EP.51 นายไม่ใช่ปีศาจ

 

บาสเตียนเจ็บจนยืนไม่ไหว เลือดของเขาไหลออกมา

 

จากทุกส่วนของร่างกายจนแทบจะไม่มีคนจำหน้าได้ว่าเขา

 

คือใคร รูปปากที่แปลกออกไป หูที่เต็มไปด้วยเลือดและ

 

สายขาวของเขาที่เปื้อนเลือดจนเป็นสีแดง

 

หลังจากที่การแข่งขันจบลง เรย์ใช้ทักษะของอัศวินสีดำ

 

ในหาหายตัวไปจากกลุ่มคนให้ไวที่สุดจนไม่มีใครตามไปได้

 

ส่วนเพื่อนร่วมห้องของเรย์ยังพากันช็อคกับสิ่งที่เขาได้

 

เห็นในตลอดการต่อสู้ แม้กระทั้งไอลานและแดนที่พอจะรู้

 

อยู่แล้วว่าเรย์จะต้องซ่อนพลังบางอย่างไว้แต่พอเห็นเข้า

 

จริงๆก็ยิ่งตกใจไปกว่าเดิมเพราะไม่คิดว่าเรย์จะเก่งขนาดนี้

 

เพราะสกิลที่เห็นดูไม่คนละแบบกับที่มาสเตอร์สอนเหล่า

 

นักเรียนอัศวิน

 

“ว้าววว ทักษะอัศวินสายดำนี่น่าวิเศษจริงๆ พวกเรา

 

จะสามารถทำแบบเรย์ได้ไหม” แดนพูด

 

ทักษะฟันดาบแบบ Phantom

 

“ไม่ จะไม่มีใครทำได้แบบเขาแน่”

 

“งั้นหมายความว่าเขาซ่อนความแข็งแกร่งกับพวกเรา

 

มาตลอดเวลาเลยหรอ?” ไคล์ถาม

 

“เดี่ยว นั่นก็หมายความว่าตอนนี้ก็เป็นคิวของแกรี่กับ

 

เรย์ที่ต้องดวลกันว่าใครจะได้อันดับ1” แดนตะโกนออกมา

 

ผู้คนที่ยืนอยู่รอบๆแดนต่างพาตีวงเดินเข้ามาใกล้ๆ

 

และเริ่มกระซิบกันอย่างเบาๆ

 

แกรี่ที่ยืนอยู่แถวนั้นทนไม่ไหวกับเสียงที่ได้ยิน

 

จึงพูดขึ้นมาว่า

 

“เรย์เคยต่อสู้ชนะฉันมาแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีรอบสอง

 

ยังไงฉันก็ไม่มีทางที่จะชนะอยู่แล้ว”

 

คำพูดของแกรี่ทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นถึงกับอึ้งไปเลย พวก

 

เขาต่างพากันงงว่าพวกเขาทั้งสองไปดวลกันมาตั้งแต่ตอนไหน

 

คงจะต้องเป็นช่วงที่พวกเราทุกคนยังไม่ได้ติดตั้งเครื่องวัดอันดับ

 

แน่นอน

 

คำพูดของแกรี่ถือเป็นคำยืนยันกับพวกเราว่าสิ่งที่เรา

 

เห็นเรย์ต่อสู้เซบาสเตียนไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แม้ว่าจะไม่

 

เคยมีใครพูดว่าระหว่างแกรี่และเซบาสเตียนใครแย่กว่าใคร

 

แต่ก็ไม่มีกล้าทำกับเซบาสเตียนแบบนี้มาก่อน

 

และก็เป็นแบบเดิมข่าวของการดวลครั้งนี้ปล่อยออกไป

 

ไวแบบทุกครั้ง บนชั้นสูงสุดของตึก Avrion Academy

 

มีการเรียกรวมตัวเหล่าอัศวินด่วน

 

