EP.49 การเดิมพัน

ผมรีบเดินมุ่งหน้าที่โถงของหอพักเพื่อถามนักเรียนคนอื่นๆว่า

 

เซบาสเตียนอยู่ที่ไหน ต้องขอบคุณที่เซบาสเตียนไม่ได้เป็น

ที่รู้จักมากนัก แบบเดียวกับผมทําให้คนไม่ค่อยสังเกตุมากนัก

ตามหาไม่นานก็มีนักเรียนคนนึงบอกทางว่าเขาอยู่ที่ไหน

 

ในระหว่างทางที่จะเดินไปห้องเซบาสเตียนผมก็พยายามคิด

 

วิธีการพูดให้เขาตอบตกลวการต่อสู้วัดอันดับกับผมผู้คนส่วนมาก

 

ไม่รู้ว่าอันดับของผมในตอนนี้คือเท่าไหร่ดังนั้นคนส่วนมากก็จะ

รู้ว่าผมเองก็ไม่ความสามารถแต่จะทํายังไงให้เขาตกลงยอมรับ

ที่จะสู้กับคนที่มีอันดับน้อยกว่าแบบผม

 

ตอนนี้ผมก็ไม่ต้องการจะบอกให้เขารู้ว่าผมอยู่อันดับที่9

 

เหมือนกันเพราะอาจจะทําให้เขาตกใจได้ว่าผมขึ้นมาขนาดนี้

 

ได้ยังไง ผมคิดอยู่นานจนมีบางสิ่งที่เด้งขึ้นมาในหัวรับรองว่า

เขาเองยากที่จะปฏิเสธิมันแน่นอน

อย่างที่ผมบอกไปแล้วว่าเซบาสเตียนมาจากSilvertown

นั่นหมายความว่าเขาจะต้องอยู่ในตึกนั้นแน่ๆเมื่อผมเดิน

 

มาถึงด้านหน้าของตึกก็ต้องตกใจว่ามีกลุ่มคนห้าคน

ที่ยืนรออยู่

 

ผู้ชายร่างสูงผมสีบลอนด์เดินตรงเข้ามาหาผมพร้อมกับพูดว่า

“ได้ยินมาว่ากําลังมีคนตามหาผมอยู่ใช่นายรึเปล่า?”

เซบาสเตียนสูงกว่าผมมากเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ๆ

และเทียบกับผมแล้วก็ยิ่งดูสูงไปใหญ่แต่ผมไม่กลัวอยู่แล้ว

ผมได้ผ่านการต่อสู้กับสัตว์ที่ร้ายและน่ากลัวกว่าเขาอีก

 

“นายรู้ได้อย่างไร?” เขาถาม

 

“ข่าวมันก็ไวแบบนี้แหละ ฉันได้ยินว่ามีคนถามหาฉัน

 

และเมื่อฉันเห็นเธอเดินเข้ามาพร้อมกับสายสีดําที่เอว

 

ฉันเองก็รู้ทันทีว่าเป็นนาย นายคงมาที่นี่เพื่อที่จะมา

แก้แค้นแทนเพื่อนนายใช่ไหม? “

ผมใช้ความพยายามที่มีทั้งหมดเพื่อที่จะหยุดยั้ง

ความโกรธในตัวผมไว้ ถ้าเป็นไปได้สิ่งนึงที่ผมอยาก

ทํามากที่สุดตอนนี้คือการถีบหน้าเขาสะตอนนี้เลย

 

แต่ติดตรงที่ผมยังไม่อยากถูกไล่ออกจากที่นี่เสียก่อน

 

“งั้นเรามาดวลอันดับกันเถอะ”

เซบาสเตียนหัวเราะลั่นกับคําที่ผมพูด

“แล้วฉันจะได้อะไรจากการต่อสู้กับคนแบบนายฉันเอง

ก็ต่อสู้กับพวกสายดําเก่งๆอย่างแกรี่ไปแล้วนั่นมันเป็น

 

เพราะแกรี่พิเศษกว่าใคร แต่นายละ? นายไม่มีอะไรเหมือน

 

แกรี่สักอย่าง เป็นแค่เด็กคนหนึ่งที่เกิดมาพร้อมถูกสาป

 

ไว้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะไปที่ไหนหรือทําอะไรก็มีแต่ทํารายร้าง

 

ไปเสียทุกอย่าง”

 

“ถ้านายชนะ ผมจะยกทั้งหมดนี้ให้”

ผมยกแขนขึ้นมาเพื่อที่จะโชว์ คริสตัลจากสัตว์ระดับกลาง

ทั้งสองอันให้เขาเห็น

“คนแบบนายได้ของแบบนี้มาได้ยังไง?”

