัวเองเอาไว้อย่างแน่วแน่..

“ว่าแต่ชายคนนั้น..ชื่อช้างสินะ..เป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งหน้าดูเลย..ปะ..เป็นไปได้ก็อยากที่จะพบกับเขาอีกสักครั้งจัง..”เซย่าที่หยิบไพ่จิตวิญญาณขึ้นมาจ้องมอง ความรู้สึกของเธออยากที่จะพบกับเจ้าของไพ่ใบนี้อีกครั้ง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมก็ตาม..

ไรต์:กรุณาอ่านคาถาด้วยน้ำเสียงแข็งๆจะได้ดูขลังๆ อย่าอ่านเป็นจังหวะ 3 ช่า เด็ดขาดนะ..ไรต์ขอร้อง..