“เขาน่าจะโดนลงโทษด้วยฆ่าให้ตาย” เดลเบิร์ตตะโกน

 

ออกมาพร้อมกับทุบมัดลงบนโต๊ะ

 

“ท่านกำลังใช้ความเป็นพ่อลูกมาตัดสินเรื่องนี้ ลองคิดในมุม

 

ของอัศวินสิ ไม่ใช่แค่พ่อของลูก เด็กชายคนนั้นไม่ได้ทำผิดกฎ

 

ตรงไหนเลย” มาสเตอร์เคพูด

 

“แล้วทุกท่านไม่เห็นสภาพของลูกชายผมงั้นหรอ? หน้าของ

 

ลูกชายผมจะพังไปไม่รู้อีกกี่เดือน เด็กธรรมดาทั่วไปทำขนาดนี้

 

ไม่ได้แน่ เด็กชายคนนั้นต้องเป็นปีศาจหรือมีมังกรเซนในตัว”

 

โรสที่นั่งนิ่งๆมาตลอดกลับพูดเสริมว่า

 

“ฉันเองก็เห็นด้วยนะ เขาต้องกลายมาเป็นผู้ทำลาย Kingdom

 

ของเราอยากที่คำทำนายบอกไว้ก็ได้”

 

“ฉันจะทบทวนคำทำนายให้เธอฟังอีกครั้งว่าเด็กชายที่มี

 

ผมสีแดงจะมาปกป้องและพิทักษ์ความสงบสุขให้กับเรา”

 

เดลเบิร์ตทุบโต๊ะอย่างดังเป็นการตอบรับแต่

 

เขาไม่พูดอะไรสักคำ เขาเองก็รู้ดีว่าทำอะไรไม่ได้

 

เพราะพวกเขาได้ตกลงกันไปแล้ว แม้ว่าเดลเบิร์ต

 

จะรักษากฏของ Avrion Academy แต่สิ่งที่เข้า

 

มาในหัวว่าถ้าเขาไม่สามารถจัดการอะไรเองได้

 

แต่บางทีคนอื่นอาจทำแทนได้

 

วันนี้ช่างเป็นวันที่เหนื่อยมาก เมื่อกลับมาที่ห้อง

 

ไอรานและแดนก็อดสงสัยไม่ได้เลยต้องถามผม

 

นายแข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรอ?

 

แล้วนายไปฝึกการใช้ดาบแบบ Phantom ได้ไง?

 

ผมได้แต่ตอบพวกเขาไปว่าเพราะผมเองไม่อยากเป็น

 

จุดสนใจเลยพยายามที่จะอยู่ในอันดับต่ำๆไว้ให้มากที่สุด

 

ส่วนการใช้ดาบแบบ Phantom นั้นคือความลับพิเศษของ

 

อัศวินสายดำผมไม่สามารถบอกพวกเขาได้อยู่ดี

 

มังค์เดินตรงเข้ามาหาผมพร้อมกับขอบคุณในสิ่งที่

 

ผมทำเพื่อเขาขนาดนี้ แต่ตัวผมเองก็ยังสับสนกับเรื่อง

 

ราวที่เกิดขึ้นว่าผมทำไปเพราะแก้เค้นจริงๆหรืออะไร

 

กันแน่ เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ทำเอาผมหยุดสับสนไม่ได้

 

ผมเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าตามปกติของผม ที่นี่คือที่เดียว

 

ที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลายและใช้เวลาทั้งหมดเพื่อทบทวนทุกอย่าง

 

สายตาผมมองไปบนท้องฟ้าอย่างทุกครั้ง แต่ทันใดนั้นก็

 

ได้ยินเสียงประตูที่อยู่ด้านหลังเปิดออกมา และเมื่อหันไป

 

สิ่งที่ทำให้ตกใจก็คือนั่นคือซอลเวีย

 

“คิดอยู่แล้วว่านายต้องมาที่นี่ “ เธอพูด

 