 

คริสตรัลจากสัตว์ระดับกลางถือเป็นของที่มีค่ามาก

สําหรับนักเรียนใหม่ที่นี่ นักเรียนทุกคนจะไม่สามารถ

ใช้คริสตัลที่เราสะสมใช้ในขณะที่เทรนนิ่งแต่เมื่อ

ครอสเทรนนิ่งทั้งหมดจบลง พวกเราถึงจะออกไป

 

ไลลาโด

การที่มีคริสตรัลจากสัตว์ร้ายระดับกลางทําให้ผมที่

 

ได้รับอนุญาติให้ใช้อาวุธที่พิเศษกว่า มากไปกว่านั้น

ยังได้มีโอกาสต่อสู้กับสัตว์โหดๆมากขึ้น

 

“พ่อของผมคือ Adventure เขามอบสิ่งนี้ให้ก่อนที่เขา

 

จะไปแต่ผมเองก็ไม่มีเงินมากพอที่จะหาโรงหล่อที่จะ

แปลงรูปมันเป็นอย่างอื่น แต่ถ้านายชนะก็เอาคริสตรัล

 

ทั้งคู่ไปได้เลย”

นี่คือแผนการที่เด้งเข้ามาในหัวผมเพื่อที่จะใช้ต่อลอง

 

กับเซบาสเตียนให้ได้ ความหวังเดียวของผมก็คือขอให้

 

เขาคิดว่าไม่มีทางไหนเลยที่ผมจะชนะเขาได้

 

“ตกลงแต่ฉันต้องการให้เราไปต่อสู้กันต่อหน้าทุกคน

 

ที่สนามฝึกฝน เพื่อที่ว่าทุกคนจะได้เป็นพยานว่าฉันไม่ได้

ขโมยคริสตัลไปจากนาย”

“สบายมาก ไม่มีปัญหา

หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้วเราต่างเดินแยกย้าย

กันไปคนละทาง ก่อนที่ผมจะกลับห้องพักผมรีบวิ่งไปหา

 

ไคล์

“เรย์ ฉันได้ยินมาว่านายไปท้าดวลเซบาสเตียน

 

นายบ้าไปแล้วหรอ! เขาต้องฆ่านายแน่ๆไม่เห็นหรอ

 

ว่าเขาทําอะไรกับมังค์ไว้ “

มันคงเป็นเรื่องปกติสินะที่ข่าวจะไวแบบนี้เสมอ

“ไคล์ นายเชื่อใจเถอะว่าผมเอาชนะเขาได้จริงๆ

นายเริ่มปล่าวประกาศพนั้นเหมือนครั้งที่แล้วที่นาย

 

ทําได้เลย”

“ใช่ ฉันสามารถทํามันได้แน่ถ้านายกําลังจะให้ฉันตั้ง

เดิมพันแล้วมาเป็นภาระของนาย ฉันว่ามันไม่ถูกต้อง”

 

ผมมองหน้าไคล์พร้อมกลับยื่นมือทั้งสองของผมไป

วางไว้ที่ไหล่เขาจนไคล์ต้องยอมที่จะพูดว่า

 

“โอเคก็ได้ ยังไงฉันก็ห้ามนายไม่ได้อยู่ดี

 

งั้นทําให้เต็มที่แล้วกัน !”

