กลับชาติมาเกิดเป็นมนุษย์! (reincarnated into h…

EP.44 การจลาจล

 

ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน เพราะผมก็นั่งดูการต่อสู้

 

อยู่ข้างสนามแบบคนอื่นๆเขา และรู้ดีว่าตอนนั้นคือช่วงสุดท้าย

 

ของการต่อสู้ ผมได้ตัดสินใจที่จะเปิดใช้งานดวงตามังกร

 

เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งด้วยดวงตามังกรก็ทําให้เห็นได้

 

ชัดว่ามังค์พลังตกลงไปมาก ในช่วงสิบนาทีสุดท้ายพลังของ

เขา

 

ก็ลดลงไปเรื่อยๆ แต่เมื่อตอนหลังจากที่ไม้หักออกเป็นสองท่อน

 

และทุกคนคิดว่ามันจบลง พลังของเขาก็เพิ่มมากขึ้นเป็นสองเท่า

 

ในตอนที่เขาหยิบท่อนไม้ขึ้นมา และหวังว่าจะชนะให้ได้

 

ในเป็นเหตุที่ทําให้ผมต้องทําอะไรสักอย่างและผมก็

ตัดสินใจที่จะมุ่งตรงไปหาแกรี่และมังค์ในทันทีผมเอื้อมมือ

 

ไปจับท่อนไม้อันนั้นไว้ได้ทันในขณะที่มันกําลังจ่อไปถึง

คอของแกรี่

 

พวกเราทั้งสามคนยืนนิ่งราวกับถูกสตาฟไว้ไปพักนึง

 

ทุกคนรวมถึงคนดูพากันเงียบไปสักพักและหลังจากนั้น

 

ไม่นานก็มีเสียงเชียร์ด้วยความตื่นเต้นดังก้องทั่วสนาม

 

มังค์รีบเอาท่อนไม้แหลมออกจากคอแกรี่และเขา

 

ก้มหัวลงหมอบลงที่หน้าผมและแกรี่พร้อมกับพูดว่า

 

“ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริงๆว่าอะไรเข้าสิงผมกันแน่”

 

สิ่งที่มังค์สงสัยก็คือสิ่งเดียวกันกับที่ผมคิดขึ้นมาในหัว

 

ตอนแรกผมตั้งใจที่จะปล่อยให้การต่อสู้มันเป็นไปตามที่

 

มันควรจะเป็น มันอาจจะเป็นบทเรียนที่สอนเขาในอนาคต

ได้ดีแน่

 

มังค์ใช้ความสามารถที่มีในการหายไปแบบเงียบๆท่าม

 

กลางผู้คนมากมาย ส่วนแกรี่ก็ยืนนิ่งอยู่ในความเงียบ

 

และพยายามที่จะคิดทบทวนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้คืออะไร

 

เวลาผ่านไปสักพักก็เริ่มได้ยินเสียงคนในสนามพูดคุยกัน

 

“แบบนี้แล้วใครชนะ?”

 

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แดงหัวแดงนั่นเข้ามาก่อน

 

ในตอนที่แกรี่ชนะ”

 

“นายพูดเรื่องอะไร? มังค์ต่างหากที่กําลังจะชนะ”

 

ผู้คนต่างถกเถียงกันว่าใครเป็นผู้ชนะในครั้งนี้

 

บางคนก็เชื่อว่าแกรี่ชนะ ในขณะเดียวกันก็มีคน

 

สนับสนุนให้มังค์เป็นคนชนะแทน และในท้ายที่สุด

 

ความโกรธและความเกลียดก็มาลงที่คนเพียงหนึ่งคน

 

นั่นคือคนที่หยุดการแข่งขันนั้น

 

“ทําไมเด็กหัวแดงต้องเข้ามายุ่งด้วย ?”

 

“บางทีเขาอาจจะแค่ไม่อยากจะเสียพนันละมั้ง”

 

ในด้านของไคล์ เขาพึ่งจะเห็นว่าคนส่วนมากที่ยืน

 

อยู่ข้างสนามต่างพากันเดินเข้าไปกลางสนามกันอย่าง

 

ชุลมุน เขาจึงตัดสินใจตะโกนออกไปว่า

 

“เฮ้! ทุกคน ขอโทษที่จะต้องพูดออกไปแบบนี้แต่การแข่ง

ขัน

 

มีบุคคลที่สามเข้ามาเกี่ยวข้อง ทําให้การแข่งขันรอบนี้เป็น

โมฆะ

 

แต่ไม่ต้องกังวลไป ผมจะคืนเงินให้ทุกบาททุกสตางค์!!”