“เวลามาที่นี่ผมคิดอะไรได้มากกว่าเยอะ”

 

ซอลเวียเดินเข้ามานั่งข้างๆผมพร้อมกับมองวิวที่อยู่ตรงหน้า

 

ผมไม่รู้ว่าผู้หญิงแบบไหนถึงเรียกว่าสวยแต่กับซอลเวียเด็กผู้หญิง

 

ผมบลอนด์ที่อยู่ข้างๆช่างดูพิเศษกว่าผู้หญิงที่ผมเคยเจอ

 

“นายกำลังคิดเรื่องมังค์ที่เขาสั่งให้นายหยุดใช่ไหม”

 

“เธอรู้ได้ไง?”

 

“เรย์ นายรู้ตัวไหมว่านายแปลก? นายไม่เคยสนทนากับ

 

คนอื่นได้ดีเลยนายทำเหมือน ไม่เข้าใจอารมณ์และความรู้สึก

 

ของพวกเราว่าเมื่อไหร่ที่เรามีความสุขหรือเราเศร้า

 

เวลาที่ฉันมองนาย นายดูเหมือนคนที่โมโหและสับสน

 

อยู่ตลอดเวลา ฉันเห็นนายเป็นแบบนี้ก็อยากที่จะช่วย“

 

ผมมองเข้าไปในตาของซอเวียพร้อมกับถามเธอ

 

ด้วยความสงสัยว่า

 

“เธอกลัวฉันไหมซอเวีย?”

 

เธอเงียบไปสักพักถึงจะตอบคำถามผม

 

“บางครั้ง แต่ฉันคิดว่านายไม่ได้เป็นคนไม่ดี”

 

ผมตัดสินใจเปิดโหมดดวงตามังกรในทันที

 

ทำให้ซอลเวียกระโดดถอยหลัง

 

“ตาของนาย…..

 

มันจะไม่แปลกอะไรถ้าผมเปิดโหมดดวงตามังกรใน

 

เวลาตอนกลางวัน แต่ถ้าเป็นในตอนกลางคืนแสงในตา

 

ผมจะเปลี่ยนเป็นสีเหลือง ผมรู้ดีว่าถ้าโชว์ให้พวกมนุษย์เห็น

 

ทุกคนก็คงจะเกิดอาการแบบเดียวกัน กลัวไม่ก็หนีผม

 

เหล่ามนุษย์เกลียดความแตกต่าง

 

ซอลเวียเดินมาใกล้ๆผม

 

“ช่างงดงามและเหมาะกับนายมากเลย”

 

หลังจากจบคำนี้เธอเดินออกจากประตูไปและทิ้ง

 

ประโยคสุดท้ายก่อนไปว่า

 

“นายไม่ใช่ปีศาจเรย์”

 

มนุษย์ช่างเข้าใจยากอะไรขนาดนี้ เมื่อผมเริ่มต้นที่จะพยายาม

 

เข้าใจพวกเขาแต่ก็มีหลายเหตุการ์ณที่ทำให้ผมเองก็คาดไม่ถึง

 

แกรี่ช่วยชีวิตผมไว้ตอนยังเด็ก มังค์มองว่าผมคือครอบครัว

 

และซอเวียก็ไม่ได้รังเกียจผม

 

ผมปล่อยให้ความคิดมันไหลไปในห่วงของความคิดและ

 

ผมก็ได้ยินเสียงประตูเปิดอีกครั้ง ผมรีบหันกลับไปเพื่อหวัง

 

ว่าจะเจอซอเวีย

 

แต่กลับไม่ใช้ คนที่อยู่ตรงหน้าผมกลับเป็นผู้ชายรูปร่างสูง

 

มีผมสีบอนด์ด ผมไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อนเดินมุ่งตรง

 

เข้ามาหาผม

 

“นายคือเรย์ใช่ไหม? ฉันมาที่นี่เพื่อจะสั่งสอนนาย”