เราทั้งคู่ต่างแยกย้ายกันไปเตรียมตัวสําหรับ

 

ศึกดวลที่จะมาถึงในวันพรุ่งนี้

 

ในเช้าวันต่อมานักเรียนทุกคนต่างพากันตื่นเต้นกับ

 

การแข่งขันดวลในวันนี้ ทุกอย่างยังคงเหมือนครั้งที่แล้ว

 

ที่ทุกคนต่างพากันสนใจเพียงอย่างเดียวนั่นคือ

 

การดวลกันระหว่างนักเรียนอัศอันดับสองและนักเรียน

อัศวินสายดํา

 

และนั่นคือคําที่ถูกประกาศออกไปซึ่งแน่นอนว่า

เรียกร้องความสนใจจากทุกคนเป็นอย่างมากเพราะ

 

ฝีมือของมังค์ที่ผ่านมา ทําให้คนต่างสนใจว่า

นักเรียนสายดําใช้วิธีไหนในการต่อสู้กับเซบาสเตียน

 

และก็คงไม่แปลกที่ทุกคนจะคาดหวังว่ารอบนี้

 

ยังไงเซบาสเตียนก็ต้องชนะแน่นอน

การแข่งขันเข้าใกล้เวลาที่จะเริ่มขึ้นทุกทีตอนนี้ทั้งเรย์และ

เซบาสเตียนก็ยืนเข้าประจําที่ทั้งสองฝั่งเหล่าคนดูก็ลุกขึ้นเตรียม

พร้อมที่จะร่วมลุ้นกับศึกครั้งนี้

หนึ่งวันก่อนหน้านี้ ไคล์ได้ออกประกาศพนันกับดวลรอบนี้

 

พร้อมทั้งรวบรวมเงินมาเรียบร้อย แทบจะไม่ต้องเดาว่าคนส่วน

มากเดิมพันไปที่ฝังใคร แน่นอนว่าต้องเป็นเซบาสเตียนมีเพียง

 

สองคนเท่านั้นที่เรย์เคยต่อสู้แบบจริงจังนั่นคือแกรี่และอีริค

 

เพื่อนร่วมห้องของเรย์ทุกคนยืนรอพร้อมกันอยู่ข้างสนาม

พร้อมกับสีหน้าที่ดูเป็นกังวล จนในที่สุดแดนก็พูดขึ้นมาว่า

“พวกนายคิดว่าเรย์จะสู้ได้นานแค่ไหน?”

“ผมหวังเพียงว่าเขาจะไม่เจ็บอะไรมาก”ไอลานพูด

มีเพียงแค่แกรี่และซอลเวียเท่านั้นที่มีความเห็น

แตกต่างออกไป

 

“ฉันคิดว่าการต่อสู้ครั้งนี้มันจะไม่ออกมาเป็น

แบบที่พวกนายคิดหรอก” ซอลเวียพูด

 

“โอ้วววว ความรักทําให้เธอตาบอดรึไง?”

 

แดนรีบตอบมาในทันที

“ถ้าพวกนายไม่เห็นว่าจริงๆแล้วเรย์แข็งแรงแค่ไหน

 

นั่นแหละถึงเรียกว่าตาบอด” แกรี่เสริม

แดนก็อยากที่จะตอบกลับไปแต่การแข่งขันใกล้เริ่มขึ้น

 

เต็มที่ ทุกคนรอบๆต่างพากันโฟกัสไปที่คู่แข่งขันที่อยู่

ที่อยู่ตรงหน้า

 

ก่อนการแข่งขันจะเริ่มต้นขึ้นเครื่องระบบจะส่งคําเชิญ

 

ไปยังทั้งสองฝ่าย เซบาสเตียถึงกับสะดุงกับอันดับของ

 

ฝั่งตรงข้ามที่แสดงขึ้น

“ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมนายมั่นใจขนาดนี้

นายนี่เองที่เอาชนะอีริคได้” เซบาสเตียนตะโกนสุดเสียง

ทุกคที่อยู่รอบๆต่างกันตกใจกับสิ่งที่ได้ยินโดยเฉพาะ

 

นักเรียนคนอื่นๆที่เคยต่อสู้กับเรย์มาก่อนเพราะพวกเขา

 

รู้ดีว่าอันดับเรย์ก่อนหน้านี้มากกว่า 250 ด้วยซ้ํา

 

เพียงแค่ประโยคเมื่อกี้ทําให้การดวลครั้งนี้น่าสนใจ

 

ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า