 

ผมไม่แน่ใจว่าจุดประสงค์ที่ไคล์ประกาศออกไปแบบนั้นมัน

 

คืออะไรกันแน่ แต่คําพูดเหล่านั้นทําให้ผู้คนต่างมองด้วย

 

สายตาที่ไม่เป็นมิตรมาที่ผม แต่ก็ดูเหมือนคําพูดเหล่านั้น

 

พูดออกมาเพื่อปกป้องตัวเองเท่านั้นแหละ

 

ในขณะที่ผมยืนอยู่ในสนามก็มีขวดน้ําลอยมาจากกลุ่มคน

 

พวกนั้น โชคดีที่ผมยังหลบมันได้ทัน แต่ทันทีที่ผมหลบมัน

 

ผู้คนที่เหลือก็ต่างโยนข้างของใส่ผมอย่างไม่ยั้งมือ

 

คงจะไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหลบสิ่งของหลายๆชิ้นพร้อมกัน

 

สิ่งที่ทําได้ง่ายมากกว่าก็คงจะเป็นการปล่อยให้พวกเขา

 

โยนสิ่งของใส่ผม ในขณะที่ผมกําลังเดินออกจากสนาม

 

ก็มีคนโยนมาตลอดสาย ผมใช้สายตาคู่นี้ของผมที่จดจํา

 

ทุกคนที่ทําร้ายผม แล้ววันนึ่งพวกเขาจะต้องได้รับมัน

คืนอย่างสาสม !

 

ซอลเวียก็ยืนดูอย่างไม่คาดสายตาอยู่ข้างสนามเหมือนกับ

ทุกคน

 

ตอนที่เขาเห็นมังค์หยิบไม้แหลมขึ้นมาเขารู้ทันทีว่าแกรี่จะต้อง

 

ตกอยู่ในอันตราย ในขณะที่เธอกําลังจะตะโกนร้องห้ามให้ห

ยุด

 

แต่เมื่อหันไปอีกทีก็พบว่าเรย์ก็ไปอยู่ตรงหน้าพวกเขาทั้งคู่แล้ว

 

ซอลเวียแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เพราะเมื่อไม่กี่วิ

นาที

เรย์ยังยืนอยู่ข้างๆเธอ แต่ผ่านไปไม่ถึงนาทีเธอยังไม่ทันจะ

 

ตะโกนออกไปด้วยซ้ํา ก็พบว่าเรย์ห้ามพวกเขาไว้ได้แล้ว

 

“แดน นายเห็นรึเปล่าว่าเรย์วิ่งไปตอนไหน?” ซอลเวียถาม

 

“ไม่นะ เพราะฉันมัวสนใจแต่แกรี่กับมังค์ บางทีเรย์อาจจะ

 

ยืนอยู่แถวนั้นอยู่แล้วก็ได้”

 

นักเรียนหลายคนก็คงคิดแบบเดียวกับแดน เพราะมันเป็นไป

 

ได้ง่ายมาถ้าเรย์จะเดินเข้าไปใกล้ๆพวกเขาในขณะที่ต่อสู้

 

ยังไงมันก็ยากที่จะเชื่อว่าเขาจะสามารถวิ่งไปจากขอบส

นาม

 

ได้ไวขนาดนั้น

 

ซอลเวียเริ่มสังเกตได้ว่าทุกคนต่างมองไปที่เรย์เป็นตาเดียวกัน

 

มันคงเป็นสัญญาณที่ไม่ดีแน่ พวกคนเหล่านี้ไม่เข้าใจว่าถ้า

ปล่อย

 

ให้มังค์ฟันแกรี่ในรอบสุดท้าย ถ้ามีคนช่วยแกรี่ไว้ไม่ทันมันจะ

 

เกิดอันตรายแค่ไหนกัน

 

ซอลเวียเดินไปจับแขนไคล์ด้วยมือของเธอที่สั่นเพราะความกลัว

พร้อมกับพูดว่า

 

“ไคล์ นายต้องทําอะไรสักอย่างก่อนที่จะเกิดการจลาจลขึ้น

 

ทั้งหมดนี้คือความผิดของนายคนเดียว ต้นเหตุมันมาจากการ

พนันทั้งนั้น”

 

“ฉันรู้ดี ฉันจะออกไปอธิบายให้ทุกคนเข้าใจเดี๋ยวนี้แหละ!”

 

ไคล์กระโดดไปกลางฝูงชนพื่อที่จะเรียกร้อง

 

ความสนใจให้ทุกคนมองมาที่เขา

 

“เฮ้! ทุกคน ขอโทษที่จะต้องพูดออกไปแบบนี้แต่การแข่ง

ขัน

 

มีบุคคลที่สามเข้ามาเกี่ยวข้อง ทําให้การแข่งขันรอบนี้เป็น

โมฆะ

 

แต่ไม่ต้องกังวลไป ผมจะคืนเงินให้ทุกบาททุกสตางค์”

 

หลังจากนั้นไม่นานก็พบว่าสิ่งของต่างๆกระเด็นมาที่เรย์

 

ดูเหมือนว่าทุกคนจ้องแต่จะทําร้ายเขา ในขณะเดียวกัน

 

ซอลเวีย ไอลาน แดน และ มาร์ธา พยายามอย่าง

 

สุดความสามารถที่จะบัดสิ่งของที่ทุกคนโยนมาที่เรย์

 

เมื่อซอลเวียหันกลับไปมองที่เรย์อีกครั้งเพื่อดูว่าเขาโอเคไหม

 

แต่สิ่งที่เธอเห็นทําให้เธอกลัว เพราะสายตาที่เรย์ที่กําลังเดิน

 

ออกจากสนามนั้นไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเห็นมัน

เรย์ไม่สนใจในสิ่งที่พวกเรากําลังพยายามป้องกันเขาไว้

 

แต่สายตาคู่นั้นของกําลังจ้องไปที่หน้าของคนที่โยนของ

 

ใส่เขาที่ละคนโดยไม่ละสายตา